Obowiązki płatnika związane z zatrudnieniem pracownika mającego miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Wietnamie oraz pracownika mającego miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce.

Interpretacja indywidualna

 – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

11 czerwca 2024 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy obowiązków płatnika. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwania – 16 sierpnia 2024 r. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Państwa pracownica w okresie marzec 2022 r. – luty 2024 r. przebywała w zakładzie produkcyjnym X w Wietnamie. Jej pobyt i praca uregulowane były umową o pracę zawartą ze spółką polską. Spółka polska w ww. okresie opłacała za pracownicę należne składki ZUS, natomiast podatek dochodowy naliczany i odprowadzany był do administracji skarbowej w Wietnamie przez X. W ww. okresie pracownica posiadała rezydencję podatkową w Wietnamie. Od marca 2024 r. pracownica wróciła do Polski, z zamiarem pozostania w kraju. W tym samym miesiącu (w marcu 2024 r.) złożyła Państwu oświadczenie potwierdzające jej rezydencję podatkową w Polsce. Państwo jako pracodawca, począwszy od marca 2024 r. rozliczają podatek dochodowy za pracownika w Polsce. Podatek dochodowy za styczeń i luty 2024 r. został naliczony i odprowadzony w Wietnamie przez X.

Uzupełniając wniosek wyjaśnili Państwo, że pracownica w okresie styczeń – luty 2024 r. miała miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Wietnamie.

Wynagrodzenie za okres styczeń – luty 2024 r. wypłacała spółka polska (Państwo). Spółka wietnamska (X) została obciążana kosztami wynagrodzenia. Koszt wynagrodzenia pracownicy ponosiła spółka wietnamska (X). Pracownica nie będzie przebywała w Wietnamie przez okres dłuższy niż 183 dni w 2024 r. Przewidywany czas pracy pracownicy w Wietnamie był dłuższy i został skrócony.

Pytania(pytanie nr 2 ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

1)Czy pracodawca ma obowiązek naliczenia i odprowadzenia do polskiego urzędu skarbowego zaliczki na podatek dochodowy za styczeń i luty 2024 r.?

2)Czy postąpili Państwo prawidłowo naliczając podatek dochodowy od osób fizycznych w Polsce od wynagrodzenia pracownicy wypłaconego za marzec 2024 r.?

Państwa stanowisko w sprawie

Państwa zdaniem w związku ze zmianą rezydencji podatkowej pracownicy, byli Państwo zobowiązani do naliczenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od miesiąca, w którym rezydencja podatkowa została zmieniona na Polskę, tj. od marca 2024 r. W okresie styczeń – luty 2024 r. Pracownica, zgodnie z obowiązującą ją umową w tamtym czasie, pełniła funkcję w spółce wietnamskiej (X) i tam deklarowana była jej rezydencja podatkowa, dlatego podatek dochodowy od osób fizycznych został naliczony i odprowadzony do wietnamskiej administracji skarbowej.

Pracownica w rozliczeniu za 2024 rok w swoim zeznaniu podatkowym powinna rozliczyć podatek dochodowy odprowadzony w Wietnamie i w Polsce. W PIT-11 za rok 2024 wykażą Państwo pracownicy zaliczki pobrane i odprowadzone do urzędu skarbowego w okresie kwiecień – grudzień 2024 r.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 2a ustawy:

Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Jeśli podatnik nie ma w Polsce miejsca zamieszkania dla celów podatkowych, wówczas podlega obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 2b pkt 1 tej ustawy:

Za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2a, uważa się w szczególności dochody (przychody) z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia.

Opodatkowanie dochodów z pracy wykonywanej na podstawie stosunku pracy osiąganych przez osoby fizyczne, które nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, uzależnione jest od wykonywania pracy na terenie Rzeczypospolitej Polskiej.

Na podstawie art. 4a ww. ustawy:

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Jak stanowi art. 9 ust. 1 ustawy:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy:

Źródłami przychodów są stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do art. 12 ust. 1 cytowanej ustawy:

Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Na podstawie art. 32 ust. 1 ustawy:

Zakłady pracy będące osobami fizycznymi, osobami prawnymi oraz jednostkami organizacyjnymi nieposiadającymi osobowości prawnej są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, z pracy nakładczej lub ze spółdzielczego stosunku pracy, z zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakłady pracy lub z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej wypłacanej w spółdzielniach pracy.

Zgodnie z art. 38 ust. 1 ustawy:

Płatnicy, o których mowa w art. 32-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.

W myśl natomiast art. 39 ust. 1 ustawy:

Płatnicy, o których mowa w art. 32, art. 33 i art. 35, są obowiązani przesłać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania, imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46, 74, 148 i 152-154. W informacji tej wykazuje się również dochody zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych.

