Dotyczy różnic kursowych, o których mowa w art. 15a ust. 2 pkt 3 oraz ust. 3 pkt 3 ustawy z 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

5 sierpnia 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 1 sierpnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy w opisanej sytuacji powstają:

- dodatnie różnice kursowe stanowiące przychód zgodnie z art. 15a ust. 2 pkt 3 ustawy z 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych, jeśli wartość walut w chwili ich otrzymania na rachunek Wnioskodawcy w przeliczeniu na złote jest mniejsza niż wartość tych walut w przeliczeniu na złote w chwili ich przekazania komitentowi;

- ujemne różnice kursowe stanowiące koszt uzyskania przychodu zgodnie z art. 15a ust. 3 pkt 3 ustawy z 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych, jeśli wartość walut w chwili ich otrzymania na rachunek Wnioskodawcy w przeliczeniu na złote jest większa niż wartość tych walut w przeliczeniu na złote w chwili ich przekazania komitentowi.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 30 września 2024 r. (data wpływu tego samego dnia).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca (dalej: „Spółka”) jest polskim rezydentem podatkowym oraz jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny oraz jest zarejestrowana do czynności wewnątrzwspólnotowych.

Spółka zawarła umowę komisu, w której pełni rolę komisanta. Komitentem jest ukraiński podmiot gospodarczy będący (…). W wykonaniu zawartej umowy komisu Wnioskodawca sprzedaje we własnym imieniu i na rachunek komitenta (…) do podmiotów mających siedzibę na terenie Polski oraz Unii Europejskiej i krajów spoza Unii. Spółka wystawiała faktury na dostawę (…) w walucie (euro i dolary amerykańskie) nawet dla krajowych odbiorców uwzględniając treść art. 106e ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług.

Dla celów rozliczenia realizacji umowy Spółka otwarła rachunki bankowe walutowe (euro i dolary amerykańskie). Należności wynikające z wystawionych przez Spółkę jako komisanta faktur wpływały na te rachunki.

Spółka wystawiała faktury na pełną wartość dostawy realizowanej w ramach umowy komisu, natomiast dla celów podatkowych rozpoznawała przychód w wysokości należnej prowizji od przeprowadzonej transakcji komisowej.

Rozrachunki związane z transakcjami komisowymi były prowadzone na kontach pozabilansowych z wyjątkiem rozrachunków wynikających z faktur prowizyjnych wystawianych komitentowi za wykonaną usługę.

Wystawienie faktury na pełną kwotę, uwzględniającą wartość towarów, zostało podyktowane przepisami ustawy z 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług, które traktują wydanie towaru od komitenta do komisanta i od komisanta do nabywcy jak odrębne dostawy.

Kwoty z wydzielonych rachunków były przekazywane komitentowi. Przekazywanie środków odbywało się sukcesywnie, jednakże przekazywane kwoty nie odpowiadały kwotom uzyskanym od nabywcy. Środki nie były przekazywane komitentowi natychmiast po ich wpływie od nabywcy. Wartość środków otrzymanych i przekazanych, w przeliczeniu na złote, była zawsze różna ze względu na różne kursy walut ogłaszane przez NBP w poszczególnych dniach. Nigdy nie dochodziło do przewalutowania środków na tych rachunkach, to znaczy środki te nie były zamieniane z waluty na złote i odwrotnie. Wspomniane rachunki były (i są) własnością Wnioskodawcy, jednakże środki zgromadzone na tych rachunkach własnością Spółki nie były, gdyż pochodziły wyłącznie z zapłat dokonywanych przez nabywców w ramach transakcji komisowej.

Prowizja dla Spółki z tytułu wykonania usługi komisu była wpłacana przez komitenta na rachunek Wnioskodawcy odrębnym poleceniem przelewu z rachunku stanowiącego własność komitenta na podstawie faktury prowizyjnej (wynagrodzenie komisanta).

