Spółka może zaliczyć do kosztów podatkowych wydatki poniesione na organizację eventu (w tym alkoholu)

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

8 lipca 2024 roku wpłynął Państwa wniosek 26 czerwca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy Spółka może zaliczyć do kosztów podatkowych wydatki poniesione na organizację eventu (…) zorganizowanego w 2024 roku i latach następnych.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 5 września 2024 r. (wpływ 12 września 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

A. Sp. z o.o. (dalej: „Wnioskodawca”) to polska firma (…), która działa na rynku od (…) roku. (…). Z klientami współpracuje poprzez sieć własnych oddziałów handlowych oraz doradców terenowych.

Raz do roku Wnioskodawca organizuje coroczny event (…), ((…), zwany dalej: „E”), (…) dla określonej grupy klientów.

Klienci przybywają na E po otrzymaniu stosownych zaproszeń. Te zaproszenia przygotowuje oczywiście Wnioskodawca, na podstawie informacji uzyskanych od Dyrektorów Regionalnych i Doradców (…) (zwanych dalej: „Doradcami”).

Doradcy sami wskazali klientów, których chcą zaprosić na event w 2024 r. (podobnie było i będzie w latach poprzednich/następnych). Zapraszając danego klienta, oprócz aspektów związanych z obrotem z tym klientem w 2023 r., historią dokonywanych przez niego zakupów, Doradcy brali pod uwagę tak ważne czynniki jak: potencjał danego klienta, przyszłą z nim współpracę oraz edukację i budowanie relacji z tym klientem. W E mogą także brać udział goście (czyli podmioty nie będące jeszcze klientami Wnioskodawcy). Finalnie Doradcy przekazują klientom zaproszenia na imprezę.

Celem eventów (E) jest prezentacja i promocja towarów Wnioskodawcy (jego dostawców), a także (…), dostępnych w portfolio Wnioskodawcy. Towary (które mają być sprzedawane w następstwie organizacji E) Wnioskodawca pozyskuje w dwojaki sposób:

1)produkuje je oraz

2)kupuje od swoich dostawców. Dostawcy także biorą udział w E, jako Partnerzy eventu, ponosząc na tę okoliczność odpłatność (za usługę reklamy podczas eventu).

E odbywają się w kilku miejscach (…) i ich program jest w tych miejscach taki sam. W 2024 r. E odbyły się w:

1)(…),

2)(…),

3)(…).

Kwestie organizacji E są zawarte w sporządzonym na tę okoliczność regulaminie eventu. W tym regulaminie klienci i goście na E są zwani Uczestnikami.

Na teren E klient (Uczestnik) może wejść wyłącznie po okazaniu zaproszenia. W namiocie rejestracji organizatora każdy uczestnik jest weryfikowany. Uczestnik otrzymuje po wejściu na teren eventu powitalny welcome pack (w roku 2024 zawartość welcome packów zawierała: (…)), ulotkę z rabatami oraz identyfikator z agendą wydarzenia. Zdarza się, że Klient, który otrzymywał imienne zaproszenie na E, przychodzi na nie z osobą towarzyszącą i wtedy zarówno klient jak i osoba towarzysząca otrzymują od Wnioskodawcy welcome pack. W kolejnych latach będzie to na tej samej zasadzie, przy czym welcome packi co roku są inne.

Uczestnik udaje się na szkolenie (…).

(…).

Podczas eventów (E) prezentowane są (…).

Specjalnie dla klientów są przygotowywane stoiska z (…).

E to eventy łączące (…).

(…), Uczestnicy eventu kierują się do namiotów bankietowych (namioty z DJ), w których zorganizowany jest poczęstunek w formie grilla oraz konsultacje z Doradcami Wnioskodawcy i Partnerami eventu (dostawcami towarów).

