1. Czy Wnioskodawca, zobowiązany jako płatnik do pobrania podatku u źródła z tytułu płatności realizowanych z tytułu Opłat za (i) Udostępnienie Znaku oraz (ii) Udostępnienie Know-How, będzie uprawniony do zastosowania w stosunku do Opłat za wskazane usługi preferencji wskazanej w art. 12 polsko-niemieckiej UPO, tj. stawki podatku w wysokości 5%? 2. Czy Wnioskodawca będzie obowiązany jako płatnik do pobrania podatku u źródła z tytułu płatności realizowanych z tytułu Opłat za pozostałe usługi?

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

24 maja 2024 r. wpłynął Pana wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczący ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca będzie obowiązany jako płatnik do pobrania podatku u źródła z tytułu płatności realizowanych z tytułu Opłat opisanych we wniosku.

Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 13 sierpnia 2024 r. (wpływ tego samego dnia). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Informacje ogólne:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, posiadającą miejsce zamieszkania na terytorium Polski, jest polskim obywatelem oraz polskim rezydentem podatkowym w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej na terytorium Polski.

Wnioskodawca planuje założenie i zarejestrowanie działalności gospodarczej na terytorium Niemiec, w związku z planowanym rozpoczęciem współpracy z niemiecką spółką XYZ GmbH (dalej: „Spółka Franczyzowa”) oraz planowanym rozpoczęciem współpracy w zakresie świadczenia usług na rzecz spółki dostarczającej takie usługi na rzecz konsumentów (dalej: „Spółka Opiekunkowa”). Spółka Franczyzowa oraz Spółka Opiekunkowa są podmiotami powiązanymi w rozumieniu ustawy o CIT, należącymi wraz innymi spółkami do grupy kapitałowej (dalej: „GK”).

Działalność gospodarcza, którą Wnioskodawca planuje wykonywać, polegać będzie na świadczeniu usług opieki i wsparcia w gospodarstwie domowym oraz czynnościach życia codziennego na rzecz osób z niepełnosprawnościami, przewlekle chorych lub osób w podeszłym wieku (dalej jako: „Podopieczni”), w miejscu zamieszkania tych osób na terytorium Niemiec (dalej: „Usługi Opieki”).

W celu prowadzenia działalności gospodarczej, Wnioskodawca nabędzie od Spółki Franczyzowej”) pakiet usług związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej w modelu franczyzy (dalej jako: „Usługi Obsługi Franczyzy”). Wnioskodawca nabędzie również od Spółki franczyzowej pakiet usług mających go przygotować do świadczenia usług w modelu franczyzowym (dalej jako: „Usługi Wprowadzające”). Wnioskodawca może również nabywać od Spółki inne, dodatkowe usługi (dalej jako: „Usługi Opcjonalne”). Spółka Franczyzowa będzie (i) posiadała siedzibę na terytorium Niemiec oraz (ii) podlegała tam nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Spółka Franczyzowa nie prowadzi na terytorium Polski działalności poprzez położony tam zagraniczny zakład w rozumieniu art. 11 pkt 1 ustawy o CIT lub art. 5 polsko-niemieckiej UPO.

Usługi Opieki, Usługi Wprowadzające, Usługi Obsługi Franczyzy oraz Usługi Opcjonalne szerzej opisano w dalszej części wniosku.

Świadczenie Usług Opieki

Wnioskodawca będzie świadczyć Usługi Opieki na terytorium Niemiec bez zamiaru trwałego osiedlenia. Wnioskodawca nie będzie miał stałego miejsca zamieszkania ani zameldowania w Niemczech. Pobyt Wnioskodawcy w Niemczech będzie jedynie wiązał się ze świadczeniem usług w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Usługi Opieki będą realizowane w miejscu zamieszkania Podopiecznego - konsumenta tej usługi. Korzystając więc z traktatowej zasady swobody przedsiębiorczości Wnioskodawca zamierza więc podjąć i zarejestrować działalność gospodarczą na terytorium Niemiec w zakresie świadczenia Usług Opieki.

Wnioskodawca jako podwykonawca, świadczyć będzie Usługi Opieki na podstawie umowy zawartej ze Spółką Opiekunkową i nie będzie samodzielnie zawierał umów o świadczenie usług opiekuńczych z Podopiecznymi. Pomiędzy Wnioskodawcą, a Podopiecznym nie będzie również dochodziło do żadnych rozliczeń finansowych. Umowa franczyzy nie wyklucza możliwości świadczenia usług przez Wnioskodawcę poza siecią franczyzową, niemniej wówczas naturalnie nie może się ona posługiwać znakiem towarowym czy brandem udostępnianym przez GK.

Wnioskodawca nie będzie wykonywał Usług Opieki pod kierownictwem innych osób, ale Usługi Opieki mają być świadczone zgodnie z metodologią oraz know-how opracowanymi przez GK oraz wytycznymi dotyczącymi m.in. zachowania w miejscu świadczenia usług oraz budowania relacji z osobą, na rzecz której usługi te są wykonywane. Wnioskodawca nie będzie otrzymywał więc szczegółowych instrukcji wydawanych przez podmiot zlecający, ale świadcząc Usługi Opieki będzie musiał brać pod uwagę niektóre preferencje Podopiecznego. Podopieczny będzie bowiem osobą starszą lub chorą, a więc zachowanie właściwej rutyny dnia jest niezbędne w celu zachowania właściwego stanu zdrowia Podopiecznego. To zaś ma bezpośrednie przełożenie na uznanie czy Usługi Opieki wykonywane są z właściwą starannością i na odpowiednim poziomie jakości wymaganym w związku z działaniem w ramach sieci franczyzowej.

Wnioskodawca ponosić będzie również ryzyko gospodarcze związane z działalnością gospodarczą wykonywaną w Niemczech. Spółka Franczyzowa lub inne podmioty należące go GK nie będą ponosić wobec Wnioskodawcy jakiejkolwiek odpowiedzialności z tytułu kosztów w związku z zawarciem umowy franczyzy, jej wykonywaniem lub prowadzeniem przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Na mocy umowy o świadczenie Usług Opieki Wnioskodawca może zostać obciążony karami umownymi za naruszenie obowiązków wynikających z umowy. Może również dojść do sytuacji, że konkretne zlecenie zakończy się przed ustalonym czasem, a więc Wnioskodawca nie osiągnie oczekiwanego wynagrodzenia.

W zależności od zakresu konkretnego zlecenia oraz stanu fizycznego i psychicznego Podopiecznego, Wnioskodawca będzie wykonywał różne czynności, których celem jest utrzymywanie Podopiecznego w dobrej kondycji psychofizycznej i umożliwienie pozostania mu we własnym domu, pomimo podeszłego wieku, czy występujących schorzeń. Usługi Opieki nie będą czynnościami jednorodnymi, lecz w praktyce będą składać się z szeregu poszczególnych czynności, które w zależności od potrzeb, stanu zdrowia i okoliczności mogą przybierać różne formy. Najczęściej w ramach Usług Opieki wykonywane będą takie czynności jak:

- usługi w zakresie utrzymania higieny osobistej, w szczególności: pielęgnacja ciała, pomoc przy ubieraniu i rozbieraniu, myciu, czesaniu, wspomaganie przy wstawaniu, siadaniu, kładzeniu się,

- pomoc w pracach domowych, w szczególności: robienie prania, przygotowywanie posiłków, zakupy, sprzątanie, karmienie zwierząt domowych itd.,

- pomoc w utrzymywaniu kontaktów społecznych, w szczególności: wychodzenie na spacer z podopiecznym, odwiedziny u rodziny i przyjaciół, wizyty u lekarzy, w kinie i teatrze.

Wnioskodawca będzie wykonywał Usługi Opieki w miejscu określonym w danym zleceniu. Miejscem tym będzie dom lub mieszkanie Podopiecznego, w którym Wnioskodawca będzie również nocował. W tym celu zostanie jemu udostępnione odrębne pomieszczenie, tak by mógł on w pełni zachować swoją sferę prywatną. W mieszkaniu lub domu Podopiecznego, Wnioskodawca będzie przebywał wyłącznie podczas wykonywania zlecenia, tj. podczas świadczenia Usług Opieki. Po upływie okresu zlecenia Wnioskodawca będzie zobowiązany natychmiast opuścić to miejsce. Tym samym Wnioskodawca nie będzie dysponował w Niemczech miejscem zamieszkania dostępnym dla niego w każdym czasie i urządzonym przez niego dla własnych potrzeb. Nie będzie też mógł swobodnie dysponować tym miejscem w takim znaczeniu, że nie będzie uprawniony do zapraszania tam we własnym imieniu osób trzecich czy przebywania tam poza okresem świadczenia Usług Opieki. Przebywanie w domu Podopiecznego nierozerwalnie związane będzie z charakterem wykonywanych usług opieki - Podopieczni wymagają obecności innej osoby w sposób ciągły również w nocy. Świadcząc Usługi Opieki Wnioskodawca będzie m.in. przygotowywał posiłki i spożywał je wraz z Podopiecznym. Wnioskodawca nie będzie ponosił odpłatności za korzystanie z zakwaterowania i wyżywienia.

Wnioskodawca będzie świadczyć Usługi Opieki w cyklach kilkutygodniowych - Usługi Opieki będą świadczone przez około 6-8 tygodni na terytorium Niemiec po czym Wnioskodawca będzie wracać do Polski w celach prywatnych. Nie można całkowicie wykluczyć sytuacji, że pomiędzy jednym, a drugim zleceniem nie dojdzie do przerwy, w trakcie której Wnioskodawca wróci do Polski albo że zlecenie będzie wykonywane w danym cyklu przez okres dłuższy niż 8 tygodni.

W trakcie pobytu w Polsce Wnioskodawca nie będzie świadczył Usług Opieki, ale będzie podejmował decyzje co do tego czy i kiedy zamierza podjąć następne zlecenie, będzie poszukiwał interesujących go ofert, negocjował warunki kolejnego zlecenia. Nie jest pewne, czy w ramach kolejnego zlecenia Usługi Opieki świadczone będą na rzecz tego samego Podopiecznego czy też na rzecz innego Podopiecznego w innym miejscu na terytorium Niemiec.

Łączna długość przebywania przez Wnioskodawcę na terytorium Niemiec w ciągu roku podatkowego nie jest możliwa do określenia na moment składania wniosku. W zależności od ilości zleceń, sytuacji osobistej Wnioskodawcy itp. może to być czas zarówno poniżej, jak i powyżej 183 dni w ciągu roku podatkowego.

Za świadczone Usługi Opieki Wnioskodawcy będzie przysługiwało wynagrodzenie w stawce miesięcznej negocjowane każdorazowo przez Wnioskodawcę ze Spółką przed podjęciem zlecenia. Wynagrodzenie płatne będzie przez Spółkę w oparciu o fakturę wystawioną przez Wnioskodawcę .

W związku z przedstawionymi powyżej okolicznościami Wnioskodawca, w celu wydania rozstrzygnięcia, wnosi o przyjęcie, że nie dojdzie do powstania po stronie Wnioskodawcy zakładu podatkowego na terytorium Niemiec w rozumieniu polsko-niemieckiej UPO.

