Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
wróć do listy [15 z 350]

Interpretacja indywidualna z dnia 20 czerwca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB2-1.4010.159.2024.2.ED

Czy Wnioskodawca, w opisanym stanie faktycznym (winno być: zdarzeniu przyszłym), ma (winno być: będzie miał) obowiązek poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych z tytułu usług pośrednictwa jako płatnik tegoż podatku?

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

3 kwietnia 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 29 marca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy mają Państwo obowiązek poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych z tytułu usług pośrednictwa, jako płatnik tego podatku.

Z uwagi na braki formalne wniosku, wezwaliśmy Państwa, pismem z 16 maja 2024 r. o ich uzupełnienie. Wezwanie zostało odebrane 28 maja 2024 r., a uzupełnienie ww. wniosku wpłynęło 6 czerwca 2024 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością. Wnioskodawca zamierza w przyszłości rozpocząć współpracę z podmiotami zagranicznymi (na potrzeby opisu niniejszego stanu faktycznego zwani, jako "Pośrednicy"; lub "Pośrednik"), zarówno na terytorium Unii Europejskiej jak i w krajach trzecich tj. poza Unią Europejską. Współpraca ta ma polegać na reprezentowaniu Wnioskodawcy przez Pośrednika przed potencjalnymi klientami Wnioskodawcy. Pośrednik będzie przedstawiał ofertę usług świadczonych przez Wnioskodawcę oraz udzielał szczegółów na jej temat oraz jej realizacji, jak również, będzie prowadził rozmowy z potencjalnymi klientami w celu nawiązania relacji biznesowych w imieniu Wnioskodawcy. Po nawiązaniu kontaktu, Pośrednik zagraniczny będzie przekazywał Wnioskodawcy bezpośredni kontakt do klienta oraz szczegóły zlecenia. Wnioskodawca wykona usługę bezpośrednio dla klienta. Po otrzymaniu zapłaty od klienta Wnioskodawca wypłaci Pośrednikowi wynagrodzenie prowizyjne za pomoc w nawiązaniu kontaktu, za przedstawienie klientowi oferty usługi, prowadzenie pierwotnych rozmów na temat współpracy oraz zrealizowanie zamówienia usługi przez klienta, a Pośrednik wystawi na tę kwotę odpowiednią fakturę.

Uzupełnienie opisu zdarzenia przyszłego

W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 4 czerwca 2024 r. (data wpływu 6 czerwca 2024 r.), wskazali Państwo, ponadto m.in.:

1)Wskazani we wniosku Pośrednicy będą osobami prawnymi - spółkami prawa handlowego.

2)Pośrednicy nie będą posiadali stałej placówki (zakładu) na terytorium Polski, w świetle odpowiedniej Konwencji/Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz w rozumieniu art. 4a pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

3)Usługi wykonywane przez Pośredników będą polegały przede wszystkim na pozyskiwaniu klientów dla Wnioskodawcy z obszarów gdzie, na co dzień swoje usługi świadczą Pośrednicy. W ramach opisywanego zdarzenia przyszłego, pośrednictwo należy rozumieć, jako działalność osoby trzeciej mającą na celu porozumienie się między stronami lub załatwienie jakichś spraw dotyczących obu stron, czyli Wnioskodawcy i jego potencjalnych klientów pozyskanych dzięki Pośrednikowi/Pośrednikom. Pośrednictwo polega na zastępowaniu, inaczej wyręczaniu innej osoby w czynnościach porozumiewania się. W szerszym rozumieniu, jest to forma aktywności zmierzająca do spowodowania wymiany świadczeń pomiędzy dwiema stronami lub doprowadzenia do nawiązania stosunków prawnych w postaci umów i współpracy między nimi.

4)Usługi wykonywane przez Pośredników nie będą miały charakteru usług reklamowych. Pośrednicy nie będą reklamować Wnioskodawcy, a jedynie informować o rodzaju świadczonych przez niego usług. Usługi wykonywane przez Pośredników na rzecz Wnioskodawcy nie będą miały również charakteru usług badania rynku. Nie będą to także usługi o charakterze doradztwa. Pośrednicy będą jedynie „łącznikiem" pomiędzy Wnioskodawcą, a potencjalnymi klientami Wnioskodawcy znajdującymi się na rynkach Pośredników.

