Czy wydatki poniesione na wybudowanie biurowca i adaptację części hali produkcyjnej na potrzeby infrastruktury socjalnej dla pracowników, stanowić będą koszty kwalifikowane decyzji o wsparciu

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

5 sierpnia 2024 r. wpłynął Państwa wniosek, z 5 sierpnia 2024 r., o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy wydatki wymienione w opisie zdarzenia przyszłego poniesione na wybudowanie biurowca i adaptację części hali produkcyjnej na potrzeby infrastruktury socjalnej dla pracowników produkcyjnych, stanowić będą koszty kwalifikowane w rozumieniu § 8 ust. 1 Rozporządzenia i wpłyną na kalkulację kwoty pomocy publicznej przysługującej Spółce w postaci zwolnienia od podatku dochodowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest osobą prawną i posiada swoją siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W związku z tym, na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy o CIT (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm.), podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Wnioskodawca od ponad 20 lat produkuje profesjonalne (…), działając przede wszystkim na rynkach eksportowych, co od początku działalności pozwalało mu na szybki wzrost produkcji i sprzedaży. Obecnie dominującą działalnością Spółki jest produkcja innowacyjnych systemów do (…). Nieustannie przy tym rozszerzany jest istniejący asortyment wyrobów, przy wykorzystaniu nowych technologii i materiałów. Głównym celem dla Spółki przy tworzeniu nowych produktów jest ich potencjał innowacyjny - Spółka dąży do tego, aby wszystkie nowe wyroby były lepsze od istniejących alternatyw na rynku, spełniały wysokie wymagania wykonawców podczas pracy, a także były bezpieczne dla ludzi i dla środowiska.

Na podstawie przeprowadzonej analizy obecnych możliwości produkcyjnych oraz przyszłych potrzeb rynkowych związanych z produkcją (…) o szerokim zastosowaniu, Wnioskodawca zamierza podjąć się realizacji projektu inwestycyjnego (dalej: „Inwestycja”), którego głównym założeniem będzie zwiększenie możliwości produkcyjnych, co z kolei przełoży się na dalszy rozwój Spółki, efektywności jej działania oraz konkurencyjności na rynku. W tym celu Wnioskodawca zamierza, na podstawie odpowiednich przepisów ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (Dz. U. z 2024 r. poz. 459 ze zm., dalej: „ustawa o WNI”), wystąpić do właściwego podmiotu z wnioskiem o wydanie w tym zakresie decyzji o wsparciu (dalej: „DoW”), w ramach Polskiej Strefy Inwestycji (dalej: „PSI”).

Spółka, przygotowując się do realizacji Inwestycji, przeprowadziła dogłębną analizę czynników umożliwiających realne zwiększenie poziomu produkcji. Wśród głównych przeszkód w realizacji celu zidentyfikowano problemy związane z posiadaną infrastrukturą oraz możliwościami produkcyjnymi linii technologicznych, tj. w szczególności:

• ograniczenia produkcyjne,

• ograniczenia infrastrukturalne,

• niewystarczające zaplecze administracyjne,

• niewystarczające dostosowanie infrastruktury socjalnej do potrzeb Spółki,

• niewystarczający rozwój infrastruktury magazynowej.

Celem planowanego przedsięwzięcia jest zwiększenie zdolności produkcyjnych przedsiębiorstwa Wnioskodawcy. Po analizie zasobów technicznych, w Spółce zidentyfikowano przeszkody wynikające z braku odpowiedniej infrastruktury i zasobów, co wymaga inwestycji zarówno w nieruchomości, jak i nowoczesne technologie. Spółka planuje w tym celu wykorzystać posiadane już grunty na budowę nowych obiektów, takich jak hala magazynowa i biurowiec.

Obecnie Spółka działa na dwóch liniach produkcyjnych, z których jedna pracuje na 100% swojej wydajności, a druga na 70%, wymagając tym samym modernizacji. Bez podjęcia tego typu działań produkcja nie może zostać zwiększona. W konsekwencji, podjęto decyzję o zainwestowaniu w nowoczesną linię produkcyjną oraz modernizację istniejącej infrastruktury, co zwiększy wydajność i dodatkowo wzmocni konkurencyjność firmy.

Zatem, inwestycja ma w szczególności obejmować zakup nowoczesnej linii produkcyjnej i modernizację posiadanej, co zwiększy wolumen produkcji, unowocześni procesy technologiczne i poprawi jakość wyrobów. Nowa linia produkcyjna zostanie wyposażona w najnowsze technologie automatyzacji i zarządzania produkcją, co pozwoli lepiej zarządzać zasobami i minimalizować ryzyko przestojów. Modernizacja jednej z istniejących linii zwiększy jej wydajność, żywotność i elastyczność.

Ważnym celem jest także poprawa jakości wyrobów, zwłaszcza dokładności wymiarów i szerokości membran używanych do produkcji (…). Projekt inwestycyjny pozwoli Spółce sprostać rosnącemu zapotrzebowaniu na jej produkty, co zwiększy przychody i umocni jej pozycję rynkową.

Aby zwiększyć zdolności produkcyjne, konieczna jest także inwestycja w dodatkowe przestrzenie magazynowe do przechowywania surowców i produktów nowej linii produkcyjnej. Obecna hala magazynowa jest całkowicie obłożona, a Spółka jest zmuszona do wynajmowania dodatkowych przestrzeni.

Ponadto, zidentyfikowano również potrzebę dodatkowych przestrzeni biurowych i socjalnych - co jest ściśle i nierozerwalnie związane z całym procesem inwestycyjnym. Inwestycja nie może bowiem odbyć się bez zapewnienia odpowiednich warunków do pracy zarówno pracownikom produkcyjnym, biurowym jak i administracyjnym, a także osobom zarządzającym przedsiębiorstwem Spółki.

Reasumując, zakres działań w ramach Inwestycji będzie obejmować:

• zakup maszyn i urządzeń dla nowej linii, w tym zespół wytłaczania elastomerów, zespół laminowania z elektronicznym sterowaniem, i zespół zasilania linii surowcami sypkimi,

• budowę hali magazynowej na potrzeby składowania surowców i produktów,

• budowę biurowca dla pracowników biurowych,

• adaptację części budynku produkcyjnego na cele socjalne,

• modernizację istniejącej linii produkcyjnej w celu zwiększenia wydajności.

Planowane przedsięwzięcie obejmować będzie zatem inwestycje infrastrukturalne (w zakresie zaplecza administracyjnego, magazynowego i socjalnego) oraz w park maszynowy poprzez modernizację obecnej linii i zakup nowej, co razem pozwoli osiągnąć cel zwiększenia mocy produkcyjnych Spółki. Ponadto dzięki Inwestycji Spółka będzie miała możliwość rozwinięcia prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej oraz poprawy jakości oferowanych wyrobów. Inwestycja ma również zapewnić długofalowy rozwój i wzrost konkurencyjności Spółki co powinno przełożyć się jednocześnie na wzrost popytu na produkty przez nią oferowane.

