Opodatkowanie podatkiem VAT sprzedaży licytacyjnej nieruchomości.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

11 kwietnia 2024 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży licytacyjnej nieruchomości. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 21 maja 2024 r. (wpływ 21 maja 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Komornik prowadzi egzekucję przeciwko dłużnikowi (...), z użytkowania wieczystego działki ozn. nr 1 o pow. (…) ha położonej (…), dla której Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą o numerze (…).

Na nieruchomości znajdują się dwa budynki, z przeznaczeniem magazynowo-przemysłowym, połączone ze sobą z rampą z obu stron, o łącznej powierzchni zabudowy (…) m², które były wykorzystywane przez dłużnika podczas prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, jako powierzchnie magazynowo-biurowe, dłużnik prowadził działalność o charakterze – sprzedaży hurtowej (...).

Nabycie przez dłużnika nastąpiło na podstawie aktu notarialnego (…) z 9 kwietnia 2010 r. przed Notariuszem (…), i dotyczyło użytkowania wieczystego gruntu działki ozn. 1 oraz budynków i budowli stanowiących odrębny od gruntu przedmiot własności, tj. budynek magazynowy z pomieszczeniami biurowymi i sanitarno-socjalnymi, jednokondygnacyjnym bez podpiwniczenia, zrealizowanym w 1961 r. o pow. użytkowej (…) m² oraz budynkiem gospodarczym – jednokondygnacyjnym, bez podpiwniczenia, zrealizowanym w 1960 roku, o pow. (…) m².

Ponadto zgodnie z treścią § 5 ww. aktu notarialnego, strony oświadczyły, że są podatnikami podatku od towarów i usług, lecz w zakresie umowy sprzedaży dokumentowanej ww. aktem notarialnym korzystają ze zwolnienia przedmiotowego przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.) w związku z § 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonywania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224 poz. 1799).

Aktualnie budynki są nieogrzewane i niekonserwowane. Nieruchomość jest zamknięta od strony wewnętrznej i od wielu lat nieużytkowana i niemodernizowana. W toku prowadzonego postępowania egzekucyjnego dokonano opisu i oszacowania ww. nieruchomości, wycena została sporządzona przez powołanego w tym celu biegłego sądowego który wskazał: wartość rynkowa prawa użytkowania wieczystego nieruchomości oznaczonej nr 1 położonej (…). Sąd Rejonowy (…) wyznaczył termin licytacji ww. nieruchomości na 22 maja 2024 r., wskutek której może nastąpić zbycie użytkowania wieczystego na rzecz nowego właściciela.

W momencie zbycia nieruchomości, komornik będzie zobowiązany w imieniu dłużnika (obecnego właściciela) do wystawienia dokumentu potwierdzającego zbycie.

Dłużnik nie jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Nie figuruje w rejestrze VAT, z datą wykreślenia z rejestru na dzień 1 kwietnia 2019 r., podstawa wykreślenia art. 96 ust. 6-8. Wskazać jednocześnie należy, że na dzień złożenia niniejszego wniosku w CEiDG widnieje informacja o wykreśleniu wpisu z rejestru z dniem 2 kwietnia 2019 r. Ponadto z uwagi na fakt, że miejsce pobytu dłużnika nie jest, znane Sąd Rejonowy (…) postanowieniem z 25 lipca 2022 r. w sprawie ozn. sygn. (…) ustanowił dla dłużnika kuratora.

Uzupełnienie opisu zdarzenia przyszłego

W trakcie prowadzenia działalności gospodarczej przez dłużnika, nieruchomość była wykorzystywana w celach związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Postępowanie egzekucyjne w stosunku do nieruchomości będącej przedmiotem wniosku zostało wszczęte 23 kwietnia 2021 r.

Pytanie

Czy spoczywa na komorniku, w momencie licytacji wyżej opisanej nieruchomości/ użytkowania wieczystego gruntu działki ozn. 1 oraz budynków i budowli stanowiących odrębny od gruntu przedmiot własności, obowiązek wystawienia faktury bez naliczenia podatku VAT, i nie ciąży na nim obowiązek pobrania podatku VAT, ponieważ zbycie nie podlega pod ustawę VAT, w sytuacji kiedy dłużnik - obecny właściciel:

• nie jest czynnym podatnikiem podatku VAT,
• przy nabyciu użytkowania wieczystego korzystał ze zwolnienia przedmiotowego przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.) w związku z § 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonywania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224 poz. 1799),
• oraz od 2019 r. nie ponosił wydatków na ulepszenie budynków?

Pana stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 22 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 22 poz. 1337), komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w przypadku sprzedaży towarów wystawiają w imieniu dłużnika i na jego rachunek faktury potwierdzające dokonanie sprzedaży tych towarów. Fakturę wystawia się jeśli na dłużniku spoczywa obowiązek podatkowy związany ze sprzedażą towarów.