Pytanie

Czy Wnioskodawca, w opisanym stanie faktycznym (winno być: zdarzeniu przyszłym), ma (winno być: będzie miał) obowiązek poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych z tytułu usług pośrednictwa jako płatnik tegoż podatku?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym (winno być : zdarzeniu przyszłym), nie ma (winno być: nie będzie miał) obowiązku poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych z tytułu usług pośrednictwa, jako płatnik tegoż podatku. W ocenie Wnioskodawcy usługa pośrednictwa przez podmioty zagraniczne z terytorium Unii Europejskiej jak i spoza Unii Europejskiej, na rzecz Wnioskodawcy, w sposób opisany powyżej, nie podlega pod podatek u źródła, ponieważ w świetle art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - podatkiem u źródła opodatkowane są usługi z tytułu świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze. Przedmiotowe pośrednictwo ma polegać na działalności Pośredników prowadzącej do porozumienia się bezpośrednio pomiędzy Wnioskodawcą a klientem, którego efektem ma być bezpośrednie zawarcie pomiędzy tymi podmiotami współpracy. Nie bez znaczenia pozostaje również fakt, że pośrednik otrzymuje od Wnioskodawcy wynagrodzenie prowizyjne, które jest charakterystyczne dla umów pośrednictwa. Zatem opisane przez Wnioskodawcę usługi, które będą świadczone nie opierają się na elementach, co usługi wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zakres podmiotowy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest ściśle związany z instytucją ograniczonego i nieograniczonego obowiązku podatkowego. Powstanie obowiązku podatkowego wyznacza siedziba lub zarząd usytuowany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (zasada rezydencji), bądź też osiąganie dochodów na tym terytorium (zasada źródła). Zasada ograniczonego obowiązku podatkowego wynika z zasady źródła, która wiąże się z opodatkowaniem dochodu powstałego na terytorium państwa polskiego bez względu na miejsce (kraj), w którym podatnik ma swoją siedzibę lub zarząd, co oznacza opodatkowanie dochodu uzyskanego w Polsce.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):

Podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Jak stanowi art. 3 ust. 3 pkt 5 ustawy o CIT:

Za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

- tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia;

Natomiast stosownie do art. 3 ust. 5 ustawy o CIT:

Za dochody (przychody), o których mowa w ust. 3 pkt 5, uważa się przychody wymienione w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1, jeżeli nie stanowią dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 3 pkt 1-4.

Zasada ograniczonego obowiązku podatkowego stanowi, że Polska, na terytorium której znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła. Podmioty podlegające ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce są zobowiązane do wykazania jedynie tych dochodów, których źródło położone jest na terytorium Polski i nie są w Polsce opodatkowane z tytułu dochodów, których źródło jest położone za granicą. Warunkiem posiadania w Polsce statusu podmiotu o ograniczonym obowiązku podatkowym jest brak na terytorium Polski zarówno siedziby, jak i faktycznego zarządu podatnika.

W stosunku do niektórych dochodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku od tych dochodów spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego dochodu. Takie rodzaje przychodów zostały określone w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 ustawy o CIT.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT:

Podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów:

- z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze- ustala się w wysokości 20% przychodów;

Stosownie do art. 21 ust. 2 ustawy o CIT:

Przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Powyższe regulacje prawne wskazują na fakt, że w przypadku podmiotu, który nie ma na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu a uzyskuje przychody na tym terytorium, w kwestii sposobu opodatkowania, pierwszeństwo mają postanowienia właściwej umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu. Przy czym należy podkreślić, że zastosowanie stawki podatku wynikającej z takiej umowy lub niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika do celów podatkowych, uzyskanym od niego zaświadczeniem (certyfikatem rezydencji), wydanym przez właściwy organ administracji podatkowej oraz wypełnienia innych dodatkowych obowiązków o których mowa w powołanych wyżej przepisach.

Obowiązki płatnika, w przypadku dokonywania wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 uregulowane są w art. 26 ustawy o CIT.

W myśl art. 26 ust. 1 ustawy o CIT:

Osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b, 2d i 2e, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter, skalę działalności prowadzonej przez płatnika oraz powiązania w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 5 płatnika z podatnikiem.

Z treści przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że od niektórych przychodów osiąganych na terytorium Polski przez podatników podlegających ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu pobierany jest podatek dochodowy w sposób zryczałtowany. Podatek ten nazywany jest podatkiem „u źródła” ze względu na szczególny sposób jego poboru, który dokonywany jest przez podmiot polski wypłacający określone należności na rzecz nierezydenta w trybie i na zasadach wymienionych w art. 26 ustawy o CIT.

Jeżeli polski podatnik (płatnik) dokonuje wypłat należności z tytułu świadczeń, o których mowa w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT na rzecz nierezydenta, mającego siedzibę lub zarząd w kraju, z którym Polska zawarła umowę w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, pierwszeństwo mają przepisy tej umowy międzynarodowej. Natomiast w przypadku państw, z którymi Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zastosowanie będą miały wprost przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter oraz skalę działalności prowadzonej przez płatnika.

Należy pamiętać, że podatnik zawsze ma obowiązek prawidłowego klasyfikowania dokonywanych czynności. Na gruncie prawa podatkowego zasadą jest, że o rodzaju czynności decyduje nie nazwa nadana przez strony, lecz rzeczywisty charakter czynności. W rezultacie o zakwalifikowaniu do konkretnego rodzaju usług decyduje treść czynności.

