Brak opodatkowania dostawy nieruchomości niezabudowanych.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

24 czerwca 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 17 czerwca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania dostawy nieruchomości niezabudowanych. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 12 września 2024 r. (wpływ 18 września 2024 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Spółka została postawiona w stan likwidacji w grudniu 2018 r.

Główna działalność Spółki to sprzedaż używanych części samochodowych oraz usługi transportowe. Spółka działała w sensie sprzedaży towarów i usług do połowy 2018 r. Od tego okresu nie posiada towarów i nie świadczy żadnych usług.

Spółka wystąpiła do urzędu skarbowego o zwolnienie podmiotowe z VAT na podst. art. 113 ustawy o VAT.

Spółce pozostał niesprzedany majątek, który chciałaby sprzedać i zamknąć likwidację firmy. Majątkiem firmy jest nieruchomość gruntowa niezabudowana składająca się z kilku działek z przeznaczeniem pod zabudowę usługową.

Ww. działki zostały kupione ponad 10 lat temu pojedynczo od właścicieli – osób fizycznych bez VAT. Z zakupem tym Spółka była zobowiązana do opłat corocznych związanych z wykupem gruntów uiszczanych do urzędu miasta tzw. hipoteka przymusowa.

Na tej nieruchomości nie prowadzono żadnych inwestycji. Nieruchomość ta widnieje w ewidencji środków trwałych Spółki. Corocznie podatek od Nieruchomości podwyższa jej wartość/jest to decyzja pokontrolna.

Spółka poszukuje cały czas nabywcy nieruchomości.

Pytanie dotyczy przyszłej sprzedaży ww. nieruchomości, sprzedaż jej przekroczy200.000 zł.

Zgodnie z art. 113 ust. 2 pkt 3 ustawy, do wartości sprzedaży nie wlicza się sprzedaży środków trwałych podlegających amortyzacji.

Nieruchomości jednak nie podlegają amortyzacji. Zgodnie z tą wykładnią wartość sprzedaży będzie wpływać na limit zwolnienia podmiotowego. Taka treść ustawy o VAT nie jest zbieżna z dyrektywą VAT. Zakaz wliczania wartości zbywanego majątku trwałego oraz wartości niematerialnych do limitu sprzedaży wynika wprost z art. 288 ust. 2 dyrektywy VAT z 2006 r. Przepis unijny wskazuje na przypadki zbycia bez rozróżniania, czy chodzi o dobra podlegające amortyzacji, czy nie.

Środki trwałe na mocy przepisów o podatku dochodowym nie podlegają amortyzacji. Istnieje tutaj rozbieżność pomiędzy przepisami ustawy o VAT, a postanowieniami dyrektywy unijnej.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu sprawy

Spółka korzysta ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług od końca 2021 r.

Numery ewidencyjne działek będących przedmiotem planowanej sprzedaży działek: 1, 2, 3 – trzy działki stanowią całość o pow. (…) m², 4, 5, 6, 7 – cztery działki o pow. (…) m² stanowią całość.

Według miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego działki mają następujące przeznaczenie:

Działka 1 – usługi lub składowanie i magazynowanie

Działka 2 – 75% usługi lub składowanie i magazynowanie, 25% droga główna ruchu przyspieszonego

Działki 3, 4, 5, 6 – droga główna ruchu przyspieszonego

Działka 7 – teren usługowy lub składowania i magazynowania

Plan zagospodarowania dopuszcza posadowienie budynków na działkach 1, 2 i 7.

Na terenie miasta obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego i nie wydawane są decyzje o warunkach zabudowy.

W momencie nabycia działek linia zabudowy wynosiła 25 m od pasa drogowego, co uniemożliwiało wykorzystanie tych działek/szerokość ich wynosi od 20 do 35 m.

W tym roku decyzją Rady Miasta linia zabudowy została ograniczona do 6 m od pasa drogowego.

Na ww. działkach Spółka nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej.

Działki zostały zakupione z myślą o wykorzystaniu ich do działalności gospodarczej i wprowadzone do ewidencji środków trwałych. Jednak okoliczności, jakie powstały w firmie, nie sprzyjały do ich wykorzystania i przez cały czas były niezagospodarowane.

Spółka jest w likwidacji.

Na dzień dzisiejszy Spółka od kilku lat nie prowadzi żadnej działalności, jest to jej jedyny majątek, który chciałaby sprzedać i zakończyć tym samym jej istnienie. Cały czas trwają poszukiwania nabywcy w ww. celu.

Pytanie

Czy Spółka może sprzedać swoje niezabudowane Nieruchomości bez podatku VAT jako podatnik zwolniony firmie, która jest czynnym podatnikiem VAT?

Jako przepis mający być przedmiotem interpretacji wskazali Państwo art. 113 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług.

