Czy prawidłowym jest określenie proporcji w stosunku do sumy rat kapitałowych opłaty wstępnej i comiesięcznych rat leasingowych określonych w stanie faktycznym, bez wartości wykupu samochodu?

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

4 czerwca 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 31 maja 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy prawidłowe jest określenie proporcji w stosunku do sumy rat kapitałowych opłaty wstępnej i comiesięcznych rat leasingowych określonych w stanie faktycznym, bez wartości wykupu samochodu.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

(…) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej zwaną „Spółką”) prowadzi działalność w sektorze budowlanym oraz w zakresie budowy instalacji fotowoltaicznych. Udziałowcami spółki są dwie osoby fizyczne. Ze względu na rozwijającą się działalność spółki oraz jej specyfikę, charakteryzującą się częstymi wyjazdami do klientów oraz na place budowy, w grudniu 2023 roku zawarto umowę leasingu operacyjnego.

Przedmiotem umowy leasingu operacyjnego jest pojazd samochodowy w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, konstrukcyjnie przeznaczony do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą. Nie są spełnione żadne przesłanki określające wyjątki wymienione w art. 4a ust. 9a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Spółka w ramach umowy leasingowej poniosła tzw. Opłatę wstępną oraz ponosi comiesięczne raty leasingowe kapitałowe oraz odsetkowe zgodnie z umową w następujących wysokościach:

1)opłata wstępna - poniesiona na początku umowy leasingu

-część kapitałowa: 82 206,60 zł, część odsetkowa: 0,00

2)suma comiesięcznych rat leasingowych, które spółka będzie ponosić do końca umowy leasingowej:

-część kapitałowa: suma 122 953,76 zł, część odsetkowa: suma 142 325,58 zł.

Po zakończeniu umowy leasingowej spółka będzie miała możliwość wykupu samochodu. Wykup ten jest opcjonalny, a spółka z uwagi na odległy horyzont czasowy zakończenia umowy leasingu (tj. styczeń 2029) nie jest obecnie w stanie podjąć decyzji, czy skorzysta z tej opcji po zakończeniu umowy. Określona przez leasingodawcę wartość resztowa (tzn. wartość wykupu o której mowa w tym paragrafie) to:

-część kapitałowa: 201 546,96 zł, część odsetkowa: 1 806,70 zł

Wszystkie kwoty podane wyżej to kwoty netto, tj. bez podatku od towarów i usług.

Samochód osobowy będący przedmiotem umowy leasingu jest wykorzystywany wyłącznie do celów działalności gospodarczej.

Umowa leasingu spełnia warunki określone w art. 17a ustawy o podatku.

Dochodowym od osób prawnych tj.:

-umowa leasingu zostanie zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji samochodu,

-suma ustalonych opłat w umowie leasingu będzie odpowiadała co najmniej wartości początkowej samochodu.

Zarząd spółki powziął wątpliwość co do proporcji, którą powinno zastosować się do ustalenia kosztów uzyskania przychodu w związku z umową leasingową samochodu osobowego. Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt. 49a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych za koszty uzyskania przychodu nie uznaje się wydatków dotyczących samochodu osobowego - opłat wynikających z umowy leasingu, o której mowa w art. 17a pkt 1 [...] W wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej kwota 150 000 zł pozostaje do wartości samochodu osobowego będącego przedmiotem tej umowy.

Pytanie

Czy prawidłowym jest określenie proporcji w stosunku do sumy rat kapitałowych opłaty wstępnej i comiesięcznych rat leasingowych określonych w stanie faktycznym, bez wartości wykupu samochodu?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem spółki prawidłowym jest określenie proporcji w stosunku do sumy rat kapitałowych opłaty wstępnej i comiesięcznych rat leasingowych. Zdaniem spółki wykup samochodu z leasingu, na podstawie przepisów u.p.d.o.p., jest transakcją podatkowo odrębną od samego leasingu.

Spółka uważa, że limit 150 000 zł określony w art. 16 ust. 1 pkt. 49a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych odnosi się do transakcji związanych z używaniem samochodu osobowego w ramach umowy leasingu operacyjnego. Zdaniem spółki, transakcjami związanymi z używaniem samochodu osobowego w ramach umowy leasingu są opłata wstępna oraz comiesięczne raty leasingowe. Natomiast wykup samochodu na koniec leasingu, ze względu na jego opcjonalność i możliwość odstąpienia od skorzystania z tej opcji przez leasingobiorcę (w tym przypadku: spółkę), stanowi transakcję odrębną w stosunku do umowy leasingu. Zdaniem spółki, kluczową kwestią odrębności jest opcjonalność, która determinuje osobny charakter tej transakcji. W związku z tym, spółka uważa, że limit określony w wyżej przywołanym przepisie powinien być naliczany oddzielnie dla transakcji związanych z używaniem samochodu osobowego w ramach umowy leasingu operacyjnego oraz odrębnie dla transakcji wykupu samochodu.