Katalog usług wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT jest katalogiem otwartym, na co wskazuje sformułowanie „świadczeń o podobnym charakterze”. Sformułowanie to uprawnia do twierdzenia, że za świadczenia o podobnym charakterze należy uznać świadczenia równorzędne pod względem prawnym do wymienionych w ustawie. Oznacza to, że aby dane świadczenie można było zakwalifikować do katalogu wskazanego powyżej, należy spełnić takie same przesłanki, aby daną usługę uzyskać, albo wynikają z niej takie same prawa i obowiązki dla stron. Innymi słowy, lista ta obejmuje również takie świadczenia, które zasadniczo są podobne do wymienionych, lecz mogą być np. inaczej określane (nazwane). Decydujące znaczenie dla stwierdzenia, że dane świadczenie mieści się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma treść postanowień umowy zawartej z kontrahentem zagranicznym, a przede wszystkim, charakter rzeczywiście wykonywanych świadczeń oraz zakres faktycznie wykonanych czynności, a nie tylko jego nazwa. Treść ww. przepisu jednoznacznie bowiem wskazuje, że oprócz usług wymienionych w tym przepisie ustawodawca objął obowiązkiem podatkowym także inne usługi niewymienione w tym przepisie o charakterze podobnym do świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń.

Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia, czy macie Państwo obowiązek poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych z tytułu usług pośrednictwa jako płatnik tego podatku.

Państwa zdaniem, usługi, które będą świadczone przez Pośredników nie opierają się na tych samych elementach, co usługi wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a tym samym nie podlegają opodatkowaniu podatkiem u źródła, a na Państwu nie ciążą z tego tytułu obowiązki płatnika.

Istota przedłożonego do rozstrzygnięcia zagadnienia sprowadza się zatem do ustalenia, czy usługi opisane we wniosku objęte są zakresem art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż zamierzacie Państwo w przyszłości rozpocząć współpracę z podmiotami zagranicznymi – spółkami prawa handlowego (dalej "Pośrednicy" lub "Pośrednik"), mającymi siedzibę zarówno na terytorium Unii Europejskiej jak i w krajach trzecich tj. poza Unią Europejską. Współpraca ta ma polegać na reprezentowaniu Państwa przez Pośrednika przed potencjalnymi klientami. Pośrednik będzie przedstawiał ofertę usług świadczonych przez Państwa oraz udzielał szczegółowych informacji na jej temat oraz jej realizacji, jak również, będzie prowadził rozmowy z potencjalnymi klientami w celu nawiązania relacji biznesowych w Państwa imieniu. Po nawiązaniu kontaktu, Pośrednik zagraniczny będzie przekazywał Państwu bezpośredni kontakt do klienta oraz szczegóły zlecenia. Państwo wykonacie usługę bezpośrednio dla klienta, a po otrzymaniu zapłaty od klienta wypłacicie Państwo Pośrednikowi wynagrodzenie prowizyjne za pomoc w nawiązaniu kontaktu, za przedstawienie klientowi oferty usługi, prowadzenie pierwotnych rozmów na temat współpracy oraz zrealizowanie zamówienia usługi przez klienta. Pośrednik wystawi na kwotę prowizji odpowiednią fakturę.

We wniosku wskazali Państwo także, że usługi wykonywane przez Pośredników nie będą miały charakteru usług reklamowych. Pośrednicy nie będą reklamować Wnioskodawcy, a jedynie informować o rodzaju świadczonych przez niego usług. Usługi wykonywane przez Pośredników na rzecz Wnioskodawcy nie będą miały również charakteru usług badania rynku. Nie będą to także usługi o charakterze doradztwa. Pośrednicy będą jedynie „łącznikiem" pomiędzy Wnioskodawcą, a potencjalnymi klientami znajdującymi się na rynkach Pośredników.

Wobec powyższego należy uznać, że usługi pośrednictwa, o których mowa we wniosku to usługi o zupełnie innym charakterze niż wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT świadczenia: doradcze, księgowe, badania rynku, usługi prawne, usługi reklamowe, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usługi rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji poręczeń. Nie sposób również twierdzić, że usługi pośrednictwa są usługami podobnymi do tych ww. usług.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że płatności z tytułu usług, o których mowa we wniosku nie stanowią zapłaty za świadczenia, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, a tym samym, Spółka, dokonując płatności na rzecz podmiotu wskazanego w art. 3 ust. 2 ustawy o CIT, nie będzie zobowiązana do wypełniania obowiązków płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych (podatku u źródła).

Zatem, Państwa stanowisko, zgodnie z którym nie mają Państwo obowiązku poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych z tytułu usług pośrednictwa, jako płatnik tego podatku należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanego przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Ponadto wskazać należy, iż interpretacja wywołuje skutki prawne wyłącznie w stosunku do transakcji/sytuacji zawartych we wniosku.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa(t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności, będących przedmiotem decyzji wydanych:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00
do góry
do góry
Potrzebujesz pomocy?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00