Zakup Usług Wprowadzających

W celu świadczenia Usług Opieki opisanych powyżej, Wnioskodawca nabędzie od Spółki Franczyzowej pakiet usług przygotowujących do świadczenia usług w modelu franczyzy. Spółka Franczyzowa będzie świadczyła Usługi Wprowadzające na rzecz Wnioskodawcy od momentu podpisania Umowy Franczyzy aż do momentu rozpoczęcia przez Wnioskodawcę działalności franczyzowej.

W skład Usług Wprowadzających nabywanych przez Wnioskodawcę od Spółki Franczyzowej będą wchodzić:

 a) szkolenie wstępne dla Wnioskodawcy.

 b) zapewnienie dostępu do elektronicznej wersji podręcznika operacyjnego (szczegóły odnośnie podręcznika operacyjnego - por. dalsza część) oraz podręcznika organizacji, w siedzibie Spółki Franczyzowej.

W celu zachowania prawidłowości oraz wysokiej jakości świadczenia Usług Opieki, Wnioskodawca będzie zobowiązany do odbycia zorganizowanego przez Spółkę Franczyzową szkolenia wstępnego, (dalej jako: „Szkolenie Wstępne”). Wnioskodawca podkreśla, że w ramach opisywanych usług Wnioskodawca nie uzyska prawa do wykorzystywania know-how w prowadzonej działalności (por. dalsza część dot. należności licencyjnych).

W ramach usług zapewnienia dostępu do elektronicznej wersji podręcznika operacyjnego Wnioskodawca otrzyma do wglądu, w dowolnym momencie, podręcznik operacyjny w wersji elektronicznej (dalej jako: „Usługa Zapewnienia Dostępu”). Wnioskodawca podkreśla, że w ramach opisywanych usług Wnioskodawca nie uzyska prawa do wykorzystywania know-how w prowadzonej działalności. Wnioskodawca podkreśla, że w ramach opisywanych usług Wnioskodawca nie uzyska prawa do wykorzystywania know-how w prowadzonej działalność (por. dalsza część dot. należności licencyjnych).

Wynagrodzenie Spółki Franczyzowej za Usługi Wprowadzające będzie zawarte w jednorazowej opłacie wstępnej (dalej jako: „Opłata Początkowa”).

Zakup Usług Obsługi Franczyzy

W celu świadczenia Usług Opieki opisanych powyżej, Wnioskodawca nabędzie od Spółki Franczyzowej pakiet usług związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej w modelu franczyzy. Spółka Franczyzowa będzie świadczyła Usługi Obsługi Franczyzy na rzecz Wnioskodawcy od chwili rozpoczęcia przez Wnioskodawcę działalności franczyzowej.

W skład Usług Obsługi Franczyzy nabywanych przez Wnioskodawcę od Spółki Franczyzowej będą wchodzić:

 a) przyznanie praw do korzystania z aplikacji/oprogramowania;

 b) udzielenie licencji na wykorzystanie znaku towarowego oraz know-how,

 c) przeprowadzanie postępowań ofertowych na usługi na rzecz Spółki Opiekunkowej,

 d) weryfikacja, ocena i ewaluacja wykonania usług przez Wnioskodawcę wobec Spółki Opiekunkowej,

 e) monitorowanie rynku i konkurencji w celu analizy i oceny istniejącego systemu franczyzowego oraz, w razie konieczności, dostosowania istniejących i opracowania nowych usług i produktów franczyzowych,

f) informowanie o nowych usługach,

 g) przeprowadzanie szkoleń obowiązkowych i uzupełniających,

 h) ustanowienie i dostosowanie standardów rachunkowości i fakturowania oraz odpowiednich specyfikacji.

Spółka Franczyzowa udostępni - w ramach sublicencji - Wnioskodawcy aplikację mobilną („dalej jako: „Aplikacja”). Aplikacja udostępniona Wnioskodawcy będzie posiadała w szczególności następujące funkcjonalności:

- księgowo-rachunkowe, przeznaczone przede wszystkim do wystawiania rachunków z tytułu świadczenia Usług Opieki,

- propozycje świadczenia Usług Opieki na rzecz konkretnych Podopiecznych oraz informacje na temat akceptacji, bądź odrzucenia danej Propozycji przez Wnioskodawcę,

- informacje dot. Usług Opieki, możliwych środków transportu oraz obejmujący możliwość zgłaszania niezgodności pomiędzy ustalonymi zasadami wykonywania Usług Opieki a rzeczywistym stanem faktycznym,

- informacje na temat zakresu czynności wykonanych przez Wnioskodawcę na rzecz danego Podopiecznego oraz stanu zdrowia Podopiecznego, wraz z możliwością aktualizacji wskazanych informacji,

- informacje na temat Szkoleń organizowanych przez GK oraz umożliwiający Wnioskodawcy wolę zgłoszenia uczestnictwa w danym szkoleniu.

W związku z faktem, że Aplikacja jest wciąż rozwijana, w jej ramach pojawiają się nowe funkcjonalności lub udoskonalenia. Zgodnie z umową łączącą Wnioskodawcę ze Spółką Franczyzową, GK zapewni Wnioskodawcy wsparcie w razie wystąpienia problemów technicznych, drogą mailową lub telefoniczną. Sublicencja udzielona Wnioskodawcy będzie miała charakter ograniczony oraz niewyłączny. Wnioskodawca uprawniony będzie do wykorzystywania Aplikacji wyłącznie do użytku własnego, w ramach prowadzanej działalności gospodarczej, związanej ze świadczeniem Usług Opieki. Wnioskodawca nie będzie uprawniony do dalszego udostępniania, odsprzedaży, cedowania, przenoszenia, dystrybucji licencji i udzielania sublicencji podmiotom trzecim, a także do wprowadzania jakichkolwiek zmian lub modyfikacji w oprogramowaniu Aplikacji. Innymi słowy, Wnioskodawca nabywa prawo do korzystania z Aplikacji jedynie dla własnych potrzeb - jako użytkownik końcowy, bez możliwości przekazywania ani udostępniania Aplikacji innym podmiotom.

W ramach udzielenia sublicencji na wykorzystanie znaku towarowego (dalej: „Udostępnienie Znaku”), Wnioskodawca będzie uprawniony do używania znaku towarowego wyłącznie w ramach świadczenia Usług Opieki. Z zastrzeżeniem wskazanego pola eksploatacji Wnioskodawca nie nabędzie żadnych praw do znaku towarowego, w szczególności nie będzie uprawniony do rozporządzania nim w jakikolwiek sposób, czy też do jego modyfikacji. Celem udostepnienia znaku towarowego na rzecz Wnioskodawcy jest umożliwienie mu świadczenia Usług Opieki na rzecz Podopiecznych - klientów Spółki Klienckiej.

W ramach udostępnienia know-how (dalej: „Udostępnienie Know-How”), Wnioskodawca otrzyma know-how dotyczący świadczenia Usług Opieki, obejmujący obszary takie jak: (i) opis modelu biznesowego GK, (ii) zasady prawidłowego wykonywania Usług Opieki, (iii) nawiązanie właściwej relacji z Podopiecznym, (iv) dążenie do nieustannego podwyższania jakości świadczonych Usług Opieki. Materialnym wyrazem opracowanego przez GK know-how jest m.in. podręcznik operacyjny, który zostanie udostępniony Wnioskodawcy (dalej jako „Podręcznik Operacyjny”). Podręcznik Operacyjny będzie aktualizowany, a jego kolejne wersje będą udostępniane Wnioskodawcy w aplikacji mobilnej (por. dalsza część opisu zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca będzie zobowiązany do przestrzegania i stosowania zasad świadczenia Usług Opieki określonych każdorazowo w najbardziej aktualnej wersji Podręcznika Operacyjnego.

W ramach przeprowadzania postępowań ofertowych na usługi na rzecz Spółki Opiekunkowej Spółka Franczyzowa zapewni Wnioskodawcy możliwość ubiegania się o świadczenie Usług Opieki na rzecz Spółki Opiekunkowej w odniesieniu do poszczególnych Podopiecznych (dalej jako: „Usługi Przetargowe”).

W ramach przeprowadzania weryfikacji, oceny i ewaluacji wykonania usług Spółka Franczyzowa zweryfikuje, czy Wnioskodawca wykonuje Usługi Opieki zgodnie z zaakceptowanymi standardami wynikającymi z udostępnionego know-how (dalej jako: „Usługi Audytu”).

W ramach informowania o nowych usługach Spółka Franczyzowa powiadomi Wnioskodawcę o nowych usługach, jakie może oferować w ramach franczyzy (dalej jako: „Usługi Informowania”).

W celu zachowania prawidłowości oraz wysokiej jakości świadczenia Usług Opieki, Spółka Franczyzowa zapewni Wnioskodawcy możliwość odbycia zorganizowanego przez Spółkę Franczyzową szkolenia obowiązkowego, których celem będzie podniesienie kwalifikacji Wnioskodawcy w zakresie języka niemieckiego, zrozumienia kultury, podstaw pielęgnacji lub prowadzenia domu (dalej jako „Szkolenia Obowiązkowe”). Wnioskodawca może być również zobowiązany do odbycia zorganizowanych przez Spółkę Franczyzową szkoleń dodatkowych, których celem jest konieczność uzupełnienia przez Wnioskodawcę jego kwalifikacji (dalej jako: „Szkolenia Dodatkowe”).

Szkolenie Wstępne, Szkolenia Obowiązkowe oraz Szkolenia Dodatkowe będą dalej łącznie zwane „Szkoleniami”.

W ramach usług monitorowania rynku i konkurencji, Spółka Franczyzowa będzie obserwowała rynek usług, na którym działa Wnioskodawca, aby przeprowadzić ewaluację obecnego modelu franczyzowego i w razie potrzeby wdrożyć niezbędne zmiany, w tym poprzez poszerzenie oferty usług (dalej jako: „Usługi Monitorowania Rynku”).

W ramach usług ustanowienia i dostosowania standardów rachunkowości i fakturowania oraz odpowiednich specyfikacji, Spółka Franczyzowa określi szczegóły dot. standardów prowadzenia rachunkowości przez Wnioskodawcę (dalej jako: „Usługi Standaryzacji”).

Wnioskodawca będzie wypłacał Spółce Franczyzowej wynagrodzenie z tytułu nabywanych Usług Obsługi Franczyzy. Wynagrodzenie będzie miało charakter zmienny, uzależniony od przychodu uzyskanego przez Wnioskodawcę z tytułu świadczenia Usług Opieki w danym miesiącu (dalej jako: „Opłata Franczyzowa”). Wysokość Opłaty Franczyzowej będzie wynosić 2% przychodu uzyskanego przez Wnioskodawcę z tytułu świadczenia Usług Opieki w ramach sieci franczyzowej w danym miesiącu.

