W przypadku gdy zatwierdzenie układu przez Sąd nastąpiło po upływie 90 dni od pierwotnie ustalonych terminów płatności, mieli Państwo obowiązek dokonania korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z nieuregulowanych faktur, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 90 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego na fakturach.

Interpretacja indywidualna - stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

21 czerwca 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 21 czerwca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego w przypadku, gdy zatwierdzenie układu przez Sąd nastąpiło po upływie 90 dni od pierwotnie ustalonych terminów płatności. Uzupełnili go Państwo - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 27 sierpnia 2024 r. (wpływ 27 sierpnia 2024 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Spółka A. Sp. z o.o. posiadała nieuregulowane faktury VAT, których termin płatności przypadał w większości w sierpniu i wrześniu 2022 roku. Spółka z uwagi na sytuację finansową zdecydowała o przeprowadzeniu postępowania restrukturyzacyjnego, tj. postępowania o zatwierdzenie układu.

Spółka, stosownie do postanowień art. 210 Prawa restrukturyzacyjnego, 31 sierpnia 2022 r. zawarła umowę o sprawowanie nadzoru nad przebiegiem postępowania o zatwierdzenie układu. W oparciu o art. 211 Prawa restrukturyzacyjnego ustalono, że dniem układowym będzie 1 września 2022 r.

W toku prowadzonego postępowania zaproponowano Wierzycielom sposób spłaty zobowiązań, który przewidywał częściowe ich umorzenie oraz rozłożenie na raty. Układem objęte były wierzytelności powstałe przed dniem układowym, które wynikały m.in. z obowiązku zapłaty za towary i usługi wykorzystywane do prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej.

Układ został przyjęty przez Wierzycieli, a Dłużnik złożył wniosek o jego zatwierdzenie. Postanowieniem z (…) Sąd Rejonowy w (…) Wydział Gospodarczy w sprawie o sygn. akt (…) zatwierdził układ. Postanowienie stało się prawomocne (…).

Wierzyciele objęci układem zostali podzieleni na grupy: - Grupa I - (…) S.A. z siedzibą w (…) (KRS: (…)) - Grupa II - Pozostali Wierzyciele, inni niż wierzyciel (…) S.A. z siedzibą w (…) (KRS: (…)). Grupę II stanowili głównie kontrahenci Dłużnika, których wierzytelności wynikały z wystawionych faktur.

Zatwierdzona propozycja przewidywała zapłatę 60% kwot oznaczonej jako należność główna, wskazanej w Spisie Wierzytelności sporządzonym w sprawie, według stanu na dzień poprzedzający dzień układowy, tj. 31 sierpnia 2022 r. Należność wynikająca z układu miała zostać zaspokojona w 24 równych ratach płatnych do 20 dnia każdego miesiąca kalendarzowego, począwszy do miesiąca następującego po miesiącu, w którym uprawomocniło się postanowienie o zatwierdzeniu układu. Układ ustalił zatem nowe terminy wymagalności dla objętych nim wierzytelności (terminami wymagalności zostały terminy płatności poszczególnych rat układowych, suma wierzytelności została zredukowana, Wierzyciele zrezygnowali także z dochodzenia należności odsetkowych. Dłużnik wywiązuje się z postanowień układu.

Doprecyzowanie i uzupełnienie opisu stanu faktycznego

Terminy płatności faktur, o których mowa we wniosku, upłynęły przed dniem przyjęcia układu przez Wierzycieli.

Pytanie

Czy w związku z tym że sąd zatwierdził układ po upływie terminu 90 dni, o którym mowa w art. 89b ustawy to jest obowiązek dokonania korekt mając na uwadze, że doszło do zmiany terminów płatności faktur?

