Pracownicze koszty uzyskania przychodów.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych – w części dotyczącej możliwości zastosowania przez płatnika do wynagrodzeń będących przychodem z innych czynności niemających charakteru pracy twórczej kosztów uzyskania przychodów wynikających z art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

W dniu 16 lipca 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 10 lipca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

(…) Sp. z o.o. z siedzibą (…) jest spółką kapitałową prawa polskiego.

Spółka jest (…). Działalność Spółki można podzielić na dwa obszary: działalność produkcyjną oraz inżynieryjną.

Urządzenia oferowane przez płatnika są wykonywane jednostkowo lub w krótkich seriach. Wykonanie polega na samodzielnej ocenie potrzeb klienta, zaprojektowaniu właściwego urządzenia, jego wytworzeniu i zamontowaniu w miejscu przeznaczenia. Wszystkie prace odbywają się z wykorzystaniem własnych zasobów kadrowych.

Działalność inżynieryjna polega na opracowywaniu projektów urządzeń oraz sprawnym ich wdrożeniu do produkcji i opiera się na działach inżynieryjnych (…). Pracę inżynieryjną wykonują również wybrani pracownicy działu produkcji. Działalność tych działów wspomagana jest przez działy wsparcia (np. dział personalny, dział finansów i księgowości). Pracownicy tych działów zatrudnieni są na umowę o pracę (dalej: „pracownicy”).

W ramach działów inżynieryjnych pracownicy realizują projekty inżynieryjne, które stanowią podstawową działalność Spółki. Projekty polegają na opracowywaniu nowych oraz ulepszaniu istniejących produktów. Poszczególne działy mają swoją specyfikę uwzględniającą zakres działalności, natomiast zakres obowiązków pracowników w ramach tych działów jest, co do zasady, bardzo zbliżony, podobnie jak charakter wykonywanych zadań oraz efekty prac.

W ramach realizacji prac inżynieryjnych pracownicy wykonują prace:

(…)

Rezultaty prac pracowników są wyrażane słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi oraz charakteryzują się oryginalnością i indywidualnością. O oryginalności i indywidualności przesądza fakt, że wytwory pracy pracowników stanowią za każdym razem nowy rezultat indywidualnego procesu myślowego. Jednocześnie są one uzewnętrznione w postaci np. projektów, prezentacji, raportów z rekomendacjami, rysunków i modeli, dokumentacji technicznej, kodów źródłowych, projektów szkoleń i procedur.

Prezentowane wyżej prace mają charakter twórczy i ich efektem jest uzyskanie dzieła w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Dodatkowo pracownicy wykonują prace klasyfikowane jako tzw. inne czynności:

-Drukowanie,

-Kserowanie,

-Tworzenie tabeli,

-Składanie zapytań,

-Rozmowy z klientami,

-Rozmowy z dostawcami,

-Kontrola wykonanych urządzeń.

Są to prace klasyfikowane przez płatnika jako tzw. zwykłe prace administracyjne lub techniczne.

Osoby zatrudnione w ramach działów wsparcia Spółki wykonują czynności mające na celu wsparcie jej podstawowej działalności. Wśród nich można wyróżnić następujące działy/stanowiska:

·dział finansów – do efektów pracy pracowników tego działu należą między innymi:

(…)

·dział personalny – odpowiedzialny jest za strategie zarządzania personelem. Pracownicy tego działu odpowiadają między innymi za:

(…)

Opisane powyżej rezultaty działalności pracowników Spółki są efektem ich zindywidualizowanej kreatywnej działalności, która prowadzi do powstania wyżej wymienionych produktów. Działalność w tym zakresie ma niepowtarzalny charakter i musi każdorazowo być dostosowana do potrzeb konkretnego projektu i wymagań klienta (zewnętrznego lub wewnętrznego). Każdy z rezultatów działalności pracowników jest uzewnętrzniony, ma oryginalny charakter, tj. zawiera obiektywnie nową wartość oraz nosi cechę indywidualności, tzn. stanowi efekt nieszablonowej, samodzielnej pracy uwieńczonej niepowtarzalnym rezultatem.

