Obowiązki płatnika związane z opodatkowaniem wynagrodzenia Agenta będącego rezydentem Litwy z tytułu świadczenia na rzecz Spółki usług pośrednictwa w transakcjach handlowych.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

27 czerwca 2024 r. wpłynął Państwa wniosek 27 czerwca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy obowiązków płatnika związanych z wypłatą Agentowi wynagrodzenia z tytułu świadczenia na rzecz Spółki usług pośrednictwa w transakcjach handlowych.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 27 sierpnia 2024 r. (data wpływu 27 sierpnia 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

X Sp. z o.o. („Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest spółką prawa handlowego i polskim rezydentem podatkowym w podatku dochodowym od osób prawnych („CIT”), podlegającym w Polsce opodatkowaniu od całości uzyskanych dochodów. Spółka prowadzi działalność gospodarczą polegającą na (…).

Współpraca z Agentem

Spółka sprzedaje swoje wyroby gotowe („Towary”) na rynku lokalnym oraz na rynkach zagranicznych. W celu intensyfikacji sprzedaży Towarów, Spółka zamierza zawrzeć z osobą fizyczną, rezydentem podatkowym Litwy, umowę na pośredniczenie w sprzedaży Towarów na rynku litewskim („Agent”). Agent dysponuje wiedzą, doświadczeniem oraz środkami technicznymi niezbędnymi dla realizacji działań w zakresie pozyskiwania nowych klientów. W ramach realizacji umowy, Agent będzie wykorzystywał posiadaną wiedze i doświadczenie zawodowe w zakresie pozyskiwania nowych klientów do prowadzenia negocjacji handlowych. Agent będzie poszukiwał na rzecz Spółki klientów, którzy sprzedadzą Spółce surowce pochodzenia zwierzęcego. Z tego surowca Spółka wytworzy Towary. Agent będzie również pośredniczył w transakcjach sprzedaży Towarów, Agent będzie uczestniczył zatem w transakcjach zakupowych i sprzedażowych Spółki, w których zaangażowani będą klienci, uczestniczący w transakcjach dzięki jego wysiłkom i staraniom („Klienci”). Do obowiązków Agenta należeć będzie przede wszystkim wyszukiwanie potencjalnych Klientów oraz przygotowanie dla nich oferty (w porozumieniu ze Spółką), a także ich późniejsza prezentacja do Klientów. Usługi świadczone przez Agenta dotyczyć będzie przede wszystkim terytorium Litwy.

Z prawnego punktu widzenia, Agent nie będzie posiadał pełnomocnictwa do zawierania umów w imieniu i/lub na rzecz Spółki, chyba że otrzyma takie umocowanie do zawarcia konkretnych czynności. Zobowiązaniem Spółki wobec Agenta jest zapewnienie dostępu Agentowi do wszelkich informacji i materiałów potrzebnych do świadczenia usług zgodnie z umową. W zamian za realizację świadczeń przewidzianych w umowie, Agent otrzyma wynagrodzenie prowizyjne. W zależności od tego, czy Agent będzie pośredniczył w zakupach czy sprzedaży Towarów, jego wynagrodzenie prowizyjne zostanie obliczone w następujący sposób:

a)jako procent od obrotu netto surowców nabytych przez Spółkę od Klientów (transakcje zakupowe dla Spółki), oraz

b)jako procent od obrotu netto Towarów sprzedanych przez Spółkę do Klientów (transakcje sprzedażowe dla Spółki).

Wynagrodzenie Agenta będzie należne dopiero wtedy, gdy zakupiony surowiec będzie spełniał odpowiednie normy (transakcje zakupowe) lub gdy Klienci zapłacą za Towary (dla transakcji sprzedażowych). Strony przyjęły miesięczny okres rozliczeniowy.

Agent zobowiąże się do zachowania w tajemnicy wszelkich informacji jakie otrzymał w związku z wykonaniem umowy przez cały okres jej trwania. Dotyczy to również obowiązku unikania czynności, które mogłyby naruszać interesy Spółki.

