Obowiązki płatnika w związku z wpłatą renty/emerytury z Kanady.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

23 kwietnia 2024 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z wpłatą renty/emerytury z Kanady.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

(…) (dalej: „Bank”, „Wnioskodawca”) ma siedzibę na terytorium Polski i prowadzi działalność bankową zgodnie z ustawą z 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2488 ze zm.). W ramach swojej działalności Bank prowadzi na rzecz osób fizycznych mających miejsce zamieszkania w Polsce (dalej: „Klienci”, „Klient”) rachunki bankowe w polskiej lub obcej walucie, na które Klienci otrzymują przelewy m.in. z tytułu zagranicznych rent i emerytur, w tym m.in. z Kanady.

Zasadniczo Klienci powinni poinformować Bank o realizacji za pośrednictwem rachunku bankowego zagranicznej płatności emerytalno-rentowej. Takie zobowiązanie wynika z regulaminu obowiązującego w Banku, który stanowi element każdej umowy o świadczenie usług zawieranej z Klientem. Niemniej, niezależnie od tego procesu, Bank w celu dochowania należytej staranności w wykonywaniu funkcji płatnika również we własnym zakresie filtruje zagraniczne wpływy Klientów. Bank korzysta w tym zakresie z odpowiednich algorytmów pozwalających wyszukać te przelewy, które opisane są jako „renta/emerytura” w językach obcych. Następnie Bank wstrzymuje ich realizację do czasu wyjaśnienia z Klientem czy płatność ta w rzeczywistości jest zagranicznym świadczeniem emerytalno-rentowym.

Wnioskodawca pragnie zwrócić uwagę, że pozyskanie przez Bank informacji od Klienta, że dana płatność jest zagranicznym świadczeniem emerytalno-rentowym zależy w dużej mierze od aktywności Klienta. W tym zakresie Bank identyfikuje następujące scenariusze:

a)Klient informuje Bank o realizacji przelewu z tytułu renty lub emerytury z Kanady lub po zainicjowanym przez Bank kontakcie Klient potwierdza, że oczekujące świadczenie jest rentą lub emeryturą z Kanady oraz składa dokumentację potwierdzającą wysokość przyznanego świadczenia lub dokumentację potwierdzającą opodatkowanie (określone kwotowo albo procentowo) świadczenia w Kanadzie,

b)Klient informuje Bank o realizacji przelewu z tytułu renty lub emerytury z Kanady lub po zainicjowanym przez Bank kontakcie potwierdza, że oczekujące świadczenie jest rentą lub emeryturą z Kanady, ale nie składa żadnej dokumentacji potwierdzającej wysokość świadczenia czy jego opodatkowanie w Kanadzie,

c)zainicjowane przez Bank próby kontaktu z Klientem są nieskuteczne, przez co nie zostaje potwierdzony emerytalno-rentowy charakter świadczenia przez Klienta.

W sytuacji, gdy Klient wskaże lub potwierdzi, że otrzymywana płatność jest rentą bądź emeryturą z Kanady lub w przypadku, gdy kontakt z Klientem jest nieskuteczny, ale Bank na podstawie dostępnych danych z ostrożności traktuje wypłacane świadczenie jako rentę bądź emeryturę z Kanady, Wnioskodawca dokonuje odpowiedniej parametryzacji w systemie i od tej pory, co do zasady jako płatnik potrąca od tych świadczeń zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych (dalej: „PIT”). Jako podstawę opodatkowania Bank uznaje faktyczną kwotę świadczenia, która wpłynęła na rachunek Klienta. Często świadczenia te wypłacane są oryginalnie przez zagraniczną instytucję rentową w dolarach kanadyjskich, lecz wpływają do Banku w złotówkach, a to oznacza, że zostają przewalutowane przez bank-korespondenta przed wpływem świadczenia do Wnioskodawcy. Jeśli natomiast świadczenie wpływa do Banku w walucie obcej, Bank na potrzeby ustalenia podstawy opodatkowania przelicza je na złotówki według kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uznania rachunku Klienta.

Wnioskodawca chciałby zaznaczyć, że przedmiotowy wniosek nie dotyczy rent wojennych ani rent i emerytur z tytułu sprawowania funkcji publicznych (tj. usług świadczonych na rzecz Kanady, jej jednostek terytorialnych lub organów władzy lokalnej).

Pytanie

Czy Bank, naliczając zaliczkę na PIT, powinien jako podstawę opodatkowania przyjąć kwotę świadczenia, która wpłynie na rachunek Klienta?

