Dochody osiągnięte od 2020 r. na terytorium Wielkiej Brytanii nie podlegają i nie będą podlegały opodatkowaniu na terytorium Polski. Wnioskodawca nie musi i nie będzie musiał wykazywać tych dochodów w zeznaniach podatkowych składanych na terytorium Polski.

Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

20 marca 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 14 marca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy obowiązku podatkowego. Uzupełnił go Pan - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 31 maja 2024 r. (data wpływu 31 maja 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis i uzupełnienie stanu faktycznego

Jest Pan obywatelem polskim. Od 2017 r. nie pozostaje Pan w związku małżeńskim. Od 2013 roku pracuje Pan i mieszka w Wielkiej Brytanii oraz posiada Pan tam adres zameldowania. Pracuje Pan, płaci podatki, korzysta z ubezpieczeń w Wielkiej Brytanii. Na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przebywa Pan krócej niż 183 dni w roku podatkowym. Uzyskiwane przez Pana w Wielkiej Brytanii wynagrodzenie jest od marca 2013 r. oraz aktualnie jedynym źródłem Pana utrzymania. W Polsce posiada Pan nieruchomości, w których zamieszkują Pana dzieci. Planuje Pan przepisać nieruchomości na swoje dzieci lub je sprzedać. W dalszych latach zamierza Pan pozostać związany z Wielką Brytanią, przynajmniej w zakresie opisanym powyżej. Jednocześnie, nie zamierza Pan wracać do Polski, będzie Pan przebywać w Polsce jedynie sporadycznie i krótkotrwale. Dzieci nie są na Pana utrzymaniu.

Pytanie

Czy będzie Pan musiał wykazać w Polsce w zeznaniach podatkowych dochody uzyskane w Wielkiej Brytanii w rozliczeniach PIT za lata 2020 i kolejne oraz czy będą podlegały one opodatkowaniu w Polsce, a co za tym idzie czy będzie musiał Pan w ogóle składać zeznanie podatkowe w zakresie PIT w Polsce?

Pana stanowisko w sprawie

Ustawa o PIT rozróżnia nieograniczony obowiązek podatkowy (gdy podatnik jest opodatkowany w Polsce bez względu na miejsce uzyskania dochodu) oraz ograniczony obowiązek podatkowy (gdy podatnik jest opodatkowany w Polsce tylko od dochodów tu osiągniętych) (art. 3 ust. 1 i 2a Ustawy o PIT).

Nieograniczony obowiązek podatkowy dotyczy (art. 3 ust. 1a Ustawy o PIT):

a. osób przebywających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym,

b. osób posiadających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych).

Nie przebywa Pan na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. Nadto, nie zamierza Pan wracać do Polski, będzie przebywać w tym kraju jedynie sporadycznie i krótkotrwale. To zaś przesądza o tym, że pierwsza z przesłanek, związanych z nieograniczonym obowiązkiem podatkowym, nie została spełniona.

Odnosząc się zaś do drugiej przesłanki - nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, ze względu na swój ośrodek interesów osobistych oraz gospodarczych w tymże kraju, podlegał Pan do dnia rozwodu i wyjazdu do Wielkiej Brytanii. W tymże dniu zaś, w związku z przeniesieniem ośrodka swoich interesów życiowych do Wielkiej Brytanii, przestał ww. obowiązkowi podlegać.

Podlega Pan zatem w Polsce wyłącznie ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tj. od dochodów osiągniętych w Polsce, gdyż to właśnie w Wielkiej Brytanii ma Pan ośrodek swoich interesów życiowych i gospodarczych.

Pojęcie centrum interesów życiowych i gospodarczych nie zostało zdefiniowane ani w polskich ustawach regulujących kwestie opodatkowania dochodów osób fizycznych, ani też w umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania. Niemniej jednak, wskazać trzeba, że podatnik ma centrum interesów życiowych w tym kraju, gdzie nie tylko podejmuje aktywność społeczną czy kulturalną, ale i spędza czas wolny tudzież uprawia hobby. O centrum interesów gospodarczych będzie zaś decydowało chociażby prowadzenie w danym kraju działalności zarobkowej czy uzyskiwanie stałych dochodów.

Przekładając powyższe na Pana sytuację podkreślić należy, że to w Wielkiej Brytanii uzyskuje Pan dochody będące jednocześnie jedynym źródłem Pana utrzymania oraz w Wielkiej Brytanii spędza Pan swój wolny czas. Posiada Pan również adres zameldowania w Wielkiej Brytanii.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy:

Według art. 3 ust. 2a ww. ustawy:

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a więc - podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunek ten stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium Polski centrum interesów życiowych.

Uznanie osoby fizycznej za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy, nie przesądza o uznaniu tej osoby, za osobę podlegającą w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a, 2b ustawy stosuje się bowiem z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Ocena, czy podatnik podlega w Rzeczypospolitej Polskiej ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu powinna być dokonana w każdym przypadku indywidualnie z uwzględnieniem postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Z art. 4a ww. ustawy wynika, że:

Z wniosku wynika, że przeprowadził się Pan do Wielkiej Brytanii w 2017 r. z zamiarem stałego pobytu. W okresie będącym przedmiotem zapytania stałym miejscem zamieszkania była i będzie Wielka Brytania. Uzyskiwane przez Pana w Wielkiej Brytanii wynagrodzenie jest jedynym źródłem Pana utrzymania. Nie ma Pan planów powrotu do Polski.

Zatem w przedmiotowej sprawie zastosowanie mają przepisy Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, podpisanej w Londynie 20 lipca 2006 r. (Dz. U. z 2006 r. Nr 250 poz. 1840).

Zgodnie z art. 4 ust. 1 tej Konwencji:

Na podstawie art. 4 ust. 2 ww. Konwencji:

Dla potrzeb dokonania interpretacji ww. przepisu, należy sięgnąć do Komentarza Modelowej Konwencji OECD. Według tego Komentarza posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, że osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały.

Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby.

Analizując Pana powiązania osobiste i gospodarcze, stwierdzam, że w latach 2020 i kolejnych nie posiada Pan miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce. Posiada Pan ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze z Wielką Brytanią. Mieszka tam Pan i pracuje. Posiada tam Pan główne źródło dochodów. W Wielkiej Brytanii płaci Pan podatki i korzysta z ubezpieczeń. Nie planuje Pan wrócić do Polski. Od 2017 r. nie pozostaje Pan w związku małżeńskim. Dzieci nie są na Pana utrzymaniu.

Jak Pan wskazała we wniosku, posiada Pan miejsce zamieszkania w Wielkiej Brytanii. W Polsce przebywa Pan jedynie sporadycznie i krótkotrwale.

Zatem w 2020 r. i w latach następnych podlegał/będzie Pan podlegał ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, określonemu w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. podlegał/będzie Pan podlegał opodatkowaniu w Polsce tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych na terytorium Polski. Opodatkowaniu w Polsce podlegają tylko dochody uzyskane na terytorium Polski, z uwzględnieniem właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Dochody osiągnięte od 2020 r. na terytorium Wielkiej Brytanii nie podlegają i nie będą podlegały (jeśli nie ulegnie zmianie stan faktyczny i prawny) opodatkowaniu na terytorium Polski. Nie musi Pan i nie będzie musiał (jeśli stan faktyczny i prawny pozostanie bez zmian) wykazywać tych dochodów w zeznaniach podatkowych składanych na terytorium Polski.

Pana stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja jest zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), ul. (…).

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - (Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego.

Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).