Przed wypłatą wynagrodzenia Agent przedstawi Spółce certyfikat rezydencji podatkowej, o którym mowa w art. 4a pkt 12 ustawy o CIT oraz art. 5a pkt 21 ustawy o PIT. Certyfikat rezydencji będzie aktualizowany w każdym kolejnym roku kalendarzowym. Agent ze Spółką nie stanowią podmiotów powiązanych w rozumieniu ustawy o CIT oraz ustawy o PIT.

Wynajem sprzętu

Spółka jest stroną umów najmu:

a)kontenera transportowego - od wynajmującego z Austrii,

b)zbiornika na tłuszcz zwierzęcy - od wynajmującego ze Szwajcarii,

c)pojemników na surowiec - od wynajmującego z Niemiec,

Poniżej Spółka przedstawia praktyczne zastosowanie wynajmowanych rzeczy w działalności gospodarczej Spółki:

a)kontener transportowy - wspiera transport towarów Spółki, w ten sposób Towary mogą być transportowane np. drogą morską lub kolejową;

b)zbiornik na tłuszcz zwierzęcy - jest to sprzęt specjalistyczny, który umożliwia transport Towarów w taki sposób, że Towary nie tracą swoich właściwości;

c)pojemniki na surowiec - są wykorzystywane w transporcie, zbiorniki na tłuszcz zwierzęcy są umieszczane w pojemnikach, które z kolei są transportowe w kontenerach.

Dla potrzeb Wniosku, w dalszej jego części, ruchomości powyżej zdefiniowane zostały łącznie jako „Sprzęt”, a wynajmujący zostali zdefiniowani łącznie jako „Wynajmujący”. Wynajmowany Sprzęt jest niezbędny Spółce do prowadzenia działalności gospodarczej, ale wyłącznie w zakresie transportu wyrobów/towarów Spółki. Spółka oraz ww. wynajmujący przedstawili sobie wzajemnie aktualne certyfikaty rezydencji podatkowej i aktualizują te certyfikaty co rok. Wynajmujący oraz Spółka nie stanowią podmiotów powiązanych w rozumieniu ustawy o CIT oraz ustawy o PIT.

Uzupełnienie opisu zdarzenia przyszłego

W uzupełnieniu wniosku z 27 sierpnia 2024 r. wskazali Państwo m.in. dane identyfikacyjne zagranicznych kontrahentów.

Pytania

1. Czy wynagrodzenie Agenta z tytułu usług świadczonych na rzecz Spółki stanowić będzie świadczenia w rozumieniu art. 29 ust. 1 pkt 1-5 ustawy o PIT i tym samym czy na Spółce ciążyć będą obowiązki płatnika zgodnie z art. 41 ust. 4 ustawy o PIT?

2. Czy wynagrodzenie Agenta z tytułu usług świadczonych na rzecz Spółki stanowić będzie należności licencyjne w rozumieniu art. 12 UPO i tym samym czy na Spółce ciążyć będą obowiązki płatnika zgodnie z art. 41 ust. 4 ustawy o PIT?

3. Czy wynagrodzenie Wynajmujących z tytułu najmu Sprzętu podlegać będzie opodatkowaniu CIT w Polsce?

Przedmiotem niniejszego rozstrzygnięcia jest odpowiedź na pytania nr 1 i 2 w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych. W zakresie pytania nr 3 odnośnie podatku dochodowego od osób prawnych zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Państwa stanowisko w sprawie

Ad. 1

Zdaniem Spółki, wynagrodzenie Agenta z tytułu usług świadczonych na rzecz Spółki nie będzie stanowiło świadczenia w rozumieniu art. 29 ust. 1 pkt 1-5 ustawy o PIT i tym samym na Spółce nie będą ciążyć obowiązki płatnika zgodnie z art. 41 ust. 4 ustawy o PIT.

Ad. 2

Zdaniem Spółki, wynagrodzenie Agenta z tytułu usług świadczonych na rzecz Spółki nie będzie stanowiło należności licencyjnych w rozumieniu art. 12 UPO i tym samym na Spółce nie będą ciążyć obowiązki płatnika zgodnie z art. 41 ust. 4 ustawy o PIT.

