Skutki podatkowe zbycia nieruchomości otrzymanej w spadku.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

10 marca 2023 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

8 listopada 2022 r. Wnioskodawczyni sprzedała należący do niej udział we współwłasności nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem mieszkalnym wynoszący 1/2 części. Udział ten Wnioskodawczyni nabyła w całości w drodze spadku po matce, zgodnie z poświadczeniem dziedziczenia z 8 lipca 2022 r. Matka Wnioskodawczyni zmarła 19 czerwca 2022 r. Matka Wnioskodawczyni wraz z mężem (ojcem Wnioskodawczyni) nabyli przedmiotową nieruchomość w 1996 roku na wspólność majątkową małżeńską. 30 listopada 2021 r. zmarł ojciec Wnioskodawczyni, a spadek po nim w całości nabyła matka Wnioskodawczyni, przez co matka Wnioskodawczyni stała się wyłączną właścicielką całej ww. nieruchomości. Wnioskodawczyni ma duńską rezydencję podatkową. Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej w Polsce.

Pytanie

Czy przychód osiągnięty w 2022 r. przez Wnioskodawczynię ze sprzedaży udziału wynoszącego 1/2 części we współwłasności położonej w Polsce nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem mieszkalnym, nabyty przez nią w całości w drodze spadku po matce w 2022 r., będzie opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych w wysokości 19% dochodu, czy nie będzie podlegał opodatkowaniu?

Pani stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawczyni przychód osiągnięty przez nią w 2022 r. ze sprzedaży udziału wynoszącego 1/2 części we współwłasności nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem mieszkalnym, nabytego przez nią w całości w 2022 r. w drodze spadku po matce, nie będzie podlegał opodatkowaniu.

Wnioskodawczyni jako duński rezydent podatkowy, zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: PIT), podlega ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu od dochodów osiąganych na terytorium RP.

Według art. 3 ust. 2b pkt 4 PIT, dochodem (przychodem) osiąganym na terytorium RP jest m.in. zbycie nieruchomości położonej w Polsce. Z tego powodu przychody ze sprzedaży ww. udziału we współwłasności nieruchomości osiągnięte przez Wnioskodawczynię w 2022 r. są przychodami osiągniętymi przez nią w Polsce.

Na mocy art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) PIT źródłem przychodów jest odpłatne zbycie udziału we współwłasności nieruchomości, jeśli nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i jeżeli ma miejsce przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.

Jak stanowi art. 10 ust. 5 PIT, w przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę.

Z uwagi art. 10 ust. 5 PIT okres 5-letni, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) PIT, Wnioskodawczyni może liczyć od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie tej nieruchomości przez rodziców Wnioskodawczyni, czyli od końca 1996 r. Jak wskazał bowiem Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w uchwale z 15 maja 2017 r. (II FPS 2/17):