Państwa stanowisko w sprawie

W Państwa ocenie, naliczając zaliczkę na PIT, Bank powinien każdorazowo jako podstawę opodatkowania przyjąć kwotę świadczenia, która wpływa na rachunek Klienta.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 35 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.; dalej: „ustawa o PIT”), do poboru zaliczek miesięcznych jako płatnicy są obowiązane osoby prawne i ich jednostki organizacyjne - od wypłacanych przez nie emerytur i rent z zagranicy.

Z kolei z art. 35 ust. 2 ustawy o PIT, wynika, że zaliczki, o których mowa w ust. 1 pkt 1-4, za miesiące od stycznia do grudnia ustala się w sposób określony w art. 32 ust. 2 albo 3, z tym że w przypadku poboru zaliczek od emerytur i rent z zagranicy stosuje się postanowienia umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zawartej z państwem, z którego pochodzą te emerytury i renty.

Zgodnie z art. 32 ust. 2 ustawy o PIT, zaliczki za miesiące od stycznia do grudnia wynoszą:

1)za miesiące, w których dochód podatnika uzyskany od początku roku od danego płatnika nie przekroczył kwoty 120 000 zł - 12% dochodu uzyskanego w danym miesiącu;

2)za miesiąc, w którym dochód podatnika uzyskany od początku roku od danego płatnika przekroczył kwotę 120 000 zł - 12% od tej części dochodu uzyskanego w tym miesiącu, która nie przekroczyła tej kwoty, i 32% od nadwyżki ponad kwotę 120 000 zł;

3)za miesiące następujące po miesiącu, o którym mowa w pkt 2 - 32% dochodu uzyskanego w danym miesiącu od danego płatnika.

W przypadku, gdy Klient wskaże lub potwierdzi, że na jego rachunek bankowy będzie realizowana renta bądź emerytura z Kanady lub w przypadku, gdy kontakt z Klientem jest nieskuteczny, ale Bank na podstawie dostępnych danych z ostrożności potraktuje wypłacane świadczenie jako rentę bądź emeryturę z Kanady, Bank uwzględni zapisy Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Kanadą w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu wraz z Protokołem podpisane 14 maja 2012 r. (Dz. U. z 2013 r. poz. 1371; dalej: „UPO”).

Z art. 17 ust. 1 UPO, wynika, że emerytury i renty kapitałowe, które powstają w Umawiającym się Państwie i są wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Natomiast emerytury (art. 17 ust. 2 UPO), które powstają w Umawiającym się Państwie i są wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być również opodatkowane w Państwie, w którym powstają i zgodnie z prawem tego Państwa. Jednakże, w przypadku emerytur wypłacanych okresowo, podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć niższej z kwot, wynoszących:

(a)15 procent kwoty brutto płatności; oraz

(b)kwoty podatku, do której zapłacenia byłby zobowiązany odbiorca płatności, która byłaby należna od łącznej wysokości okresowych płatności emerytalnych otrzymanych przez osobę fizyczną w ciągu roku, gdyby taka osoba fizyczna miała miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie, w którym powstaje płatność.

Z kolei renty kapitałowe, które powstają w Umawiającym się Państwie i są wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być również opodatkowane w Państwie, w którym powstają i zgodnie z prawem tego Państwa, jednakże podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 15 procent tej części renty kapitałowej, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie (art. 17 ust. 3 UPO).

W związku z powyższymi zapisami renta i emerytura wypłacana polskiemu rezydentowi podatkowemu z Kanady podlega opodatkowaniu w Polsce i w Kanadzie. Wskazać należy, że zarówno Polska jak i Kanada notyfikowały UPO do objęcia Konwencją wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, sporządzoną w Paryżu dnia 24 listopada 2016 r. (Dz. U. z 2018 r. poz. 1369). Oznacza to, że w przypadku, gdy polski rezydent podatkowy uzyskuje dochód, który zgodnie z postanowieniami UPO może być opodatkowany przez Kanadę, Polska zezwoli na odliczenie od podatku od dochodu takiej osoby kwoty równej podatkowi od dochodu zapłaconemu w Kanadzie. Jednakże odliczenie takie nie może przekroczyć tej części podatku od dochodu, obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która przypada na taki dochód, który może być opodatkowany w Kanadzie.

Z powyższą zasadą odliczenia podatku zagranicznego koresponduje art. 27 ust. 9 ustawy o PIT zgodnie z którym, jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, osiąga również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody określonej w ust. 8, lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, dochody te łączy się z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w państwie obcym.

