Sprzedaż udziału 1/2 w nieruchomości będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, a sprzedaż udziału 1/2 w ruchomościach wykorzystywanych w działalności gospodarczej byłego męża nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

Interpretacja indywidualna - stanowisko w części nieprawidłowe/w części prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest:

• nieprawidłowe w zakresie uznania sprzedaży udziału w nieruchomości za czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT,
• prawidłowe w zakresie uznania sprzedaży udziału w ruchomościach za czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

12 marca 2024 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy uznania, że przy sprzedaży udziału 1/2 w nieruchomości oraz udziału 1/2 w ruchomościach nie będzie Pani występować w charakterze podatnika podatku VAT i w związku z tym sprzedaż ww. udziałów nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

Uzupełniła go Pani - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 28 maja 2024 r. (wpływ 28 maja 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

A.G. (Wnioskodawczyni) PESEL (…) jest polskim rezydentem podatkowym i podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r.

Wnioskodawczyni nigdy nie prowadziła działalności gospodarczej (nie była przedsiębiorcą), w szczególności w przedmiocie obrotu i pośrednictwa nieruchomościami, nie była zarejestrowanym podatnikiem VAT, nie jest rolnikiem.

Wnioskodawczyni nabyła 21 grudnia 1990 r. na podstawie aktu notarialnego Rep. A nr (…) wspólnie z małżonkiem niezabudowaną nieruchomość gruntową o powierzchni 0,9883 ha, KW nr (…) nr ewidencyjny 1/1, oznaczoną jako inne tereny, oraz 20 sierpnia 2008 r. na podstawie aktu notarialnego Rep. A nr (…) nabyła wspólnie z małżonkiem nieruchomość gruntową o powierzchni 0,2324 ha KW (…) nr ewidencyjny 1/3 oznaczoną jako grunty rolne.

Były to działki niezabudowane położone przy ulicy (…) w (…).

Ponieważ mąż od 12 maja 1988 r. prowadził jednoosobową działalność gospodarczą pod nazwą A. NIP (…), działki te były wykorzystywane w 3/4 w prowadzonej działalności gospodarczej, nie były wprowadzone do ewidencji środków trwałych i były jako majątek prywatny nieodpłatnie użyczone do prowadzonej przez męża działalności gospodarczej.

Działka o nr ewidencyjnym 1/1 została zabudowana drewnianym budynkiem biurowym o powierzchni 54 m², budynkiem gospodarczym z częścią socjalną o powierzchni zabudowy 229,90 m² o konstrukcji drewnianej oraz budynkiem warsztatowo-garażowym murowanym o powierzchni zabudowy 174 m². Budynki były budowane systemem gospodarczym, nie zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych. Działka o nr ewidencyjnym 1/3 o powierzchni 0,2324 ha jako grunty rolne nie została zabudowana. Od 1 września 2017 r. mąż zawiesił jednoosobową działalność gospodarczą.

Z dniem 29 czerwca 2015 r. Wnioskodawczyni uzyskała rozdzielność majątkową na podstawie prawomocnego wyroku SR w (…) (…). W dniu 23 listopada 2017 r. Sąd Okręgowy w (…) wydał prawomocny wyrok w sprawie o rozwód (sygn. akt (…)).

W wyniku przeprowadzonej rozdzielności majątkowej małżeńskiej Wnioskodawczyni uzyskała między innymi 1/2 udziału w zabudowanej nieruchomości o powierzchni 0,9893 ha (nr ewidencyjny 1/1) oraz 1/2 udziału w nieruchomości oznaczonej jako grunty rolne o powierzchni 0,2324 ha (nr ewidencyjny 1/3).