Usługi Opcjonalne

W skład Usług Opcjonalnych, które Wnioskodawca będzie mógł nabyć od Spółki Franczyzowej, będą wchodzić w szczególności:

 a) udostępnienie Wnioskodawcy biura wirtualnego,

 b) usługi wsparcia w zakresie zarejestrowania działalności gospodarczej (lub zapewnienie podmiotu trzeciego specjalizującego się w tym zakresie),

 c) usługi wsparcia w celu wypełnienia obowiązków związanych z ubezpieczeniem społecznym w Niemczech (lub zapewnienie podmiotu trzeciego specjalizującego się w tym zakresie),

 d) usługi wsparcia w celu wypełnienia obowiązków podatkowych w Niemczech (lub zapewnienie podmiotu trzeciego specjalizującego się w tym zakresie),

 e) zapewnienie certyfikowanego biura rachunkowego lub podatkowego w Polsce, z którym Wnioskodawca zawrze bezpośrednio umowę.

W związku z zakładaniem działalności gospodarczej w Niemczech Wnioskodawca będzie mógł korzystać z biura wirtualnego (dalej jako: „Biuro Wirtualne”) udostępnionego mu odpłatnie przez Spółkę Franczyzową, dla potrzeb ustanowienia w lokalu siedziby swojej działalności gospodarczej oraz adresu do korespondencji. Wnioskodawca nie posiada w miejscu siedziby działalności gospodarczej w Niemczech własnego biurka lub konkretnej przestrzeni przysługującej wyłącznie Wnioskodawcy. Umowa franczyzowa dopuszcza zawarcie odrębnej umowy najmu i udostępnienia określonego lokalu (przestrzeni biurowej) przez franczyzobiorcę, jeżeli strony umowy najmu tak postanowią.

Brak potrzeby posiadania wyłącznej przestrzeni biurowej wynika z charakteru działalności podejmowanej przez Wnioskodawcę, która realizowana jest w miejscu zamieszkania Podopiecznego.

Możliwe jest, że biuro, w którym będzie zarejestrowana działalność gospodarcza Wnioskodawcy na terytorium Niemiec, będzie znajdowało się poza miejscowością, w której świadczone będą w danym cyklu Usługi Opieki.

Usługi (mowa zarówno o Usługach Wprowadzających jak i Obsługi Franczyzy) nabywane przez Wnioskodawcę od Spółki Franczyzowej będą mogły być w dużej mierze świadczone przy użyciu środków komunikacji na odległość (telefon, email) i nie będą wiązały się z koniecznością przebywania Wnioskodawcy w Biurze Wirtualnym.

Wnioskodawca może nabywać od Spółki Franczyzowej również usługi związane z udostępnieniem Biura Wirtualnego (dalej jako: „Usługi Administracyjne”), które będą obejmowały w szczególności następujące czynności:

- odbiór korespondencji przychodzącej do Biura Wirtualnego, a następnie jej otwarcie, skanowanie i udostępnianie w Aplikacji;

- udostępnienie pokoi położonych w Biurze Wirtualnym - przy czym w tym zakresie czynności będą wykonywane jedynie w razie wyrażenia zainteresowania przez Wnioskodawcę a stosowana opłata będzie naliczana od każdej rozpoczętej godziny korzystania z Sali Konferencyjnej.

W ramach usług wsparcia w rejestracji, Wnioskodawca otrzyma informacje o tym, jakie działania należy podjąć, aby poprawnie przeprowadzić rejestrację działalności gospodarczej w Niemczech, a także w rejestrację dla celów podatkowych oraz ubezpieczenia społecznego (dalej jako: „Usługi Wsparcia w Rejestracji”).

W ramach usług wskazanych w lit. c) - e) powyżej, Spółka Franczyzowa będzie świadczyła na rzecz Wnioskodawcy usługi polegające na podejmowaniu działań mających na celu prawidłowe wypełnienie przez Wnioskodawcę obowiązków związanych z ubezpieczeniem społecznym oraz podatkami w Niemczech, lub zapewni Wnioskodawcy wsparcie innego, zewnętrznego podmiotu w tym zakresie (dalej jako: „Usługi Compliance”).

Ponadto, Franczyzodawca zapewni Wnioskodawcy możliwość przystąpienia do grupowego ubezpieczenia zdrowotnego, grupowego ubezpieczenia od następstw nieszczęśliwych wypadków oraz ubezpieczenia OC prowadzonej działalności gospodarczej Spółki Franczyzowej (dalej jako „Przystąpienie do Ubezpieczenia”).

Sposób kalkulacji opłat za poszczególne Usługi Opcjonalne będzie ujęty w załącznikach do umowy łączących Wnioskodawcę ze Spółką Franczyzową.

Opłata Franczyzowa, Opłata Wstępna, Opłaty za Usługi Opcjonalne będą dalej łącznie zwane „Opłatami”.

Przed dokonaniem płatności z tytułu Opłat Wnioskodawca będzie dysponował certyfikatem rezydencji Spółki Franczyzowej (lub jego kopią, wynikające z której informacje nie będą budziły uzasadnionych wątpliwości co do zgodności ze stanem faktycznym).

Suma Opłat - z dowolnego tytułu - dokonywanych przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki Franczyzowej nie przekroczy w roku podatkowym kwoty 2 000 000 zł.

Dokonując płatności z tytułu Opłat Wnioskodawca dochowa należytej staranności w ramach weryfikacji, czy Spółka Franczyzowa jest rzeczywistym właścicielem stawianych do dyspozycji należności.

W uzupełnieniu wniosku wskazał Pan, że:

 1) Spółka Franczyzowa nie prowadzi na terytorium Polski działalności poprzez położony zagraniczny zakład w rozumieniu art. 4a pkt 11 ustawy o CIT lub art. 5 UPO.

 2) Opłata za Usługę Zapewnienia Dostępu to wynagrodzenie wyłącznie za udostepnienie podręczników, a opłaty za Udostępnienie Know-How zawarte będą w ramach wynagrodzenia, o którym mowa w pytaniu pierwszym. Wnioskodawca podkreśla, że w ramach Usługi Zapewnienia Dostępu Wnioskodawca nie uzyska praw do wykorzystania know-how w ramach prowadzonej działalności, a jedynie będzie mógł uzyskać wgląd do Podręczników Operacyjnych.

 3) Opłata za udostępnienie Aplikacji dotyczy wyłącznie możliwości korzystania na własny użytek z tej aplikacji, a opłaty dotyczące know-how udostępnianego Wnioskodawcy są uwzględnione w ramach wynagrodzenia, o którym mowa w pytaniu pierwszym.

 4) Usługi Przetargowe będą obejmować zapewnienie informacji franczyzobiorcy o możliwość świadczenia usług w ramach konkretnego kontraktu na opiekę Podopiecznego obejmujące daty rozpoczęcia i zakończenia świadczenia usług, miejsce świadczenie usług, stan Podopiecznego oraz inne szczegóły związane z konkretnym kontraktem. Usługi Przetargowe będą stanowić formę pośrednictwa w przystępowaniu do konkretnych kontraktów.

 5) Usługi Informowania będą obejmować zapewnienie informacji franczyzobiorcy (Wnioskodawcy) o możliwości rozwoju swojej działalności poprzez możliwość świadczenia innego rodzaju usług wraz z rozwojem rynku opieki, wynikających z monitorowania rynku i konkurencji oraz oczekiwań podopiecznych i klientów.

 6) Spółka Opiekunkowa nie jest podmiotem zagranicznym niemającym siedziby na terytorium Polski. Spółka Opiekunkowa posiada siedzibę na terytorium Polski.

Ponadto, wskazał Pan dane identyfikacyjne Spółki Franczyzowej: (…)

Pytania

 1. Czy w przedstawionym opisie zdarzenia przyszłego Wnioskodawca, zobowiązany jako płatnik do pobrania podatku u źródła z tytułu płatności realizowanych z tytułu Opłat za (i) Udostępnienie Znaku oraz (ii) Udostępnienie Know-How, będzie uprawniony do zastosowania w stosunku do Opłat za wskazane usługi preferencji wskazanej w art. 12 polsko-niemieckiej UPO, tj. stawki podatku w wysokości 5%?

 2. Czy w przedstawionym opisie zdarzenia przyszłego Wnioskodawca będzie obowiązany jako płatnik do pobrania podatku u źródła z tytułu płatności realizowanych z tytułu Opłat za pozostałe usługi?

Pana stanowisko w sprawie

 1. Wnioskodawca, zobowiązany jako płatnik do pobrania podatku u źródła z tytułu płatności realizowanych z tytułu Opłat za (i) Udostępnienie Znaku oraz (ii) Udostępnienie Know-How, będzie uprawniony do zastosowania preferencji wskazanej w art. 12 polsko-niemieckiej UPO, tj. stawki podatku w wysokości 5%, w stosunku do Opłat wypłacanych przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki Franczyzowej z tytułu (i) udzielenia licencji na znak towarowy oraz (ii) korzystanie z praw umownych.

 2. Wnioskodawca nie będzie obowiązany jako płatnik do pobrania podatku u źródła z tytułu płatności realizowanych z tytułu Opłat za pozostałe usługi.

Uzasadnienie stanowiska - uwagi ogólne

Stosownie do art. 3 ust. 2 ustawy o CIT, podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu wyłącznie od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z art. 3 ust. 3 pkt 5 ustawy o CIT, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia.

Z kolei w świetle brzmienia art. 3 ust. 5 ustawy o CIT, za dochody (przychody), o których mowa w ust. 3 pkt 5, uważa się przychody wymienione w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 ustawy o CIT, jeżeli nie stanowią dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 3 pkt 1-4.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 1) oraz 2a) ustawy o CIT podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów:

- z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),

- z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze

- ustala się w wysokości 20% przychodów.

Z kolei na podstawie art. 21 ust. 2 ustawy o CIT ww. regulacje stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Podstawową zasadą poboru zryczałtowanego podatku dochodowego, o którym mowa we wskazanych wyżej przepisach art. 21 ustawy o CIT, jest pobór przez płatnika. Zagadnienie poboru zryczałtowanego podatku dochodowego przez płatnika uregulowano w art. 26 ust. 1 ustawy o CIT. Zgodnie z jego brzmieniem, podmiotem zobowiązanym do obliczenia i poboru podatku jest tj. osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej oraz osoba fizyczna będąca przedsiębiorcą, która dokonuje wypłat należności, o których mowa w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 ustawy o CIT. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter, skalę działalności prowadzonej przez płatnika oraz powiązania w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 5 płatnika z podatnikiem.

Wobec tego w celu udzielenia odpowiedzi na pytania zadane we wniosku należy rozstrzygnąć, czy:

a) Opłaty wypłacane przez Wnioskodawcę stanowią należności z tytułów wskazanych w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT,

b) do Opłat znajdą zastosowanie właściwe postanowienia polsko-niemieckiej UPO oraz

c) Wnioskodawcę należy uznać za osobę fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą na potrzeby art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, a przez to - czy możliwe jest jej uznanie za płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego.

Uzasadnienie stanowiska - Pytanie 1

Ustawa o CIT nie zawiera definicji legalnej pojęć „licencja”. Wobec tego dokonując interpretacji tego terminu należy odwołać się do wykładni językowej oraz systemowej zewnętrzne wskazanych pojęć.