Wnioskodawca, dla celów podatkowych, wykazuje (dodatnie lub ujemne) różnice kursowe od środków uzyskanych ze sprzedaży towarów w wykonaniu umowy komisu, a do ich wyliczenia przyjmuje kurs waluty w wysokości średniego kursu ogłaszanego przez NBP z dnia poprzedzającego dzień wpływu środków na rachunek spółki oraz średni kurs NBP ogłaszany na dzień poprzedzający dzień przekazanie (przelewu) środków do komitenta, traktując te różnice kursowe jako różnice, o których mowa w art. 15a ust. 2 pkt 3 i art. 15a ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wątpliwość Spółki związana jest z powstaniem różnic kursowych, o których mowa w art. 15a ust. 2 pkt 3 oraz ust. 3 pkt 3 ustawy z 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych.

W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z dnia 30 września 2024 r. wskazali Państwo dane kontrahentów:

-podmioty ukraińskie – producenci (…),

-inne podmioty – podmioty nabywające (…).

Pytania

1.Czy w opisanej sytuacji powstają dodatnie różnice kursowe stanowiące przychód zgodnie z art. 15a ust. 2 pkt 3 ustawy z 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych, jeśli wartość walut w chwili ich otrzymania na rachunek Wnioskodawcy w przeliczeniu na złote jest mniejsza niż wartość tych walut w przeliczeniu na złote w chwili ich przekazania komitentowi?

2.Czy w opisanej sytuacji powstają ujemne różnice kursowe stanowiące koszt uzyskania przychodu zgodnie z art. 15a ust. 3 pkt 3 ustawy z 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych, jeśli wartość walut w chwili ich otrzymania na rachunek Wnioskodawcy w przeliczeniu na złote jest większa niż wartość tych walut w przeliczeniu na złote w chwili ich przekazania komitentowi?

Państwa stanowisko w sprawie

Dodatnie różnice kursowe, zwiększające przychody powstają, gdy wartość otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest niższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, natomiast ujemne różnice kursowe, zwiększające koszty, powstają jeżeli wartość otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest wyższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.

Uregulowania te wynikają z art. 15a ust. 2 pkt 3 (dodatnie różnice kursowe) oraz art. 15a ust. 3 pkt 3 ustawy z 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „ustawa CIT”). W powołanych przepis jest mowa o otrzymanych lub nabytych środkach. Zdaniem Spółki nie nabywa ona środków pochodzących z umowy komisu (zapłaty od nabywcy) ani tych środków nie otrzymuje. Fakt, iż wpływają one na konto będące własności Wnioskodawcy nie oznacza, że Wnioskodawca staje się ich właścicielem. Spółka środki te jedynie przechowuje do momentu rozliczenia z komitentem.

Zgodnie z art. 765 Kodeksu cywilnego przez umowę komisu przyjmujący zlecenie (komisant) zobowiązuje się za wynagrodzeniem (prowizja) w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa do kupna lub sprzedaży rzeczy ruchomych na rachunek dającego zlecenie (komitenta), lecz w imieniu własnym.

Zaś w myśl art. 766 Kodeksu cywilnego komisant powinien wydać komitentowi wszystko, co przy wykonaniu zlecenia dla niego uzyskał, w szczególności powinien przelać na niego wierzytelności, które nabył na jego rachunek. Powyższe uprawnienia komitenta są skuteczne także względem wierzycieli komisanta.

Zmiana wartość środków pieniężnych na rachunkach walutowych utrzymywanych w związku z realizacją umowy komisu, w przeliczeniu na złote, nie stanowi przysporzenia lub obciążenia majątku Wnioskodawcy, gdyż wszystkie te środki, zgodnie z Kodeksem cywilnym i zawartą umową, stanowią własność komitenta i Spółka nie ma prawa nimi dysponować na własne potrzeby.

Podkreślić również należy, że wpływ środków od nabywcy za dostarczony towar lub ich wydanie towaru nabywcy nie powoduje u Wnioskodawcy powstania przychodu. Dopiero rozliczenie pomiędzy Wnioskodawcą jako komisantem i komitentem powoduje w Spółce powstanie przychodu opodatkowanego na zasadach wynikających z ustawy CIT.