W myśl art. 18 ustawy, Organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (t.j. Dz. U z 2005 r. Nr 229 poz. 1954 ze zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów. Fakturę wystawia się, jeśli na dłużniku spoczywa obowiązek podatkowy związany ze sprzedażą towarów (art. 22 ust. 2).

Mając na uwadze powyższe przepisy oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny należy stwierdzić, iż jako komornik Wnioskodawca ma obowiązek wystawić fakturę VAT pod warunkiem, że na dłużniku (...) spoczywa obowiązek podatkowy związany ze sprzedażą przedmiotowej nieruchomości. Jeżeli przedmiotem dostawy będzie użytkowanie wieczyste gruntu działki ozn. 1 oraz budynki i budowle stanowiące odrębny od gruntu przedmiot własności, tj. budynek magazynowy z pomieszczeniami biurowymi i sanitarno-socjalnymi, jednokondygnacyjnym bez podpiwniczenia zrealizowanym w 1961r o pow. użytkowej (…) oraz budynek gospodarczy – jednokondygnacyjny, bez podpiwniczenia, zrealizowany w 1960 r. o pow. (…), Wnioskodawca ma obowiązek wystawić fakturę z chwilą uprawomocnienia się postanowienia o przysądzeniu prawa własności do nieruchomości.

Dłużnik aktualnie nie figuruje w rejestrze VAT, z datą wykreślenia z rejestru na dzień 1 kwietnia 2019 r., podstawa wykreślenia art. 96 ust. 6-8 , w związku z powyższym, co do zasady, na Wnioskodawcy nie spoczywa obowiązek dokumentowania sprzedaży w imieniu dłużnika fakturą VAT, i nie ciąży na Nim obowiązek pobrania podatku VAT, ponieważ zbycie nie podlega pod ustawę VAT.

Ponadto przy nabyciu użytkowania wieczystego, dłużnik korzystał ze zwolnienia przedmiotowego przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.) w związku z § 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonywania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224 poz. 1799), oraz od 2019 r. nie ponosił wydatków na ulepszenie budynków.

Ponadto z uwagi na fakt, że miejsce pobytu dłużnika nie jest znane, Sąd Rejonowy w (…) postanowieniem z 25 lipca 2022 r. w sprawie ozn. sygn. (…) ustanowił dla dłużnika kuratora, zatem pozyskanie jakichkolwiek informacji od dłużnika nie jest możliwe.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361), zwanej dalej „ustawą”:

Z treści powyższego przepisu wynika, że komornik sądowy jest płatnikiem podatku od dostawy towaru dokonywanej w trybie egzekucji, w przypadku, gdy wykonuje czynności egzekucyjne. Przez czynność egzekucyjną należy rozumieć każde formalne, oparte na przepisach procesowych, działanie uprawnionego organu egzekucyjnego wywołujące skutek prawny dla prowadzonej egzekucji.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.), zgodnie z którym:

Przepis art. 18 ustawy wprowadza szczególną regulację, kiedy to należny podatek pobierany jest i odprowadzany do urzędu skarbowego przez płatnika, a nie przez podatnika. Płatnik pełni w tym przypadku rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem a organem podatkowym, przekazując organowi środki pieniężne podatnika. Uzasadnione jest to charakterem odpłatnej dostawy następującej w ramach wykonywania czynności egzekucyjnych. Jeżeli bowiem dłużnik niesolidnie spłaca swoje zobowiązania i w celu wyegzekwowania należności wszczęto przeciwko niemu postępowanie egzekucyjne, to istnieją podstawy do uznania, że nie uiści również podatku należnego w związku z dostawą mającą miejsce w ramach egzekucji.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika – dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik, natomiast w przypadku, gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku.

Tym samym, komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz do uwzględnienia w trakcie sprzedaży towarów okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy:

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 6 i 7 ustawy:

W świetle powołanych powyżej przepisów budynki, budowle lub ich części oraz grunt i jego prawo użytkowania wieczystego spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Zatem należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ, aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Według przepisu art. 15 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy:

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zaznaczyć, że sprzedaż składników wykorzystywanych w działalności gospodarczej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Odnosząc regulacje zawarte w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy do art. 18 ustawy, wskazać należy, że w przypadku, gdy dłużnik – właściciel danej nieruchomości – jest podatnikiem podatku od towarów i usług, wówczas komornik jest płatnikiem podatku VAT z tytułu dostawy tej nieruchomości.