Koszty, jakie ponosi Wnioskodawca w związku z E (…) to:

1)koszty walcome packów,

2)banery reklamowe,

3)ochrona obiektu,

4)zabezpieczenie medyczne,

5)ubezpieczenie,

6)TOITOI,

7)coffee bar,

8)dekoracje florystyczne,

9)fotograf,

10)wywóz śmieci,

11)zaproszenia, katalogi,

12)wynagrodzenie dla (…),

13)wypożyczenie rollbaru,

14)kegli z piwem,

15)wideorelacja z wydarzenia,

16)wynajem ławostołów i agregatów prądowych,

17)catering,

18)koszty voucherów (…),

19)inne koszty z tym związane.

Z tego tytułu Wnioskodawca otrzymuje i będzie otrzymywał faktury/rachunki/umowy – to będą dowody księgowe dotyczące tych wydatków. Oczywiście Wnioskodawca reguluje te wszystkie wydatki.

Generalnie, obsługą E zajmują się pracownicy Wnioskodawcy, a pomagają im w tym dostawy (winno być: „Dostawcy”) (Partnerzy) Wnioskodawcy.

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych oraz czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (zwanego dalej podatkiem VAT).

W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 5 września 2024 r. (wpływ 12 września 2024 r.) wskazali Państwo ponadto, że:

1. Spółka w ramach wykonywanej działalności wykonuje wyłącznie czynności opodatkowane podatkiem VAT i podatkiem dochodowym od osób prawnych (zwanym dalej: „podatkiem CIT”). Wyjątkiem może być sprzedaż środków trwałych zwolniona z podatku VAT, oraz sprzedaż produktów rolnych z gospodarstwa rolnego, która nie podlega podatkowi CIT (podatkowi VAT podlega). (…).

2. Wydatki na organizację corocznego eventu zakładowego są finansowane ze środków bieżących/obrotowych Spółki.

3. Nie było zakupu usługi kompleksowej – nabywano poszczególne komponenty (usługi/towary) niezbędne do organizacji eventu oddzielnie.

4. Wydatki ponoszone w związku z organizacją dorocznego eventu mają związek wyłącznie z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT i podatkiem CIT. Skoro te wydatki służą tylko sprzedaży opodatkowanej podatkiem VAT w ramach działalności gospodarczej Spółki to siłą rzeczy jest możliwe ich przyporządkowanie tylko sprzedaży opodatkowanej podatkiem VAT i to w 100 procentach.

5. Towary i usługi nabywane w związku z. organizacją corocznego eventu zakładowego są/będą wykorzystywane tylko do działalności gospodarczej Spółki.

6. Organizowany corocznie event zakładowy przyczynił/przyczyni się do wzrostu wyników sprzedażowych Spółki, na kilku poziomach ponieważ:

a)(…),

b)Klienci otrzymali/będą otrzymywać welcome pack, w tym roku był to (…),

c)Dzięki ekspozycji produktów w namiotach (...) klienci mieli/będą mieli dodatkowy kontakt z wybranymi brandami, co w znaczący sposób może wpłynąć na ich decyzje zakupowe.

d)(…).

e)W wyniku zorganizowanych promocji, Zespół handlowy mógł/będzie mógł zaoferować klientom strategiczne produkty z oferty (…) w promocyjnych cenach/pakietach, co przełożyło się na wzrost sprzedaży.

7. Organizowany corocznie event zakładowy stanowił/będzie stanowił element strategii nakierunkowanej na zwiększenie sprzedaży Spółki, co jest oczywiste taki jest sens organizacji tych eventów. Spółka nie rozumie, o jaki element strategii nakierunkowanej na wzrost wydajności u zleceniobiorców chodzi, jaki jest sens tego pytania. Kogo ma na myśli organ interpretacyjny, zadając to pytanie w tej części i o jaką wydajność tu chodzi. Spółka uważa, że organizacja corocznych eventów zakładowych spowoduje korzyści dla jego uczestników, w tym dla Partnerów/dostawców towarów Spółki (aczkolwiek oni za udział w evencie także płacą).