W opisie zdarzenia wyjaśnili Państwo, że Państwa pracownica w okresie marzec 2022 r. – luty 2024 r. przebywała w zakładzie produkcyjnym X w Wietnamie. Jej pobyt i praca uregulowane były umową o pracę zawartą ze spółką polską. Spółka polska w ww. okresie opłacała za pracownicę należne składki ZUS, natomiast podatek dochodowy naliczany i odprowadzany był do administracji skarbowej w Wietnamie przez X. W ww. okresie pracownica posiadała rezydencję podatkową w Wietnamie. Od marca 2024 r. pracownica wróciła do Polski, z zamiarem pozostania w kraju. W tym samym miesiącu (w marcu 2024 r.) złożyła Państwu oświadczenie potwierdzające jej rezydencję podatkową w Polsce. Państwo jako pracodawca, począwszy od marca 2024 r. rozliczają podatek dochodowy za pracownika w Polsce. Podatek dochodowy za styczeń i luty 2024 r. został naliczony i odprowadzony w Wietnamie przez X. Pracownica w okresie styczeń – luty 2024 r. miała miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Wietnamie.

Wynagrodzenie za okres styczeń – luty 2024 r. było wypłacane przez Państwa. Spółka wietnamska została natomiast obciążona kosztami wynagrodzenia.

Ustalając, w którym państwie podlegało opodatkowaniu wynagrodzenie wypłacane Państwa pracownicy w okresie styczeń – luty 2024 r. należy wyjaśnić, że na podstawie art. 15 ust. 1 Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Socjalistycznej Republiki Wietnamu w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, sporządzonej w Warszawie w dniu 31 sierpnia 1994 r. (Dz. U. z 1994 r. Nr 49 poz. 258), zmodyfikowanej przez Konwencję wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, podpisaną przez Polskę dnia 7 czerwca 2017 r. oraz przez Wietnam dnia 9 lutego 2022 r.:

Z uwzględnieniem postanowień artykułów 16, 18, 19 i 21 płace, uposażenia i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to osiągane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Natomiast przepis art. 15 ust. 2 ww. umowy określa wyjątki od powyższej zasady. Zgodnie z tym przepisem:

Bez względu na postanowienia ustępu 1 wynagrodzenia, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej wykonywanej w drugim Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu tylko w pierwszym Państwie, jeżeli:

a)odbiorca przebywa w drugim Państwie przez okres lub okresy nie przekraczające łącznie 183 dni podczas danego roku kalendarzowego; oraz

b)wynagrodzenia są wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w drugim Państwie; oraz

c)wynagrodzenia nie są ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą pracodawca posiada w drugim Państwie.

Z powyższego wynika, że zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. umowy polsko-wietnamskiej, wynagrodzenie osoby mającej miejsce zamieszkania w Wietnamie podlega opodatkowaniu w Wietnamie, chyba że praca wykonywana jest na terytorium Polski. W takim przypadku, dochód ten może być opodatkowany zarówno w Polsce, jak i w państwie rezydencji, czyli w Wietnamie.

Co do zasady zatem pierwszeństwo w opodatkowaniu dochodów z pracy najemnej ma zawsze to państwo, w którym praca jest wykonywana. Za miejsce wykonywania pracy należy uznać natomiast zawsze to miejsce, w którym osoba fizyczna przebywa, kiedy wykonuje pracę, za którą otrzymuje wynagrodzenie.

Powyższe oznacza, że dochody uzyskane w okresie styczeń – luty 2024 r. przez Państwa pracownicę, która miała w tym czasie miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Wietnamie, z tytułu pracy wykonywanej w Wietnamie, stosownie do treści art. 15 ust. 1 powołanej umowy, podlegały opodatkowaniu tylko w państwie, w którym praca była wykonywana, tj. w Wietnamie.

W konsekwencji dochody te nie podlegały opodatkowaniu w Polsce i nie byli Państwo zobowiązani do pobierania zaliczek na podatek dochodowy od wynagrodzeń wypłacanych za styczeń i luty 2024 r. na rzecz pracownicy mającej miejsce zamieszkania i wykonującej pracę w Wietnamie. Dochodów tych nie należy również wykazywać w informacji o przychodach z innych źródeł oraz o dochodach i pobranych zaliczkach na podatek dochodowy PIT-11.

We wniosku wskazali Państwo, że od marca 2024 r. pracownica wróciła do Polski, z zamiarem pozostania w kraju, a także złożyła Państwu oświadczenie potwierdzające jej rezydencję podatkową w Polsce. W konsekwencji, w stosunku do wynagrodzeń wypłacanych od marca 2024 r. na rzecz pracownicy będącej polskim rezydentem podatkowym i wykonującej pracę w Polsce ciążyły na Państwu obowiązki płatnika wynikające z art. 32 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. obowiązek obliczania i pobierania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Dochody i pobrane zaliczki za okres od marca 2024 r. będą Państwo zobowiązani wykazać w informacji o przychodach z innych źródeł oraz o dochodach i pobranych zaliczkach na podatek dochodowy PIT-11 wystawianej za 2024 r.

Dodatkowe informacje

Interpretacja indywidualna została wydana przy założeniu, że Państwa pracownica w okresie styczeń – luty 2024 r. miała miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Wietnamie. Okoliczność ta była elementem opisanego zdarzenia, i nie podlegała ocenie bądź weryfikacji. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie, czy przedstawiony we wniosku opis zdarzenia jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego.

Interpretacja nie odnosi się do sposobu rozliczenia podatku dochodowego przez pracownicę w zeznaniu podatkowym. W tym zakresie Państwa pracownica może samodzielnie wystąpić z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego.

Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.