Mając na względzie powyższe, efektem pracy pracowników jest powstawanie utworów (dalej: „Utwory”) w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 1231, z późn. zm.).

Utwory są objęte ochroną prawa autorskiego w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Tym samym, pracownicy Spółki są twórcami w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Przeniesienie majątkowych praw autorskich do Utworów na Spółkę staje się skuteczne z dniem przyjęcia przez Spółkę Utworu, bez konieczności składania przez strony dalszych oświadczeń woli. Spółka weryfikuje, czy przekazane wyniki pracy pracownika spełniają definicję Utworu w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. W przypadku braku innego oświadczenia Spółki domniemywa się, że Utwór został przez nią przyjęty z dniem jego przedstawienia. Z chwilą przyjęcia Utworu Spółka nabywa własność przedmiotu, na którym Utwór utrwalono.

Pracownicy przekazują pracodawcy utwory z chwilą ich wytworzenia.

Sposób archiwizacji Utworów, w tym związane z tym obowiązki pracownika, na które pracownik wyraża zgodę, określa załącznik do umowy o pracę (Procedura dotycząca zgłaszania, ewidencjonowania i archiwizowania utworów będących przedmiotem ochrony prawa autorskiego i praw pokrewnych).

Przedstawienie Utworu przez pracownika Pracodawcy jest jednoznaczne z oświadczeniem pracownika, że Utwór nie jest obciążony prawami osób trzecich ani nie narusza praw osób trzecich, w szczególności autorskich praw majątkowych.

Przeniesienie przez pracownika majątkowych praw autorskich, Utworów niebędących programami komputerowymi, następuje na wszelkich polach eksploatacji Utworu, w szczególności na następujących polach eksploatacji:

a)w zakresie utrwalania i zwielokrotniania utworu – wytwarzanie określoną techniką egzemplarzy utworu, w tym techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową,

b)w zakresie obrotu oryginałem albo egzemplarzami, na których utwór utrwalono –wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy,

c)w zakresie rozpowszechniania utworu w sposób inny niż określony w lit. b publiczne wykonanie, wystawienie, wyświetlenie, odtworzenie oraz nadawanie i reemitowanie, a także publiczne udostępnianie utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym, w tym wprowadzanie Utworu do sieci informatycznej, w tym Internetu.

Praca wykonywana przez pracowników Spółki, w szczególności pracowników działów inżynieryjnych jest przedmiotem prawa autorskiego, a więc spełnia przesłanki utworu określone w ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Z chwilą przyjęcia utworu przez pracodawcę majątkowe prawa autorskie do przyjętego utworu zostają przeniesione na Spółkę, bez konieczności składania dodatkowych oświadczeń woli. Pracownicy Spółki są twórcami w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych i w tym zakresie uzyskiwane przez pracowników przychody wynikają z przeniesienia tych praw na Spółkę (pracodawcę).

Przeprowadzona przez Spółkę wspólnie z jej pracownikami analiza wykazała, że pracownicy wykonują prace twórcze w proporcji 52,3% z ogólnej wartości miesięcznego czasu pracy, a 47,7% czasu pracy poświęcane jest na realizację pozostałych prac o charakterze administracyjnym.

Pytanie

Czy w opisanym stanie faktycznym Spółka, wywiązując się z obowiązków płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych, przy obliczaniu zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od przychodu (wynagrodzenia) z tytułu honorarium autorskiego jest uprawniona do stosowania 50% kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przy czym do pozostałego przychodu z wynagrodzenia za pracę niemającą charakteru pracy twórczej, koszty uzyskania przychodów powinny zostać określone na podstawie art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Państwa stanowisko w sprawie

Państwa zdaniem - w okolicznościach przedstawionych powyżej Spółka jest uprawniona do stosowania 50% kosztów uzyskania przychodu, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do tej części wynagrodzenia, która stanowi honorarium autorskie w zamian za przeniesienie na rzecz pracodawcy autorskich praw majątkowych do utworów stworzonych przez nich w ramach stosunku pracy. Do pozostałego przychodu z wynagrodzenia za pracę niemającą charakteru pracy twórczej koszty uzyskania przychodów powinny zostać określone na podstawie art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca podnosi, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przewidują możliwość zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów w przypadku, gdy przychody te stanowią wynagrodzenie za odpowiednie korzystanie/rozporządzanie prawami autorskimi odnoszącymi się do wykonanego utworu, będącego przedmiotem prawa autorskiego.