Uzasadnienie stanowiska w zakresie pytania nr 1 i 2.

W ocenie Spółki, wynagrodzenie Agenta przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego nie mieści się w zamkniętym katalogu z art. 29 ust. 1 pkt 1-5 ustawy o PIT. Jego wynagrodzenie ma charakter prowizyjny i jest zależne od efektów pracy Agenta. Nie należy zatem uznawać świadczeń realizowanych przez Agenta na rzecz Spółki jako np. usług reklamowych lub promocyjnych, badania rynku lub doradczych. Inny jest bowiem przedmiot czynności prawnej i charakter świadczonych usług. Inne są również zaangażowane aktywa, odmiennie kształtuje się odpowiedzialność usługodawcy. Zdaniem Spółki, Agent świadczyć będzie na jej rzecz typowe usługi pośrednictwa w zakupach i sprzedaży.

Wśród świadczeń wymienionych w art. 29 ust. 1 pkt 1-5 ustawy o PIT brak jest usług pośrednictwa, nie zostały one wymienione wprost w ustawie o PIT. W takim przypadku zasadne jest odwołanie się do definicji słownikowej. Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego, wydawnictwo PWN; http://sip.pwn.pl), „pośrednictwo” to:

1)działalność osoby trzeciej mająca na celu porozumienie się między stronami lub załatwienie jakichś spraw dotyczących obu stron,

2) kojarzenie kontrahentów w transakcjach handlowych oraz umożliwianie kontaktu uczestnikom rynku pracy.

Usługi pośrednictwa handlowego co do zasady mają na celu wyszukiwanie potencjalnych klientów na towary produkowane przez dostawcę oraz pośredniczenie w zawieraniu przez dostawcę umów dotyczących sprzedaży produktów z klientami działającymi na terytorium państw, znajdujących się w obszarze działania pośredników. Usługi pośrednictwa mogą również dotyczyć wsparcia w dokonywaniu niezbędnych zakupów. Pośrednik w zamian za należne wynagrodzenie (prowizja) uzależnione od wartości sprzedanych za jego pośrednictwem towarów zobowiązuje się do pośredniczenia przy zawieraniu umów dotyczących sprzedaży produktów pomiędzy dostawcą a klientem, zasadniczo nie biorąc udziału w podpisywaniu umowy lub zamówienia w imieniu dostawcy - zawiera je bezpośrednio dostawca z wyszukanymi przez pośrednika klientami.

Przedstawiony we wniosku opis działań i aktywności Agenta nie wskazuje, by Agent świadczył na rzecz Spółki jakiekolwiek usługi podlegające opodatkowaniu zgodnie z art. 29 ust. 1 pkt 1-5 ustawy o PIT. W związku z powyższym, na Spółce nie ciążą obowiązki płatnika w podatku u źródła zgodnie z art. 41 ust. 4 ustawy o PIT.

Stanowisko Spółki, zgodnie z którym nie podlegają opodatkowaniu podatkiem u źródła usługi pośrednictwa w transakcjach handlowych potwierdzają m.in. następujące interpretacje indywidualne oraz wyroki sądów administracyjnych:

a)Interpretacja indywidualna Organu z dnia 28 marca 2019 r., sygn. 0114-KDIP2-1.4010.103.2019.1.KS;

b)Interpretacja indywidualna Organu z dnia 4 lutego 2019 r., sygn. 0111-KDIB2-1.4010.513.2018.1.EN;

c)Wyrok Naczelny Sąd Administracyjny z dnia 12 kwietnia 2023 r., sygn. II FSK 2470/20.

W ww. wyroku NSA wskazał m.in., że:

„Zgadzając się z organem, że nazwa usługi nadana przez strony w umowie nie jest wiążąca, a także, że zawarcie jednej umowy i ustalenie wynagrodzenia łącznego za całość świadczonych usług, nie może przesądzać o tym, że jest to jedno świadczenie, to jednak należało rozważyć, czy umowa ta nie dotyczyła świadczenia złożonego, a zatem, czy można wyróżnić wśród czynności objętych umową takie, które są usługą podstawową i takie, które wprawdzie są z nią powiązane, jednakże mają charakter pomocniczy. W takim bowiem przypadku podobieństwo do usług wymienionych expressis verbis w art. 21 ust. 1 pkt 2a u.p.d.o.p. należałoby ocenić w stosunku do tej właśnie zasadniczej usługi (świadczenia).