8. Te inne koszty to:

- Usługi elektryczne

- Napoje dla pracowników

- Transport klientów

- Prawa autorskie do muzyki

- Pranie obrusów.

Ponadto, innymi kosztami mogą być inne drobne materiały/artykuły służące do organizacji eventu.

9. Spółka chce do kosztów uzyskania przychodu w 2024 r. zaliczyć wszystkie wydatki wymienione we wniosku o wydanie interpretacji.

10.Wydatki na organizację eventów w latach następnych będą podobne rodzajowo do wydatków z 2024 r. (…).

11.Dostawcy/Partnerzy eventów partycypują w kosztach organizacji eventów w taki sposób, że płacą Spółce za usługę reklamy/uczestnictwa na tych eventach, w ustalonej na tę okoliczność kwocie, która będzie wynikać z faktury VAT wystawionej przez Spółkę (z podatkiem VAT).

12.Wydatki poniesione przez Spółkę na organizację eventu nie będą w żaden sposób Spółce zwrócone, z zastrzeżeniem pkt 11.

13.Istnieje i będzie istniał związek przyczynowo-skutkowy między poniesionymi przez Spółkę wydatkami a powstaniem/zwiększeniem przychodu. Na ten temat drobiazgowo Spółka napisała we wniosku o wydanie interpretacji indywidulnej i tę argumentację powtarza poniżej.

Na gruncie podstaw logiki łatwo stwierdzić, iż z punktu widzenia teorii związku przyczynowo-skutkowego jak najbardziej można mówić o zakładanym (a także zrealizowanym) przełożeniu omawianych kosztów na osiągane teraz i w przyszłości przez Spółkę przychody bo:

1) koszty Spółki poniesione w związku z organizacją eventów – która to organizacja jest nakierunkowana na utrzymanie relacji z klientami, (…) – związane są z towarami, które sprzedaje Spółka (to przyczyna w teorii związku przyczynowo-skutkowego),

2) te koszty powinny się przełożyć na osiągane przez Spółkę przychody ze sprzedaży (…).

Pytanie (w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych)

Czy wymienione wyżej wydatki, poniesione na organizację E w 2024 r. oraz w latach następnych (to będą podobne wydatki rodzajowo), Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć do swoich kosztów podatkowych? (pytanie oznaczone we wniosku Nr 1)

Państwa stanowisko w sprawie (w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych)

Państwa zdaniem, Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć poniesione wydatki na organizację E w 2024 r. oraz w latach następnych (to będą podobne wydatki rodzajowo) do swoich kosztów podatkowych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „UCIT”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Zacytowany warunek zaliczalności kosztów do kosztów podatkowych z oczywistych przyczyn musi dotyczyć także omawianych wydatków związanych z E – bo ten wymóg dotyczy każdego rodzaju wydatku.

Powyższe oznacza, że podstawową zasadą przewidzianą w UCIT jest zakwalifikowanie do kosztów uzyskania przychodów wszystkich poniesionych wydatków, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów (a więc bezpośrednio i pośrednio są związane z uzyskiwaniem przychodów).