W wyniku rozdzielności majątkowej uzyskała również 1/2 udziału w ruchomościach wchodzących w skład przedsiębiorstwa „A.”, między innymi samochód ciężarowy marki (…), samochód osobowy marki (…) (2011 r.), wózek widłowy, widłak (…), ładowarka (…) (2001 r.). Jak wynika z ewidencji środków trwałych prowadzonej w firmie A., środki te były ujęte w ewidencji środków trwałych, na koniec 2015 r. były umorzone w 100% poza samochodem osobowym (…) (wartość początkowa 40.927,80 zł, umorzenie 27.285,20 zł), który został umorzony w całości w 2017 r. Ruchomości te zostały zakupione i wykorzystywane do prowadzonej działalności gospodarczej, był również odliczany podatek VAT.

Wyceny majątku wspólnego dokonano na podstawie opinii sporządzonej przez Biegłego Sądowego w zakresie wyceny nieruchomości (opinia w sprawie sygn. akt (…)).

Dnia 25 sierpnia 2021 r. (akt notarialny Rep. A nr (…)) cała nieruchomość została wynajęta Spółce komandytowo-akcyjnej B. Na podstawie umowy najmu wynajmujący oddali w najem udziały w nieruchomości położonej w (…) przy ul. (…) składające się z zabudowanej budynkiem o powierzchni zabudowy 230,00 m² oraz 54,00 m² działki nr 1/1 o powierzchni 0,9883 ha, oraz niezabudowanej działki nr 1/3 o powierzchni 0,2324 ha. Czynsz za najem nieruchomości był płatny z góry w równych częściach każdemu z właścicieli nieruchomości w wys. 4000 zł. Wnioskodawczyni jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności nie wystawiała faktur VAT, rozliczała się ryczałtem w wysokości 8,5% uzyskiwanych przychodów.

W dniu 24 maja 2023 r. małżonek dokonał sprzedaży 1/2 udziału w zabudowanej nieruchomości oraz gruntów rolnych aktem notarialnym nr Rep. A (…) za kwotę netto 1.000.000,00 zł oraz podatek VAT w stawce 23%, rezygnując ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 9 i 10 ustawy o podatku od towarów i usług.

Część nieruchomości w wysokości 1/2 udziału Wnioskodawczyni nadal jest przedmiotem najmu.

Wnioskodawczyni w najbliższej przyszłości zamierza dokonać sprzedaży swojego udziału w zabudowanej nieruchomości Spółce komandytowo-akcyjnej B. lub innemu podmiotowi.

Wnioskodawczyni zamierza również sprzedać 1/2 udziału w przedsiębiorstwie A., w tym między innymi wymienione we wniosku ruchomości.

W wyniku rozdzielności majątkowej małżeńskiej dokonanej w 2015 r. udział w 1/2 nieruchomości został włączony do majątku prywatnego Wnioskodawczyni ponieważ nie prowadziła ona nigdy działalności gospodarczej, nie była podatnikiem VAT. Wnioskodawczyni po otrzymaniu majątku w wyniku rozdzielności majątkowej małżeńskiej nie dokonywała na powyższych nieruchomościach żadnych nakładów poza wynajmem tych nieruchomości jako osoba fizyczna nie prowadząca działalności gospodarczej, przychody z tytułu najmu Wnioskodawczyni rozliczała na zasadzie ryczałtu opodatkowanego stawką 8,5%, nie wystawiała faktur VAT.

Zamierzając sprzedać udział w powyższych nieruchomościach Wnioskodawczyni nie będzie korzystała z usług pośredników, nie będzie prowadziła ogłoszeń w mediach odnośnie sprzedaży tych nieruchomości, udziały w nieruchomości zostaną sprzedane jednorazowo Spółce B., która wcześniej wynajmowała te nieruchomości, lub innemu podmiotowi. Zgodnie z umową najmu (akt notarialny Rep. A nr (…)) Najemcy przysługuje prawo pierwokupu przedmiotu najmu.