(…)

W przypadku usług pośrednictwa informowanie o produktach spółki, promowania ich, przekazywania informacji o nim, jego zaletach, wartości, miejscach i możliwościach jego nabycia, zachęcania do nabycia produktu od tego właśnie a nie innego podmiotu gospodarczego służy przede wszystkim znalezieniu konkretnego klienta i do niego jest kierowana. To temu klientowi należy przedstawić ofertę, dopasować ją do jego potrzeb (doradzając mu ewentualnie najlepszy dla niego produkt)

(…)

Niewątpliwie agent musiał także rozpoznać rynek, ale działanie to również służyło realizacji podstawowego celu, jakim było znalezienie klienta dla spółki. Z uwagi na to, że oferowanym przez spółkę produktem była broń, to badania rynku sprowadzać się mogą co najwyżej do ustalenia podmiotów rządowych mogących być zainteresowanymi zakupem od skarżącej oferowanych przez nią towarów”.

Gdyby jednak Organ uznał, że wynagrodzenie wypłacone Agentowi podlega opodatkowaniu zgodnie z ustawą o PIT, to przedmiotowe opodatkowanie wyłącza UPO. Brzmienie art. 12 ust. 3 UPO zawęża bowiem definicję należności licencyjnych do następujących świadczeń:

„3. Określenie „należności licencyjne” użyte w tym artykule oznacza wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin oraz filmami i taśmami dla telewizji lub radia, wszelkiego patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego, jak również za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego albo za informacje dotyczące doświadczenia w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej.”

Zgodnie z powyższym, definicja należności licencyjnych z UPO nie obejmuje m.in. usług doradczych, usług badania rynku czy usług reklamowych. W konsekwencji, na gruncie UPO nie jest uzasadniona kwalifikacja wynagrodzenia wypłaconego Agentowi za podlegającą opodatkowaniu podatkiem u źródła.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie pytania nr 1 i 2 jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy:

Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że:

Stosownie do art. 3 ust. 2b ww. ustawy:

Jak stanowi art. 3 ust. 2d cytowanej ustawy:

Przepis ten wskazuje, że Rzeczpospolita Polska ma prawo do opodatkowania osób fizycznych niebędących jej rezydentami podatkowymi, ale tylko w zakresie dochodów uzyskiwanych ze źródła przychodów położonego na jej terytorium. Jest to tzw. zasada ograniczonego obowiązku podatkowego. Warunkiem posiadania w Polsce statusu podmiotu o ograniczonym obowiązku podatkowym jest brak na terytorium Polski miejsca zamieszkania lub zakładu.

Na podkreślenie zasługuje fakt, że przepis art. 3 ust. 2b ww. ustawy wymienia tylko przykładowe rodzaje dochodów, które podlegają opodatkowaniu w Polsce, w tym przychody z działalności wykonywanej osobiście. Użyty w tym przepisie zwrot „w szczególności” wskazuje, że ustawodawca dopuszcza istnienie także innych dochodów, które należy uznać za osiągnięte na terytorium Polski. W przepisie tym przewidziano opodatkowanie oparte na zasadzie źródła. Jeżeli źródło przychodów nierezydenta znajduje się na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej, to Rzeczpospolita Polska ma prawo opodatkować dochody uzyskane z tego źródła na zasadach obowiązujących w tym państwie (ograniczony obowiązek podatkowy).

Za dochody uzyskane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uznaje się również dochody pochodzące od polskiego podmiotu, wypłacone osobie, która usługi określone w umowie zawartej pomiędzy stronami wykonuje za granicą.