Odnośnie licencji: stosownie do Słownika Języka Polskiego PWN „licencja” to „urzędowe zezwolenie na wykonywanie jakiegoś zawodu lub na produkowanie opatentowanego przez kogoś wyrobu albo na korzystanie z czyjegoś dzieła chronionego prawem autorskim”. Natomiast stosownie do Wielkiego Słownika Języka Polskiego PAN, jest to „oficjalna zgoda na korzystanie w określony sposób z czegoś, co jest chronione prawem autorskim”. W obu przypadkach widoczny jest więc aspekt ochrony dzieła przepisami regulującymi zagadnienie praw autorskich.

Stosownie do art. 41 ust. 2 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych przez licencję należy rozumieć umowę o przeniesienie autorskich praw majątkowych lub umowa o korzystanie z utworu. Ponadto, stosownie do art. 163 ust. 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej, uprawniony z prawa ochronnego na znak towarowy może udzielić innej osobie upoważnienia do używania znaku, zawierając z nią umowę licencyjną. Art. 163 ust. 2 wskazanej ustawy stanowi przy tym, że licencjobiorca może udzielić sublicencji na używanie znaku towarowego w zakresie udzielonego mu upoważnienia.

Z kolei w zakresie know-how: stosownie do art. 4a pkt 23) lit. c) ustawy o CIT jest to równowartość udokumentowanej wiedzy (informacji) nadającej się do wykorzystania w działalności przemysłowej, naukowej lub handlowej.

W ocenie Wnioskodawcy, w świetle przytoczonych powyżej definicji słownikowych oraz przepisów prawa, zasadne jest przyjęcie, że opłaty wypłacane przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki Franczyzowej z tytułu (i) Udostępnienia Znaku oraz (ii) Udostępnienia Know-How mieszczą się w dyspozycji art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, a przez to - podlegają opodatkowaniu tzw. podatkiem u źródła. Nie ulega bowiem wątpliwości, że Spółka Franczyzowa udzieliła Wnioskodawcy praw do wykorzystywania znaku towarowego na ściśle określonym polu eksploatacji, w celach komercyjnych - świadczenia Usług Opieki. Analogicznie, jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego, informacje udostępnione w formie Podręcznika Operacyjnego stanowią wiedzę GK nadającą się (a nawet konieczną) do wykorzystania w ramach świadczenia Usług Opieki, przez co należy uznać je za know- how.

Z kolei stosownie do postanowień art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, funkcję płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego pełnią m.in. osoby fizyczne będące przedsiębiorcami.

Ustawa o CIT nie zawiera definicji legalnej przedsiębiorcy. Wobec tego dokonując interpretacji tego terminu należy - ponownie - odwołać się do dyrektyw wykładni językowej oraz systemowej zewnętrznej.

Stosownie do Słownika Języka Polskiego PWN „przedsiębiorca” to „właściciel przedsiębiorstwa”. Natomiast za Wielkim Słownikiem Języka Polskiego PAN, jest to „osoba, która kieruje własnym przedsiębiorstwem”. W obu przypadkach istotny jest więc element „przedsiębiorstwa”. Słownik Języka Polskiego PWN twierdzi, że „przedsiębiorstwo” to „samodzielna jednostka gospodarcza obejmująca jeden zakład produkcyjny lub większą ich liczbę”, z kolei Wielki Słownik Języka Polskiego PAN definiuje je jako „jednostkę gospodarczą zarejestrowaną urzędowo zajmująca się produkcją czegoś i sprzedażą lub wykonywaniem jakichś usług”.

Natomiast zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców, przedsiębiorcą jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, wykonująca działalność gospodarczą. Z kolei stosownie do art. 3 cytowanej ustawy, działalnością gospodarczą jest zorganizowana działalność zarobkowa, wykonywana we własnym imieniu i w sposób ciągły.

Zgodnie z przytaczanym wcześniej w uzasadnieniu art. 21 ust. 2 ustawy o CIT, przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Stosownie do art. 12 ust. 1 polsko-niemieckiej UPO, należności licencyjne, powstające w Umawiającym się Państwie i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Natomiast zgodnie z art. 12 ust. 2 należności licencyjne, o których mowa w ustępie 1 niniejszego artykułu, mogą być także opodatkowane w Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z jego ustawodawstwem, ale jeżeli osoba uprawniona do należności licencyjnych ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, to podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5 procent kwoty brutto należności licencyjnych.

Przez „należności licencyjne” użyte w analizowanym przepisie należy rozumieć m.in. wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego lub za użytkowanie lub prawo do użytkowania dotyczące doświadczenia w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej - stosownie do art. 12 ust. 3 polsko-niemieckiej UPO.

W cytowanym powyżej art. 12 ust. 3 polsko-niemieckiej UPO, przez zwrot „użytkowanie lub prawo do użytkowania dotyczące doświadczenia w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej” należy rozumieć „know-how”. Wskazuje na to Komentarz do Konwencji Modelowej OECD, który w punkcie 11 komentarza do artykułu 12 stanowi, że Klasyfikując jako należności licencyjne płatności otrzymane jako wynagrodzenie za informacje dotyczące doświadczenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, ust. 2 odnosi się do pojęcia „know-how”. Różne wyspecjalizowane organy i autorzy sformułowali definicje know-how. Słowa „płatności ... za informacje dotyczące doświadczenia przemysłowego, handlowego lub naukowego” są używane w kontekście przekazywania pewnych informacji, które nie zostały opatentowane i zasadniczo nie należą do innych kategorii praw własności intelektualnej. Zasadniczo odpowiadają one nieopatentowanym informacjom o charakterze przemysłowym, handlowym lub naukowym, wynikającym z wcześniejszych doświadczeń, które mają praktyczne zastosowanie w działalności przedsiębiorstwa i z których ujawnienia można czerpać korzyści ekonomiczne. Ponieważ definicja odnosi się do informacji dotyczących wcześniejszych doświadczeń, artykuł nie ma zastosowania do płatności za nowe informacje uzyskane w wyniku świadczenia usług na żądanie płatnika (tłumaczenie własne Wnioskodawcy).

W ocenie Wnioskodawcy, w świetle (i) okoliczności wskazanych w opisie zdarzenia przyszłego oraz, (ii) rozważań poczynionych w zakresie uzasadnienia ogólnego oraz niniejszego pytania, oraz (iii) wskazanych przepisów polsko-niemieckiej UPO:

 a) Opłaty wypłacane przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki Franczyzowej z tytułu (i) udzielenia licencji na znak towarowy oraz (ii) korzystanie z praw umownych mieszczą się w dyspozycji art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT,

 b) Wnioskodawca będzie zobowiązany jako płatnik do pobrania podatku u źródła z tytułu płatności realizowanych z tytułu Opłat za wskazane usługi, zgodnie z art. 26 ust. 1 w zw. z art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT,

 c) Wnioskodawca będzie uprawniony do zastosowania preferencyjnej stawki opodatkowania, wskazanej w art. 12 ust. 2 polsko-niemieckiej UPO w stosunku do Opłat wypłacanych przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki Franczyzowej z tytułu (i) udzielenia licencji na znak towarowy oraz (ii) korzystanie z praw umownych.

Uzasadnienie stanowiska - Pytanie 2

W ocenie Wnioskodawcy Opłat ponoszonych z tytułu:

- udostępnienia Aplikacji,

- Szkoleń,

- Usług Zapewnienia Dostępu,

- Usług Przetargowych,

- Usług Audytu,

- Usług Informowania,

- zapewnienia Biura Wirtualnego,

- Usług Administracyjnych,

- Przystąpienia do Ubezpieczenia.

nie można zaklasyfikować do żadnej z kategorii wymienionych przez art. 21 ust. 1, a także nie można zakwalifikować ich jako usług podobnych do wskazanych w ww. przepisie.

W zakresie Opłat za udzielenie sublicencji na wykorzystanie aplikacji, Wnioskodawca uważa, że Opłat tych nie można w szczególności utożsamiać z opłatami licencyjnymi, o których mowa w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT. Wynika to z faktu, że licencja użytkownika końcowego nie jest objęta wskazanym przepisem. Pobór tzw. podatku u źródła nie dotyczy sytuacji, w których podmiotowi jest udostępniany egzemplarz utworu dla własnych potrzeb nabywcy. Przedmiotem licencji użytkownika końcowego jest bowiem udostępnienie utworu (w tym przypadku: Aplikacji) i umożliwienie korzystania z niej jedynie w takim zakresie, jaki jest konieczny do prawidłowego korzystania z niego (z Aplikacji) w zakresie pełnionych przez niego funkcji. Takie sposób interpretacji potwierdzany jest przez stanowiska organów podatkowych, np. interpretacje indywidualne Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 14 lutego 2024 r. (sygn. 0111-KDIB1-2.4010.712.2023.2.AW) czy 8 października 2021 r. (sygn. 0111-KDIB1-1.4010.431.2021.1.NL).

Wobec powyższego, w ocenie Wnioskodawcy Opłaty z tytułu sublicencji na wykorzystanie aplikacji nie będą objęte dyspozycją art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, a Wnioskodawca nie będzie obowiązany jako płatnik do pobrania podatku u źródła z tytułu płatności realizowanych z tytułu Opłat za wskazane usługi, zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT.

W zakresie Opłat za Szkolenia Wnioskodawca uważa, że usług tych nie można w szczególności utożsamiać z usługami doradczymi lub podobnymi do nich. Usługa doradcza obejmuje udzielanie porad na problemy przedstawione przez klienta. Jest zatem ściśle zindywidualizowana, dopasowanym do konkretnych potrzeb, a jej rezultat - porada - na najczęściej poufny charakter i nie jest udostępniana postronnym. Świadczenie tego rodzaju usług związane jest również z ryzykiem odpowiedzialności za poprawność wykonywanego świadczenia. W przypadku wadliwości wykonywanych usług, doradca może ponosić odpowiedzialność na gruncie powszechnie obowiązujących przepisów prawa.

Tymczasem w ramach szkolenia określone informacje są przekazywane szerszemu wielu odbiorcom. Informacje te charakteryzują się większym poziomem ogólności, co wymuszone jest kierowaniem ich do szerszego kręgu odbiorców. Ponadto, usługa szkoleniowa ze swojej natury może być przez usługodawcę - Spółkę Franczyzową - wielokrotnie powtarzana, nadal zachowując wartość dla kolejnych odbiorców. Należy też zauważyć, że samo przekazanie informacji to tylko część usługi. Równie istotne jest umożliwienie spotkania z innymi uczestnikami szkolenia oraz samym prowadzącym. Do tego, odpowiedzialność prowadzącego za poprawność przekazywanych informacji jest nieporównywalnie niższa niż w przypadku usług doradczych.