Zamierzając sprzedać opisane we wniosku udziały w ruchomościach firmy A., które w wyniku rozdzielności majątkowej małżeńskiej zostały wyłączone z majątku wspólnego (wykorzystywane w działalności gospodarczej męża), Wnioskodawczyni dokona jednorazowej sprzedaży udziału w tych ruchomościach Spółce B. lub innemu podmiotowi, bez pośredników i ogłoszeń w mediach. Wnioskodawczyni po podziale majątku maszyn tych nie wynajmowała (działalność męża została zawieszona w 2017 r.), nie remontowała, maszyny zostaną sprzedane w takim stanie, w jakim są. Małżonek dokonał sprzedaży udziału w tych ruchomościach na podstawie „umowy sprzedaży udziału w przedsiębiorstwie” zawartej w dniu 24 maja 2023 r. pomiędzy M.G. a Spółką komandytowo-akcyjną B. Sprzedający dokonał sprzedaży udziału w Przedsiębiorstwie A., w skład którego wchodzą następujące ruchomości:

• samochód ciężarowy marki (…);
• samochód osobowy (…);
• wózek widłowy (…);
• widlak (…);
• ładowarka (…).

Majątek ten został wskazany jako majątek wspólny w toczącej się przed Sądem Rejonowym w (…) sprawie o podział majątku wspólnego ((…)). Sprzedający sprzedał Kupującej Spółce przypadający mu w wyniku podziału udział w Przedsiębiorstwie A., w skład którego wchodzą między innymi następujące ruchomości:

• samochód ciężarowy marki (…);
• samochód osobowy (…);
• wózek widłowy (…);
• widlak (…);
• ładowarka (…)

za kwotę 75 000 zł netto, wystawiając faktury VAT.

Uzupełnienie opisu zdarzenia przyszłego

Działki oznaczone numerami ewidencyjnymi 1/1 i 1/3 Wnioskodawczyni nabyła wraz z małżonkiem jako majątek prywatny z przeznaczeniem na własne cele. Działkę 1/1 Wnioskodawczyni nabyła wraz z małżonkiem w 1990 r. natomiast w 2008 r. nabyła wraz z małżonkiem część działki, która graniczyła z działką zakupioną poprzednio, były to grunty rolne i nieużytki. Po śmierci właściciela działki spadkobiercy chcieli sprzedać część nieruchomości, dla której ustanowiona była księga wieczysta nr (…). Ponieważ część sprzedawanej działki nie posiadała dostępu do drogi i graniczyła z działką o nr 1/1, a cena za zakup tej działki była atrakcyjna, Wnioskodawczyni postanowiła wraz z małżonkiem nabyć tę część działki, również z przeznaczeniem na własne cele. Obie działki w momencie zakupu nie były zabudowane.

Zarówno nabycie działki 1/3 jak i działki 1/1 nie nastąpiło w ramach czynności opodatkowanych. Obie działki zostały zakupione od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i nieposiadających statusu podatnika VAT. Na okoliczność sprzedaży działek zostały sporządzone akty notarialne Rep. A (…) z dnia 21 grudnia 1990 r. i Rep. A nr (…) z dnia 20 sierpnia 2008 r., sprzedaż nie została udokumentowana fakturą VAT.

Były małżonek Wnioskodawczyni M.G. był zarejestrowanym podatnikiem VAT z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej.

Budynki na działce 1/1 wybudowane zostały systemem gospodarczym przed 2015 r. przez firmę prowadzoną przez byłego męża Wnioskodawczyni. Nie można określić dokładnej daty powstania budynków, ponieważ nie zostały one wprowadzone do ewidencji środków trwałych firmy „A.”. Natomiast na dzień składania wniosku do Sądu Rejonowego w (…), tj. 16 grudnia 2015 r. o podział majątku wspólnego budynki te wchodziły w skład majątku.

Z tytułu budowy tych budynków przysługiwało byłemu mężowi prawo do odliczenia podatku i małżonek dokonywał odliczenia podatku VAT z tytułu zakupionych do budowy materiałów w ramach prowadzonej przez niego działalności.

Ruchomości wymienione we wniosku nie były objęte umową najmu zawartą w 2021 r. ze Spółką komandytowo-akcyjną B.