Państwa stanowisko w sprawie (doprecyzowane w piśmie uzupełniającym)

Celem postepowania restrukturyzacyjnego jest uniknięcie ogłoszenia upadłości dłużnika przez umożliwieniu mu restrukturyzacji w drodze zawarcia układu z wierzycielami. Ustawodawca wskazał, że cel ten w toku postępowania ma zostać zrealizowany przez umożliwienie dłużnikowi restrukturyzacji, która następuje w drodze zawarcia układu z wierzycielami.

Przepis art. 89b ust. 1b u.p.t.u. wprowadza ramy czasowe, w jakich nie stosuje się przepisu ust. 1 art. 89b u.p.t.u., tym samym ustawodawca uznał, że dokonanie korekty, o której mowa w art. 89b u.p.t.u. już w toku postępowania restrukturyzacyjnego, stanowiłoby istotną ingerencję w tok tego postępowania, która utrudniałaby osiągnięcie celu restrukturyzacji.

Ograniczenie się wyłącznie do przepisów prawa podatkowego niweczyłoby cel restrukturyzacji. Obowiązek Dłużnika dokonania korekty podatku naliczonego na podstawie art. 89b ust. 1 u.p.t.u. musi uwzględniać przepisy dotyczące postępowania restrukturyzacyjnego, w szczególności jeżeli zakres tego postępowania obejmuje należności, które powinny być objęte korektą.

Przepisy Prawa restrukturyzacyjnego powinny stanowić regulacje szczególne względem art. 89b ust. 1 u.p.t.u.

Zawarty układ ustalił nowe terminy wymagalności objętych nim wierzytelności. Wiąże on nie tylko tych, którzy się na niego zgodzili, ale także tych, którzy nie zajęli stanowiska, a nawet tych, którzy opowiedzieli się przeciwko układowi. Nie jest przy tym konieczne, aby termin płatności wynikający z uzgodnień z Wierzycielami mógł być skutecznie odroczony to musiałoby to nastąpić przed jego upływem. Kwestia ta podlega wyłącznie woli stron, a ustawa nie przewiduje takiego ograniczenia.

Wprowadzenie do u.p.t.u. tzw. ulg na złe długi w art. 89b u.p.t.u ma dyscyplinować dłużników do regulowania należności, nie należy jednak zapominać o tym, że za zgodą wierzyciela, który godzi się na późniejszą spłatę należności przez zobowiązanego (dłużnika), może dojść do zmiany zasad rozliczeń.

W art. 89b ust. 1 u.p.t.u. ustawodawca wprowadził wyłącznie jeden termin ustawowy 90-dniowy od dnia upływu terminu płatności (zawsze kształtowanego w sposób dowolny przez kontrahentów), z upływem którego nałożył na dłużnika obowiązek dokonania korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z faktury. Innych warunków nie zawarł.

W zawartym układzie określono nowe terminy płatności, doszło zatem do ukształtowania nowych zasad rozliczeń między stronami. Od tych nowych terminów należy oceniać obowiązek dokonania korekty określony art. 89b ust. 1 u.p.t.u. W stosunku do faktur dla których upłynął termin płatności przed zawarciem układu lub w trakcie układu, ustalono nowe terminy płatności w układzie.

Zdaniem Wnioskodawcy, brak jest obowiązku dokonania korekt, z uwagi na zmianę terminów płatności faktur w układzie. Zawarty układ ustalił nowe terminy wymagalności objętych nim wierzytelności. Wiąże on nie tylko tych, którzy się na niego zgodzili, ale także tych, którzy nie zajęli stanowiska, a nawet tych, którzy opowiedzieli się przeciwko układowi.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zasady rozliczenia podatku w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności, określanej często jako tzw. „ulga na złe długi”, zostały określone w przepisach art. 89a i art. 89b ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz.U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą” lub „ustawą o VAT”.

Stosownie do treści art. 89a ust. 1 ustawy:

podatnik może skorygować podstawę opodatkowania oraz podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona. Korekta dotyczy również podstawy opodatkowania i kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności, której nieściągalność została uprawdopodobniona.