Podsumowując, spółka stoi na stanowisku, że wskaźnik proporcji do części kapitałowej opłaty wstępnej oraz części kapitałowych comiesięcznych rat leasingowych w stosunku do umowy leasingu operacyjnego opisanej we wniosku powinien wynosić:

150 000/(82 206,60 (a) + 122 953,76 (b)) * 100% = 73,11%

Oznaczenia:

(a) - część kapitałowa opłaty wstępnej,

(b) - suma części kapitałowych comiesięcznych rat leasingowych

Natomiast część odsetkowa raty nie jest limitowana, więc spółka może w całości zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu część odsetkową raty leasingowej

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz.U. z 2023 r., poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawy o CIT”):

Z powyższego wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem a przychodem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,

- został właściwie udokumentowany,

- nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W pierwszej kolejności zauważyć należy, że zgodnie z art. 4a pkt 9a ustawy o CIT:

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 49a ustawy o CIT:

Stosownie do art. 16 ust. 5a ustawy o CIT:

Na podstawie art. 16 ust. 5c ustawy o CIT:

Z treści art. 16 ust. 5d ustawy o CIT wynika, że:

Zgodnie z art. 17a pkt 1 ustawy o CIT:

Z kolei art. 17a pkt 2 ustawy o CIT stanowi, że:

Stosownie do treści art. 17b ust. 1 ustawy o CIT:

W związku z powyższym, co do zasady jeżeli zawarta umowa leasingu spełnia określone w art. 17b ustawy o CIT, warunki oraz finansujący w dniu jej zawarcia nie korzysta ze zwolnień wymienionych w art. 17b ust. 2 ustawy o CIT, to korzystający może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wszelkie poniesione koszty związane z przedmiotem umowy leasingu, w tym wydatki związane ze spłatą rat leasingowych.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że zawarli Państwo umowę leasingu operacyjnego. Przedmiotem umowy leasingu operacyjnego jest samochód osobowy.

Spółka w ramach umowy leasingowej poniosła tzw. opłatę wstępną oraz ponosi comiesięczne raty leasingowe kapitałowe oraz odsetkowe zgodnie z umową w następujących wysokościach:

1)opłata wstępna - poniesiona na początku umowy leasingu

-część kapitałowa: 82 206,60 zł, część odsetkowa: 0,00

2)suma comiesięcznych rat leasingowych, które spółka będzie ponosić do końca umowy leasingowej:

-część kapitałowa: suma 122 953,76 zł, część odsetkowa: suma 142 325,58 zł

Po zakończeniu umowy leasingowej spółka będzie miała możliwość wykupu samochodu. Określona przez leasingodawcę wartość resztowa (tzn. wartość wykupu) to:

-część kapitałowa: 201 546,96 zł, część odsetkowa: 1 806,70 zł

Państwa wątpliwości dotyczą kwestii ustalenia, czy prawidłowe jest określenie proporcji, o której mowa w art. 16 ust. 1 pkt 49a ustawy o CIT w stosunku do sumy rat kapitałowych opłaty wstępnej i comiesięcznych rat leasingowych.

Jak zostało już wcześniej wskazane, w myśl cytowanego powyżej art. 16 ust. 1 pkt 49a ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, dotyczących samochodu osobowego, opłat wynikających m.in. z umowy leasingu, o której mowa w art. 17a pkt 1, w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej kwota 150.000 zł pozostaje do wartości samochodu osobowego będącego przedmiotem tej umowy.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że z cyt. art. 17b ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT, jednoznacznie wynika, że aby określona umowa leasingu mogła być uznana za podatkową umowę leasingu operacyjnego, to suma ustalonych w tej umowie opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, musi odpowiadać co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.

W tym też zakresie zauważyć trzeba, że wyłączenie wskazanej we wniosku „wartości resztowej („wartości wykupu”), tj. ceny wykupu przedmiotu leasingu w wartości samochodu osobowego będącego przedmiotem leasingu, spowodowałoby, że suma netto określonych w niej wartości byłaby niższa niż wartość początkowa przedmiotu leasingu, co tym samym wykluczałoby możliwość uznania wskazanej we wniosku umowy za podatkową umowę leasingu operacyjnego i zaliczenia wynikających z niej należności do kosztów podatkowych.

W konsekwencji, wskazana we wniosku „wartość resztowa”, a więc cena wykupu przedmiotu leasingu – samochodu osobowego, stanowi „opłatę wynikającą z umowy leasingu” i musi zostać uwzględniona w wartości samochodu osobowego w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 49a ustawy o CIT, co zarazem oznacza, że opłata ta ma wpływ na obliczenie proporcji, o której mowa w tym przepisie.

Zatem do ustalenia ww. proporcji należy brać pod uwagę całą wartość samochodu wynikającą z umowy leasingu. W niniejszej sprawie będzie to opłata wstępna, comiesięczne raty leasingowe (część kapitałowa) oraz wartość resztowa („wartość wykupu” – część kapitałowa).

Proporcję tę, na podstawie art. 16 ust. 5c ustawy o CIT, odniesiecie Państwo jednakże wyłącznie do opłaty wstępnej i raty leasingu (część kapitałowa), stanowiących „spłatę wartości samochodu osobowego”, biorąc pod uwagę, że jak wynika z wniosku, umowa leasingu operacyjnego w ramach której ponosicie Państwo wydatki z tytułu opłaty wstępnej i raty leasingowej stanowią odrębną transakcję od transakcji wykupu samochodu osobowego z leasingu.

W świetle powyższego, Państwa stanowisko wskazujące, że prawidłowe jest określenie proporcji, o której mowa w art. 16 ust. 1 pkt 49a ustawy o CIT w stosunku do sumy rat kapitałowych opłaty wstępnej i comiesięcznych rat leasingowych lecz z pominięciem wartości wykupu– jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz.U. z 2024 r., poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2023 r., poz. 2383 ze zm.).