Odliczenia podatku naliczonego od zakupionych ruchomości wymienionych we wniosku dokonywał były małżonek w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Wymienione we wniosku ruchomości od momentu zawieszenia działalności gospodarczej przez M.G. w 2017 r. były składowane w zamkniętym i zaplombowanym pomieszczeniu magazynowym, które nie wchodziło w skład wynajmowanych budynków zgodnie z protokołem przekazania sporządzonym do umowy najmu.

Pytania w zakresie podatku od towarów i usług

1)Czy w odniesieniu do przedstawionego zdarzenia przyszłego należy uznać, iż Wnioskodawczyni sprzedając 1/2 udziału w nieruchomościach, który powstał w wyniku zniesienia współwłasności majątkowej małżeńskiej, wykorzystywanego w działalności gospodarczej męża będzie rozporządzała majątkiem prywatnym, a tym samym nie będzie działała w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 Ustawy o VAT, co w konsekwencji spowoduje, że sprzedaż nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT? (oznaczone we wniosku nr 1)

2)Czy sprzedaż przez Wnioskodawczynię 1/2 udziału w ruchomościach, który powstał w wyniku zniesienia współwłasności majątkowej małżeńskiej, stanowiących majątek przedsiębiorstwa „A.” będzie zwolniona z opodatkowania podatkiem VAT, ponieważ Wnioskodawczyni nie będzie działała w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT? (oznaczone we wniosku nr 3)

Pani stanowisko w sprawie

Ad 1

Zdaniem Wnioskodawczyni, sprzedaż 1/2 udziału w nieruchomości po zniesieniu wspólności majątkowej małżeńskiej nastąpi w ramach zwykłego rozporządzania własnym majątkiem, bez angażowania własnych środków i działań zbliżonych do profesjonalistów w obrocie nieruchomościami, co w konsekwencji oznacza, że przedmiotowa sprzedaż nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Nieruchomości spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, w związku z tym sprzedaż nieruchomości powinna być opodatkowana podatkiem VAT wg stawki 23%. Należy jednak zaznaczyć, że nie każda czynność, która stanowi dostawę towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność zostanie opodatkowana podatkiem VAT jeżeli zostanie wykonana przez osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Działalność gospodarcza zgodnie z tą definicją obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły do celów zarobkowych.

Zatem kluczowe dla uznania, że sprzedaż udziału w nieruchomości nastąpiła w ramach zwykłego zarządu własnym majątkiem jest ustalenie na podstawie stanu faktycznego, czy dana czynność nie podlega definicji prowadzenia działalności gospodarczej zawartej w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

W najnowszym orzecznictwie ukształtował się pogląd, że dotychczasowy sposób użytkowania gruntów, czy motywy ich nabycia mają znaczenie drugorzędne, ponieważ decydujące są przesłanki o charakterze przedmiotowym, obrazujące stopień aktywności sprzedającego w zakresie wyprzedaży swojego majątku. W wyroku I FSK 239/12 oraz I Sa/Gl 1465/21 Sąd orzekł, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności przez uprawnionego nie mogą same w sobie być uznane za prowadzenie działalności gospodarczej, inaczej natomiast jest w przypadku, gdy zainteresowany podejmie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługobiorców np. działania marketingowe wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, czy zatrudnienie pośredników przy sprzedaży nieruchomości.

Wnioskodawczyni nabyła wraz z mężem jako majątek własny (na zasadach wspólności majątkowej małżeńskiej) dwie działki, które były wykorzystywane przez męża w prowadzonej działalności gospodarczej. Jedna działka została zabudowana budynkami gospodarczymi, druga pozostawała jako grunty rolne, natomiast ani działki, ani budynki nie były ujęte w ewidencji środków trwałych firmy, nie były amortyzowane, nie był odliczany podatek VAT, budynki zostały wybudowane systemem gospodarczym. W 2015 r. Wnioskodawczyni uzyskała rozdzielność majątkową i 1/2 udziału w zabudowanych działkach uznana została jako odrębny majątek własny, którym może samodzielnie rozporządzać.