W przypadku otrzymania pozytywnej DoW, Wnioskodawca ponosił będzie wydatki na realizację nowej Inwestycji, które stanowić będą koszty kwalifikowane, w rozumieniu ustawy o WNI.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest, czy w razie uzyskania pozytywnej DoW, wydatki, które będą dotyczyć rozbudowy infrastruktury biurowej, tj. wybudowania nowego biurowca oraz adaptacji części hali produkcyjnej na potrzeby infrastruktury socjalnej dla pracowników produkcyjnych, będą stanowić koszy kwalifikowane, o których mowa w § 8 ust. 1 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 grudnia 2022 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej niektórym przedsiębiorcom na realizację nowych inwestycji (Dz. U. z 2022 r. poz. 2861 dalej: „Rozporządzenie”), co w konsekwencji pozwoli na ich uwzględnienie w kalkulacji kwoty pomocy publicznej przysługującej Spółce w postaci zwolnienia od podatku dochodowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT.

Wybudowanie nowego biurowca jest dla Spółki niezbędne, w celu zwiększenia jej mocy produkcyjnych. Spółka jest bowiem świadoma, że konieczne jest stworzenie odpowiednich warunków pracy dla całego zespołu osób zaangażowanych w proces produkcji. Przede wszystkim istnieje potrzeba optymalizacji komunikacji i współpracy pomiędzy poszczególnymi współpracownikami. Spółka zmaga się z problemem braku odpowiedniej przestrzeni biurowej dla pracowników (w tym bezpośrednio związanych z procesem produkcji). W związku z rosnącymi potrzebami produkcyjnymi, większość dostępnej infrastruktury została przeznaczona na cele produkcyjne, magazynowe oraz szwalnię. Obecna część socjalno-biurowa, która zajmuje jedynie 145,4 m2 znajduje się w części budynku produkcyjnego oraz w dobudówce wymagającej generalnej modernizacji. Taka organizacja przestrzeni jest niewystarczająca i nie sprzyja zapewnieniu odpowiednich warunków pracy. Przestrzeń socjalna i biurowa jest współdzielona przez pracowników biurowych i produkcyjnych, co powoduje zatłoczenie, brak komfortu pracy i uniemożliwia dalszy rozwój działalności Spółki. Obecny ścisk i zatłoczenie na hali utrudnia efektywną komunikację i współpracę między działami. Nowoczesny biurowiec z przestronnymi i dobrze zaprojektowanymi przestrzeniami biurowymi umożliwi łatwiejszy przepływ informacji i szybsze rozwiązywanie problemów, co jest niezbędne dla elastycznego i skutecznego zarządzania produkcją oraz planowanego zwiększenia produkcji.

Ponadto Wnioskodawca podkreśla, że odpowiednia przestrzeń biurowa umożliwi również swobodną pracę indywidualną i zespołową osób pełniących kluczowe funkcje w procesie planowania, zarządzania i kontroli jakości produkcji, w tym w zakresie organizacji procesów produkcyjnych, nadzoru technicznego, kontroli jakości, planowania produkcji, rozwoju produktów oraz zarządzania stanami magazynowymi. Dzięki nowoczesnemu biurowcowi Spółka będzie mogła szybciej reagować na zmieniające się potrzeby rynkowe dzięki lepszej koordynacji działań produkcyjnych oraz zwiększyć wydajność produkcji poprzez redukcję przestojów spowodowanych problemami komunikacyjnymi i organizacyjnymi.

Spółka jest również świadoma, że jako pionier nowoczesnych rozwiązań na rynku (…) musi nieustannie rozwijać swoje produkty. Nowoczesne biuro zapewni jej lepsze warunki dla działu R&D, umożliwiając efektywniejsze prowadzenie prac badawczo-rozwojowych.

Planowane jest również zatrudnienie nowego pracownika do działu, co pozwoli zwiększyć tempo realizowanych prac badawczo-rozwojowych tym samym wpływając na zwiększenie potrzeb produkcyjnych w zakresie produkcji. Obecnie możliwa byłaby tylko współpraca zdalna z nowym specjalistą, co byłoby wysoce nieefektywne w przypadku braku możliwości obserwacji produkcji i kontaktu z poszczególnymi działami i pracownikami. Dzięki budowie nowoczesnej infrastruktury biurowej, innowacyjne rozwiązania będą wprowadzane szybciej na rynek, co będzie wynikać z efektywniejszej pracy działu R&D i bliskiej współpracy z działami produkcji.

Nowoczesne biuro pozwoli nadto Spółce na lepsze zarządzanie zespołem pracowników, zapewniając im komfortowe warunki pracy i narzędzia do efektywnej współpracy. Działalność produkcyjna Spółki jest kumulacją pracy osób tworzących, zarządzających oraz kontrolujących proces produkcji, jak i operatorów realizujących plany ilościowe (operatorów pracujących na hali). Aby zwiększyć moce produkcyjne potrzebna jest całkowita współpraca tych osób, tak aby reagować na zmieniające się potrzeby i optymalizować harmonogramy produkcji. Odpowiednia infrastruktura pozwoli Spółce na dalszy rozwój dzięki możliwości zwiększenia mocy produkcyjnych.

Nowy planowany biurowiec ma kluczowe znaczenie dla prawidłowego funkcjonowania i zwiększenia mocy produkcyjnych Spółki. Również aktualne zaplecze administracyjne jest niewystarczające w kontekście planowanego rozwoju przedsiębiorstwa, co oznacza, że budowa nowego biurowca jest niezbędna do:

• obsługi administracyjnej wzrastającej liczby pracowników,

• obsługi zwiększonej skali produkcji, pozwalającej na realizację strategicznych celów firmy dotyczących wzrostu produkcji i ekspansji na nowe rynki,

• zapewnienia przestrzeni biurowej dla działów związanych z produkcją, takich jak organizacji procesów produkcyjnych, nadzoru technicznego, kontroli jakości, planowania produkcji, rozwoju produktów oraz zarządzania stanami magazynowymi.

Zaplanowana organizacja przestrzeni biurowej pozwoli zatem na bardziej efektywną koordynację działań produkcyjnych i administracyjnych, co przyczyni się do zwiększenia efektywności operacyjnej i jakości produktów.