Taki sposób interpretacji znajduje potwierdzenie np. w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 25 marca 2020 r. (sygn. 0111-KDIB1-2.4010.34.2020.2.MZA), zgodnie z którą: (...) należy stwierdzić, że Usługi szkoleniowe wskazane powyżej, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT wykonywane na rzecz Spółki przez podmiot zagraniczny (nierezydenta) nie zostały literalnie wymienione jako podlegające opodatkowaniu „u źródła”, jak również nie sposób uznać osiągniętych tego tytułu przychodów za przychody ze świadczeń o charakterze podobnym do świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń.

Przepisy ustawy o CIT nie zawierają definicji pojęcia szkolenie. Za celowe należy uznać odwołanie się do ich wykładni językowej. W internetowym wydaniu Słownika Języka Polskiego PWN (http://sjp.pwn.pl) pojęcie te zostało zdefiniowane jako cykl wykładów z jakiegoś przedmiotu, zorganizowanego w celu uzupełnienia czyjegoś wykształcenia lub czyichś wiadomości z jakiejś dziedziny.

Wyżej wymienione działania polegające na szkoleniu nie są zatem usługami doradczymi, których istota sprowadza się do wskazywania możliwych rozwiązań (w tym optymalnych z punktu widzenia Spółki).

Usług szkoleniowych nabywanych od podmiotów zagranicznych nie można więc zrównywać z usługami doradczymi. Zgodnie z internetowym słownikiem PWN (https://sjp.pwn.pl) pojęcie „doradztwo” oznacza „udzielanie fachowych porad”.

Z przedstawionego opisu sprawy nie wynika, by w ramach świadczenia usług szkoleniowych podmiot zagraniczny miał udzielać Wnioskodawcy porad. Tym samym przychody uzyskane przez podmiot zagraniczny z tytułu tych usług szkoleniowych nie będą objęte zakresem przedmiotowym art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT jak również nie mogą być także utożsamiane z pojęciem doradztwa o jakim mowa w tym przepisie. Nie będą również podobne do innych, wymienionych w ww. przepisie usług.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że należności płacone przez Wnioskodawcę z tytułu usług szkoleniowych nie mieszczą się w dyspozycji art. 21 ust. 1 ustawy o CIT i w związku z tym Wnioskodawca jako płatnik nie będzie mieć obowiązku pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłacanych należności na rzecz Usługodawcy, tj. podmiotu zagranicznego (nierezydenta).

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy, że opisane usługi nie mieszczą się w dyspozycji art. 21 ust. 1 pkt 2a u.p.d.o.p. należy uznać za prawidłowe.

Wobec powyższego, w ocenie Wnioskodawcy Opłaty z tytułu usług szkoleniowych nie będą objęte dyspozycją art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, a Wnioskodawca nie będzie obowiązany jako płatnik do pobrania podatku u źródła z tytułu płatności realizowanych z tytułu Opłat za wskazane usługi, zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT.

W zakresie Opłat za Usługi Zapewnienia Dostępu do elektronicznej wersji Podręcznika Operacyjnego oraz podręcznika organizacji, w siedzibie Spółki Franczyzowej, Wnioskodawca jest zdania, że samo zapewnienie dostępu do Podręcznika Operacyjnego nie uprawnia go automatycznie do wykorzystania zawartego w nim know-how w działalności gospodarczej Wnioskodawcy, a przez to Opłaty z tego tytułu nie są objęte dyspozycją art. 21 ust. 1 ustawy o CIT.

Odnośnie Usług Przetargowych, Wnioskodawca jest zdania, że zakres czynności wykonywanych w ramach Usług Przetargowych nie odpowiada dyspozycji art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, przez co Wnioskodawca nie będzie obowiązany jako płatnik do pobrania podatku u źródła z tytułu płatności realizowanych z tytułu Opłat za wskazane usługi, zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT.

W zakresie Opłat za Usługi Audytu Wnioskodawca uważa, że usług tych nie można w szczególności utożsamiać z usługami doradczymi, kontroli lub podobnymi. Głównym celem - efektem czynności wykonywanych w ramach Usług Audytu nie jest bowiem dostarczenie spersonalizowanej porady dotyczącej konkretnego problemu, ale potwierdzenie poprawności wykonywania przez Wnioskodawcę określonych czynności.

Wobec powyższego, w ocenie Wnioskodawcy Opłaty z Usług Audytu nie będą objęte dyspozycją art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, a Wnioskodawca nie będzie obowiązany jako płatnik do pobrania podatku u źródła z tytułu płatności realizowanych z tytułu Opłat za wskazane usługi, zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT.

Odnośnie Usług Informowania, Wnioskodawca jest zdania, że zakres czynności wykonywanych w ramach Usług Informowania nie odpowiada dyspozycji art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, przez co Wnioskodawca nie będzie obowiązany jako płatnik do pobrania podatku u źródła z tytułu płatności realizowanych z tytułu Opłat za wskazane usługi, zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT.

W zakresie Opłat za zapewnienie Biura Wirtualnego, Wnioskodawca uważa, że usług tych nie można w szczególności utożsamiać z usługami najmu urządzeń przemysłowych. W ocenie Wnioskodawcy nie sposób uznać, że lokal wynajmowany przez Wnioskodawcę na potrzeby rejestracji przez niego działalności gospodarczej na terytorium Niemiec stanowi urządzenie przemysłowe. Wnioskodawca wskazuje, że wprawdzie pojęcie „urządzenia przemysłowego” w praktyce interpretacyjnej i orzeczniczej bywa interpretowane szeroko i może obejmować swoim zakresem wytwory przemysłowe wykorzystywane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, ułatwiające szeroko rozumiane prace materialne lub proces sprzedaży towarów i usług w działalności przemysłowej, handlowej lub naukowej, jednak nie sposób uznać za urządzenie przemysłowe w powyższym rozumieniu lokalu - części budynku służącego w głównej mierze możliwości zarejestrowania działalności gospodarczej na terytorium Niemiec.

Wobec powyższego, w ocenie Wnioskodawcy Opłaty z tytułu zapewnienia Biura Wirtualnego nie będą objęte dyspozycją art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, a Wnioskodawca nie będzie obowiązany jako płatnik do pobrania podatku u źródła z tytułu płatności realizowanych z tytułu Opłat za wskazane usługi, zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT.

W zakresie Opłat za Usługi Administracyjne, Wnioskodawca uważa, że ze względu na czynności wykonywane w ich ramach usług tych nie można utożsamiać z żadnym z przypadków wskazanych w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT ani z podobnymi usługami. Wobec tego, w ocenie Wnioskodawcy Opłaty z tytułu usługi związane z podnajmem lokalu nie będą objęte dyspozycją art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, a Wnioskodawca nie będzie obowiązana jako płatnik do pobrania podatku u źródła z tytułu płatności realizowanych z tytułu Opłat za wskazane usługi, zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT.

Z kolei w zakresie Opłat za Przystąpienia do Ubezpieczenia, w ocenie Wnioskodawcy również nie będą on objęte dyspozycją art. 21 ust. 1 ustawy o CIT. Wynika to z faktu, że tego rodzaju usługi ani nie są wymienione wprost we wskazanym przepisie, ani nie stanowią usług podobnych do nich, co potwierdza najnowsza praktyka interpretacyjna (por interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 26 marca 2024 r., sygn. 0111-KDIB2-1.4010.111.2024.2.AJ).

Wnioskodawca wskazuje również, że nawet jeżeli Opłaty ponoszone przez Wnioskodawcę w związku z nabyciem Usług wskazanych powyżej w uzasadnieniu mogłyby zostać uznane za mieszczące się w dyspozycji art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, to Wnioskodawca i tak nie będzie zobowiązany do pobrania podatku na zasadach art. 26 ust. 1 ustawy o CIT. Wynika to z faktu, że w takim wypadku zastosowanie znajdzie art. 7 polsko-niemieckiej UPO, zgodnie z którym Zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą w drugim Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład, przy czym stosownie do art. 7 ust. 7 polsko-niemieckiej UPO, jeżeli w zyskach mieszczą się dochody, które zostały odrębnie uregulowane w innych artykułach niniejszej umowy, to postanowienia tych innych artykułów nie będą naruszane przez postanowienia niniejszego artykułu. W ocenie Wnioskodawcy w stosunku do zysków z tytułu Opłat za wskazane usługi nie sposób zastosować innych postanowień polsko-niemieckiej UPO, wobec czego zastosowanie znajdzie omawiany art. 7, a przez to Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do pobrania podatku u źródła zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT.

Natomiast w zakresie Opłat z tytułu:

- Usług Monitorowania Rynku,

- Usług Standaryzacji,

- Usług Wsparcia w Rejestracji,

- Usług Compliance,

w ocenie Wnioskodawcy wprawdzie będą one objęte dyspozycją art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, gdyż są to usługi albo wprost wymienione w ww. przepisie, albo do nich podobne, to Wnioskodawca i tak nie będzie zobowiązany do pobrania podatku na zasadach art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, ponieważ w takim wypadku zastosowanie znajdzie art. 7 polsko-niemieckiej UPO, zgodnie z którym Zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą w drugim Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład, przy czym stosownie do art. 7 ust. 7 polsko-niemieckiej UPO, jeżeli w zyskach mieszczą się dochody, które zostały odrębnie uregulowane w innych artykułach niniejszej umowy, to postanowienia tych innych artykułów nie będą naruszane przez postanowienia niniejszego artykułu. W ocenie Wnioskodawcy w stosunku do zysków z tytułu Opłat za wskazane usługi nie sposób zastosować innych postanowień polsko-niemieckiej UPO, wobec czego zastosowanie znajdzie omawiany art. 7, a przez to Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do pobrania podatku u źródła zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 jest prawidłowe. Odstępuję od uzasadnienia prawnego oceny Pana stanowiska w tym zakresie.

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że pytania przedstawione przez Pana we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznaczają zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym, wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (Pana zapytania). Zatem, inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, nieobjęte pytaniem, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji. W szczególności, zgodnie z opisem sprawy Organ przyjął, że będzie Pan dysponował ważnym certyfikatem rezydencji Spółki Franczyzowej.

W myśl art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2023 r., poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):

Zgodnie z art. 3 ust. 3 pkt 5 ustawy o CIT:

W świetle art. 3 ust. 5 ustawy o CIT:

W przepisie art. 3 ust. 2 ustawy o CIT, wyrażona jest zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła. W stosunku do niektórych przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego przychodu. Katalog takich przychodów został określony w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 ustawy o CIT.

Stosownie do art. 21 ust. 1 ustawy o CIT:

Podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów:

 1) z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),

 2) z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

2a) z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze

- ustala się w wysokości 20% przychodów.

 3) z tytułu należnych opłat za wywóz ładunków i pasażerów przyjętych do przewozu w portach polskich przez zagraniczne przedsiębiorstwa morskiej żeglugi handlowej, z wyjątkiem ładunków i pasażerów tranzytowych,

 4) uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej, z wyłączeniem przychodów uzyskanych z lotniczego rozkładowego przewozu pasażerskiego, skorzystanie z którego wymaga posiadania biletu lotniczego przez pasażera

- ustala się w wysokości 10% tych przychodów.