Zgodnie bowiem z treścią przepisu art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, cyt.: „Koszty uzyskania niektórych przychodów określa się z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami – w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z zastrzeżeniem ust. 9a i 9b, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód”.

Przy czym w roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa powyżej, nie mogą przekroczyć kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej (art. 22 ust. 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Ponadto, zgodnie z przepisem art. 22 ust. 9b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, powyższe przepisy stosuje się do przychodów uzyskiwanych z tytułu, cyt.:

1)działalności twórczej w zakresie architektury, architektury wnętrz, architektury krajobrazu, inżynierii budowlanej, urbanistyki, literatury, sztuk plastycznych, wzornictwa przemysłowego, muzyki, fotografiki, twórczości audialnej i audiowizualnej, programów komputerowych, gier komputerowych, teatru, kostiumografii, scenografii, reżyserii, choreografii, lutnictwa artystycznego, sztuki ludowej oraz dziennikarstwa;

2)działalności artystycznej w dziedzinie sztuki aktorskiej, estradowej, tanecznej i cyrkowej oraz w dziedzinie dyrygentury, wokalistyki i instrumentalistyki;

3)produkcji audialnej i audiowizualnej;

4)działalności publicystycznej;

5)działalności muzealniczej w dziedzinie wystawienniczej, naukowej, popularyzatorskiej, edukacyjnej oraz wydawniczej;

6)działalności konserwatorskiej;

7)prawa zależnego, o którym mowa w art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1191,1293,1669, 2445 i 2339), do opracowania cudzego utworu w postaci tłumaczenia;

8)działalności badawczo-rozwojowej, naukowej, naukowo-dydaktycznej, badawczej, badawczo- dydaktycznej oraz prowadzonej w uczelni działalności dydaktycznej.

W świetle treści powołanych powyżej przepisów możliwość skorzystania z 50% kosztów uzyskania przychodów jest uzależniona od spełnienia łącznie następujących warunków:

1)uznanie pracownika za twórcę w rozumieniu odrębnych przepisów,

2)korzystanie przez pracownika - twórcę z praw autorskich lub rozporządzanie przez niego tymi prawami,

3)działalność pracownika stanowi działalność wskazaną w przepisie art. 22 ust. 9b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

4)z tytułu korzystania z praw autorskich lub rozporządzania tymi prawami pracownik - twórca uzyska przychód (honorarium autorskie).

W ocenie Spółki w opisanym stanie faktycznym wszystkie powyżej wskazane warunki zostały spełnione.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają definicji pojęć użytych w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odnoszą się jednak w tym zakresie do „odrębnych przepisów”, czyli przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

Zgodnie natomiast z art. 8 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej.

Działalność pracowników i realizacja przez nich obowiązków służbowych stanowią rezultaty, które są przez Spółkę zaklasyfikowane jako utwory będące przedmiotem prawa autorskiego. Ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych posługuje się bowiem w tym zakresie szeroką definicją – zgodnie z brzmieniem art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych przedmiotem ustawy jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). Tym samym, o przyznaniu ochrony na gruncie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych decyduje wyłącznie przesłanka twórczości oraz indywidualności. Dodatkowo, wystarczy, że tylko jeden z elementów utworu będzie miał twórczy charakter, by możliwe było uznanie go za podlegający ochronie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Rezultaty prac pracowników Spółki będą podlegać każdorazowej ocenie z punktu widzenia przesłanek pozwalających uznać je za utwór w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, w szczególności zaś pod warunkiem ich indywidualnego i twórczego charakteru, co najmniej odnośnie do ich formy wyrażenia.