Obiekt biurowy będzie częścią zakładu produkcyjnego spółki, tworząc tym samym kompleks produkcyjno-magazynowo-administracyjny, w miejscowości (…) na nieruchomościach gruntowych nr (…) oraz (…). Jego funkcje będą ściśle związane z działalnością produkcyjną, zapewniając wsparcie administracyjne i socjalne niezbędne do sprawnego funkcjonowania zakładu. Bez odpowiedniej infrastruktury biurowej i socjalnej, Spółka nie mogłaby efektywnie zarządzać zwiększonymi procesami produkcyjnymi, a ponadto obecnymi, jak i nowymi pracownikami. Odpowiednie zarządzanie procesami będzie bowiem szczególnie istotne w kontekście nakładów ponoszonych w parku maszyn. Spółka inwestuje w najnowocześniejsze maszyny i technologie produkcji, co wiąże się z koniecznością opracowania nowych standardów zarządzania i obsługi produkcji.

Warto podkreślić, że budowa nowoczesnego obiektu administracyjnego przyczyni się również do poprawy warunków pracy, co z kolei wpłynie na zwiększenie efektywności pracowników. Nowa infrastruktura biurowa umożliwi lepsze zarządzanie procesami produkcyjnymi, co jest kluczowe dla utrzymania konkurencyjności Spółki na dynamicznie zmieniającym się rynku.

Zwiększenie mocy produkcyjnych Spółki jest ponadto ściśle uzależnione od stworzenia odpowiednich warunków socjalnych dla pracowników. Przy aktualnym obłożeniu infrastruktury Spółki, nie ma możliwości zatrudnienia większej liczby osób, co jest konieczne do zwiększenia zdolności produkcyjnych.

Obecne przestrzenie socjalne, obejmujące szatnie, toalety, szafki oraz miejsca do odpoczynku, znajdują się w budynku produkcyjnym oraz dobudówce. Ocena stanu technicznego tych obszarów wskazuje na konieczność pilnego remontu. Tego rodzaju działania miałyby jednak charakter doraźny i krótkoterminowy, ponieważ ograniczona przestrzeń nie pozwala na znaczące zwiększenie zatrudnienia, które jest kluczowe dla planowanego wzrostu produkcji.

Spółka dąży do rozwoju, co wiąże się bezpośrednio z koniecznością zatrudnienia dodatkowego personelu na planowaną nową linię produkcyjną. Aby sprostać temu wyzwaniu, planowana jest także adaptacja części hali produkcyjnej, która obecnie stanowi biura, na potrzeby infrastruktury socjalnej dla pracowników produkcyjnych.

Przeznaczenie części hali produkcyjnej (obecnie zajętej na część biurową) na nową infrastrukturę socjalną pozwoli stworzyć nowoczesne szatnie, sanitariaty i przestrzenie wspólne, co zapewni pracownikom higieniczne warunki pracy, warunki do regeneracji i zwiększy ich ogólny komfort. Adaptacja części hali produkcyjnej na cele infrastruktury socjalnej przyniesie zatem liczne korzyści. Przede wszystkim umożliwi zwiększenie zatrudnienia, co jest kluczowe dla zaspokojenia obecnych i prognozowanych potrzeb produkcyjnych. Dodatkowo, inwestycje w infrastrukturę socjalną stanowią fundament dla długoterminowego rozwoju firmy, pozwalając na płynne skalowanie działalności. Dzięki nowoczesnym i funkcjonalnym przestrzeniom socjalnym, firma będzie mogła poprawić warunki pracy obecnych i przyszłych pracowników, co pozytywnie wpłynie na ich motywację i zaangażowanie.

Pytanie

Czy wydatki wymienione w opisie zdarzenia przyszłego poniesione na wybudowanie biurowca i adaptację części hali produkcyjnej na potrzeby infrastruktury socjalnej dla pracowników produkcyjnych, stanowić będą koszty kwalifikowane w rozumieniu § 8 ust. 1 Rozporządzenia i wpłyną na kalkulację kwoty pomocy publicznej przysługującej Spółce w postaci zwolnienia od podatku dochodowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT?

Państwa stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawcy, wydatki wymienione w opisie zdarzenia przyszłego poniesione na wybudowanie biurowca i adaptację części hali produkcyjnej na potrzeby infrastruktury socjalnej dla pracowników produkcyjnych, stanowić będą koszty kwalifikowane w rozumieniu § 8 ust. 1 Rozporządzenia i wpłyną na kalkulację kwoty pomocy publicznej przysługującej Spółce w postaci zwolnienia od podatku dochodowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT.

Uzasadnienie:

Zgodnie z art. 2 pkt 1 lit. a ustawy o WNI, „nowa inwestycja” stanowi:

a) inwestycję w rzeczowe aktywa trwałe lub wartości niematerialne i prawne związane z założeniem nowego zakładu, zwiększeniem zdolności produkcyjnej istniejącego zakładu, dywersyfikacją produkcji zakładu przez wprowadzenie produktów uprzednio nieprodukowanych w zakładzie lub zasadniczą zmianą dotyczącą procesu produkcyjnego istniejącego zakładu lub

b) nabycie aktywów należących do zakładu, który został zamknięty lub zostałby zamknięty, gdyby zakup nie nastąpił, przy czym aktywa nabywane są przez przedsiębiorcę niezwiązanego ze sprzedawcą i wyklucza się samo nabycie akcji lub udziałów przedsiębiorstwa.

Ponadto, art. 2 pkt 7 ustawy o WNI, zawiera legalną definicję kosztów kwalifikowanych nowej inwestycji, w świetle której są to koszty inwestycji kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną z tytułu nowej inwestycji pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione w okresie ważności decyzji o wsparciu lub dwuletnie koszty pracy, jakie mogą być uwzględnione przy określaniu maksymalnej pomocy publicznej, ponoszone w okresie ważności decyzji o wsparciu.

Zgodnie z § 8 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia, do kosztów kwalifikujących się do objęcia wsparciem na nowe inwestycje (zwiększających wartość zwolnienia i jednocześnie decydujących o spełnieniu kryterium ilościowego; tzw. koszty kwalifikowane lub kwalifikowalne) zalicza się koszty będące:

a) kosztem związanym z nabyciem gruntów lub prawa ich użytkowania wieczystego,

b) ceną nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, kompletnych i zdatnych do użytku w dniu przyjęcia do używania, pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika i zaliczenia ich do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,

c) kosztem rozbudowy lub modernizacji istniejących środków trwałych,

d) ceną nabycia wartości niematerialnych i prawnych związanych z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how i nieopatentowanej wiedzy technicznej,

e) kosztem związanym z najmem lub dzierżawą gruntów, budynków i budowli - pod warunkiem że okres najmu lub dzierżawy trwa co najmniej 5 lat, a w przypadku mikroprzedsiębiorców, małych przedsiębiorców i średnich przedsiębiorców - co najmniej 3 lata, licząc od dnia zakończenia nowej inwestycji,

f) ceną nabycia aktywów innych niż grunty, budynki i budowle objęte najmem lub dzierżawą, w przypadku gdy najem lub dzierżawa ma postać leasingu finansowego oraz obejmuje zobowiązanie do nabycia aktywów z dniem upływu okresu najmu lub dzierżawy,

- pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów.