Zgodnie z art. 21 ust. 2 ustawy o CIT:

W art. 21 ustawy o CIT wymienione zostały określone rodzaje należności wypłacane przez podmioty polskie podmiotom zagranicznym, w przypadku uzyskania których, podmiot zagraniczny podlega opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym, a obowiązanym do jego naliczenia, potrącenia i odprowadzenia do urzędu skarbowego jest podmiot polski. Podatek ten nazywany jest podatkiem „u źródła” ze względu na szczególny sposób jego poboru, który dokonywany jest przez podmiot polski wypłacający określone należności na rzecz nierezydenta w trybie i na zasadach wymienionych w art. 26 ustawy o CIT.

Zawarty w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT katalog świadczeń skutkujących koniecznością ryczałtowanego opodatkowania dochodów można podzielić na dwie grupy. Pierwszą stanowią świadczenia wyraźnie nazwane, drugą tworzą świadczenia mające podobny charakter do świadczeń nazwanych. W tej drugiej grupie mieszczą się świadczenia posiadające cechy charakterystyczne dla świadczeń wprost wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, ale posiadające również elementy charakterystyczne dla świadczeń innych od skonkretyzowanych w tym przepisie. Dla uznania, że świadczenie niewymienione wprost w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT jest objęte jego zakresem, decydujące jest, aby elementy charakterystyczne dla świadczeń wprost wymienionych w omawianym przepisie przeważały nad cechami charakterystycznymi dla świadczeń w nim niewymienionych.

Stosownie do postanowień art. 26 ust. 1 ustawy o CIT:

Powyższe regulacje prawne wskazują na fakt, że w przypadku podmiotu, który nie ma na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, a uzyskuje przychody na tym terytorium, w kwestii sposobu opodatkowania pierwszeństwo mają postanowienia właściwej umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu. Przy czym, zastosowanie stawki podatku wynikającej z takiej umowy lub niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika do celów podatkowych, uzyskanym od niego zaświadczeniem (certyfikatem rezydencji), wydanym przez właściwy organ administracji podatkowej. W przedmiotowej sprawie jak wskazano, Wnioskodawca będzie dysponował certyfikatem rezydencji Spółki Franczyzowej (lub jego kopią, wynikające z której informacje nie będą budziły uzasadnionych wątpliwości co do zgodności ze stanem faktycznym).

Z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT wynika również, że przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. We wniosku wskazał Pan, że dokonując płatności z tytułu Opłat dochowa Pan należytej staranności.

Pana wątpliwości dotyczą ustalenia, czy będzie Pan obowiązany jako płatnik do pobrania podatku u źródła z tytułu płatności realizowanych z tytułu Opłat za pozostałe usługi. Pozostałe usługi o których mowa we wniosku to:

1) udostępnienie Aplikacji,

2) Szkolenia,

3) Usługi Zapewnienia Dostępu,

4) Usługi Przetargowe,

5) Usługi Audytu,

6) Usługi Informowania,

7) zapewnienie Biura Wirtualnego,

8) Usługi Administracyjne,

9) Przystąpienie do Ubezpieczenia,

10)Usługi Monitorowania Rynku,

11)Usługi Standaryzacji,

12)Usługi Wsparcia w Rejestracji,

13)Usługi Compliance,

Ad 1.

Odnosząc się do opisanych we wniosku usług udostępnienia aplikacji, należy zauważyć, że jak wynika z powołanego powyżej art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, podatek dochodowy w wysokości 20% ustala się m.in. od przychodów z praw autorskich uzyskanych na terenie Rzeczypospolitej Polskiej. W pierwszej kolejności, analizując obowiązek pobrania podatku u źródła od licencji użytkownika końcowego, należy odnieść się do przepisów określających zakres praw autorskich.

W celu określenia zakresu praw autorskich wg polskich przepisów, należy odnieść się do art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2509 ze zm., dalej: „ustawa o prawie autorskim”), który stwierdza, że:

Ponadto w art. 1 ust. 2 pkt 1 ustawy o prawie autorskim stwierdza się, że:

W myśl art. 74 ust. 1 ustawy o prawie autorskim:

Stosownie do treści art. 74 ust. 4 tej ustawy:

Autorskie prawa majątkowe do programu komputerowego, z zastrzeżeniem przepisów art. 75 ust. 2 i 3, obejmują prawo do:

 1) trwałego lub czasowego zwielokrotnienia programu komputerowego w całości lub w części jakimikolwiek środkami i w jakiejkolwiek formie; w zakresie, w którym dla wprowadzania, wyświetlania, stosowania, przekazywania i przechowywania programu komputerowego niezbędne jest jego zwielokrotnienie, czynności te wymagają zgody uprawnionego;

 2) tłumaczenia, przystosowywania, zmiany układu lub jakichkolwiek innych zmian w programie komputerowym, z zachowaniem praw osoby, która tych zmian dokonała;

 3) rozpowszechniania, w tym użyczenia lub najmu, programu komputerowego lub jego kopii.

Łączna subsumcja art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT oraz powołanych przepisów prawa autorskiego nie pozostawia wątpliwości, że opłaty z tytułu licencji na oprogramowanie komputerowe (aplikacji) co do zasady podlegają w Polsce opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym u źródła.

Jednakże jak wskazano we wniosku, sublicencja będzie miała charakter ograniczony oraz niewyłączny. Wnioskodawca uprawniony będzie do wykorzystywania Aplikacji wyłącznie do użytku własnego, w ramach prowadzanej działalności gospodarczej, związanej ze świadczeniem Usług Opieki. Wnioskodawca nie będzie uprawniony do dalszego udostępniania, odsprzedaży, cedowania, przenoszenia, dystrybucji licencji i udzielania sublicencji podmiotom trzecim, a także do wprowadzania jakichkolwiek zmian lub modyfikacji w oprogramowaniu Aplikacji. Zatem, Wnioskodawca nabywa prawo do korzystania z Aplikacji jedynie dla własnych potrzeb - jako użytkownik końcowy, bez możliwości przekazywania ani udostępniania Aplikacji innym podmiotom.

Zatem stwierdzić należy, że Wnioskodawca nabywa licencje typu end user, tzn. korzysta z Aplikacji jako użytkownik końcowy. W przypadku nabycia licencji typu end user nie dochodzi do przeniesienia na nabywcę praw autorskich (i praw pokrewnych). Wobec powyższego, należności za udostępnienie Aplikacji, która dotyczy wyłącznie możliwości korzystania na własny użytek z tej aplikacji, nie stanowią w szczególności należności licencyjnych o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 Ustawy o CIT, ani także pozostałych należności o których mowa w art. 21 ust. 1 Ustawy o CIT. Oznacza to, że dokonując wypłaty takich należności nie będzie Pan zobowiązany do potrącenia od nich zryczałtowanego podatku dochodowego.

Zatem, Pana stanowisko w zakresie dotyczącym usług udostępnienia Aplikacji - jest prawidłowe.

Ad 2.

Jak wynika z wniosku, Wnioskodawca będzie odbywał opisane we wniosku Szkolenie Wstępne, Szkolenia Obowiązkowe oraz Szkolenia Dodatkowe, których celem będzie m.in. podniesienie kwalifikacji Wnioskodawcy. Jak wskazano, we wniosku w ramach ww. usług Wnioskodawca nie uzyska prawa do wykorzystywania know-how w prowadzonej działalności.

W związku z powyższym, wskazać należy, że należności wypłacane za usługi szkoleniowe nie zostały literalnie wymienione w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT. Nie są to również usługi zbliżone swym charakterem do świadczeń tam wskazanych. Ponadto, wskazać należy, że usługi szkoleniowe nie stanowią zarówno świadczeń wymienionych bezpośrednio w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT (tj. świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń), jak również świadczeń o podobnym charakterze do wymienionych w powyżej przytoczonym przepisie.

Opisanych we wniosku szkoleń, nie można utożsamiać w szczególności ze „świadczeniami doradczymi” o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT. Zgodnie bowiem ze Słownikiem Języka Polskiego PWN „doradztwo” oznacza udzielanie fachowych porad, natomiast termin „doradzać” znaczy udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie. Natomiast w internetowym wydaniu Słownika Języka Polskiego PWN (http://sjp.pwn.pl) pojęcie „szkolenie” zostało zdefiniowane jako cykl wykładów z jakiegoś przedmiotu, zorganizowanego w celu uzupełnienia czyjegoś wykształcenia lub czyichś wiadomości z jakiejś dziedziny. Z analizy charakteru, opisanych we wniosku szkoleń wynika więc, że należności za Szkolenia nie mieszczą się w kategorii „świadczeń doradczych” wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ww. ustawy. Zauważyć bowiem należy, że cel i zakres tych usług jest odmienny od usług wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT.

Jeżeli więc opisane we wniosku Szkolenia nie mieszczą się w kategorii należności wymienionych w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, to nie znajdzie zastosowania art. 26 ust. 1 ww. ustawy i dokonując wypłaty takich należności nie będzie Pan zobowiązany do potrącenia od nich zryczałtowanego podatku dochodowego.

Zatem, w zakresie opłat za Szkolenia, Pana stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Ad 3.

We wniosku wskazał Pan, że w ramach Usługi Zapewnienia Dostępu otrzyma Pan dostęp do elektronicznej wersji podręcznika operacyjnego oraz podręcznika organizacji, w siedzibie Spółki Franczyzowej. Opłata za Usługę Zapewnienia Dostępu to wynagrodzenie wyłącznie za udostepnienie podręczników, a opłaty za Udostępnienie Know-How zawarte będą w ramach wynagrodzenia, o którym mowa w pytaniu pierwszym. W ramach Usługi Zapewnienia Dostępu Wnioskodawca będzie mógł uzyskać wgląd do Podręczników Operacyjnych.

W związku z powyższym, wskazać należy, że należności wypłacane za Usługi Zapewnienia Dostępu nie zostały literalnie wymienione w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT. Nie są to również usługi zbliżone swym charakterem do świadczeń tam wskazanych. Ponadto, wskazać należy, że Usługi Zapewnienia Dostępu nie stanowią zarówno świadczeń wymienionych bezpośrednio w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT (tj. świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń), jak również świadczeń o podobnym charakterze do wymienionych w powyżej przytoczonym przepisie.

Jeżeli więc opisane we wniosku opłaty za Usługi Zapewnienia Dostępu nie mieszczą się w kategorii należności wymienionych w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, to nie znajdzie zastosowania art. 26 ust. 1 ww. ustawy i dokonując wypłaty takich należności nie będzie Pan zobowiązany do potrącenia od nich zryczałtowanego podatku dochodowego.

Zatem, Pana stanowisko w zakresie Usług Zapewnienia Dostępu – jest prawidłowe.

Ad 4.

Odnosząc się do Pana wątpliwości w zakresie usług Przetargowych wskazać należy, że jak wskazał Pan w uzupełnieniu wniosku, Usługi Przetargowe będą obejmować zapewnienie informacji franczyzobiorcy o możliwości świadczenia usług w ramach konkretnego kontraktu na opiekę Podopiecznego obejmujące daty rozpoczęcia i zakończenia świadczenia usług, miejsce świadczenie usług, stan Podopiecznego oraz inne szczegóły związane z konkretnym kontraktem. Usługi Przetargowe będą stanowić formę pośrednictwa w przystępowaniu do konkretnych kontraktów.