Reasumując: ponieważ środki pieniężne w walucie obcej wpływające na rachunek Wnioskodawcy w związku z wykonaniem umowy komisu nie stanowią własności Wnioskodawcy i Wnioskodawca nie może nimi swobodnie dysponować nie powstają różnice kursowe, o których mowa w art. 15a ust. 2 pkt 3 oraz art. 15a ust. 3 pkt 3 ustawy CIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „updop”):

Jednocześnie zauważyć należy, iż ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie przewiduje szczególnych uregulowań, które przewidywałyby sposób ustalania przychodów podatkowych w przypadku umowy komisu, co oznacza, że do obliczenia przychodów z tego tytułu, podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych mają obowiązek stosować zasady ogólne (art. 12 ustawy).

Z treści art. 12 ust. 1 ww. ustawy podatkowej wynika:

Stosownie natomiast do postanowień zawartych w art. 12 ust. 3 cyt. ustawy:

Z wniosku m.in. wynika, że Spółka zawarła umowę komisu, w której pełni rolę komisanta. Komitentem jest ukraiński podmiot gospodarczy będący (…). W wykonaniu zawartej umowy komisu Wnioskodawca sprzedaje we własnym imieniu i na rachunek komitenta (…) do podmiotów mających siedzibę na terenie Polski oraz Unii Europejskiej i krajów spoza Unii. Spółka wystawiała faktury na dostawę (…) w walucie (euro i dolary amerykańskie).

Dla celów rozliczenia realizacji umowy Spółka otwarła rachunki bankowe walutowe (euro i dolary amerykańskie). Należności wynikające z wystawionych przez Spółkę jako komisanta faktur wpływały na te rachunki.

Spółka wystawiała faktury na pełną wartość dostawy realizowanej w ramach umowy komisu, natomiast dla celów podatkowych rozpoznawała przychód w wysokości należnej prowizji od przeprowadzonej transakcji komisowej.

Rozrachunki związane z transakcjami komisowymi były prowadzone na kontach pozabilansowych z wyjątkiem rozrachunków wynikających z faktur prowizyjnych wystawianych komitentowi za wykonaną usługę.

Kwoty z wydzielonych rachunków były przekazywane komitentowi. Przekazywanie środków odbywało się sukcesywnie, jednakże przekazywane kwoty nie odpowiadały kwotom uzyskanym od nabywcy. Środki nie były przekazywane komitentowi natychmiast po ich wpływie od nabywcy. Wartość środków otrzymanych i przekazanych, w przeliczeniu na złote, była zawsze różna ze względu na różne kursy walut ogłaszane przez NBP w poszczególnych dniach. Nigdy nie dochodziło do przewalutowania środków na tych rachunkach, to znaczy środki te nie były zamieniane z waluty na złote i odwrotnie. Wspomniane rachunki były (i są) własnością Wnioskodawcy, jednakże środki zgromadzone na tych rachunkach własnością Spółki nie były, gdyż pochodziły wyłącznie z zapłat dokonywanych przez nabywców w ramach transakcji komisowej. Prowizja dla Spółki z tytułu wykonania usługi komisu była wpłacana przez komitenta na rachunek Wnioskodawcy odrębnym poleceniem przelewu z rachunku stanowiącego własność komitenta na podstawie faktury prowizyjnej (wynagrodzenie komisanta).