Warunkiem sine qua non zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodu jest li tylko i wyłącznie poniesienie tego wydatku w celu osiągnięcia przychodu (lub w celu zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów). Jeżeli chodzi o rozumienie kosztów, jako poniesionych w celu uzyskania przychodu, to w orzecznictwie sądowym oraz orzecznictwie organów podatkowych ugruntowała się w tym względzie teoria związku przyczynowo-skutkowego. Wedle tej teorii (odwołującej się do fundamentalnych zasad logiki) poniesiony wydatek będzie stanowić koszt uzyskania przychodu tylko wtedy, jeżeli przy zachowaniu reguł zdrowego rozsądku logicznym się wydaje powstanie/ zwiększenie w jego następstwie przychodu. Tak więc według tej teorii, na skutek przyczyny – koszt, powinien powstać skutek – przychód. Dlatego koncepcja ta jest nazywana koncepcją związku przyczynowo-skutkowego. Ważne jest więc tylko to, aby z logicznego punktu widzenia wydawało się na dzień poniesienia wydatku, że wydatek ten powinien zaowocować powstaniem przychodów - jest to teoria związku przyczynowo-skutkowego). Przyczyną jest więc np. koszt reklamy, a skutkiem (zakładanym z logicznego punktu widzenia, że wystąpi) winno być powstanie w jego następstwie przychodu. Warto w omawianej teorii podkreślić, iż nie wymaga ona, jako warunku koniecznego – dla zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodu – pojawienia się w ślad za tym wydatkiem efektu pod postacią powstania/zwiększenia przychodu. Wymaga tylko w chwili zarachowywania wydatku do kosztów uzyskania przychodu przyjęcia założenia – na podstawach logicznych – iż wydatek ten powinien zaskutkować powstaniem przychodu.

Na gruncie podstaw logiki łatwo stwierdzić, iż z punktu widzenia teorii związku przyczynowo-skutkowego jak najbardziej można mówić o zakładanym (a także zrealizowanym) przełożeniu omawianych kosztów na osiągane przez Wnioskodawcę przychody bo:

1) koszty Wnioskodawcy poniesione w związku z organizacją E – która to organizacja jest nakierunkowana na utrzymanie relacji z klientami(…) – związane są z towarami, które sprzedaje Wnioskodawca (to przyczyna w teorii związku przyczynowo-skutkowego),

2) te koszty powinny się przełożyć na osiągane przez Wnioskodawcę przychody ze sprzedaży (…) – może skłonić klienta do zakupu wymienionych towarów, które akurat ma do zaoferowania Wnioskodawca (czyli może powstać w związku z tym przychód podatkowy), co uzasadnia te wydatki jako koszty uzyskania przychodu Wnioskodawcy (to skutek w teorii związku przyczynowo-skutkowego). Pomocniczo można tylko dodać, że rzeczone wydatki (przyczyna) mogą wpłynąć na przychody (skutek) Wnioskodawcy także dlatego, że można je uznać za wydatki reklamujące i pokazujące Wnioskodawcę (…), co wzmacnia obraz Wnioskodawcy, jako solidnego i poważnego partnera w biznesie. Symbolicznie można tylko wskazać, że Wnioskodawca uzyskuje wprost przychody związane z organizacją E – przychody od swoich dostawców towarów za ich reklamę podczas eventu.

Uznanie wydatku za koszt podatkowy wymaga od podatnika wykazania, że wydatek jest racjonalnie i gospodarczo uzasadniony. Każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika winien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej, z wyjątkiem sytuacji, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza istnienie związku przyczynowo- skutkowego pomiędzy poniesieniem kosztu a przychodem bądź zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodu.

Podsumowując, kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki (według powszechnie panujących poglądów doktryny podatkowej):

1) poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów (ten warunek jest spełniony – vide argumenty wyżej),

2) został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (ten warunek jest spełniony, bo to są wydatki finansowane przez Wnioskodawcę),

3) jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona (ten warunek jest spełniony, bo to są wydatki finansowane finalnie przez Wnioskodawcę i nikt jej tych wydatków nie zwróci),

4) pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą (ten warunek jest spełniony, bo to są wydatki ponoszone w związku z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy – (…)),

5) został właściwie udokumentowany (ten warunek jest spełniony – jak opisano w stanie faktycznym Wnioskodawca posiada/będzie posiadać na tę okoliczność dokumenty zakupu),

6) nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 UCIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów; art. 16 ust. 1 UCIT zawiera enumeratywną listę wyłączeń z kosztów uzyskania przychodów, co oznacza, że każdy koszt dający się zakwalifikować do którejkolwiek z pozycji wymienionej na tej liście nie będzie mógł być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, nawet jeśli był poniesiony w celu osiągnięcia przychodów. To czy dany wydatek kwalifikuję się do listy wyłączeń z kosztów uzyskania przychodów wskazanej w art. 16 ust. 1 UCIT wymaga indywidualnej analizy w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej i w żaden sposób (jako odstępstwo od reguły wskazanej w art. 15 ust. 1 UCIT) nie może ta analiza być dokonywana w sposób rozszerzający. Analizowane wydatki nie są wymienione w żadnym z przypadków wskazanych w art. 16 ust. 1 UCIT.