Dochody z tytułu rent i emerytur zagranicznych podlegające opodatkowaniu w Polsce Wnioskodawca zobowiązany jest wykazać zgodnie z art. 39 ust. 1 ustawy o PIT w informacji rocznej (PIT-11) wysyłanej do urzędu skarbowego i podatnika.

Przenosząc powyższy stan prawny na sytuację Wnioskodawcy, należy w pierwszej kolejności zauważyć, że ustawodawca zasadniczo nakłada funkcję płatnika na podmioty realizujące określone świadczenia, które podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Z uwagi na to zaangażowanie przyjmuje się, że płatnik co do zasady, jest w stanie dokonać poboru zaliczki na podatek bazując na posiadanych przez siebie danych i informacjach. Niemniej sytuacja banków jako płatników w procesie rozliczania zagranicznych rent i emerytur odbiega od tego standardu. Bank nie jest bowiem instytucją określającą prawo i wysokość świadczenia przyznawanego Klientom. Nie jest też uprawniony do żądania jakichkolwiek informacji od zagranicznej instytucji rentowej, która przyznaje rentę bądź emeryturę. Bank ma obowiązek naliczenia, poboru i wpłaty zaliczki na podatek w imieniu podatnika od świadczeń, w których wypłacie jedynie pośredniczy. Jego wiedza na temat tego rodzaju płatności ogranicza się do informacji zawartych w formatce przelewu (tj. informacji o nadawcy przelewu, jego kwocie i tytule płatności). Tym samym jego możliwości w zakresie ustalenia stanu faktycznego, w tym kwoty brutto wypłaconego świadczenia przez zagraniczną (tu: „kanadyjską”) instytucję rentową są ograniczone.

Jeśli beneficjent renty bądź emerytury z Kanady nie dostarczy dokumentacji w tym zakresie, Bank na podstawie obiektywnych okoliczności nie jest w stanie ustalić czy ze świadczenia, które wpłynęło na rachunek prowadzony przez Bank, potrącono wcześniej jakiekolwiek opłaty lub należności publiczno-prawne. Wątpliwości w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania nie rozwiązuje również w pełni przedłożenie przez Klienta odpowiedniej dokumentacji z instytucji rentowej przed wpływem pierwszego świadczenia, w szczególności, gdy wskazana tam wysokość potrącanego podatku określona jest wyłącznie kwotowo. Jest to związane z tym, że płatności realizowane na rzecz Klientów nie zawsze są w równej wysokości. Najczęściej pierwszy przelew dotyczy świadczeń za okres dłuższy niż miesiąc, a w ciągu roku mogą być przyznawane jednorazowe dodatki do renty lub emerytury, świadczenia te są też najczęściej okresowo waloryzowane. Bank może wówczas jedynie domniemywać co do faktycznej pierwotnej wartości świadczenia przed potrąceniami.

Dodatkowo, jak już wcześniej wskazano, część świadczeń emerytalno-rentowych z Kanady ulega przewalutowaniu na złotówki zanim wpłyną one do Wnioskodawcy (na etapie banku-korespondenta realizującego płatność). Wnioskodawca nie ma wiedzy czy przewalutowanie to odbywa się na podstawie kursu waluty ogłaszanej przez NBP, czy przez inną instytucję ani też z jakiej daty pochodzi ten kurs waluty.

Uwzględniając powyższe okoliczności Wnioskodawca uważa, że użyty w art. 35 ust. 1 ustawy o PIT zwrot „od wypłacanych przez nie (tu: „przez Bank”) emerytur i rent” należy rozumieć zgodnie z zasadami wykładni językowej, tj. w ten sposób, że Bank pełni funkcję płatnika względem kwoty renty lub emerytury zagranicznej, którą faktycznie otrzymuje z zagranicznej instytucji i przekazuje na rachunek Klienta. Oznacza to, że wyłącznie taką wartość (po odpowiednim przeliczeniu na złotówki, jeśli jest to wpływ w walucie obcej) Bank powinien przyjmować za podstawę opodatkowania świadczenia emerytalno-rentowego i taką kwotę Wnioskodawca powinien następnie uwzględnić w informacji PIT-11 wystawianej po zakończeniu roku.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.) jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez Wnioskodawcę. Jeżeli zatem, przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) różni się/będzie różnić się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Państwa w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny   co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi   oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.