Wnioskodawczyni nigdy nie prowadziła działalności gospodarczej, nie była podatnikiem podatku VAT, własny udział w nieruchomości wynajmowała spółce B. jako osoba fizyczna, płacąc 8,5% ryczałtu od uzyskiwanych z tego tytułu przychodów, nie wystawiała faktur VAT. W najbliższej przyszłości postanowiła sprzedać udział w nieruchomości jako majątek własny, ponieważ małżonek w 2023 r. dokonał sprzedaży swojego udziału w nieruchomości.

W ocenie Wnioskodawczyni, czynności mające zostać przez nią dokonane należy uznać za prowadzone w ramach rozporządzania majątkiem własnym, nie zaś w ramach działalności gospodarczej.

Podejmowane przez nią działania nie wskazują, że skala aktywności Wnioskodawczyni w celu zbycia nieruchomości chociażby trochę była porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie obrotem nieruchomościami (nie angażuje środków podobnych do tych, jakie angażują producenci, handlowcy czy usługowcy). Okoliczność wykorzystywania działek do prowadzonej działalności gospodarczej męża w przypadku współwłasności majątkowej małżeńskiej nie może powodować uznania Wnioskodawczyni za osobę prowadzącą własną działalność gospodarczą, gdyż takiej działalności nigdy nie prowadziła. Po uzyskaniu rozdzielności majątkowej udział w nieruchomościach stał się majątkiem odrębnym Wnioskodawczyni i dopiero wtedy mogła decydować o przeznaczeniu tych działek. Wnioskodawczyni nie dokonywała żadnych nakładów na tych działkach, wynajmowała działki jako osoba fizyczna i zamierza w przyszłości dokonać sprzedaży tych działek jako osoba fizyczna w ramach zarządu majątkiem własnym. W związku z powyższym sprzedaż tych nieruchomości będzie zwolniona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Ad 3

Zdaniem Wnioskodawczyni sprzedaż 1/2 udziału w ruchomościach uzyskanych w wyniku zniesienia wspólności majątkowej małżeńskiej majątku wykorzystywanego w działalności gospodarczej prowadzonej przez małżonka nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Sprzedaż maszyn i samochodu spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT i taka sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, w związku z tym powinna być opodatkowana podatkiem VAT wg stawki 23%. Należy jednak wskazać, że nie każda czynność, która stanowi dostawę towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność zostanie opodatkowana podatkiem VAT jeżeli zostanie wykonana przez osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Działalność gospodarcza zgodnie z tą definicją obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zatem kluczowe do uznania, że sprzedaż udziału w maszynach i samochodzie, które były używane w działalności gospodarczej męża i zostały objęte w wyniku zniesienia wspólności majątkowej małżeńskiej nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT, jest zbadanie, czy czynność ta nie będzie wykonywana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Wnioskodawczyni nigdy nie prowadziła działalności gospodarczej, nie była podatnikiem VAT, a sprzedaż udziału w ruchomości nastąpi w wyniku zniesienia wspólności majątkowej małżeńskiej.

Na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług zarówno przedsiębiorca, jak i jego małżonek traktowani są jako odrębne podmioty. Autonomiczność prawa podatkowego wyklucza możliwość takiej interpretacji jego przepisów, która zakładałaby że wspólność majątkowa istniejąca między małżonkami ma wpływ na zakres praw i obowiązków podatników podatku od towarów i usług.

Zatem z uwagi na fakt, iż składniki te były wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej męża, Wnioskodawczyni przy sprzedaży udziału w tych składnikach majątkowych nie może być traktowana jako podatnik prowadzący działalność i opodatkowana podatkiem VAT. Poza tym sprzedaż udziału w ruchomościach wynika ze zniesienia wspólności majątkowej małżeńskiej, rozwodu oraz sprzedaży swojego udziału w tych ruchomościach przez byłego męża. Będzie czynnością jednorazową, a dokonanie tej sprzedaży nie będzie posiadało cech działalności handlowej. Udział w ruchomościach zostanie sprzedany Spółce, która zakupiła już udział małżonka, bez żadnych działań marketingowych, bez pośredników. Maszyny zostaną sprzedane w takim stanie, w jakim są od 2015 r., umorzone w 100%.