Wnioskodawca, dla celów podatkowych, wykazuje (dodatnie lub ujemne) różnice kursowe od środków uzyskanych ze sprzedaży towarów w wykonaniu umowy komisu, a do ich wyliczenia przyjmuje kurs waluty w wysokości średniego kursu ogłaszanego przez NBP z dnia poprzedzającego dzień wpływu środków na rachunek spółki oraz średni kurs NBP ogłaszany na dzień poprzedzający dzień przekazanie (przelewu) środków do komitenta, traktując te różnice kursowe jako różnice, o których mowa w art. 15a ust. 2 pkt 3 i art. 15a ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Państwa wątpliwości związane są z powstaniem różnic kursowych, o których mowa w art. 15a ust. 2 pkt 3 oraz ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z przepisem art. 765 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.):

Ponadto, w myśl art. 766 wskazanej ustawy:

W świetle powyższego, czynności komisanta wobec osoby trzeciej są zawsze podjęte na rzecz komitenta. Oznacza to, że komisant obowiązany przenieść na komitenta prawa lub korzyści majątkowe uzyskane od osoby trzeciej. Zatem, świadczenie komisanta polega tu na osiągnięciu konkretnego rezultatu, przy czym przez rezultat należy rozumieć nie tylko samo zawarcie transakcji komisowej, ale również jej wykonanie przez kontrahenta, a następnie wydanie komitentowi uzyskanej dla niego ceny.

Z uwagi na to, że transakcje z tytułu opisanej we wniosku sprzedaży komisowej przeprowadzane są w walucie obcej (euro i dolary amerykańskie), zgłosili Państwo we wniosku wątpliwości co do możliwości rozpoznania w swoim rachunku podatkowym różnic kursowych.

Różnice kursowe w sensie ekonomicznym powstają na skutek wahań kursów (kurs – cena jednej waluty w jednostkach innej waluty) kupna i sprzedaży waluty krajowej w stosunku do walut obcych, wzajemnych zmian poziomów kursów innych walut oraz wystąpienia odchyleń między kursem średnim walut obcych, ogłaszanym przez bank centralny (NBP) a faktycznymi, najczęściej bankowymi kursami sprzedaży lub zakupu poszczególnych walut. W zależności od wzajemnych relacji pomiędzy kursami walut mogą więc występować dodatnie lub ujemne różnice kursowe.

Wyżej zdefiniowane różnice kursowe jako kategoria ekonomiczna nie zawsze jednak są różnicami kursowymi, które mogą być rozpoznawane w rachunku podatkowym.

Zgodnie z art. 9b ust. 1 updop:

Zagadnienia związane ustalaniem różnic kursowych wg tzw. metody podatkowej, którą Państwo stosujecie zostały kompleksowo uregulowane w ww. art. 15a updop.

Stosownie do art. 15a ust. 1 updop:

Innymi słowy różnice kursowe liczone wg metody podatkowej są wyodrębnione w przychodach i kosztach podatkowych – dodatnie różnice, z punktu widzenia ekonomicznego korzystne dla podatnika stanowią przychody, natomiast ujemne różnice kursowe, ekonomicznie niekorzystne są kosztem podatkowym.

Z powyższego przepisu wynika, że różnice kursowe jako element przychodów bądź kosztów podatkowych bezpośrednio rzutują na wysokość podstawy opodatkowania podatkiem – stąd prawidłowe obliczenie podatku uzależnione jest m.in. od właściwego ustalenia różnic kursowych.

W myśl art. 15a ust. 2 updop:

W myśl art. 15a ust. 2 updop:

Powołane powyżej przepisy wyraźnie określają sytuacje, kiedy powstają różnice kursowe mające wpływ na wysokość podstawy opodatkowania, a mianowicie:

-gdy wartość przychodu należnego w walucie obcej w dniu jego powstania dla celów podatkowych jest inna niż jego wartość w dniu faktycznego otrzymania;

-gdy wartość poniesionego kosztu podatkowego w walucie obcej w dniu jego zarachowania jest inna niż jego - wartość w dniu zapłaty;

-wartość środków (wartości pieniężnych) w walucie obcej w dniu ich nabycia (wpływu na rachunek bankowy) jest inna niż ich wartość w dniu ich wypływu z tego rachunku;

-gdy wartość otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest inna od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych;

-wartość kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego udzielenia jest inna niż jego wartość w dniu zwrotu;

-wartość kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jej otrzymania jest inna niż jego wartość w dniu spłaty.