Z art. 4a ww. ustawy wynika, że:

Państwa wątpliwość budzi kwestia, czy jako płatnik będziecie Państwo mieli obowiązek poboru zryczałtowanego podatku dochodowego na podstawie art. 29 ust. 1 pkt 1-5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu przychodów uzyskiwanych przez Agenta, w związku ze świadczonymi na Państwa rzecz usługami pośrednictwa w zakupach surowców od Klientów oraz sprzedaży Towarów Klientom. W zamian za realizację świadczonych usług, zgodnie z zawartą umową, Agent otrzyma wynagrodzenie prowizyjne, jako procent obrotu nabytych surowców lub sprzedanych Towarów, w miesięcznych okresach rozliczeniowych.

Zasady opodatkowania w Polsce przychodów uzyskanych przez nierezydentów reguluje art. 41 ust. 4 oraz art. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na mocy art. 41 ust. 1 ww. ustawy:

Stosownie do treści art. 41 ust. 4 cytowanej ustawy:

W myśl art. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Jak wynika z art. 29 ust. 2 ww. ustawy:

Według art. 29 ust. 3 ww. ustawy:

Art. 5a pkt 21 ww. ustawy stanowi, że:

Zastosowanie przepisów właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania jest możliwe pod warunkiem uzyskania przez płatnika certyfikatu rezydencji podatnika, potwierdzającego miejsce jego zamieszkania dla celów podatkowych.

Posiadanie certyfikatu rezydencji podatnika upoważnia płatnika do zastosowania stawki podatku wynikającej z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej przez Polskę, zamiast stosowania stawki określonej w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych lub niedobrania podatku zgodnie z odpowiednim przepisem umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej przez Polskę. Zatem, w sytuacji kiedy płatnik nie posiada aktualnego certyfikatu rezydencji tej osoby, ma on obowiązek stosowania przepisów prawa krajowego.

W art. 29 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wymienione zostały określone rodzaje należności wypłacanych przez podmioty polskie, podmiotom zagranicznym, w przypadku uzyskania których podmiot zagraniczny podlega opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym, a obowiązanym do jego naliczenia, potrącenia i odprowadzenia do właściwego urzędu skarbowego jest podmiot polski. Podatek ten nazywany jest podatkiem „u źródła” ze względu na szczególny sposób jego poboru, który dokonywany jest przez polski podmiot wypłacający określone należności na rzecz nierezydenta, w trybie i na zasadach wymienionych w art. 41 ww. ustawy.

Należy zauważyć, że w katalogu przychodów wskazanych przez ustawodawcę w treści art. 29 ust. 1 pkt 1-4 cytowanej ustawy nie wymieniono usług pośrednictwa handlowego. Natomiast katalog usług wskazanych w art. 29 ust. 1 pkt 5 cytowanej ustawy jest katalogiem otwartym, na co wskazuje sformułowanie „(...) oraz świadczeń o podobnym charakterze”, jednak w ramach tego katalogu za świadczenia o podobnym charakterze należy uznać świadczenia równorzędne pod względem prawnym do wymienionych w ustawie. Oznacza to, że aby dane świadczenie można było zakwalifikować do katalogu wskazanego powyżej, należy spełnić takie same przesłanki, aby daną usługę uzyskać, albo wynikają z niej takie same prawa i obowiązki dla stron. Innymi słowy lista ta obejmuje również takie świadczenia, które zasadniczo są podobne do wymienionych, lecz mogą być np. inaczej określane.

Nawiązując do powyższego, sama nazwa umowy o świadczenie usługi nie może być wyłącznym czynnikiem determinującym daną usługę jako należącą do katalogu świadczeń podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Decydujące znaczenie dla stwierdzenia, że dane usługi mieszczą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem u źródła ma treść postanowień umowy zawartej pomiędzy kontrahentami, a przede wszystkim charakter rzeczywiście wykonywanych świadczeń.