Natomiast w myśl art. 89a ust. 1a ustawy:

nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną, w przypadku gdy wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie w ciągu 90 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze.

W myśl art. 89a ust. 2 ustawy:

przepis ust. 1 stosuje się w przypadku gdy spełnione są następujące warunki:

1.(uchylony)

2.(uchylony)

3.na dzień poprzedzający dzień złożenia deklaracji podatkowej, w której dokonuje się korekty, o której mowa w ust. 1:

a.wierzyciel jest podatnikiem zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny,

b.(uchylona);

4.(uchylony)

5.od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 3 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona.

6.(uchylony).

Jednocześnie, na podstawie art. 89a ust. 3 ustawy:

korekta, o której mowa w ust. 1, może nastąpić w rozliczeniu za okres, w którym nieściągalność wierzytelności uznaje się za uprawdopodobnioną, pod warunkiem że do dnia złożenia przez wierzyciela deklaracji podatkowej za ten okres wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie.

Zgodnie z art. 89a ust. 4 ustawy:

w przypadku gdy po złożeniu deklaracji podatkowej, w której dokonano korekty, o której mowa w ust. 1, należność została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie, wierzyciel obowiązany jest do zwiększenia podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana lub zbyta. W przypadku częściowego uregulowania należności, podstawę opodatkowania oraz kwotę podatku należnego zwiększa się w odniesieniu do tej części.

Ponadto, stosownie do art. 89a ust. 5 ustawy:

wierzyciel informuje o korekcie, o której mowa w ust. 1, właściwego dla niego naczelnika urzędu skarbowego w deklaracji podatkowej, w której dokonuje tej korekty.

Przywołane wyżej przepisy art. 89a ustawy dopuszczają możliwość dokonania przez podatnika korekty podstawy opodatkowania i podatku należnego, który powstał w związku z dostawą towarów lub świadczeniem usług na terytorium kraju, w sytuacji gdy nabywca towaru bądź usługi nie dokonał zapłaty na rzecz dostawcy. Należy jednak zauważyć, że tylko łączne spełnienie wszystkich warunków wymienionych w art. 89a ust. 1a i ust. 2 ustawy, daje prawo do skorygowania podatku należnego.

Z powołanych przepisów ustawy wynika, że wierzyciel może dokonać korekty podstawy opodatkowania i podatku należnego wyłącznie w rozliczeniu za okres, w którym nieściągalność wierzytelności uznaje się za uprawdopodobnioną. Oznacza to, że wierzyciel dokonując korekty musi dokonać jej w konkretnej deklaracji, tj. w deklaracji za okres, w którym upłynął 90. dzień od terminu płatności wierzytelności określonego w umowie lub na fakturze. Przy czym składając tę deklarację musi spełnić wszystkie warunki uprawniające go do dokonania takiej korekty.

Zgodnie z art. 89b ustawy:

1.w przypadku nieuregulowania należności wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju w terminie 90 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, dłużnik jest obowiązany do korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z tej faktury, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 90. dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze.

1a.przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli dłużnik uregulował należność najpóźniej w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego, w którym upłynął 90 dzień od dnia upływu terminu płatności tej należności.

1b.(uchylony)

2.w przypadku częściowego uregulowania należności w terminie 90 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, korekta dotyczy podatku naliczonego przypadającego na nieuregulowaną część należności. Przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio.

3.(uchylony)

4.w przypadku uregulowania należności po dokonaniu korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik ma prawo do zwiększenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym należność uregulowano, o kwotę podatku, o której mowa w ust. 1. W przypadku częściowego uregulowania należności podatek naliczony może zostać zwiększony w odniesieniu do tej części.

5.(uchylony)

6.(uchylony)

W myśl art. 166 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 15 maja 2015 r. Prawo restrukturyzacyjne (t. j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2309 ze zm.):

1.układ wiąże wierzycieli, których wierzytelności według ustawy są objęte układem, chociażby nie zostały umieszczone w spisie wierzytelności.