Ponadto, zgodnie z brzmieniem Rozporządzenia, wydatek poniesiony przez przedsiębiorcę będzie stanowił koszt kwalifikowany pod warunkiem spełnienia (łącznie) następujących warunków:

• musi być związany (funkcjonalnie) z nową inwestycją,

• koszt musi być poniesiony w okresie ważności decyzji o wsparciu, a jednocześnie do daty zakończenia nowej inwestycji określonej w decyzji o wsparciu,

• środki trwałe nabyte lub wytworzone we własnym zakresie muszą zostać wpisane do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych i uznane za taki środek trwały lub wartość niematerialną i prawną, oraz utrzymane co najmniej 5 lat, a w przypadku mikro, małych i średnich przedsiębiorców, co najmniej 3 lata licząc od dnia ich wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,

• najem lub dzierżawa gruntów, budynków i budowli musi trwać co najmniej 5 lat, a w przypadku mikro, małych i średnich przedsiębiorców, co najmniej 3 lata od daty zakończenia inwestycji,

• po upływie najmu lub dzierżawy w postaci leasingu finansowego przedsiębiorca jest zobowiązany do nabycia aktywów,

• wartości niematerialne i prawne w zakresie transferu technologii muszą być wykorzystywane wyłącznie w zakładzie, na rzecz którego przedsiębiorca otrzymuje wsparcie, muszą być ujęte w aktywach tego zakładu co najmniej 5 lat, a w przypadku mikro, małych i średnich przedsiębiorców co najmniej 3 lata, muszą być nabyte na warunkach rynkowych od osoby trzeciej niepowiązanej z nabywcą oraz muszą podlegać amortyzacji zgodnie z przepisami o podatku dochodowym.

Z kolei w przypadku dużych przedsiębiorców:

• nabycie środków trwałych musi dotyczyć jedynie nowych środków,

• koszty kwalifikowane na nabycie wartości niematerialnych i związanych z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how i nieopatentowanej wiedzy technicznej zalicza się do kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą w wysokości nieprzekraczającej 50% wartości wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki poniesione na wskazane w zdarzeniu przyszłym wybudowanie opisanego biurowca oraz adaptacji części hali produkcyjnej na potrzeby infrastruktury socjalnej dla pracowników produkcyjnych, spełniać będą wszystkie przesłanki dla uznania tego typu wydatków za koszty kwalifikowane.

Przede wszystkim wydatki na ww. budowę i adaptację wpisują się kategorie kosztów kwalifikowanych, o których mowa w § 8 ust. 1 pkt 2 i 3 Rozporządzenia, stanowiąc odpowiednio:

-koszt wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, oraz

-koszt rozbudowy lub modernizacji istniejących środków trwałych.

Jednocześnie Wnioskodawca podkreśla, że ww. budynek będzie zaliczony do składników majątku podatnika oraz do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, natomiast hala produkcyjna, której część zostanie zaadaptowana na potrzeby infrastruktury socjalnej pracowników produkcyjnych - stanowi obecnie środek trwały Spółki.

W zakresie spełnienia przytoczonych wyżej przesłanek, należy przede wszystkim wskazać, że biurowiec, który Spółka zamierza w ramach Inwestycji wybudować, będzie niewątpliwie służył prowadzeniu przez Spółkę działalności objętej decyzją o wsparciu - właściwa infrastruktura biurowa jest bowiem nierozerwalnie związana ze zwiększeniem działalności produkcyjnej przez Spółkę. Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, aby zwiększyć moce produkcyjne, Spółka musi zapewnić odpowiednie warunki pracy dla swojego zespołu. Obecna przestrzeń biurowa jest niewystarczająca i zlokalizowana w budynku produkcyjnym oraz dobudówce wymagającej modernizacji. Bieżąca organizacja przestrzeni powoduje zatem zatłoczenie, brak komfortu pracy i utrudnia efektywną komunikację oraz współpracę między działami.

Budowa nowoczesnego biurowca z przestronnymi i dobrze zaprojektowanymi przestrzeniami biurowymi pozwoli na lepszą koordynację działań produkcyjnych i administracyjnych, co jest kluczowe dla elastycznego zarządzania produkcją i planowanego zwiększenia produkcji. Nowe biuro umożliwi także swobodną pracę indywidualną i zespołową w procesach planowania, zarządzania i kontroli jakości produkcji. Nowoczesny biurowiec zapewni także lepsze warunki dla działu R&D, co przyspieszy wprowadzanie innowacyjnych rozwiązań na rynek. Dzięki temu możliwe będzie szybsze reagowanie na zmieniające się potrzeby rynkowe i zwiększenie wydajności produkcji przez redukcję przestojów spowodowanych problemami komunikacyjnymi i organizacyjnymi.

Planowany biurowiec jest kluczowy dla prawidłowego funkcjonowania i rozwoju Spółki, umożliwiając obsługę administracyjną wzrastającej liczby pracowników i zwiększonej skali produkcji. Nowa infrastruktura biurowa przyczyni się do poprawy warunków pracy, co wpłynie na efektywność pracowników i utrzymanie konkurencyjności Spółki na rynku.

Również wydatki poniesione na adaptację części hali produkcyjnej na nowoczesną infrastrukturę socjalną, obejmującą szatnie, sanitariaty i przestrzenie wspólne, będą wpływać na wzrost możliwości produkcyjnych Spółki, bowiem działania te umożliwią zatrudnienie większej liczby osób (co do zwiększenia zdolności produkcyjnych jest niezbędne). Inwestycje w infrastrukturę socjalną stanowią fundament długoterminowego rozwoju firmy, poprawiając warunki pracy i motywację pracowników.

W świetle powyższego, należy w ocenie Spółki uznać, że opisane wydatki na budowę nowoczesnego biurowca, a także adaptację części hali produkcyjnej na potrzeby socjalne pracowników produkcyjnych, mogą być uznane za koszty kwalifikujące się do uznania, wskazane w § 8 ust. 1 pkt 2 i 3 Rozporządzenia. Nie można bowiem przyjąć, że działalność produkcyjna przedsiębiorstwa mogłaby się odbywać bez zapewnienia pracownikom odpowiednich warunków pracy, czy odpowiednich warunków zarządzania przedsiębiorstwem. Warto w tym miejscu wskazać, że zgodnie z art. 207 § 2 pkt 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 2023 r. poz. 1465 ze zm.), pracodawca jest zobowiązany organizować pracę w sposób zapewniający bezpieczne i higieniczne warunki pracy. Dodatkowo, art. 233 tej ustawy jasno określa, że pracodawca musi zapewnić pracownikom odpowiednie urządzenia higieniczno-sanitarne. Szczegółowe przepisy dotyczące tego obowiązku znajdują się w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, np. dotyczących zapewnienia pracownikom toalet. Również osoby zarządzające przedsiębiorstwem muszą mieć zapewnione odpowiednie warunki do kierowania działalnością Spółki - bez tego niemożliwe byłoby efektywne zarządzanie jednostką, co także niewątpliwie koreluje z możliwościami produkcyjnymi Spółki.