W związku z powyższym sprzedaż udziału w tych ruchomościach przez Wnioskodawczynię nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest:

• nieprawidłowe w zakresie uznania sprzedaży udziału w nieruchomościach za czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT,
• prawidłowe w zakresie uznania sprzedaży udziału w ruchomościach za czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361):

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach - rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…), w tym również:

1)przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2)zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3)świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o sprzedaży - rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie z przedstawionymi wyżej przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm.), zwanej dalej: Kodeks cywilny.

Zgodnie z art. 195 ww. ustawy - Kodeks cywilny:

Własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność).

Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się - jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji - przepisy odnoszące się do własności. Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności.

Na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług również zbycie udziału w towarze (np. współwłasność nieruchomości), stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z 24 października 2011 r. sygn. akt I FPS 2/11.

Jak wynika z art. 196 § 1 ustawy - Kodeks cywilny:

Współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną.

W myśl art. 198 ustawy - Kodeks cywilny:

Każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli.

Podkreślić więc należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela, a rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie udziału w nieruchomości, dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Kwestie stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz. U. 2023 r. poz. 2809 ze zm.).

Stosownie do art. 31 § 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy:

Z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez obojga małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W świetle art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

W czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

W myśl art. 36 § 1 oraz § 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny.

Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Zgoda drugiego małżonka jest potrzebna do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Z uwagi na powyższe regulacje prawne w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego.

Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 cyt. Kodeksu:

Oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Kiedy osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Jednocześnie wykorzystywanie składników majątku, tj. takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania, które polega na czerpaniu dochodów ze składnika majątku, wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej. Należy stwierdzić, że każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

W konsekwencji, wykorzystywanie majątku należącego do danej osoby stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ustawy.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych.

„Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Z opisu sprawy wynika, że 21 grudnia 1990 r. nabyła Pani wspólnie z małżonkiem nieruchomość gruntową o nr 1/1 oraz 20 sierpnia 2008 r. nabyła Pani wspólnie z małżonkiem nieruchomość gruntową o nr 1/3. Były to działki niezabudowane.

Ww. działki nabyła Pani wraz z mężem jako majątek prywatny z przeznaczeniem na własne cele. Transakcje nabycia ww. działek nie nastąpiły w ramach czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Pani mąż od 12 maja 1988 r. prowadził jednoosobową działalność gospodarczą pod nazwą A. Działki nr 1/1 i 1/3 były przez niego wykorzystywane w 3/4 w prowadzonej działalności gospodarczej, nie były wprowadzone do ewidencji środków trwałych i były nieodpłatnie użyczone do tej działalności.

Przed 2015 r. na działce nr 1/1 wybudowane zostały: drewniany budynek biurowy, budynek gospodarczy oraz budynek warsztatowo-garażowy. Budynki te wybudowała firma prowadzona przez Pani byłego męża. Z tytułu budowy tych budynków przysługiwało byłemu mężowi prawo do odliczenia podatku VAT. Z kolei działka nr 1/3 nie została zabudowana.

Od 1 września 2017 r. mąż zawiesił jednoosobową działalność gospodarczą.

29 czerwca 2015 r. uzyskała Pani rozdzielność majątkową na podstawie prawomocnego wyroku SR w (…). 23 listopada 2017 r. Sąd Okręgowy w (…) wydał prawomocny wyrok w sprawie o rozwód.

W wyniku rozdzielności majątkowej uzyskała Pani 1/2 udziału w zabudowanej działce nr 1/1, 1/2 udziału w niezabudowanej działce nr 1/3 oraz 1/2 udziału w ruchomościach wchodzących w skład przedsiębiorstwa „A.”, tj.:

• samochód ciężarowy marki (…);
• samochód osobowy (…);
• wózek widłowy (…);
• widlak (…);
• ładowarka (…).