W związku z powyższym, stwierdzić trzeba, że Wnioskodawca spełnia łącznie warunki opisane wyżej w punktach 1-6, a co za tym idzie, może zaliczać do kosztów podatkowych koszty poniesione na organizację E w 2024 r. i w latach następnych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania, ustawodawca wyróżnia koszty podatkowe:

- bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód) oraz

- inne niż bezpośrednio z nimi związane, których nie można wprost przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione, jako zmierzające do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Zatem, aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, muszą zaistnieć łącznie następujące przesłanki:

1)został poniesiony przez podatnika,

2)jest definitywny, a więc bezzwrotny,

3)pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

4)poniesiony został w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

5)nie jest kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT,

6)został właściwie udokumentowany.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w stosownych przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Kosztami będą zarówno koszty uzyskania przychodów pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (pozostające w związku pośrednim) – jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

Przywołana regulacja art. 15 ust. 1 ustawy o CIT wskazuje, że definicja kosztów uzyskania przychodów – dla celów podatku dochodowego – składa się z dwóch podstawowych elementów, które łącznie tworzą swego rodzaju normatywną klauzulę generalną.

Pierwszy z tych elementów określić można mianem przesłanki pozytywnej, zakładającej spełnienie łączne dwóch warunków, tj.:

• konieczność faktycznego (co do zasady) poniesienia wydatku oraz
• poniesienie wydatku musi nastąpić w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Drugi z tych elementów stanowi przesłankę negatywną, zgodnie z którą ponoszonego wydatku nie ujęto w zamkniętym katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów. Przepis art. 16 ust. 1 ustawy o CIT zawiera enumeratywną listę wyłączeń z kosztów uzyskania przychodów, co oznacza, że każdy koszt dający się zakwalifikować do którejkolwiek z pozycji wymienionej na tej liście nie będzie mógł być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, nawet jeśli był poniesiony w celu osiągnięcia przychodów.

Jednocześnie podkreślić należy, że nieujęcie danego wydatku w katalogu kosztów niepotrącalnych, wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, nie oznacza automatycznie, że inne koszty w nim niewymienione, takimi kosztami mogą być. W tym przypadku należy badać czy dany koszt poniesiony został w celu uzyskania przychodu (zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu). Tak więc dany podmiot gospodarczy ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów poniesionych wydatków po wyłączeniu tych, których możliwość odliczenia jest wprost ograniczona w ustawie, zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami, pod warunkiem, że ich poniesienie ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub wiąże się z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów.

Podkreślić należy, że klasyfikacja kosztów do wyżej wymienionych rodzajów kosztów uzyskania przychodu powinna odbywać się za każdym razem w oparciu o indywidualne cechy działalności podatnika, w ramach której wydatki te są ponoszone.

Państwa wątpliwości dotyczą kwestii ustalenia czy wymienione we wniosku wydatki, poniesione na organizację E w 2024 r. oraz w latach następnych (podobne wydatki rodzajowo), Spółka będzie mogła zaliczyć do kosztów podatkowych.

Na wstępie należy rozważyć czy koszty ponoszone przez Państwa Spółkę w analizowanej sprawie realizują cele wskazane w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów, zgodna z treścią ustawowej regulacji, powinna brać pod uwagę przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu) oraz potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu, względnie zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Obowiązkiem podatnika jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu. Drugi z elementów zawarty w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT stanowi przesłankę negatywną, zgodnie z którą ponoszony wydatek nie może być ujęty w zawartym w art. 16 ust. 1 katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów.