Zatem wskazane w opisie stanu faktycznego efekty pracy pracowników stanowią utwory w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Są one wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi oraz charakteryzują się oryginalnością i indywidualnością. O oryginalności i indywidualności przesądza fakt, że wytwory ich pracy stanowią za każdym razem nowy rezultat indywidualnego procesu myślowego. Jednocześnie są one uzewnętrznione w postaci prezentacji raportów z rekomendacjami, rysunków i modeli, dokumentacji technicznych, kodów źródłowych, projektów szkoleń i procedur. Pracownicy Spółki, jako autorzy Utworów, są twórcami w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim.

Przepisy przewidują szczególne zasady dotyczące nabywania praw autorskich przez pracodawcę.

Zgodnie z przepisem art. 12 ust. 1 ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych, cyt.: „Jeżeli ustawa lub umowa o pracę nie stanowią inaczej, pracodawca, którego pracownik stworzył utwór w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy, nabywa z chwilą przyjęcia utworu autorskie prawa majątkowe w granicach wynikających z celu umowy o pracę i zgodnego zamiaru stron”.

W opisanym stanie faktycznym, zgodnie z umowami o pracę, z chwilą przyjęcia utworu majątkowe prawa autorskie do przyjętego utworu zostają przeniesione na Spółkę, bez konieczności składania dodatkowych oświadczeń woli, a pracownicy Spółki są twórcami w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Stąd też przeniesienie przez pracownika na rzecz Spółki praw autorskich do Utworu stanowi korzystanie przez tego pracownika - twórcę z praw autorskich oraz rozporządzanie przez niego tymi prawami.

W opisanym stanie faktycznym w ramach wykonywania obowiązków wynikających ze stosunku pracy, inżynierowie, kierownicy projektów oraz menedżerowie działów inżynieryjnych w oparciu o swoją indywidualną i kreatywną pracę tworzą m.in. następujące utwory:

·raporty (np. ze zmian inżynieryjnych) wraz z rekomendacjami;

·rysunki wykonawcze oraz rysunki hybrydowe 2D/3D;

·rysunki instalacyjne i złożeniowe:

·rysunki inżynieryjne;

·protokoły testowe;

·schematy elektryczne udokumentowane w formie elektronicznej;

·prezentacje graficzne;

·procedury testowe i polityki;

·specyfikacje dotyczące komponentów;

·instrukcje montażu komponentów;

·modele.

Działalność pracowników stanowi działalność badawczo-rozwojową lub działalność twórczą w zakresie programów komputerowych, tj. działalność wskazaną w przepisie art. 22 ust. 9b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Spółka zamierza wypłacać pracownikom wynagrodzenie w podziale na:

·część wynagrodzenia wypłacanego za tworzenie utworów w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych;

·część wynagrodzenia za pracę o charakterze nietwórczym.

Sposób kalkulacji honorarium autorskiego pozwala na precyzyjne określenie kwoty wynagrodzenia odnoszącej się do pracy twórczej. Wynagrodzenie to odnosi się do poszczególnych utworów oddanych w danym miesiącu przez pracownika, a nie do całości jego pracy wykonanej na rzecz Spółki – pracodawcy. Zgodnie z opisem stanu faktycznego honorarium autorskie kalkulowane będzie odrębnie dla każdego utworu i jest uzależnione od odpowiednio zaewidencjonowanej ilości godzin przeznaczonych przez pracownika na jego wykonanie. Utwory tworzone przez pracowników Spółki mają innowacyjny i indywidualny charakter. W tych okolicznościach jedynym możliwym kryterium wyceny utworów tworzonych przez pracowników Spółki jest wycena oparta na czasie potrzebnym na stworzenie utworu.

W opisanym stanie faktycznym warunek uzyskania przez pracownika przychodu z tytułu korzystania z praw autorskich lub rozporządzania tymi prawami należy uznać za spełniony.