Należy stwierdzić, że należności wypłacane za Usługi Przetargowe nie zostały literalnie wymienione w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT. Nie są to również usługi zbliżone swym charakterem do świadczeń tam wskazanych. Ponadto, wskazać należy, że Usługi Przetargowe nie stanowią zarówno świadczeń wymienionych bezpośrednio w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT (tj. świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń), jak również świadczeń o podobnym charakterze do wymienionych w powyżej przytoczonym przepisie. Jeżeli więc opisane we wniosku opłaty za Usługi Przetargowe nie mieszczą się w kategorii należności wymienionych w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, to nie znajdzie zastosowania art. 26 ust. 1 ww. ustawy i dokonując wypłaty takich należności nie będzie Pan zobowiązany do potrącenia od nich zryczałtowanego podatku dochodowego.

Zatem, Pana stanowisko w dotyczące Usług Przetargowych – jest prawidłowe.

Ad 5.

Odnosząc się do Pana wątpliwości w zakresie Usług Audytu wskazać należy, że opisane usługi przeprowadzania weryfikacji, oceny i ewaluacji wykonania usług przez Spółkę Franczyzową czy Wnioskodawca wykonuje Usługi Opieki zgodnie z zaakceptowanymi standardami wynikającymi z udostępnionego know-how, nie zostały wymienione w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT. Nie są to również usługi zbliżone swym charakterem do świadczeń tam wskazanych.

Opisanych we wniosku Usług Audytu, nie można utożsamiać w szczególności ze „świadczeniami doradczymi” o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT. Zgodnie bowiem ze Słownikiem Języka Polskiego PWN „doradztwo” oznacza udzielanie fachowych porad, natomiast termin „doradzać” znaczy udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie. Z kolei zgodnie z internetowym Słownikiem Języka Polskiego (https://sjp.pwn.pl/) pojęcie „kontrola” to: 1. sprawdzanie czegoś, zestawianie stanu faktycznego ze stanem wymaganym; 2. nadzór nad kimś lub nad czymś; 3. instytucja lub osoba sprawująca nad czymś nadzór.

Z analizy charakteru, opisanych we wniosku Usług Audytu wynika, że należności z tego tytułu nie mieszczą się w kategorii przychodów (dochodów) wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT. Zauważyć bowiem należy, że cel i zakres tych usług jest odmienny od usług wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT. Zatem, Usługi Audytu nie stanowią zarówno świadczeń wymienionych bezpośrednio w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, jak również świadczeń o podobnym charakterze do wymienionych w powyżej przytoczonym przepisie.

Jeżeli więc opisane we wniosku Usługi Audytu nie mieszczą się w kategorii należności wymienionych w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, to nie znajdzie zastosowania art. 26 ust. 1 ww. ustawy i dokonując wypłaty takich należności nie będzie Pan zobowiązany do potrącenia od nich zryczałtowanego podatku dochodowego.

Zatem, w zakresie Usług Audytu, Pana stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Ad 6.

Odnosząc się do Pana wątpliwości w zakresie Usług Informowania, wskazać należy, że należności za usługi polegające na zapewnieniu informacji franczyzobiorcy (Wnioskodawcy) o możliwości rozwoju swojej działalności poprzez możliwość świadczenia innego rodzaju usług wraz z rozwojem rynku opieki, wynikających z monitorowania rynku i konkurencji oraz oczekiwań podopiecznych i klientów, nie stanowią należności wymienionych w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT. Nie są to również usługi zbliżone swym charakterem do świadczeń tam wskazanych. Ponadto, wskazać należy, że Usługi Informowania nie stanowią zarówno świadczeń wymienionych bezpośrednio w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT (tj. świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń), jak również świadczeń o podobnym charakterze do wymienionych w powyżej przytoczonym przepisie. Jeżeli więc opisane we wniosku opłaty za Usługi Informowania nie mieszczą się w kategorii należności wymienionych w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, to nie znajdzie zastosowania art. 26 ust. 1 ww. ustawy i dokonując wypłaty takich należności nie będzie Pan zobowiązany do potrącenia od nich zryczałtowanego podatku dochodowego.

Zatem, Pana stanowisko w dotyczące Usług Informowania – jest prawidłowe.

Ad 7.

Odnosząc się do Pana wątpliwości w zakresie Opłat za zapewnienie Biura Wirtualnego, wskazać należy, że jak wynika z opisu sprawy, w związku z zakładaniem działalności gospodarczej w Niemczech Wnioskodawca będzie mógł korzystać z biura wirtualnego udostępnionego mu odpłatnie przez Spółkę Franczyzową, dla potrzeb ustanowienia w lokalu siedziby swojej działalności gospodarczej oraz adresu do korespondencji. Umowa franczyzowa dopuszcza zawarcie odrębnej umowy najmu i udostępnienia określonego lokalu (przestrzeni biurowej) przez franczyzobiorcę, jeżeli strony umowy najmu tak postanowią.

Należności za najem lokalu (biura) nie zostały wymienione w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT. Nie są to również usługi zbliżone swym charakterem do świadczeń tam wskazanych. Zgodzić należy się z Pana stanowiskiem, że najem Biura Wirtualnego nie będzie utożsamiany z najmem urządzenia przemysłowego. Według słownika języka polskiego PWN (www.sjp.pwn.pl) słowo „urządzenie” oznacza „mechanizm lub zespół mechanizmów, służący do wykonania określonych czynności”. Podobnie według Słownika Języka Polskiego (PWN Warszawa 1996 r. tom III, str. 575) urządzenie jest rodzajem mechanizmu lub zespołem elementów, przyrządów, służącym do wykonywania określonych czynności, ułatwiającym pracę; urządzenie przeładunkowe, transportowe. Najem lokalu/biura nie wpisuje się w definicję „urządzenia przemysłowego”. Ponadto, wskazać należy, że najem Biura Wirtualnego nie stanowi zarówno świadczeń wymienionych bezpośrednio w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT (tj. świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń), jak również świadczeń o podobnym charakterze do wymienionych w powyżej przytoczonym przepisie.

Jeżeli więc opisane we wniosku Opłaty za zapewnienie Biura Wirtualnego nie mieszczą się w kategorii należności wymienionych w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, to nie znajdzie zastosowania art. 26 ust. 1 ww. ustawy i dokonując wypłaty takich należności nie będzie Pan zobowiązany do potrącenia od nich zryczałtowanego podatku dochodowego.

Zatem, w zakresie Opłat za zapewnienie Biura Wirtualnego, Pana stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Ad 8.

Odnosząc się natomiast do wskazanych we wniosku Usług Administracyjnych polegających na odbiorze korespondencji przychodzącej do Biura Wirtualnego, jej skanowania i udostępnienia w Aplikacji oraz na udostępnianiu pokoi położonych w Biurze Wirtualnym, wskazać należy, że należności za Usługi Administracyjne nie zostały wymienione w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT. Nie są to również usługi zbliżone swym charakterem do świadczeń tam wskazanych. W szczególności, wskazać należy, że Usługi Administracyjne nie stanowią zarówno świadczeń wymienionych bezpośrednio w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT (tj. świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń), jak również świadczeń o podobnym charakterze do wymienionych w powyżej przytoczonym przepisie.

Jeżeli więc opisane we wniosku Usługi Administracyjne nie mieszczą się w kategorii należności wymienionych w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, to nie znajdzie zastosowania art. 26 ust. 1 ww. ustawy i dokonując wypłaty takich należności nie będzie Pan zobowiązany do potrącenia od nich zryczałtowanego podatku dochodowego.

Zatem, w zakresie Usług Administracyjnych, Pana stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Ad 9.

Jak wskazano we wniosku, Franczyzodawca zapewni Wnioskodawcy możliwość przystąpienia do grupowego ubezpieczenia zdrowotnego, grupowego ubezpieczenia od następstw nieszczęśliwych wypadków oraz ubezpieczenia OC prowadzonej działalności gospodarczej Spółki Franczyzowej. Należności za Przystąpienie do Ubezpieczenia nie zostały wymienione w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT. Nie są to również usługi zbliżone swym charakterem do świadczeń tam wskazanych. Ponadto, usługi ubezpieczeniowe o których mowa w wniosku z całą pewnością nie są podobne do usług doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT. Ich cechy charakterystyczne bowiem nie odpowiadają cechom ww. usług.

W art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT występują należności z tytułu „gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze”, jednakże mając na uwadze specyfikę oraz charakter usług ubezpieczeniowych, nie można uznać, że świadczenia ubezpieczeniowe mają charakter podobny do gwarancji i poręczeń. Umowa ubezpieczenia została bowiem zdefiniowana w art. 805 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.). Zgodnie z tym przepisem:

Usługi ubezpieczeniowe, co do zasady, mają na celu zrekompensowanie szkody w przypadku jej zaistnienia na skutek przyszłego zdarzenia losowego. Oznacza to, że ubezpieczenie ma charakter ochronny i odszkodowawczy.

Z kolei, poręczenie jest umową zabezpieczającą wierzytelność, zgodnie z art. 876 § 1 Kodeksu Cywilnego:

Natomiast, gwarancja nie została zdefiniowana przez ustawodawcę. W praktyce przyjmuje się, iż jest to dobrowolne oświadczenie dotyczące jakości towaru złożone przez przedsiębiorcę (gwaranta) zobowiązującego się do wykonania określonych obowiązków w przypadku nieziszczenia się okoliczności, co do których zapewniał (charakter poświadczający gwarancji).

Pomimo, że umowę gwarancji i umowę ubezpieczenia łączy wspólna cecha, jaką jest obowiązek spełnienia świadczenia gwaranta lub zakładu ubezpieczeń w związku z zaistnieniem określonego zdarzenia, to pomiędzy tymi umowami istnieją liczne, istotne różnice, które potwierdzają ich odmienny charakter. Zatem, Opłaty za Przystąpienie do Ubezpieczenia nie będą również objęte dyspozycją art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT. Stosownie więc do art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, nie będzie Pan zobowiązany jako płatnik pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat.

Zatem, w zakresie Opłat za Przystąpienie do Ubezpieczenia, Pana stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Ad 10.

Odnosząc się natomiast do należności wypłacanych za Usługi Monitorowania Rynku, wskazać należy, że w art. 21 ust. 1 pkt 2a ww. ustawy wskazano na należności z tytułu m.in. badania rynku. Przepisy ustawy o CIT nie definiują ww. pojęcia.

Przez usługi badania rynku należy rozumieć zespół czynności polegających na gromadzeniu informacji o zjawiskach i procesach na rynku, ich przyczynach, stanie aktualnym i tendencjach rozwojowych. Usługi te mają przyczynić się m.in. do zwiększenia sprzedaży. Celem badań rynku jest zdobycie informacji o kształtowaniu się mechanizmów rynkowych takich, jak popyt, podaż, ceny, potencjału, zachowania, zwyczaje, preferencje, lojalność oraz wrażliwość cenowa konsumentów, działania konkurencji, funkcjonowanie systemu dystrybucji, sprzedaży itp. Usługi badania rynku mają dostarczyć informacji nieodzownych w procesie podejmowania decyzji. Mimo, iż badania te nie wykluczają w sposób całkowity ryzyka, to jednak ich zastosowanie wyraźnie ogranicza ryzyko wpisane w działalność biznesową i przyczynia się do tego, że podejmowane decyzje będą w mniejszym zakresie obarczone błędami.