25 sierpnia 2021 r. na podstawie umowy najmu cała nieruchomość została wynajęta Spółce komandytowo-akcyjnej B. Czynsz za najem nieruchomości był płatny z góry w równych częściach każdemu z właścicieli nieruchomości.

24 maja 2023 r. były mąż sprzedał 1/2 udziału w nieruchomości, natomiast Pani część nieruchomości w wysokości 1/2 udziału nadal jest przedmiotem najmu.

Pani wątpliwości w pierwszej kolejności dotyczą tego, czy przy sprzedaży udziału w wysokości 1/2 w nieruchomości nie będzie Pani działała w charakterze podatnika podatku VAT, co w konsekwencji spowoduje, że sprzedaż nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Z wniosku wynika, że Pani udział 1/2 w nieruchomości jest przedmiotem umowy najmu.

Na mocy art. 659 § 1 Kodeksu cywilnego:

Przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy i pobierania pożytków jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Zatem oddanie w ramach umowy najmu osobie trzeciej nieruchomości lub rzeczy skutkuje uzyskiwaniem korzyści majątkowej po stronie podmiotu dokonującego wynajmu.

W przedmiotowej sprawie istotne jest, że w podatku VAT nie występuje pojęcie „najmu prywatnego” i „najmu w ramach działalności gospodarczej”. W świetle przepisów ustawy działalnością gospodarczą jest każda czynność najmu czy dzierżawy niezależnie od tego, czy wynajmujący działalność tę zarejestrował, czy nie i niezależnie od tego, czy przedmiot najmu (dzierżawy) stanowi w jego działalności środek trwały.

W konsekwencji, najem stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Najemca wypełnia zatem określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, bez względu na to, czy jest prowadzona w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych. Należy zaznaczyć, że sprzedaż składników wykorzystywanych w działalności gospodarczej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jako że Pani udział w sprzedawanej nieruchomości jest wykorzystywany w celach zarobkowych - jest przedmiotem umowy najmu, nie jest wykorzystywany na zaspokojenie potrzeb osobistych.

Biorąc pod uwagę treść przytoczonych przepisów oraz opis sprawy stwierdzić należy, że planowana przez Panią sprzedaż udziału w nieruchomości składającej się z działek nr 1/1 i 1/3 będzie, zgodnie z art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, dostawą dokonywaną przez Panią jako podatnika podatku od towarów i usług w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W konsekwencji, sprzedaż 1/2 udziału w nieruchomości (działkach nr 1/1 i 1/3) podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem VAT jako odpłatna dostawa towarów na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.

Pani stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 uznaję za nieprawidłowe.

Pani wątpliwości dotyczą również tego, czy przy sprzedaży 1/2 udziału w ruchomościach stanowiących majątek przedsiębiorstwa „A.” nie będzie Pani działała w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Zgodnie z Pani wskazaniem, ruchomości wymienione we wniosku nie były objęte umową najmu zawartą w 2021 r. ze Spółką komandytowo-akcyjną B. Ruchomości te były zakupione i wykorzystywane do prowadzonej przez byłego męża działalności gospodarczej. Odliczenia podatku naliczonego od zakupionych ruchomości wymienionych we wniosku dokonywał były małżonek w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Jak wynika z opisu sprawy, wymienione we wniosku ruchomości od momentu zawieszenia działalności gospodarczej przez M.G. w 2017 r. były składowane w zamkniętym i zaplombowanym pomieszczeniu magazynowym, które nie wchodziło w skład wynajmowanych budynków zgodnie z protokołem przekazania sporządzonym do umowy najmu. Wskazała Pani ponadto, że nie remontowała Pani maszyn, zostaną one sprzedane w takim stanie, w jakim są.

Należy zauważyć, że ruchomości wymienione we wniosku nie były wykorzystywane przez Panią, lecz przez byłego męża do prowadzonej przez niego działalności gospodarczej i były wprowadzone do ewidencji środków trwałych w przedsiębiorstwie byłego męża.