W tym stanie rzeczy honorarium autorskie stanowiące przychód uzyskiwany przez pracownika z tytułu rozporządzania prawami autorskimi do Utworów, zgodnie ze wskazanymi przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, może zostać pomniejszone o 50% koszty uzyskania.

Wnioskodawca wskazuje, że prawo do zastosowania w podobnych do Spółki sprawach 50% kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zostało potwierdzone również przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 8 maja 2020 r., nr 0113-KDIPT2-2.4011.102.2020.2.BO, cyt.: „Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz powołane wyżej przepisy prawa stwierdzić należy, że skoro utwory stworzone przez pracowników stanowią efekt pracy będący przedmiotem prawa autorskiego, umowy o pracę wskazują na podział należnego pracownikom wynagrodzenia zasadniczego na część stanowiącą honorarium autorskie oraz część związaną z wykonywaniem innych obowiązków pracowniczych, pracownik będzie ewidencjonował swój czas spędzony na tworzenie utworów w Ewidencji pracy twórczej, która będzie uwzględniać liczbę przepracowanych godzin przypisanych do konkretnego projektu, do konkretnego, stworzonego utworu i przekaże wypełnione karty z ewidencji za dany miesiąc do pracowników kadr, a także przyjęty sposób wyceny, na podstawie czasu pracy poświęconego na pracę twórczą, będzie pozwalał w sposób niebudzący wątpliwości na ustalenie konkretnej kwoty będącej odzwierciedleniem wartości świadczenia polegającego na przeniesieniu przez pracownika praw autorskich do utworów na pracodawcę w ramach obowiązków służbowych, zaś kwota honorarium jest wyznacznikiem wartości utworu, to Wnioskodawca, jako płatnik, w opisanym powyżej zdarzeniu przyszłym ma prawo za rok kalendarzowy 2024 i w latach kolejnych obliczać i pobierać zaliczki na poczet podatku dochodowego od osób fizycznych stosując koszty uzyskania przychodów w wysokości 50% od kwot wynagrodzenia za przeniesienie na Spółkę autorskich praw majątkowych do wykonanych przez pracowników utworów na podstawie art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przy uwzględnieniu limitu określonego w art. 22 ust. 9a ww. ustawy oraz treści art. 22 ust. 9b pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w odniesieniu do kwot wynagrodzenia za prace o charakterze nietwórczym w wysokości określonej przepisami art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych”.

Ponadto w interpretacji indywidualnej z dnia 24 marca 2020 r., nr 0113-KDIPT2-3.4011.815.2019.1.SJ, w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał za prawidłowe stanowisko, zgodnie z którym, cyt.: „...W konsekwencji, do tej części wynagrodzenia, która będzie przysługiwać pracownikom za pracę twórczą wykonywaną przez nich w ramach obowiązków pracowniczych, o ile istotnie praca wykonywana przez nich jest twórcza, tzn. niepowtarzalna, ma indywidualny charakter oraz spełnia przesłanki utworu, określone w ww. ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych, znajdą zastosowanie 50% koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o PIT, z uwzględnieniem normy prawnej ust. 9a oraz 9b tegoż artykułu. Co więcej, z uwagi na brak w przepisach prawa jakiegokolwiek przepisu wskazującego sposób wyceny majątkowych praw autorskich, bez znaczenia pozostaje sposób ustalenia wysokości honorarium autorskiego, o ile jest ono ustalone precyzyjnie, jednoznacznie i jasno w dokumentach regulujących treść stosunku pracy”.

Zdaniem Spółki, dokonując – jako płatnik – obliczania i pobierania miesięcznych zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, powinna ona stosować 50% koszty uzyskania przychodów w stosunku do części wynagrodzenia pracowników stanowiącej honorarium autorskie, po pomniejszeniu o należne składki na ubezpieczenie emerytalne, rentowe oraz chorobowe.