Zatem, wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu zaistnieje związek przyczynowy i koszt nie będzie objęty dyspozycją art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, do kategorii wydatków mających na celu osiągnięcie przychodów zalicza się między innymi koszty reklamy. Wydatki poniesione na reklamę, jako niewymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, pod warunkiem, że wydatki te spełniają kryteria określone w art. 15 ust. 1 tej ustawy.

Pod pojęciem reklamy należy rozumieć działania podmiotu gospodarczego, mające na celu kształtowanie popytu na dane towary, usługi lub markę, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do nabywania towarów i usług tego podmiotu gospodarczego. Może być ona realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez prezentowanie danego towaru lub usługi, jego cech jakościowych, użytkowych lub konsumpcyjnych, zalet technicznych, estetycznych lub zdrowotnych, rozwiązań nowoczesnych czy modnych, a także poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Można wobec tego wyróżnić reklamę towaru, usługi, a także reklamę firmy (przedsiębiorstwa).

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT,

Mimo, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje terminu „reprezentacja”, to, zgodnie z przyjętą linią orzeczniczą, uznaje się, że celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, dobrego obrazu jego firmy i działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami. Zatem reprezentacja jest to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów albo osoby trzeciej w celu wykreowania pozytywnego wizerunku podatnika, czyli działania o charakterze reprezentacyjnym podejmowane są w stosunku do podmiotów lub ich przedstawicieli zewnętrznych.

W art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT wymieniono przykładowe koszty reprezentacji, tj. wydatki na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Dla kwalifikacji określonych wydatków, jako wydatków na reprezentację, wykluczonych z kosztów uzyskania przychodów, nie jest istotne miejsce podawania poczęstunków czy świadczenia usług gastronomicznych, tj. nie bierze się pod uwagę tego czy poczęstunki odbywają się w siedzibie firmy, czy też poza nią. Dla oceny takich wydatków nie są także istotne takie cechy jak wystawność, wytworność, okazałość poczęstunków. Za wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych, wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT należy uznać te, których wyłącznym bądź dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z uczestnikami takich spotkań.

Z wniosku wynika, że:

- E (w 2024 roku i w latach następnych) są/będą organizowane dlaokreślonej grupy klientów, która jest wybierana ze względu na aspekty takie jak: obrót z danym klientem i historia jego zakupów oraz potencjał danego klienta, przyszłą z nim współpracę, edukację i budowanie relacji z tym klientem. W eventach mogą także brać udział goście, nie będący jeszcze klientami Spółki.

- Celem eventów jest prezentacja i promocja towarów Spółki (i jej dostawców), (…).

- Podczas eventów prezentowane są (…).

- W namiotach bankietowych zorganizowany jest poczęstunek w formie grilla oraz konsultacje z Doradcami i Partnerami (dostawcami towarów) eventu.

Zatem, wskazać należy, że wymienione przez Państwa wydatki (poza wydatkami na zakup alkoholu) nie są wydatkami na reprezentację, w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT.

Kolejną przesłanką wymagająca ustalenia jest kwestia związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztów a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu.

Z opisu sprawy wynika, że wskazane przez Państwa koszty będą pozostawały w związku z prowadzoną przez Państwa działalnością. Celem eventów jest bowiem prezentacja i promocja towarów Państwa Spółki (i jej dostawców), a także (…).

Ponadto, jak wskazali Państwo w uzupełnieniu wniosku, istnieje i będzie istniał związek przyczynowo-skutkowy między poniesionymi przez Spółkę wydatkami a powstaniem/ zwiększeniem przychodu, ponieważ koszty Spółki poniesione w związku z organizacją eventów związane są z towarami, które sprzedaje Spółka i powinny się przełożyć na osiągane przez Spółkę przychody ze sprzedaży (…). Ponadto, koszty zostaną udokumentowane na podstawie faktur/rachunków/umów, które będą Państwo regulować oraz nie zostaną Państwu w żaden sposób zwrócone, z tym zastrzeżeniem, że Dostawcy/ Partnerzy eventów płacą Państwa Spółce na podstawie faktur ustaloną kwotę za usługę reklamy/uczestnictwa na tych eventach.