Na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisów Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, dotyczących stosunków majątkowych między małżonkami, nic nie uprawnia do wniosku, że wykonywanie czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług przez jednego z małżonków (sprzedaż towarów, odpłatne świadczenie usług, import itp.) czyni podatnikiem tego podatku również drugiego małżonka, gdy czynności te dotyczą składników ich majątku wspólnego, a przychód uzyskany z wykonywania tych czynności stanowi ich majątek dorobkowy.

Skoro każdy z małżonków jest uprawniony do samodzielnego zarządzania majątkiem wspólnym, to może on samodzielnie, we własnym imieniu i na własny rachunek dokonywać czynności prawnych będących wykonywaniem tego zarządu, jakkolwiek skuteczność czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu wymaga akceptacji drugiego małżonka.

Jak już wyżej wskazano, ustawa o podatku od towarów i usług nie wymienia małżonków jako odrębnej kategorii podatników. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną. Żaden z przepisów ustawy nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom. Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności istniała ustawowa wspólność majątkowa. W konsekwencji, podatnikiem podatku od towarów i usług jest ten z małżonków, który dokonał czynności podlegającej opodatkowaniu.

Zaznaczyć w tym miejscu należy, że autonomiczność prawa podatkowego wyklucza możliwość interpretacji przepisów, która zakładałaby, że stosunki majątkowe między małżonkami, regulowane przepisami Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, mogą kształtować zakres praw i obowiązków podatników podatku od towarów i usług. Zatem nie każda czynność, która wywołuje skutki na gruncie prawa cywilnego, będzie takie skutki wywoływała na gruncie prawa podatkowego.

Dostawa towarów będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Jak wskazano powyżej, małżeństwo nie należy do żadnej kategorii podmiotów wymienionych w cytowanym wyżej art. 15 ust. 1 ustawy. W świetle przytoczonych wyżej przepisów zauważyć należy, że status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy podmiot dokonujący transakcji sprzedaży ruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą.

W rozpatrywanej sprawie, pomimo że ruchomości wymienione we wniosku stanowiły majątek wspólny małżonków, to jednak były wykorzystywane wyłącznie przez Pani byłego męża na cele prowadzonej przez niego działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Pani były mąż prowadząc działalność gospodarczą w oparciu o składniki majątku wspólnego miał nad tym majątkiem kontrolę ekonomiczną.

Po rozwodzie i ustanowieniu rozdzielności majątkowej otrzymała Pani 1/2 udziału w ruchomościach, które po zawieszeniu działalności gospodarczej przez byłego męża były składowane w zamkniętym pomieszczeniu i nie były przedmiotem najmu. Ponadto, nie remontowała Pani maszyn, zostaną one sprzedane w takim stanie, w jakim są.

W konsekwencji, z tytułu sprzedaży swojego udziału w ruchomościach wymienionych we wniosku nie będzie Pani podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a sprzedaż ta nie będzie stanowiła u Pani odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, tj. podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Pani stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 3 uznaję za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie pytań dotyczących podatku od towarów i usług oznaczonych we wniosku nr 1 i 3. W zakresie pytań dotyczących podatku dochodowego od osób fizycznych oznaczonych we wniosku nr 2 i 4 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Ponadto, stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej:

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Zatem przedmiotowa interpretacja rozstrzyga w zakresie zastosowania przepisów regulujących podatek od towarów i usług względem Pani, a nie wywiera skutku prawnego dla współwłaściciela nieruchomości i ruchomości.

Ze względu na autonomiczność prawa podatkowego i odrębność uregulowań prawnych w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych i podatku VAT rozstrzygnięcie przyjęte w niniejszej interpretacji, dotyczące uznania sprzedaży udziału w nieruchomości za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, a sprzedaży udziału w ruchomościach za czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, pozostaje bez wpływu na rozstrzygnięcie przyjęte w tym zakresie na gruncie przepisów dotyczących podatku dochodowego od osób fizycznych.

Jednocześnie wskazuję, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywało się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Panią w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm. dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).