W związku z powyższym, w ocenie Spółki, zapewnienie odpowiedniej infrastruktury biurowej oraz socjalnej ma ścisły i nierozerwalny związek z Inwestycją, której celem będzie zwiększenie zdolności produkcyjnych Spółki. Nie jest bowiem możliwe prowadzenie działalności produkcyjnej bez ponoszenia nakładów na tę część przedsiębiorstwa Spółki. Inwestycje w tym zakresie są również realizacją obowiązków wynikających z przepisów prawa pracy. Proces produkcyjny nie może odbywać się wbrew tym regulacjom.

Warto zaznaczyć, że powyższe stanowisko w podobnej sprawie potwierdza Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy, w wyroku z dnia 10 maja 2022 r. (sygn. akt I SA/Bd 185/22), wskazując, że:

„W świetle powyższych uregulowań należy zgodzić się ze spółką, że wydatki na zakup kontenerów, także w zakresie w jakiej stanowią one część biurowo-socjalną, mogą być zaliczone do kosztów kwalifikujących, wskazanych w § 8 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia. Trudno przyjąć, aby działalność produkcyjna przedsiębiorstwa była dokonywana bez stworzenia pracownikom odpowiednich warunków pracy. Wskazać trzeba, że myśl art. 207 § 2 pkt 1 kodeksu pracy pracodawca jest obowiązany organizować pracę w sposób zapewniający bezpieczne i higieniczne warunki pracy. Natomiast art. 233 kodeksu pracy wprost stanowi, że pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom odpowiednie urządzenia higieniczno-sanitarne. Szczegółowe uregulowania w tym przedmiocie zawiera rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (np. w zakresie zapewnienia pracownikom toalet). Zdaniem Sądu, wydatki na część biuro-socjalną kontenerów są ściśle związane z realizowaną inwestycją, której celem jest zwiększenie zdolności produkcyjnych spółki. Nie ma obiektywnej możliwości prowadzenia działalności produkcyjnej, bez ponoszenia nakładów na część biuro-socjalną. Ponosząc nakłady w tej części pracodawca realizuje także obowiązki wynikające z przepisów prawa pracy. Proces produkcyjny nie może odbywać się wbrew tym przepisom. W rezultacie, w realiach rozpatrywanej sprawy brak jest podstaw do różnicowania katalogu wydatków inwestycyjnych, które jednocześnie mogą stanowić koszty kwalifikowane inwestycji. Nie ma więc racji organ, gdy twierdzi, że wydatki związane z nabyciem kontenerów w „części służącej jako biuro-socjalna” nie stanowią kosztów kwalifikowanych, ponieważ pozostają bez wpływu na proces produkcji”.

Jednocześnie Wnioskodawca podkreśla, że niemożliwe będzie zrealizowanie nowej inwestycji, jaką ma być zwiększenie mocy produkcyjnych Spółki, bez poniesienia opisanych wydatków, związanych z adaptacją części hali produkcyjnej na potrzeby socjalne pracowników produkcyjnych, czy też budowy biurowca na potrzeby zarządu i pracowników administracyjnych czy innych działów (jak chociażby kluczowy dla Spółki dział R&D). Poza koniecznością zapewnienia odpowiednich warunków pracy (co w jego ocenie też ma wpływ na wzrost możliwości produkcyjnych Spółki), Wnioskodawca już wcześniej podkreślał, że bez tego typu wydatków inwestycyjnych, niemożliwe byłoby stałe zwiększanie zatrudnienia w Spółce, co także niewątpliwie wpływa na jej zdolności produkcyjne.

Również w innych rozstrzygnięciach wojewódzkich sądów administracyjnych wskazywano na nierozerwalny związek wydatków ponoszonych na część biurową lub socjalną z działalnością produkcyjną podmiotu realizującego nowe inwestycje. Przykładowo w wyroku WSA w Bydgoszczy z dnia 26 kwietnia 2022 r. o sygn. akt I SA/Bd 182/22, Sąd stwierdził:

„Zgodzić się też należy ze Skarżącą, która odwołując się do orzeczenia III SA/Wa 1706/20 podkreśliła, że brak jest obiektywnej możliwości realizacji nowej inwestycji polegającej na powstaniu nowego zakładu przy jednoczesnym braku poniesienia nakładów dotyczących aktywów takich jak część socjalna czy biurowa, ogrodzenie budynków bądź wewnętrzne ciągi komunikacyjne (drogi wewnętrzne, place manewrowe i postojowe). W konsekwencji brak podstaw do różnicowania katalogu wydatków inwestycyjnych, które jednocześnie mogą stanowić koszt kwalifikowany inwestycji. Nie jest możliwe dorozumianie ograniczeń w zakresie rodzaju, czy też wartości kosztów kwalifikowanych bez istnienia wyraźnej podstawy prawnej w tym zakresie. Natomiast upatrując wydatków kwalifikowanych tylko tam, gdzie ściśle służą one m.in. działalności produkcyjnej, należałoby zidentyfikować narzędzie prawnej, jednoznacznej selekcji kosztów, które zwiększają zdolności produkcyjne danego środka trwałego, i tych kosztów, które takiego skutku nie powodują. Zidentyfikowanie takiego narzędzia byłoby nader niemożliwe - trudno np. przesądzić, czy koszt dojazdu (drogi wewnętrznej jako budowli) do hali produkcyjnej, który jednak jest też równolegle dojazdem do np. pomieszczeń socjalnych, zaliczyć do kosztów kwalifikowanych, czy nie. Przytoczone w sprawie regulacje nie wskazują sposobu rozwiązania tego dylematu, jaki pojawiłby się, gdyby zaaprobować zalecaną przez organ interpretacyjny koncepcję promującą konieczny podział kosztów na służące bezpośrednio celom produkcji, i te, które służą celom innym, nieprodukcyjnym”.