Z opisu sprawy wynika, żeprowadzi Pan przeciwko dłużnikowi egzekucję z użytkowania wieczystego działki ozn. nr 1. Na nieruchomości znajdują się dwa budynki, z przeznaczeniem magazynowo-przemysłowym, połączone ze sobą z rampą z obu stron, które były wykorzystywane przez dłużnika podczas prowadzonej przez niego działalności gospodarczej jako powierzchnie magazynowo-biurowe, dłużnik prowadził działalność w zakresie sprzedaży hurtowej (...).

Nabycie przez dłużnika prawa użytkowania wieczystego gruntu (działki nr 1) oraz budynków i budowli stanowiących odrębny od gruntu przedmiot własności nastąpiło na podstawie aktu notarialnego z 9 kwietnia 2010 r. Strony oświadczyły, że są podatnikami podatku od towarów i usług, ale w zakresie umowy sprzedaży dokumentowanej ww. aktem notarialnym korzystają ze zwolnienia od podatku przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Dłużnik nie jest czynnym podatnikiem podatku VAT, nie figuruje w rejestrze VAT, z datą wykreślenia z rejestru na dzień 1 kwietnia 2019 r.

W trakcie prowadzenia działalności gospodarczej przez dłużnika, nieruchomość była wykorzystywana w celach związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Pana wątpliwości dotyczą ustalenia, czy będzie Pan zobowiązany opodatkować sprzedaż licytacyjną nieruchomości i wystawić fakturę dokumentującą tę sprzedaż.

Z powołanych powyżej przepisów wynika, że opodatkowanie danej czynności podatkiem od towarów i usług uwarunkowane jest łącznym spełnieniem dwóch przesłanek. Po pierwsze konkretna czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, po wtóre – musi być dokonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zatem w pierwszej kolejności należy rozważyć kwestię, czy w odniesieniu do sprzedaży nieruchomości dłużnik będzie działał jako podatnik podatku od towarów i usług, a tym samym sprzedaż ta wykonywana będzie w ramach działalności gospodarczej.

Jak wynika z okoliczności sprawy nieruchomość będąca przedmiotem sprzedaży w trybie licytacji komorniczej należała do dłużnika, który wykorzystywał ją na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Z przedstawionych informacji wynika zatem, że przedmiotem sprzedaży nie będzie nieruchomość stanowiąca majątek prywatny dłużnika, tylko obiekty, które służyły prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Tym samym, w opisanej sytuacji dłużnika należy uznać za podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy.

W konsekwencji, dostawa ww. nieruchomości w drodze licytacji komorniczej będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, jako odpłatna dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Należy zauważyć, że czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem VAT może korzystać ze zwolnienia od tego podatku, albo może być opodatkowana właściwą stawką podatku VAT.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów mogące mieć zastosowanie w przedmiotowej sprawie zostały określone w art. 43 ust. 1 pkt 2, 10 i 10a ustawy, zawierających zwolnienie od podatku dostawy budynków, budowli lub ich części, spełniających określone w tych przepisach warunki.

I tak, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy:

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy:

Pierwszym zasiedleniem jest więc szeroko rozumiane pierwsze zajęcie nieruchomości do używania. Pierwsze zasiedlenie budynku, budowli lub ich części ma miejsce zarówno w sytuacji, gdy po wybudowaniu budynku, budowli lub ich części zostanie on oddany w najem, jak też w przypadku, gdy będzie on wykorzystywany na potrzeby własnej działalności gospodarczej – w obu przypadkach dojdzie do korzystania z budynku, budowli lub ich części. Również w przypadku gdy nieruchomość jest wykorzystywana dla celów osobistych np. mieszkalnych - również mamy do czynienia z pierwszym zasiedleniem.

Jednocześnie należy mieć na uwadze, że wymienione powyżej zwolnienie uregulowane w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy ma charakter zwolnienia fakultatywnego, gdyż zgodnie z art. 43 ust. 10 ustawy:

Stosownie do art. 43 ust. 11 ustawy:

Tak więc ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków spełniających przesłanki do korzystania ze zwolnienia od podatku wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy – po spełnieniu określonych warunków – możliwość rezygnacji ze zwolnienia i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych. Podkreślić należy, że z uwagi na przywołane uregulowania, rezygnacji ze zwolnienia od podatku, o której mowa w art. 43 ust. 10 ustawy, można dokonać wyłącznie w odniesieniu do zwolnienia od podatku określonego na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W tym miejscu należy nadmienić, że w przypadku dostawy budynków, budowli lub ich części niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl bowiem art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy:

Jeżeli natomiast nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy:

Dla zastosowania zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

• towary muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,
• brak prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów.

Niespełnienie choćby jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a oraz art. 43 ust. 1 pkt 2 stanie się bezzasadne.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki, budowle lub ich części rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym:

W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków, budowli lub ich części dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków, budowli lub ich części w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogicznie opodatkowanie podatkiem VAT, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, opodatkowana jest również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony. Przy czym przepis ten ma zastosowanie również do prawa użytkowania wieczystego gruntu.