2.Układ nie wiąże wierzycieli, których dłużnik nie ujawnił i którzy nie byli uczestnikami postępowania.

Stosownie do art. 164 ust. 1 Prawa restrukturyzacyjnego:

układ przyjęty przez zgromadzenie wierzycieli zatwierdza sąd, zawierając w sentencji postanowienia treść układu.

Zgodnie z art. 102 ust. 1 i 2 Prawa restrukturyzacyjnego:

1.po prawomocnej odmowie zatwierdzenia układu lub prawomocnym umorzeniu postępowania restrukturyzacyjnego wyciąg z zatwierdzonego spisu wierzytelności, zawierający oznaczenie wierzyciela i przysługującej mu wierzytelności, stanowi tytuł egzekucyjny przeciwko dłużnikowi.

2.Po prawomocnym zatwierdzeniu układu wyciąg z zatwierdzonego spisu wierzytelności, łącznie z wypisem prawomocnego postanowienia zatwierdzającego układ, stanowi tytuł egzekucyjny przeciwko dłużnikowi oraz temu, kto udzielił zabezpieczenia wykonania układu, jeżeli został w sądzie złożony dokument stwierdzający udzielenie zabezpieczenia, a także przeciwko zobowiązanemu do dopłaty, jeżeli układ przewiduje dopłaty między wierzycielami. W przypadku uchylenia układu przepis ust. 1 stosuje się.

Według art. 169 ust. 1 Prawa restrukturyzacyjnego:

prawomocne postanowienie o zatwierdzeniu układu stanowi podstawę wpisu informacji o zatwierdzeniu układu w księgach wieczystych i rejestrach.

Jak wynika z powyższych przepisów, skutki określone w art. 166 ust. 1 Prawa restrukturyzacyjnego ma tylko układ zatwierdzony prawomocnie przez sąd. Do tego czasu układ przyjęty przez zgromadzenie wierzycieli nie ma mocy obowiązującej i ani dłużnik, ani wierzyciele nie mogą się na niego powoływać. Zatwierdzenie układu nie przesądza o istnieniu objętych nim wierzytelności, układ bowiem - zasadniczo - normuje tylko sposób zaspokojenia tych wierzytelności, pod warunkiem że one istnieją.

W opisie sprawy podali Państwo informacje, z których wynika, że:

• posiadali Państwo nieuregulowane faktury VAT, których termin płatności przypadał w większości w sierpniu i wrześniu 2022 roku;
• zdecydowali Państwo o przeprowadzeniu postępowania restrukturyzacyjnego, tj. postępowania o zatwierdzenie układu;
• ustalono, że dniem układowym będzie 1 września 2022 r.;
• układem objęte były wierzytelności powstałe przed dniem układowym, które wynikały m.in. z obowiązku zapłaty za towary i usługi wykorzystywane do prowadzonej przez Państwa działalności gospodarczej;
• układ został przyjęty przez Wierzycieli;
• terminy płatności faktur, o których mowa we wniosku, upłynęły przed dniem przyjęcia układu przez Wierzycieli;
• (…) Sąd Rejonowy zatwierdził układ. Postanowienie stało się prawomocne (…);
• należność wynikająca z układu miała zostać zaspokojona w 24 równych ratach płatnych do 20 dnia każdego miesiąca kalendarzowego, począwszy do miesiąca następującego po miesiącu, w którym uprawomocniło się postanowienie o zatwierdzeniu układu.

Państwa wątpliwości dotyczą braku obowiązku dokonania korekty, o której mowa w art. 89b ust. 1 ustawy, w przypadku, gdy sąd zatwierdził układ po upływie 90 dni od dnia upływu terminu płatności faktur objętych układem.