Biorąc zatem pod uwagę wszystkie okoliczności składające się na proces produkcji oraz charakter podejmowanej Inwestycji, zwłaszcza w kontekście przytoczonych przepisów prawa oraz zaprezentowanego orzecznictwa sądów administracyjnych - w sytuacji uzyskania pozytywnej DoW, w ocenie Wnioskodawcy, wydatki, które poniesione zostaną na wybudowanie nowoczesnego biurowca, a także adaptację części hali produkcyjnej na potrzeby infrastruktury socjalne pracowników produkcyjnych, stanowić będą koszty kwalifikujące się objęciem ulgą na nowe inwestycje, gdyż:

• będą one ściśle związane z realizowaną Inwestycją,

• będą nierozerwalnie związane ze zwiększeniem możliwości produkcyjnych Spółki,

• obydwa budynki będą znajdować się na terenie Inwestycji określonej w Decyzji o Wparciu,

• wydatki zostaną poniesione w trakcie obowiązywania DoW,

• hala produkcyjna stanowi środek trwały Spółki, a nowy biurowiec zostanie zaliczony do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, jako kompletny i zdatny do użytku.

Tym samym, Spółka stoi na stanowisku, że w razie uzyskania pozytywnej DoW, wydatki na wybudowanie biurowca oraz adaptację części hali produkcyjnej na potrzeby infrastruktury socjalnej spełnią wszystkie warunki zaliczenia ich do kosztów kwalifikowanych nowej inwestycji - w rozumieniu § 8 Rozporządzenia WNI - w konsekwencji czego Spółka będzie mogła uwzględnić je w kalkulacji kwoty pomocy publicznej przysługującej Spółce w postaci zwolnienia od podatku dochodowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT.

Jednocześnie Spółka podkreśla, że przyjęcie odmiennego stanowiska, w szczególności uzależniającego uznanie danego wydatku za koszt kwalifikowany od okoliczności, czy partykularny wydatek samodzielnie realizuje cel nowej inwestycji objętej konkretną decyzją o wsparciu prowadziłoby do ponadnormatywnego zawężenia katalogu kosztów kwalifikowanych. Realizacja celu nowej inwestycji powinna być bowiem rozpatrywana w kontekście całego projektu inwestycyjnego objętego konkretną decyzją o wsparciu, nie zaś z perspektywy jego poszczególnych elementów.

Powyższe potwierdzają również przepisy ustawy o CIT. Należy bowiem zauważyć, że zgodnie z wskazanym wyżej art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT, zwolnieniu podlegają dochody uzyskane z działalności gospodarczej określonej w decyzji o wsparciu. Jednocześnie w art. 17 ust. 4 ustawy o CIT doprecyzowano, że zwolnienia podatkowe, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34a, przysługują podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie określonym w decyzji o wsparciu.

Tym samym, skoro Rozporządzenie nie zawiera specjalnych regulacji, to brak jest podstaw dla zawężania możliwych rodzajów nakładów stanowiących koszt kwalifikowany na podstawie dorozumienia dodatkowych wymogów niż te wskazane wprost w przepisach Rozporządzenia.

Powyższe znajduje pełne odzwierciedlenie w Wyroku WSA w Warszawie sygn. III SA/Wa 1706/20 z 19 stycznia 2021 r., który w tym aspekcie wskazuje, iż:

„Choć wskazane zwiększenie zdolności produkcyjnej, dywersyfikacja i zasadnicza zmiana są niewątpliwie konstytutywnymi cechami nowej inwestycji w rozumieniu art. 2 pkt 1 lit. a ustawy o wspieraniu nowych inwestycji, to występowanie tych cech w danej inwestycji przedsiębiorcy przesądzone jest przez sam fakt wydania decyzji o wsparciu (art. 13 ust. 1 ustawy o wspieraniu nowych inwestycji), przez co nie można po raz kolejny weryfikować ich występowania na etapie nieuprawnionej selekcji wydatków wynikających w § 8 ust. 1 ww. rozporządzenia. Prawodawca uznał bowiem jednoznacznie, że każdy wydatek - lege non distinguente - określony w tymże § 8 ust. 1 rozporządzenia, jest kosztem kwalifikującym się do objęcia wsparciem na nowe inwestycje. Z treści tego przepisu nie wynikają żadne celowościowe ograniczenia w zaliczaniu wydatków do takich kosztów.

Za prawidłowością stanowiska zaprezentowanego w skardze przemawiają także dalsze przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i rozporządzenia wykonawczego z 28 sierpnia 2018 r. Otóż z art. 21 ust. 1 pkt 63b u.p.d.o.f. wynika, że wolne od podatku są dochody podatników uzyskane z działalności gospodarczej określonej w decyzji o wsparciu, zaś z ust. 5a wywnioskować należy, że jedynym relewantnym prawnie kryterium zwolnienia jest miejsce uzyskiwania dochodów, a nie ich ścisły, bezpośredni związek (lub jakikolwiek związek) z działalnością produkcyjną lub inną. Ten ostatni przepis stanowi przecież, że zwolnienie podatkowe, o którym mowa w ust. 1 pkt 63b art. 21 ustawy, przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie określonym w decyzji o wsparciu. Niewątpliwie związek pomiędzy działalnością określoną w decyzji o wsparciu, a dochodami przedsiębiorcy działającego na danym terenie, istnieje, ale, co należy powtórzyć, wynika on już z samej decyzji o wsparciu i nie może być ponownie oceniany na podstawie § 8 ust. 1 rozporządzenia. Zatem to właśnie kryterium geograficzne jest jedynym, które liczy się dla możliwości skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania (oczywiście po spełnieniu szeregu dalszych warunków, które jednak pozostają poza niniejszą sprawą interpretacyjną). Z kolei z § 5 rozporządzenia wynika, że dla ustalenia maksymalnej dopuszczalnej wielkości pomocy publicznej na realizację nowej inwestycji istotne są m.in. koszty inwestycji kwalifikujące się do objęcia pomocą, określone w § 8. Ponownie rozumowanie lege non distinguente nie pozwala czynić żadnego rozróżnienia pomiędzy tymi kosztami - wszystkie one kwalifikują się do objęcia pomocą regionalną.