Powyższe okoliczności mają określone skutki podatkowe dla Wnioskodawcy. Spółka, będąc na podstawie art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych płatnikiem podatku z tytułu wypłaconego pracownikom przychodu, jest, zgodnie z art. 8 ustawy – Ordynacja podatkowa, zobowiązana do obliczenia i pobrania podatku oraz wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu. Jej obowiązkiem, jako płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych, jest odpowiednie zastosowanie kosztów uzyskania przychodów w celu wyznaczenia dochodu pracowników, a następnie zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Aby natomiast prawidłowo tego dokonać, Spółka jest zobowiązana w szczególności do ustalenia – w oparciu o ewidencję czasu pracy koniecznego dla stworzenia utworu – wysokości przychodu z tytułu korzystania z praw autorskich lub rozporządzania tymi prawami (honorarium autorskiego).

Zatem, zdaniem Spółki, przedstawione powyżej okoliczności pozwalają na stosowanie wobec części wynagrodzenia pracowników 50% kosztów uzyskania przychodu, na zasadach przyjętych przez Spółkę i przedstawionych w niniejszym wniosku.

W związku z powyższym Spółka wnosi o potwierdzenie, że w przedstawionych okolicznościach jest uprawniona do stosowania 50% kosztów uzyskania przychodu, o którym mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do wynagrodzenia należnego pracownikowi w zamian za przeniesienie na rzecz pracodawcy autorskich praw majątkowych do utworów stworzonych przez niego w ramach stosunku pracy.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku – w części dotyczącej możliwości zastosowania przez płatnika do wynagrodzeń będących przychodem z innych czynności niemających charakteru pracy twórczej kosztów uzyskania przychodów wynikających z art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.) jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Według art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie do art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl art. 32 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Koszty uzyskania przychodów zostały natomiast uregulowane w przepisach rozdziału 4 omawianej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jak wynika z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Natomiast zgodnie z art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zatem, co do zasady, w przypadku uzyskiwania należności (przychodów) ze stosunku pracy, koszty uzyskania przychodów zostały określone kwotowo i ich wysokość zależy od ilości zawartych umów o pracę oraz miejsca położenia zakładu pracy, tj. czy podatnik zamieszkuje w miejscowości, w której znajduje się zakład pracy, czy też poza tą miejscowością.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że zatrudniacie Państwo pracowników, których praca jest przedmiotem prawa autorskiego, a więc spełnia przesłanki utworu określone w ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Pracownicy Spółki są twórcami w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Ponadto pracownicy ci wykonują inne prace – klasyfikowane przez Państwa jako tzw. zwykłe prace administracyjne lub techniczne. Przeprowadzona przez Państwa wspólnie z Państwa pracownikami analiza wykazała, że pracownicy wykonują prace twórcze w proporcji 52,3% z ogólnej wartości miesięcznego czasu pracy, a 47,7% czasu pracy poświęcane jest na realizację pozostałych prac o charakterze administracyjnym.

Zatem do przychodów za pracę niemającą charakteru pracy twórczej koszty uzyskania przychodów powinny być określane na podstawie art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podsumowanie: realizując obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych i ustalając kwotę należnej zaliczki na podatek dochodowy od wypłacanych pracownikom wynagrodzeń, mogą Państwo do części wynagrodzenia będącego przychodem z innych czynności – tj. niemających charakteru pracy twórczej – stosować koszty uzyskania przychodu określone w art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili, i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Przedmiotem tej interpretacji jest odpowiedź na pytanie w części dotyczącej możliwości zastosowania przez płatnika do wynagrodzeń będących przychodem z innych czynności niemających charakteru pracy twórczej kosztów uzyskania przychodów wynikających z art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W pozostałej części, tj. dotyczącej możliwości zastosowania przez płatnika do wynagrodzenia pracowników stanowiącego honorarium autorskie 50% kosztów uzyskania przychodów, wydałem odrębne rozstrzygnięcie.

Ponadto w odniesieniu do powołanych przez Państwa interpretacji stwierdzam, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego tę interpretację.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Maja Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).