Natomiast z opisu sprawy wynika wprost, że w ramach usług monitorowania rynku i konkurencji, Spółka Franczyzowa będzie obserwowała rynek usług, na którym działa Wnioskodawca, aby przeprowadzić ewaluację obecnego modelu franczyzowego i w razie potrzeby wdrożyć niezbędne zmiany, w tym poprzez poszerzenie oferty usług. Zatem, nabywane Usługi wypełniają definicję usług badania rynku, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis sprawy oraz wskazane przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, że skoro w odniesieniu do wypłacanych należności za Usługi Monitorowania Rynku, znajdzie zastosowanie art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, to stosownie do art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, będzie Pan zobowiązany jako płatnik pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat.

Mając jednak na uwadze fakt, że zgodnie z art. 21 ust. 2 ustawy o CIT, przepisy art. 21 ust. 1 ustawy o CIT stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska zasadne jest odwołanie się do przepisów Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisanej w Berlinie dnia 14 maja 2003 r. (Dz. U. z 2005 r., nr 12, poz. 90 ze zm., dalej: „UPO”).

Zgodnie z art. 7 ust. 1 i 7 UPO:

Z powyższego wynika, że art. 7 ust. 7 UPO przyznaje pierwszeństwo poszczególnym kategoriom dochodów. Jak zatem słusznie wskazano we własnym stanowisku ww. należności nie będą opodatkowane w Polsce. Jeżeli bowiem będzie Pan posiadać ważny certyfikat rezydencji Spółki Franczyzowej, to Należności za Usługi Monitorowania Rynku opodatkowane będą w Niemczech. Mając bowiem na względzie art. 7 ust. 7 UPO, należności za Usługi Monitorowania Rynku nie mieszczą się w dyspozycji innych artykułów zawartych w UPO, zatem należy je kwalifikować do zysków przedsiębiorstwa. Art. 7 UPO ma bowiem zastosowanie do dochodów przedsiębiorstwa, które nie wchodzą w zakres dochodów objętych innymi artykułami. Zyski te podlegają opodatkowaniu tylko w państwie siedziby podmiotu, który dochód taki uzyskuje.

Zatem, w zakresie Usług Monitorowania Rynku, Pana stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Ad 11.

Odnosząc się natomiast do wskazanych we wniosku Usług Standaryzacji, w ramach tej Usługi jak wskazano, Spółka Franczyzowa określi szczegóły dot. standardów prowadzenia rachunkowości przez Wnioskodawcę.

W związku z powyższym, należy zwrócić uwagę, że w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT mowa jest m.in. o należnościach z tytułu świadczeń księgowych. Przepisy ustawy o CIT nie definiują ww. pojęcia. Pod pojęciem „księgowość” internetowy Słownik języka polskiego PWN (https://sjp.pwn.pl) rozumie „prowadzenie ksiąg, w które wpisuje się wpływy, wydatki, transakcje i inne zmiany stanu majątkowego przedsiębiorstwa lub instytucji”. Biorąc pod uwagę powyższe należy uznać, że opisane we wniosku Usługi Standaryzacji dot. ustanowienia i dostosowania standardów rachunkowości i fakturowania oraz odpowiednich specyfikacji, obejmują czynności wymagające podjęcia koniecznych działań z zakresu księgowości a także usług o podobnym charakterze do usług księgowości.

Mając na uwadze powyższe, należy wskazać, że przedmiotowe usługi stanowią pod względem cech charakterystycznych usługi bezpośrednio wskazane, bądź podobne do usług księgowych wymienionych w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT. Tym samym, co do zasady od wynagrodzenia za ww. usługi istnieje obowiązek poboru podatku u źródła. Stosownie więc do art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, Wnioskodawca jako osoba fizyczna będąca przedsiębiorcą, dokonująca wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, będzie zobowiązana jako płatnik pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat.

Jednakże, jak słusznie wskazano we własnym stanowisku ww. należności nie będą opodatkowane w Polsce. Jeżeli bowiem będzie Pan posiadać ważny certyfikat rezydencji Spółki Franczyzowej, to Należności za Usługi Standaryzacji opodatkowane będą w Niemczech. Mając bowiem na względzie art. 7 ust. 7 UPO, należności za Usługi Standaryzacji nie mieszczą się w dyspozycji innych artykułów zawartych w UPO, zatem należy je kwalifikować do zysków przedsiębiorstwa. Art. 7 UPO ma bowiem zastosowanie do dochodów przedsiębiorstwa, które nie wchodzą w zakres dochodów objętych innymi artykułami.

Zatem, w zakresie Usług Standaryzacji, Pana stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Ad 12 i 13

Jak wynika z wniosku, w ramach Usług Wsparcia w Rejestracji oraz Usług Compliance będą świadczone m.in. usługi:

- wsparcia w zakresie zarejestrowania działalności gospodarczej (lub zapewnienie podmiotu trzeciego specjalizującego się w tym zakresie),

- wsparcia w celu wypełnienia obowiązków związanych z ubezpieczeniem społecznym w Niemczech (lub zapewnienie podmiotu trzeciego specjalizującego się w tym zakresie),

- wsparcia w celu wypełnienia obowiązków podatkowych w Niemczech (lub zapewnienie podmiotu trzeciego specjalizującego się w tym zakresie),

- zapewnienia certyfikowanego biura rachunkowego lub podatkowego w Polsce, z którym Wnioskodawca zawrze bezpośrednio umowę.

W związku z tak przedstawionym opisem sprawy, wskazać należy, że w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT wymienione zostały należności m.in. z tytułu świadczeń doradczych. Przepisy ustawy o CIT nie definiują ww. pojęcia. Wobec braku w ustawie definicji należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej tego pojęcia.

Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN „doradztwo” oznacza udzielanie fachowych porad, natomiast termin „doradzać” znaczy udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie. Użyty w ustawie o CIT termin „usługi doradztwa” należy rozumieć w związku z tym szeroko. Według sądów administracyjnych, odwołując się do powszechnego języka polskiego można stwierdzić, że przez doradztwo rozumie się udzielanie fachowych zaleceń, porad. Stosownie do definicji podanej w ww. słowniku, poradnictwo to „zorganizowana forma udzielania porad w jakimś zakresie”. Doradca to ten co udziela fachowych zaleceń czy porad, wskazówek, to ktoś, kto posiadaną wiedzę wykorzystuje na wskazywanie najlepszych, najbardziej optymalnych rozwiązań, nakłaniając odbiorcę takiej usługi do zastosowania się do rady, porady, wskazówki, dyrektywy postępowania. Zdaniem sądów administracyjnych, świadczenie usługi doradztwa należy postrzegać jako wykorzystanie swojej wiedzy, znajomości rzeczy poprzez wskazywanie najlepszych, najskuteczniejszych rozwiązań do ich zastosowania do danego problemu.

Działalność doradcza może dotyczyć różnych dziedzin, obszarów i obiektów, a zatem może być rozpatrywana w wielu aspektach. W literaturze przedmiotu bardzo różnorodnie formułowane są zadania stojące przed usługami doradczymi, np. doradztwo określane jest jako:

- przejęcie zadań,

- pośrednictwo w zakresie przekazywania wiedzy,

- pośrednictwo w przekazywaniu specjalnych informacji,

- pomoc w rozwiązywaniu problemów,

- pomoc w podejmowaniu decyzji,

- przekazywanie informacji zmniejszających ryzyko,

- przygotowanie i przekazywanie informacji służących rozwiązaniu kompleksowych problemów,

- przekazywanie specyficznej wiedzy, celem usprawnienia działań,

- identyfikacja i rozwiązywanie problemów,

- przekazywanie zaleceń dotyczących usprawniania działań oraz pomoc w ich wdrożeniu,

- dawanie wskazówek dotyczących postępowania.

Doradcy mogą więc pomóc zleceniodawcy w przygotowaniu decyzji, rozwiązaniu problemów, usprawnieniu działania itp. Zdaniem F. Steele, doradztwo to „wszelkie formy dostarczania pomocy w zakresie realizacji celów, procesu czy struktury zadania lub ewentualnie ciągu zadań, gdzie doradca nie jest faktycznie odpowiedzialny za wykonanie tych zadań, lecz służy pomocą tym, którzy tę odpowiedzialność ponoszą (F. Steele, Consulting for Organizational Change, Amherst, MA, University of Massachusetts Press, 1975, s. 3).

Mając na uwadze powyższe, opisane we wniosku Usługi Wsparcia w Rejestracji oraz Usługi Compliance obejmują działania doradcze, udzielające porad Wnioskodawcy. Wsparcie w rejestracji działalności gospodarczej, czy też w celu wypełnienia obowiązków podatkowych, czy związanych z ubezpieczeniem wypełnia definicję „doradztwa” o której mowa powyżej. Wskazać należy, że do świadczenia ww. usług konieczne jest posiadanie określonej wiedzy fachowej, która zostanie użyta w celu wsparcia Wnioskodawcy w wypełnianiu opisanych obowiązków. Wnioskodawca będzie zatem bazował na doświadczeniu i wiedzy profesjonalistów, a jak już wskazano, usługi doradztwa należy postrzegać jako wykorzystanie swojej wiedzy, znajomości rzeczy poprzez wskazywanie najlepszych, najskuteczniejszych rozwiązań. Stwierdzić więc należy, że Usługi Wsparcia w Rejestracji oraz Usługi Compliance mieszczą się w katalogu usług wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy CIT - jako usługi wymienione wprost w ww. przepisie, tj. doradztwo, a także usługi o podobnym charakterze do usług wymienionych w tym przepisie. Zatem, są to świadczenia podlegające opodatkowaniu podatkiem u źródła.

Jednakże, jak słusznie wskazano we własnym stanowisku ww. należności nie będą opodatkowane w Polsce. Jak już wskazano, na gruncie art. 7 ust. 7 w związku z art. 7 ust. 1 UPO, usługi doradcze nie mieszczące się w dyspozycji innych artykułów powołanej umowy należy kwalifikować do zysków przedsiębiorstwa. Jeżeli bowiem będzie Pan posiadać ważny certyfikat rezydencji Spółki Franczyzowej, to należności za Usługi Wsparcia w Rejestracji oraz Usługi Compliance opodatkowane będą w Niemczech.

Zatem, w zakresie Usług Wsparcia w Rejestracji oraz Usług Compliance, Pana stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do przywołanych przez Pana interpretacji indywidualnych wskazać należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego. Natomiast Organ, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkuje się wydanymi rozstrzygnięciami, to nie ma możliwości zastosowania ich wprost, ponieważ nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji w zakresie Pana stanowiska co do pytania nr 1 jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.