W końcu zasadny jest też argument skargi i pisma z dnia 31 grudnia 2020 r., polegający na odwołaniu się do wymogu jasności, zrozumiałości prawa podatkowego, i do jego stosowalności. Takie wymogi stawia się prawu podatkowemu w świetle konstytucyjnych standardów norm o charakterze etycznym (art. 217 Konstytucji). Otóż gdyby zaaprobować wykładnię § 8 ust. 1 ww. rozporządzenia w zw. z art. 21 ust. 1 pkt 63b ustawy, jaką zaprezentował Dyrektor upatrując wydatków kwalifikowanych tylko tam, gdzie ściśle służą one m.in. działalności produkcyjnej, należałoby zidentyfikować narzędzie prawnej, jednoznacznej selekcji kosztów, które zwiększają zdolności produkcyjne danego środka trwałego, i tych kosztów, które takiego skutku nie powodują. Ad casum zidentyfikowanie takiego narzędzia byłoby nader często niemożliwe - trudno np. przesądzić, czy koszt dojazdu (drogi wewnętrznej jako budowli) do hali produkcyjnej i laboratorium, który jednak jest też równolegle dojazdem do stołówki i budynku administracyjnego, zaliczyć do kosztów kwalifikowanych, czy nie. Ani ustawa, ani rozporządzenie, ani ustawa o wspieraniu nowych inwestycji, nie wskazują sposobu rozwiązania tego dylematu, jaki pojawiłby się, gdyby zaaprobować zalecaną przez Dyrektora koncepcję promującą konieczny podział kosztów na służące bezpośrednio celom produkcji, i te, które służą celom innym, nieprodukcyjnym”.

Do braku możliwości rozróżnienia wydatków na te, które bezpośrednio i ściśle wpływają lub nie wpływają na proces produkcji oraz zwrócenie uwagi na brak narzędzia służącego selekcji kosztów mogących zostać uznanymi za koszty kwalifikowane zwiększające moce produkcyjne, a tym samym zawężenie katalogu wydatków mogących stanowić koszt kwalifikowany odniósł się WSA w Gorzowie Wielkopolskim sygn. I SA/Go 150/22 z 15 czerwca 2022 r. który w tym aspekcie wskazuje (szczególnie w kontekście budynku biurowego), iż: „Odnosząc się do twierdzenia organu, że wydatek na budowę części biurowo administracyjnej nie ma bezpośredniego związku z nowa inwestycją, należy wskazać, że skarżąca spółka we wniosku podała, że do części administracyjnej zostaną przeniesione funkcje związane bezpośrednio z produkcją, takie jak planowanie produkcji, dział badawczo- rozwojowy zajmujący się rozwojem produktów Spółki, logistyka oraz niezbędne do prawidłowego funkcjonowania działalności produkcyjnej zaplecze biurowo-administracyjne w postaci działu kadrowego, finansowego i obsługi administracyjnej. W konsekwencji w nowo wybudowanym budynku (poza samą cześć produkcyjną) umieszczone zostaną pomieszczenia niezbędne do realizacji podstawowych procesów produkcyjnych Spółki, wymagających przestrzeni biurowych. Bez bez tych działów Spółka nie byłaby w stanie realizować działalności produkcyjnej oraz zwiększyć swoich zdolności produkcyjnych i są one bezpośrednio związane z procesami produkcyjnymi. Ponadto, brak podstaw do różnicowania katalogu wydatków inwestycyjnych, które jednocześnie mogą stanowić koszt kwalifikowany inwestycji. Nie jest możliwe dorozumianie ograniczeń w zakresie rodzaju, czy też wartości kosztów kwalifikowanych bez istnienia wyraźnej podstawy prawnej w tym zakresie. Natomiast upatrując wydatków kwalifikowanych tylko tam, gdzie ściśle służą one m.in. działalności produkcyjnej - co czyni organ - należałoby zidentyfikować narzędzie prawnej, jednoznacznej selekcji kosztów, które zwiększają zdolności produkcyjne danego środka trwałego, i tych kosztów, które takiego skutku nie powodują. Zidentyfikowanie takiego narzędzia byłoby nader niemożliwe”.

Mając na uwadze powyższe argumenty należy w ocenie Wnioskodawcy przyjąć, że wydatki na wybudowanie nowoczesnego biurowca oraz adaptację części hali produkcyjnej na potrzeby infrastruktury socjalnej pracowników produkcyjnych - zawierają się w katalogu określonym w § 8 ust. 1 Rozporządzenia i będą stanowiły koszty kwalifikowane w rozumieniu Rozporządzenia, a co za tym idzie - wpłyną na wysokość kwoty pomocy publicznej w postaci zwolnienia podatkowego przysługującego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34a Ustawy o CIT.

Wnioskodawca wnosi zatem o potwierdzenie prawidłowości zajętego w sprawie stanowiska.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na podstawie ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 459 dalej: „ustawa o WNI”), został wprowadzony mechanizm wsparcia dla przedsiębiorców w postaci zwolnienia z podatku dochodowego z tytułu nowej inwestycji.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy o WNI,

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm. dalej: „ustawy o CIT”),

Na podstawie art. 17 ust. 4 ustawy o CIT,

Zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy o WNI,

Zgodnie z art. 2 pkt 7 ustawy o WNI,

Przedmiotem decyzji o wsparciu – w myśl art. 14 ust. 1 pkt 2 ustawy o WNI – jest nowa inwestycja podatnika, realizowana w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, która nie została wyłączona stosownymi regulacjami, wydanymi na podstawie ust. 3 pkt 1 tego przepisu.

Treść decyzji o wsparciu została wskazana w art. 15 ustawy o WNI, i określa okres obowiązywania decyzji, przedmiot działalności gospodarczej oraz warunki, które przedsiębiorca jest obowiązany spełnić, wymienione w punktach od 1 do 6.

Prawo do zwolnienia z opodatkowania dochodu z tytułu realizacji nowej inwestycji jest uzależnione od poniesienia kosztów kwalifikowanych. Katalog ponoszonych wydatków, które można uznać za koszty kwalifikowane, określa § 8 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 grudnia 2022 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej niektórym przedsiębiorcom na realizację nowych inwestycji (Dz. U. z 2022 r. poz. 2861 ze zm.,dalej: „rozporządzenie o WNI”). Jak wynika z tego przepisu, do kosztów kwalifikujących się do objęcia wsparciem na nowe inwestycje zalicza się koszty będące,

Nie każdy koszt mieszczący się w katalogu kosztów kwalifikowanych może być uznany za kwalifikowany. Jeżeli realizowana inwestycja nie powoduje zwiększenia zdolności produkcyjnej istniejącego przedsiębiorstwa, dywersyfikacji produkcji albo zasadniczej zmiany dotyczącej procesu produkcyjnego, nie spełnia tym samym wymagań zawartych w definicji nowej inwestycji.

Również kosztem kwalifikowanym nie są wydatki związane z nabyciem posiadanych, przed wydaniem decyzji o wsparciu, aktywów, jeżeli nowa inwestycja realizowana jest z uwzględnieniem posiadanych przez podatnika aktywów w zakresie istnienia ścisłych powiązań istniejącej inwestycji i nowej inwestycji.

Uznanie poniesionych wydatków za koszty kwalifikowane jest uzależnione od tego, czy dane koszty będą miały wpływ na proces produkcji (usług) przedsiębiorstwa, w sposób konkretyzujący nową inwestycję.