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Państwa, sprzedaż nieruchomości niezabudowanej przeznaczonej pod zabudowę usługową powyżej 200.000,00 zł, powołując się na Dyrektywę Unijną – nieruchomość nieamortyzowana – nie powinna wchodzić do ww. limitu sprzedaży. Nieruchomość będzie można sprzedać jako zwolnioną z podatku VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Natomiast w myśl art. 2 pkt 22 ustawy:

Zatem w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, należy przyjąć, że zbycie nieruchomości gruntowych (działek) traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

Dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy:

Na mocy art. 113 ust. 2 ustawy:

Jak wynika z treści art. 113 ust. 5 ustawy:

Stosownie do art. 113 ust. 13 ustawy:

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy:

W świetle art. 2 pkt 33 ustawy:

Opodatkowane są zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe niezabudowane, będące terenami budowlanymi w rozumieniu ww. art. 2 pkt 33 ustawy, pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane – są zwolnione od podatku.

Według art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1130):

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym:

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym:

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany” oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę.

W konsekwencji, generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane, czyli tereny przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, dla których nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego oraz nie wydano decyzji o warunkach zabudowy – są zwolnione od podatku VAT. Ustawa o podatku od towarów i usług w kontekście zastosowania właściwej stawki podatku VAT przy sprzedaży gruntu nakazuje oceniać przeznaczenie tego gruntu wyłącznie na podstawie istniejącego planu zagospodarowania przestrzennego oraz wydanych decyzji o warunkach zabudowy.

-Jak wynika z opisu sprawy, Spółka została postawiona w stan likwidacji w grudniu roku 2018. Główna działalność Spółki to sprzedaż używanych części samochodowych oraz usługi transportowe. Spółka działała w sensie sprzedaży towarów i usług do połowy 2018 r. Od tego okresu nie posiada towarów i nie świadczy żadnych usług. Spółka wystąpiła do urzędu skarbowego o zwolnienie podmiotowe z VAT na podstawie art. 113 ustawy. Spółce pozostał niesprzedany majątek, który chciałaby sprzedać i zamknąć likwidację firmy. Majątkiem firmy jest nieruchomość gruntowa niezabudowana składająca się z kilku działek z przeznaczeniem pod zabudowę usługową. Ww. działki zostały kupione ponad 10 lat temu pojedynczo od właścicieli – osób fizycznych bez VAT. Z zakupem tym Spółka była zobowiązana do opłat corocznych związanych z wykupem gruntów uiszczanych do urzędu miasta tzw. hipoteka przymusowa. Na tej nieruchomości nie prowadzono żadnych inwestycji. Nieruchomość ta widnieje w ewidencji środków trwałych Spółki. Corocznie podatek od Nieruchomości podwyższa jej wartość/jest to decyzja pokontrolna. Spółka poszukuje cały czas nabywcy nieruchomości. Pytanie dotyczy przyszłej sprzedaży ww. nieruchomości, sprzedaż jej przekroczy 200.000 zł. Środki trwałe na mocy przepisów o podatku dochodowym nie podlegają amortyzacji. Spółka korzysta ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług od końca roku 2021. Według miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego działki mają następujące przeznaczenie: Działka 1 - usługi lub składowanie i magazynowanie, Działka 2 - 75% usługi lub składowanie i magazynowanie, 25% droga główna ruchu przyspieszonego; Działki 3, 4, 5, 6 - droga główna ruchu przyspieszonego; Działka 7- teren usługowy lub składowania i magazynowania. Plan zagospodarowania dopuszcza posadowienie budynków na działkach 1, 2 i 7. Na terenie miasta obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego i nie wydawane są decyzje o warunkach zabudowy. W momencie nabycia działek linia zabudowy wynosiła 25m od pasa drogowego, co uniemożliwiało wykorzystanie tych działek/szerokość ich wynosi od 20 do 35 m. W tym roku decyzją Rady Miasta linia zabudowy została ograniczona do 6m od pasa drogowego. Na ww. działkach Spółka nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej. Działki zostały zakupione z myślą o wykorzystaniu ich do działalności gospodarczej i wprowadzone do ewidencji środków trwałych. Jednak okoliczności, jakie powstały w firmie, nie sprzyjały do ich wykorzystania i przez cały czas były niezagospodarowane. Spółka jest w likwidacji. Na dzień dzisiejszy Spółka od kilku lat nie prowadzi żadnej działalności, jest to jej jedyny majątek, który chciałaby sprzedać i zakończyć tym samym jej istnienie. Cały czas trwają poszukiwania nabywcy w ww. celu.

Wątpliwości Spółki dotyczą możliwości sprzedaży niezabudowanych Nieruchomości bez podatku VAT jako podatnik zwolniony firmie, która jest czynnym podatnikiem VAT. Jednocześnie wskazali Państwo, że przepis mający być przedmiotem interpretacji to art. 113 ust. 2 pkt 3 ustawy.