W odniesieniu do Pana wątpliwości, należy ustalić, czy i kiedy w odniesieniu do naniesień posadowionych na przedmiotowej nieruchomości miało miejsce pierwsze zasiedlenie.

Przedstawione we wniosku okoliczności wskazują, że sprzedaż budynków i budowli posadowionych na działce nr 1 nie zostanie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim. Ponadto, z przedstawionego przez Pana opisu sprawy wynika, że pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą ww. obiektów upłynie okres dłuższy niż 2 lata. Jak wskazał Pan we wniosku, dłużnik nabył nieruchomość w 2010 r. Na nieruchomości znajdują się dwa budynki, z przeznaczeniem magazynowo-przemysłowym, połączone ze sobą z rampą z obu stron, które były wykorzystywane przez dłużnika podczas prowadzonej przez niego działalności gospodarczej jako powierzchnie magazynowo-biurowe (dłużnik prowadził działalność w zakresie sprzedaży hurtowej (...)). Wskazał Pan również, że od 2019 r. dłużnik nie ponosił wydatków na jej ulepszenie. Aktualnie budynki są nieogrzewane i niekonserwowane. Nieruchomość jest zamknięta od strony wewnętrznej i od wielu lat nieużytkowana i niemodernizowana.

Wobec tego, planowane zbycie w drodze licytacji komorniczej budynków i budowli nastąpi w okresie dłuższym niż 2 lata od pierwszego zasiedlenia. Biorąc pod uwagę powyższe oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy należy stwierdzić, że spełnione zostaną przesłanki warunkujące zastosowanie zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy do planowanej sprzedaży opisanej nieruchomości w drodze licytacji komorniczej.

Jak wskazano powyżej, grunt będący przedmiotem dostawy podlega opodatkowaniu według tych samych regulacji jak budynki i budowle na nim posadowione. W konsekwencji - na podstawie art. 29a ust. 8 ustawy - również zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntu (działki nr 1), na którym ww. obiekty są posadowione, będzie zwolnione od podatku.

W związku z tym, że planowana transakcja sprzedaży w drodze licytacji komorniczej prawa użytkowania wieczystego działki z posadowionymi na niej budynkami i budowlami, będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, dalsza analiza zwolnień wynikających z art. 43 ust. 1 pkt 10a lub pkt 2 ustawy jest bezzasadna.

Ponadto w odniesieniu do obowiązku udokumentowania ww. dostawy fakturą należy wskazać, że zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy:

Jak wynika z powyższego, fakturę wystawia się w celu udokumentowania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W myśl art. 106b ust. 2 ustawy:

Natomiast stosownie do art. 106b ust. 3 ustawy:

Na mocy przepisu art. 2 pkt 22 ustawy:

W myśl art. 106c ustawy:

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów – co do zasady – podatnik VAT jest zobowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż towarów i usług na rzecz innego podatnika. Generalnie ustawodawca nie nakłada na podatników obowiązku wystawiania faktur dokumentujących sprzedaż zwolnioną od podatku na podstawie przepisów ustawy lub rozporządzeń wykonawczych do niej oraz sprzedaż realizowaną na rzecz podmiotów niebędących podatnikami VAT. Jednakże nie ma przeszkód, aby w powyższych sytuacjach podatnik wystawił fakturę.

Jak określono powyżej, egzekucyjna sprzedaż opisanej nieruchomości będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Zatem, czynności sprzedaży w ramach postępowania egzekucyjnego nieruchomości, która korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zgodnie z art. 106b ust. 2 ustawy, nie musi Pan dokumentować fakturą VAT. Wyjątkiem jest sytuacja określona w art. 106b ust. 3 pkt 2, jeżeli nabywca wyrazi żądanie jej wystawienia (lub jeśli zostaną spełnione warunki wskazane w art. 43 ust. 10 i 11 ustawy i strony transakcji wybiorą opodatkowanie tej dostawy) - wtedy będzie Pan zobowiązany do wystawienia faktury dokumentującej przedmiotową transakcję.

Pana stanowisko jest zatem nieprawidłowe. Wskazał Pan bowiem, że nie ciąży na Panu obowiązek pobrania podatku VAT, ponieważ zbycie nie podlega pod ustawę VAT, natomiast jak wskazano - sprzedaż licytacyjna nieruchomości będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług i będzie zwolniona od tego podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, w związku z tym, będzie objęta ustawą od podatku od towarów i usług.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywiste zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Ponosi Pan ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywiste zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywało się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Pana w złożonym wniosku. Zatem w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

  Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

  1) z zastosowaniem art. 119a;

  2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

  3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

  Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).