W związku z powyższym wskazać należy, że poniesienie wydatków wymienionych we wniosku w pkt 1-12 oraz pkt 15-19 będzie pozostawać w związku z powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania w przyszłości przychodu. Jak Państwo wskazali w uzupełnieniu wniosku, (…) może skłonić klienta do zakupu wymienionych towarów, które ma do zaoferowania Spółka, co uzasadnia te wydatki jako koszty uzyskania przychodu Spółki.

Natomiast jeżeli chodzi o wydatki związane z zakupem alkoholu, tj. wypożyczenie rollbaru oraz zakup kegli z piwem (pkt 13-14), uznać należy, że wydatki te nie przyczyniają się do osiągnięcia lub zabezpieczenia bądź zachowania źródła przychodów. Wydatki te, nawet jeżeli uznawane są za zwyczajowo przyjęte i zostaną dostosowane do charakteru spotkania, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów.

W wyroku z dnia 16 października 2013 r., sygn. akt II FSK 2908/12, Naczelny Sąd Administracyjny zwrócił uwagę na zapisy ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2151 ze zm.), w której zabroniona jest jakakolwiek reklama i promocja alkoholu z nielicznymi wyjątkami.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o wychowaniu w trzeźwości,

Trudno zatem jednoznacznie powiązać wydatek związany z zakupem alkoholu z zakładanym celem eventu, jakim jest m.in. (…). Uzyskiwanie tego efektu poprzez zakup kegli piwa oraz wypożyczenie rollbaru należy uznać za pozostające poza związkiem przyczynowym, którego istnienie zakłada art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Mając na uwadze powyższe, kosztami podatkowymi dla Państwa Spółki, na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, związanymi z organizacją eventów w roku 2024 oraz w latach następnych będą wszystkie wymienione przez Państwa koszty oprócz kosztów związanych z zakupem alkoholu (zakup kegli piwa oraz wypożyczenie rollbaru).

Zatem, Państwa stanowisko, zgodnie z którym będą Państwo mogli zaliczyć wydatki związane z eventem zorganizowanym w 2024 r. oraz w latach następnych do swoich kosztów podatkowych w zakresie takim jak:

1)koszty walcome packów,

2)banery reklamowe,

3)ochrona obiektu,

4)zabezpieczenie medyczne,

5)ubezpieczenie,

6)TOITOI,

7)coffee bar,

8)dekoracje florystyczne,

9)fotograf,

10)wywóz śmieci,

11)zaproszenia, katalogi,

12)wynagrodzenie dla (…),

13)wideorelacja z wydarzenia,

14)wynajem ławostołów i agregatów prądowych,

15)catering,

16)koszty voucherów (…),

17)inne koszty z tym związane, tj. usługi elektryczne, napoje dla pracowników, transport klientów, prawa autorskie do muzyki, pranie obrusów, inne drobne materiały/ artykuły służące do organizacji eventu

– jest prawidłowe

18)wypożyczenie rollbaru,

19)kegli z piwem,

 – jest nieprawidłowe.

Należy przy tym podkreślić, że ciężar co do prawidłowego udokumentowania ww. wydatków, jak i wykazania związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem tych wydatków a uzyskaniem przychodu, spoczywa na Spółce. To Państwo muszą wykazać, że ponieśli Państwo koszt zasadny z punktu widzenia prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych. Ocena prawna Państwa stanowiska w zakresie podatku od towarów i usług zostanie zawarta w odrębnym rozstrzygnięciu.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisu sprawy przedstawionego we wniosku, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).