W świetle powyższych okoliczności należy wskazać, że przedmiotowa nieruchomość – działki nr 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7 spełniają definicję terenów budowlanych w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy. Zatem ich dostawa nie może korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

W takiej sytuacji nie znajdzie również zastosowania zwolnienie od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy, bowiem zgodnie z ww. art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d ustawy, zwolnienie z art. 113 ust. 1 ustawy nie ma zastosowania do podatników dokonujących dostaw terenów budowlanych, a z takimi terenami mamy do czynienia w przedmiotowej sprawie.

Ponadto wskazać należy, że na podstawie art. 288 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, s. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady:

Ustawodawca krajowy – w ślad za ustawodawcą unijnym – wprowadził do polskiego porządku prawnego w art. 113 ust. 2 pkt 3 ustawy regulację art. 288 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, a więc wyłączenie z limitu zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy.

Jak natomiast wynika z brzmienia art. 288 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, z limitu zwolnienia podmiotowego wyłączono zbycie materialnych i niematerialnych dóbr inwestycyjnych.

Co istotne w art. 189 lit. a Dyrektywy 2006/112/WE Rady wskazano, że:

Oznacza to, że prawodawca unijny pozostawił swobodę ustawodawcy krajowemu co do tej kwestii.

Jak wynika z treści wniosku, Nieruchomości widnieją w ewidencji środków trwałych Spółki. Nieruchomości, o których mowa we wniosku, jednak nie podlegają amortyzacji.

Z cytowanych powyżej przepisów ustawy wynika, że limit wartości sprzedaży w odniesieniu do podatników kontynuujących prowadzenie działalności gospodarczej, który uprawnia do stosowania zwolnienia od podatku VAT wynosi, w myśl art. 113 ust. 1 ustawy, 200.000 zł i dotyczy wartości sprzedaży osiągniętej w poprzednim roku podatkowym. Do ww. limitu sprzedaży, zgodnie z art. 113 ust. 2 pkt 3 ustawy, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Zatem ww. wyłączenie nie ma w przedmiotowej sprawie zastosowania, bowiem Nieruchomości widnieją w ewidencji środków trwałych Spółki, jednakże Nieruchomości, o których mowa we wniosku – jak Państwo wskazali – nie podlegają amortyzacji.

W tym miejscu należy również wskazać, że jeżeli przy zbyciu nieruchomości wystąpią przesłanki uniemożliwiające zastosowanie zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, to należy przeanalizować możliwość zwolnienia dostawy w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy:

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

W celu zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

·towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,

·przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Niespełnienie choćby jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

NSA w wyroku z dnia 28 lutego 2013 r., sygn. akt I FSK 627/12 wskazał, że „zwolnienie, o którym mowa w art. 136 lit. b) dyrektywy 2006/112/WE, a więc również wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 2 u.p.t.u., przysługuje tylko wtedy gdy podatnik nie ma prawa do odliczenia podatku na skutek ograniczeń i zakazów przewidzianych przepisami dyrektywy lub u.p.t.u., co wynika np. ze związku ze sprzedażą zwolnioną od podatku (por. art. 86 i art. 88 ustawy), a więc nie ma zastosowania, gdy brak odliczenia podatku w poprzedniej fazie obrotu wynika z faktu, że dana czynność w ogóle nie podlegała opodatkowaniu (por. wyrok ETS z dnia 8 grudnia 2005 r. w sprawie C-280/04 Jyske Finanse A/S) oraz gdy podatnik, mając prawo do odliczenia podatku naliczonego, z uprawnienia tego nie skorzystał”.

W wyroku, na który powołuje się Naczelny Sąd Administracyjny, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej stwierdził, że ze zwolnienia z VAT nie będzie korzystać dostawa towarów, w stosunku do których podatnik nie odliczył VAT naliczonego z powodów innych niż ściśle określone w art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE. Tym samym, przepis art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE wskazuje zatem, że w przypadkach, w których przy nabyciu towaru VAT w ogóle nie wystąpił, nie można uznać, że mamy do czynienia z brakiem prawa do odliczenia VAT.

Jak wynika z treści wniosku, ww. działki zostały kupione ponad 10 lat temu pojedynczo od właścicieli – osób fizycznych bez VAT. Zatem, nie wystąpił podatek VAT naliczony, który mógłby podlegać odliczeniu. Nie można więc uznać, że przysługiwało Państwu prawo do odliczenia podatku VAT przy ww. nabyciu, lub że takie prawo nie przysługiwało, skoro dostawa nie była objęta tym podatkiem.

Mając zatem na uwadze okoliczności sprawy stwierdzić należy, że dostawa przez Państwa nieruchomości, o których mowa we wniosku, nie będzie korzystała także ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, z uwagi na fakt, iż nie został spełniony jeden z warunków, o których mowa w tym przepisie.

Podsumowanie

Spółka nie może sprzedać swoich niezabudowanych Nieruchomości bez podatku VAT firmie, która jest czynnym podatnikiem VAT. Sprzedaż nieruchomości nie będzie bowiem korzystała ze zwolnienia od podatku.

Tym samym Państwa stanowisko jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Panoszą Państwo ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).