Mając na uwadze powyższe należy wskazać, że ustawa o podatku od towarów i usług w sposób szczególny reguluje zagadnienia związane z prawami i obowiązkami dotyczącymi tzw. ulgi na złe długi, w tym kształtuje obowiązki podatkowe dłużników. W kwestii związanej z obowiązkiem dokonania korekty przez dłużnika, podstawowym źródłem normatywnym w sprawie powinna być ustawa podatkowa. Regulacje aktów prawnych normujących inne obszary porządku prawnego mogą pełnić rolę pomocniczą w interpretowaniu norm prawa podatkowego, jednakże w żaden sposób nie mogą norm tych zastępować, wykluczać czy powodować ich interpretację w sposób sprzeczny z zasadami prawa podatkowego.

Wskazać należy, że prawo podatkowe jest autonomiczną dziedziną prawa regulującą zagadnienie praw i obowiązków podatników, co oznacza, że jedynie w oparciu o wyraźną podstawę prawną z ustaw podatkowych, uprawnione jest sięganie do regulacji z zakresu innych dziedzin prawa. Jeśli więc ustawa podatkowa zawiera pewne szczególne regulacje, określając skutki podatkowe podejmowanych przez podatników czynności prawnych, to nie można w sposób nie znajdujący uzasadnienia w jej przepisach, ograniczać możliwość ich zastosowania w sytuacji ogłoszenia upadłości lub prowadzenia likwidacji podmiotu będącego dłużnikiem podatnika.

Należy wyjaśnić, że wykładnia językowa art. 89b ustawy o VAT, w obowiązującym brzmieniu obowiązującym od 1 października 2021 r., nie budzi wątpliwości. Przepis jednoznacznie i jasno wskazuje, że dłużnik zobowiązany jest dokonać korekty podatku naliczonego wynikającego z nieopłaconych faktur niezależnie od faktu, czy wierzyciel skorzystał z możliwości obniżenia podstawy opodatkowania i podatku należnego związanych z transakcjami udokumentowanymi tymi fakturami. Nie ma znaczenia to, czy wierzyciel w ogóle mógł z prawa takiego skorzystać.

Przy czym istota regulacji z art. 89b ustawy o VAT opiera się na neutralności podatku VAT poprzez uniemożliwienie podatnikowi korzystania z uprawnienia do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w sytuacji kiedy nie ponosi ciężaru finansowego tego podatku.

Dłużnik nie będzie zobowiązany do dokonania korekty tylko wówczas, gdy ureguluje należność najpóźniej w ostatnim dniu tego okresu rozliczeniowego (art. 89b ust. 1a ustawy).

Należy wskazać, że otwarcie postępowania układowego nie stanowiło w Państwa przypadku przeszkody do dokonania korekty określonej w art. 89b ust. 1 ustawy o VAT. Warunek by dłużnik nie był w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego, postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji został przez ustawodawcę usunięty z przepisów regulujących ulgę na złe długi.

Gdyby intencją ustawodawcy było rozróżnienie podmiotowe dłużników i wykluczenie pewnej kategorii podatników z obowiązku dokonania tej korekty, to zostałoby to wprost wskazane w treści przepisów regulujących zasady rozliczania podatku w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności (tak jak to miało miejsce do 30 września 2021 r. (art. 89b ust. 1b ustawy)).

Należy wyjaśnić, że skorzystanie z „ulgi na złe długi” przez wierzyciela i skorygowanie przez niego podatku należnego, musi się wiązać z obowiązkiem w zakresie korekty podatku naliczonego przez dłużnika. W ten sposób zapewniona jest neutralność podatku od towarów i usług, stanowiąca jego cechę konstrukcyjną. Ponieważ skorzystanie przez wierzyciela z „ulgi na złe długi” powoduje, że konstrukcyjnie przestaje „istnieć” podatek należny, który został skorygowany. Przestaje więc faktycznie „istnieć” także podatek naliczony, który można by odliczyć. Konsekwencją zatem zaistnienia po stronie wierzyciela prawa do skorygowania podatku należnego w przypadku wierzytelności nieściągalnych, jest wynikający z art. 89b ust. 1 ustawy obowiązek pomniejszenia przez dłużnika podatku naliczonego podlegającego odliczeniu.