„Pojęcie „nabycie”, użyte w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) PIT, nie zostało zdefiniowane w ustawie podatkowej. W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego uznanie, że przez takie pojęcie użyte w jej art. 10 ust. 1 pkt 8 należy rozumieć ponowne nabycie udziału w nieruchomości w drodze spadku po zmarłym małżonku, narusza standardy w zakresie wykładni przepisów prawa podatkowego. Nie budzi wątpliwości to, że przy nabyciu nieruchomości przez małżonków pozostających w majątkowej wspólności małżeńskiej przewidzianej w art. 31 K.r.o. nie ma możliwości określenia tego, w jakich częściach nastąpiło nabycie nieruchomości. Nie jest możliwe nabycie nieruchomości w określonym udziale przez małżonków pozostających we wspólności majątkowej małżeńskiej i działających jednocześnie, co wynika z istoty wspólności małżeńskiej. Wspólność małżeńska (łączna) to wspólność bezudziałowa, a w czasie jej trwania małżonkowie nie mogą rozporządzać swoimi prawami do majątku wspólnego jako całości. Wspólność ta jest wspólnością masy majątkowej, to znaczy obejmuje cały zbiór praw majątkowych, takich jak własność i inne prawa rzeczowe czy wierzytelności. W małżeństwie, w którym obowiązuje ustrój wspólności majątkowej ustawowej, występują trzy masy majątkowe: majątek wspólny małżonków oraz dwa majątki osobiste każdego z małżonków. Majątki te stanowią jedną całość gospodarczą, a ich podział następuje dopiero po ustaniu wspólności. Majątek wspólny ma istotne cechy funkcjonalne i ekonomiczne. Mając to na uwadze, należy zdecydowanie postulować taką wykładnię przepisów prawa majątkowego małżeńskiego, która stawia na pierwszym miejscu funkcje i cele dotyczące rodziny, a dopiero potem bierze pod uwagę interes innych podmiotów (T. Sokołowski /w:/ M. Andrzejewski, H. Dolecki, J. Hajerko, A. Lutkiewicz-Rucińska, A. Olejniczak, T Sokołowski, T Sylwestrzak, A. Zielonacki: Kodeks rodzinny i opiekuńczy. Komentarz; komentarz do art. 31 K.r.o., teza 10, dostępny w systemie LEX 2013). Wspólność majątkowa to rodzaj współwłasności łącznej, a więc bezudziałowej. Z tego powodu w myśl art. 35 K.r.o. w czasie trwania wspólności żadne z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego ani rozporządzać udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w tym majątku. Nie może także rozporządzać udziałem w jakimkolwiek przedmiocie należącym do tego majątku (wyrok NSA z dnia 19 czerwca 2015 r. sygn. akt II FSK 1345/13). Zgodnie z ogólną zasadą uregulowaną w art. 43 § 1 K.r.o. oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym. Co do zasady wspólność majątkowa trwa tak długo jak małżeństwo. Ustawowy ustrój majątkowy między małżonkami może ulec zniesieniu lub ograniczeniu na skutek zawarcia między nimi umowy (art. 47 § 1 K.r.o.), na skutek orzeczenia sądu (art. 52 § 1 K.r.o.), orzeczenia separacji (art. 54 K.r.o.) albo z mocy prawa, np. w wyniku ubezwłasnowolnienia lub ogłoszenia upadłości jednego z małżonków (art. 53 K.r.o.). W razie ustania wspólności majątkowej do majątku, który był nią objęty, stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Zwolennicy poglądu przeciwnego od wyrażonego w uchwale wskazują, że przyjęcie, iż małżonek pozostający przy życiu nabywa całą nieruchomość z datą pierwotnego nabycia przez oboje małżonków oznaczałoby, że stanowiłaby jego wyłączną własność, a to z kolei oznaczałoby, że nie mógłby dziedziczyć po małżonku, gdyż to jemu, a nie wspólnie małżonkom przysługiwałoby prawo (T. Janicki /w:/ Sprzedaż nieruchomości nabytej do majątku objętego wspólnością majątkową małżeńską, "Przegląd Podatkowy" 2016, nr 12, s. 10-11 oraz powołane wcześniej poglądy orzecznictwa wyrażone w wyrokach: WSA w Gliwicach z dnia 29 stycznia 2009 r. sygn. akt I SA/Gl 1061/08 oraz NSA z dnia 4 listopada 2010 r. sygn. akt II FSK 1054/09). Jest to nieporozumienie wynikające z rozciągania skutków interpretacji przepisów prawa podatkowego na przepisy prawa cywilnego. Te ostatnie mają natomiast w tym wypadku wspierać argumentację, której celem jest odkodowanie znaczenia przepisu prawa podatkowego. Faktycznie, zgodnie z art. 501 K.r.o. w razie ustania wspólności udziały małżonków są równe, chyba że umowa majątkowa małżeńska stanowi inaczej, co nie wyłącza zastosowania art. 43 § 2 i 3 K.r.o. Z dniem ustania małżeństwa po śmierci jednego z małżonków współwłasność łączna przekształca się we współwłasność w częściach ułamkowych. Jak jednak słusznie zauważył prokurator Prokuratury Krajowej w piśmie z dnia 8 maja 2017 r., skoro - z uwagi na wspólność majątkową - nie można wyodrębnić udziałów, które małżonkowie posiadali w chwili nabycia nieruchomości w małżeństwie, i przyjmuje się, że małżonkowie nabyli prawo majątkowe wspólnie w całości, to nie można liczyć terminu nabycia określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit a-c) ustawy podatkowej od daty ustania ustawowej majątkowej wspólności małżeńskiej wskutek śmierci jednego z małżonków. Jest to - w rozumieniu wskazanego przepisu podatkowego - data przekształcenia współwłasności łącznej we współwłasność w częściach ułamkowych, a nie data nabycia prawa majątkowego. Skoro ze względu na wspólność majątkową nie można wyodrębnić udziałów, które małżonkowie posiadali w chwili nabycia nieruchomości w małżeństwie, to nie można też przyjąć, że pięcioletni termin biegnie od daty nabycia nieruchomości w drodze spadku (uzasadnienie wyroku NSA z dnia 8 grudnia 2011 r. sygn. akt II FSK 1101/10). Dla oceny skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości kluczowy jest moment poniesienia wydatku na nabycie tego składnika do majątku wspólnego i to, że tego wydatku - w momencie jego poniesienia - nie można przypisać jednemu bądź drugiemu małżonkowi w udziałach o określonej wielkości”.

Mając na uwadze argumenty powołanej uchwały NSA należy przyjąć, że matka (spadkodawczyni) była właścicielką całej ww. nieruchomości począwszy od 1996 r., albowiem wówczas wraz z mężem nabyła tą nieruchomość na wspólność majątkową małżeńską (bezudziałową). W konsekwencji 5-letni okres, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) PIT, biegnie dla Wnioskodawczyni od 1 stycznia 1997 r. Zatem przychód, który Wnioskodawczyni osiągnęła w 2022 r. ze sprzedaży udziału we współwłasności tej nieruchomości nie będzie podlegał opodatkowaniu, albowiem okres, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) PIT, upłynął przed 2022 r.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

•Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

•Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

•w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

•w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.