Analizując powołane powyżej przepisy należy stwierdzić, że określają one następujące warunki, aby dany wydatek będący kosztem związanym z nabyciem środków trwałych zakwalifikować do objęcia pomocą, wydatek ten musi:

-stanowić koszty nowej inwestycji,

-zostać poniesiony na terenie określonym w decyzji o wsparciu,

-być poniesiony w okresie ważności decyzji o wsparciu,

-środki trwałe nabyte lub wytworzone we własnym zakresie muszą zostać wpisane do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych i uznane za taki środek lub wartość, oraz utrzymane co najmniej 5 lat, a w przypadku mikro, małych i średnich przedsiębiorców, co najmniej 3 lata licząc od dnia ich wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Jak wskazano w opisie sprawy, Spółka zmaga się z problemem braku odpowiedniej przestrzeni biurowej dla pracowników (w tym bezpośrednio związanych z procesem produkcji). Obecna część infrastruktury socjalno-biurowej znajduje się w części budynku produkcyjnego. Taka organizacja przestrzeni jest niewystarczająca i nie sprzyja zapewnieniu odpowiednich warunków pracy. Przestrzeń socjalna i biurowa jest współdzielona przez pracowników biurowych i produkcyjnych, co powoduje zatłoczenie, brak komfortu pracy i uniemożliwia dalszy rozwój działalności Spółki. Obecny ścisk i zatłoczenie na hali utrudnia efektywną komunikację i współpracę między działami.

Wybudowanie biurowca przyczyni się do zwiększenia zdolności produkcyjnych zakładu poprzez umożliwienie Spółce zatrudnienia większą liczbę osób, co jest konieczne do zwiększenia zdolności produkcyjnych. Przy aktualnym obłożeniu infrastruktury Spółki, nie ma możliwości zatrudnienia większej liczby osób, co jest konieczne do zwiększenia zdolności produkcyjnych.

W przykładzie nr 11 Objaśnień podatkowych z dnia 6 marca 2020 r. dotyczących sposobu ustalania dochodu zwolnionego z opodatkowania podatkiem dochodowym, osiągniętego z działalności gospodarczej określonej w decyzji o wsparciu, o której mowa w ustawie z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowej inwestycji, wskazano, że „Uznanie poniesionych wydatków za koszty kwalifikowane jest uzależnione od tego, czy dane koszty będą miały wpływ na działalność produkcyjną przedsiębiorstwa. Za koszty kwalifikowane należy uznać koszty poniesione w związku z uruchomieniem nowych linii produkcyjnych w dotychczas zajmowanym budynku administracyjnym, co jest równoznaczne ze zwiększeniem zdolności produkcyjnych przedsiębiorstwa. Nie można uznać kosztów wybudowania nowego budynku administracyjnego jako kosztów kwalifikowanych, gdyż ta inwestycja nie przyczynia się do wzrostu zdolności produkcyjnych”.

W ww. Objaśnieniach wskazano także, że: „Nie każdy koszt mieszczący się w katalogu kosztów kwalifikowanych może być uznany za kwalifikowany. Jeżeli realizowana inwestycja nie powoduje zwiększenia zdolności produkcyjnej istniejącego przedsiębiorstwa, dywersyfikacji produkcji albo zasadniczej zmiany dotyczącej procesu produkcyjnego, nie spełnia tym samym wymagań zawartych w definicji nowej inwestycji.”

Jeżeli w ramach nowej inwestycji Spółka poniesie wydatki, które nie powodują zwiększenia zdolności produkcyjnej istniejącego przedsięwzięcia, dywersyfikacji albo zasadniczej zmiany dotyczącej procesu produkcyjnego, wydatek taki nie może zostać ujęty jako koszt kwalifikowany nowej inwestycji, gdyż nie spełnia definicji nowej inwestycji.

Wydatki poniesione na wybudowanie biurowca, w części inwestycji która przyczynia się do wzrostu zdolności produkcyjnych tj. zapewnienia przestrzeni biurowej dla działów związanych z produkcją, takich jak organizacji procesów produkcyjnych, nadzoru technicznego, kontroli jakości, planowania produkcji, rozwoju produktów oraz zarządzania stanami magazynowymi, należy uznać za koszty kwalifikowane.

Natomiast, wydatki poniesione na wybudowanie biurowca w pozostałej części oraz adaptację części hali produkcyjnej na potrzeby infrastruktury socjalnej dla pracowników produkcyjnych nie sposób uznać za koszt kwalifikowany.

Należy podkreślić, że aby wydatek mógł zostać uznany za koszt kwalifikowany, powinien mieć ścisły związek z realizacją inwestycji, z której dochód podlega zwolnieniu z podatku CIT na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT.

Wydatki na część biurowca w zakresie działów nie związanych z częścią produkcyjną oraz nowoczesne szatnie, sanitariaty i przestrzenie wspólne, nie mogą stanowić kosztów kwalifikowanych. Wydatki te w istocie pozostają bez wpływu na proces produkcji w nowej inwestycji. Pomieszczenia te służą innym celom niż właściwy proces produkcji w przedsiębiorstwie.

Państwa stanowisko, w zakresie ustalenia, czy wydatki wymienione w opisie zdarzenia przyszłego poniesione na wybudowanie biurowca i adaptację części hali produkcyjnej na potrzeby infrastruktury socjalnej dla pracowników produkcyjnych, stanowić będą koszty kwalifikowane w rozumieniu § 8 ust. 1 Rozporządzenia i wpłyną na kalkulację kwoty pomocy publicznej przysługującej Spółce w postaci zwolnienia od podatku dochodowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT, w części dotyczącej:

- wydatków na budowę biurowca w części inwestycji która przyczynia się do wzrostu zdolności produkcyjnych tj. zapewnienia przestrzeni biurowej dla działów związanych z produkcją, takich jak organizacji procesów produkcyjnych, nadzoru technicznego, kontroli jakości, planowania produkcji, rozwoju produktów oraz zarządzania stanami magazynowymi – jest prawidłowe,

- w pozostałej części – jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Nadmienić przy tym należy, że powołane orzeczenia sądów administracyjnych są rozstrzygnięciami wydanymi w konkretnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się odnoszącymi, w związku z tym, nie mają waloru wykładni powszechnie obowiązującej. Orzeczenia sądowe są dla organu nieocenionym źródłem wiedzy i materiałem poznawczym, bieżąco wykorzystywanym w toku załatwiania spraw. Z tego względu należy pamiętać, że orzeczenia mają charakter indywidualny, nie wiążą organów podatkowych i są formalnie wiążące dla organu podatkowego tylko w konkretnej sprawie. Orzeczenia nie mają mocy prawnej precedensów i charakteru wykładni powszechnie obowiązującej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935, dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA),

albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).