Ograniczenie możliwości odliczenia podatku naliczonego przez dłużnika nie ma charakteru trwałego, a jego zakres wyznaczony jest nieuregulowaną przez dłużnika częścią zobowiązania. Przepis art. 89b ust. 4 ustawy o VAT stanowi bowiem, że w przypadku uregulowania należności po dokonaniu korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik ma prawo do zwiększenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym należność uregulowano, o kwotę podatku, o której mowa w ust. 1. W przypadku częściowego uregulowania należności podatek naliczony może zostać zwiększony w odniesieniu do tej części.

Zatem, mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, że obowiązki nałożone na Państwa przepisami ustawy o podatku od towarów i usług, w tym obowiązek dokonania korekty podatku naliczonego, nie ustają w chwili otwarcia postępowania układowego.

Wobec powyższego, są Państwo zobowiązani do dokonania korekty odliczonej kwoty podatku naliczonego wynikającego z nieuregulowanych faktur, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 90. dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w fakturach.

Z wyżej cytowanego przepisu art. 89b ust. 1 ustawy o VAT wynika, że bieg 90-dniowego terminu liczony jest od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Jeżeli zatem w porozumieniu zostanie zawarta zgodna wola stron co do innego (nowego) terminu płatności, ten termin będzie właściwym do liczenia okresu 90 dni, o którym mowa w art. 89b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Jednocześnie należy podkreślić, że porozumienie, czy inne pismo przedłużające termin spłaty wierzytelności skutkuje tym, że termin naliczania 90 dni uprawdopodabniających nieściągalność wierzytelności, biegnie od nowego wyznaczonego terminu płatności, jedynie wówczas, gdy zostanie zawarte przed upływem 90 dni od pierwotnie ustalonych terminów płatności.

W przypadku natomiast, gdy porozumienie, czy inne pismo przedłużające termin spłaty wierzytelności zostanie zawarte po upływie 90 dni uprawdopodabniających nieściągalność wierzytelności od pierwotnie ustalonych terminów płatności, wówczas zmiana terminu płatności pozostaje bez wpływu na bieg 90 dni, o których mowa w art. 89b ust. 1 ustawy.

W opisie sprawy wskazali Państwo, że terminy płatności opisanych faktur upłynęły przed dniem przyjęcia układu przez Wierzycieli. Państwa wątpliwości dotyczą sytuacji, w której zatwierdzenie układu przez Sąd nastąpiło po upływie 90 dni od pierwotnie ustalonych terminów płatności. Zatem, biorąc pod uwagę powyższe, nie można zgodzić się z Państwa stanowiskiem, że w opisanym przypadku należy oceniać obowiązek dokonania korekty określony w art. 89b ust. 1 ustawy, w odniesieniu do nowych terminów płatności, przyjętych w zawartym układzie.

Należy również zauważyć, że z przepisów ustawy Prawo restrukturyzacyjne wynika, że do czasu prawomocnego zatwierdzenia układu przez sąd, układ przyjęty przez zgromadzenie wierzycieli nie ma mocy obowiązującej i ani dłużnik, ani wierzyciele nie mogą się na niego powoływać. Tym samym, okoliczność zawarcia układu nie może mieć wpływu na Państwa obowiązki określone w art. 89b ustawy o podatku od towarów i usług.

W konsekwencji należy stwierdzić, że w przypadku gdy zatwierdzenie układu przez Sąd nastąpiło po upływie 90 dni od pierwotnie ustalonych terminów płatności, mieli Państwo obowiązek dokonania korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z nieuregulowanych faktur, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 90 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego na fakturach.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).