Dane świadczenie można zakwalifikować do katalogu usług wymienionych w art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych po każdorazowej analizie treści samej umowy oraz po osiągnięciu jednoznacznego wniosku, że zawiera ona istotne elementy świadczeń wymienionych w tym przepisie. Z opisu zdarzenia przyszłego zawartego we wniosku wynika, że Spółka w celu intensyfikacji sprzedaży swoich Towarów zawrze z osobą fizyczną (Agent), rezydentem podatkowym Litwy umowę pośredniczenia w sprzedaży Towarów Spółki, za które Agent otrzyma wynagrodzenie prowizyjne.

Wskazać należy, że wśród wymienionych w art. 29 ust. 1 pkt 5 cytowanej ustawy świadczeń brak jest usług pośrednictwa. Usług pośrednictwa nie można również zaliczyć do świadczeń o charakterze podobnym do świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń.

Zgodnie z definicją słownikową (Słownik Języka Polskiego, wydawnictwo PWN; http://sjp.pwn.pl) „pośrednictwo” to:

• działalność osoby trzeciej mająca na celu porozumienie się między stronami lub załatwienie jakichś spraw dotyczących obu stron,

• kojarzenie kontrahentów w transakcjach handlowych oraz umożliwianie kontaktu uczestnikom rynku pracy.

Zatem, wynagrodzenie za świadczone przez Agenta usługi pośrednictwa w zakupach i sprzedaży nie zostały literalnie wymienione jako podlegające opodatkowaniu „podatkiem u źródła”, jak również nie sposób uznać ich za przychody ze świadczeń o charakterze podobnym do świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń.

W świetle powyższego należy zgodzić się ze stanowiskiem Spółki odnośnie pytania nr 1, że wynagrodzenie Agenta, wypłacane przez Spółkę z tytułu świadczenia usług pośrednictwa w sprzedaży nie mieszczą się w dyspozycji art. 29 ust. 1 pkt 1-5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i w związku z tym na Spółce nie będą ciążyły z tego tytułu obowiązki płatnika, o których mowa w art. 41 ust. 4 cytowanej ustawy.

Prawidłowe jest także stanowisko Spółki odnośnie pytania nr 2, że wynagrodzenie Agenta z tytułu świadczonych na rzecz Spółki usług nie będzie stanowiło należności licencyjnych w rozumieniu art. 12 UPO.

W związku z tym, ż Agent jest rezydentem podatkowym Litwy, należy odwołać się do zapisów umowy zawartej między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Litewskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, podpisanej w Warszawie dnia 20 stycznia 1994 r. (Dz.U. z 1995 r., Nr 51, poz. 277 ze zm., dalej „Umowa”), zmodyfikowanej przez Konwencję wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, podpisaną przez Polskę oraz przez Litwę dnia 7 czerwca 2017 r.

Jak stanowi art. 12 ust. 1 i 2 ww. umowy:

Zgodnie z treścią art. 12 ust. 3 cytowanej umowy:

Po analizie definicji należności licencyjnych zawartej ww. umowie o unikaniu podwójnego opodatkowania, podpisanej z Litwą oraz odwołując się do tekstu Modelowej Konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku, stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej, które zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD i które zobowiązały się do stosowania zawartych w niej postanowień, należy stwierdzić, że wypłacane Agentowi wynagrodzenie z tytułu świadczonych usług pośrednictwa w sprzedaży nie stanowi należności licencyjnych w rozumieniu art. 12 ust. 3 umowy o unikania podwójnego opodatkowania, podpisanej pomiędzy Polską i Litwą.

W konsekwencji wynagrodzenie Agenta z tytułu świadczenia na rzecz Spółki usług pośrednictwa w sprzedaży nie będzie stanowić należności licencyjnych w rozumieniu art. 12 ust. 3 umowy zawartej między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Litewskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, w związku z czym na Spółce nie będą ciążyły z tego tytułu obowiązki płatnika, o których mowa w art. 41 ust. 4 cytowanej ustawy.

Dodatkowe informacje

W odniesieniu do powołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych oraz wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego, stwierdzić należy, że są one rozstrzygnięciami wydanymi w konkretnych sprawach, określonych stanach faktycznych/zdarzeniach przyszłych i tylko w tych sprawach są wiążące.

Jednocześnie wskazuję, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywało się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 (dalej jako: „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).