Zauważyć należy, iż przepisy art. 15a ust. 2 i ust. 3 updop pozwalają zarówno po stronie przychodów, jak i po stronie kosztów wyodrębnić następujące kategorie różnic kursowych:

1. różnice kursowe wprost związane z działalnością gospodarczą, której skutkiem jest powstanie należnych przychodów bądź poniesienie kosztów – tzw. różnice kursowe transakcyjne (art. 15 ust. 2 pkt 1 i 2 oraz ust. 3 pkt 1 i 2 updop);
2. różnice kursowe od posiadanych w walucie obcej własnych środków pieniężnych lub wartości pieniężnych (substytutów pieniądza w postaci papierów wartościowych, jak np. akcje, obligacje, a także środków płatniczych, jak np. czeki, akredytywy i inne) z tytułu obrotu tych środków pieniężnych lub wartości pieniężnych – tzw. różnice kursowe od własnych środków pieniężnych (art. 15a ust. 2 pkt 3 i ust. 3 pkt 3 updop);
3. różnice kursowe związane z operacjami finansowymi w formie udzielenia/otrzymania kredytu/pożyczki (art. 15a ust. 2 pkt 4 i 5 oraz ust. 3 pkt 4 i 5 updop).

Odnosząc się do Państwa wątpliwości, które dotyczą powstania różnic kursowych od tzw. własnych środków pieniężnych wskazać należy, że zostały one uregulowane w art. 15a ust. 2 pkt 3 oraz ust. 3 pkt 3 updop. Przepisy te wyraźnie określają sytuacje, kiedy powstają różnice kursowe mające wpływ na wysokość podstawy opodatkowania, a mianowicie, gdy wartość środków (wartości pieniężnych) w walucie obcej w dniu ich nabycia (wpływu na rachunek bankowy) jest inna niż ich wartość w dniu ich wypływu z tego rachunku. Przez nabyte lub otrzymane środki pieniężne należy rozumieć środki pieniężne, które zostały wpłacone (przekazane) przez podmiot trzeci i były to środki inne niż środki własne otrzymującego. Przy czym różnice kursowe od własnych środków pieniężnych powstają w związku z wypływem waluty. A zatem dla powstania tego rodzaju różnic kursowych konieczny jest wypływ waluty obcej. Nie są one bowiem wielkościami statystycznymi, lecz mają charakter realny, ściśle związany z samą operacją wyzbycia się waluty.

Odnosząc się do przedstawionego opisu sprawy wskazać należy, iż skoro wartość środków pieniężnych otrzymywanych w związku z realizacją umowy komisu nie stanowią dla Państwa przysporzenia lub obciążenia, gdyż wszystkie środki zgodnie z zawartą umową, stanowią własność komitenta i nie mogą Państwo nimi dysponować na własne potrzeby, to tym samym nie istnieją dla Państwa podstawy prawne do ustalania tzw. różnic kursowych od własnych środków pieniężnych. Sam fakt, iż wpływają one na konto będące Państwa własnością nie oznacza, że Państwo stajecie się ich właścicielami. Państwo te środki jedynie przechowują do momentu rozliczenia z komitentem. Ponadto z opisu sprawy wynika, iż prowizja dla Państwa z tytułu wykonania usługi komisu była wpłacana przez komitenta na Państwa rachunek odrębnym poleceniem przelewu z rachunku stanowiącego własność komitenta na podstawie faktury prowizyjnej (wynagrodzenie komisanta). Zatem w opisanej sytuacji nie sposób wskazać, że dochodzi do powstania różnic kursowych od posiadanych w walucie obcych własnych środków pieniężnych.

W konsekwencji stwierdzić więc należy, że do sytuacji opisanej we wniosku związanej z transakcjami komisowymi nie powstają różnice kursowe od posiadanych w walucie obcej własnych środków pieniężnych, o których mowa w art. 15a ust. 2 pkt 3 oraz art. 15a ust. 3 pkt 3 updop.

Zatem Państwa stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).