Skutki podatkowe sprzedaży rzeczy (prywatnej kolekcji filatelistycznej, starych dokumentów, książek i gazet).

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

27 czerwca 2024 r. wpłynął Pani wniosek z 26 czerwca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży rzeczy (prywatnej kolekcji filatelistycznej, starych dokumentów, książek i gazet). Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 7 sierpnia 2024 r. (wpływ 7 sierpnia 2024 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Od ponad 50 lat, Pani wraz z Pani mężem J.J, z którym ma Pani ustawową małżeńską wspólność majątkową, kolekcjonuje różne rzeczy głównie wchodzących w zakres filatelistyki oraz stare dokumenty, książki, gazety. Powyższe rzeczy stanowiące wasze kolekcje były nabywane na giełdach, targach staroci, na aukcjach internetowych oraz zbierane jako rzeczy użytkowe, np. książki, gazety itp. Rzeczy z zakresu filatelistyki były, m.in. wystawiane przez Pani męża w formie eksponatów na kilkudziesięciu krajowych i międzynarodowych wystawach filatelistycznych. Powiększanie kolekcji w drodze zakupu zakończyliście ok. 10 lat temu. Ze względu na sposoby zakupów, jak również nie przewidując dalszej odsprzedaży elementów kolekcji nie posiadacie żadnych dowodów zakupów tych przedmiotów. Ze względu na wasz wiek (Pani ma obecnie 78 lat a Pani mąż 80 lat) ok. 5 lat temu postanowiliście zacząć sprzedawać zbędne rzeczy z waszych kolekcji głównie w celu podreperowania waszego budżetu domowego. Rzeczy te Pani sprzedaje na aukcjach internetowych głównie na (…). Rzeczy, które Pani sprzedaje pochodzą wyłącznie z waszych kolekcji i stanowią wyłącznie wasz majątek prywatny. Nie były one nabywane i posiadane z zamiarem ich dalszej odsprzedaży i nie było to powiązane z prowadzeniem jakiejkolwiek działalności gospodarczej. Dotychczas wszystkie znane Pani interpretacje prawne prezentowały pogląd, że sprzedaż przedmiotów zakupionych ponad pół roku wcześniej nie podlega obowiązkowi zapłacenia podatku dochodowego od osób fizycznych. W szczególności dotyczyło to sytuacji takich jak Pani przedstawiona powyżej, tzn. dotycząca różnego rodzaju kolekcji zbieranych przez ponad 50 lat bez zamiaru dalszej odsprzedaży zarobkowej. Ostatnie informacje zamieszczane w mediach i ich interpretacje niestety spowodowały, że zaczęła mieć Pani wątpliwości czy Pani prawidłowo interpretuje obecnie wprowadzane przepisy. Stąd Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej.

Uzupełnienie stanu faktycznego

Sprzedaż każdej rzeczy nastąpiła po okresie pół roku od końca miesiąca, w którym ją Pani zakupiła. Dokładnie rzecz biorąc od ponad dziesięciu lat nie zakupiła Pani żadnych nowych rzeczy do Pani kolekcji.

Sprzedaż Pani rzeczy z kolekcji na aukcjach internetowych ((…)) wynikała przede wszystkim z chęci pozbycia się niepotrzebnych Pani rzeczy z Pani kolekcji. Nie była to działalność w celach zarobkowych, a wyłącznie w celu zaspokojenia własnych potrzeb. Rzeczy były wystawiane okazjonalnie na (…). Sprzedaż rzeczy nie odbywała się w sposób zorganizowany, tj. w ramach uporządkowanych, celowych czynności. Sprzedaż odbywała się okazjonalnie, w nieregularnych odstępach czasowych i zależała głównie od zainteresowania kupujących oferowanymi przez Panią rzeczami. Wiele wystawionych na (…) czeka na sprzedaż miesiącami a nawet latami. Wiele rzeczy nie została do dnia dzisiejszego sprzedana, mimo że jest wystawiona na (…) od trzech lat z powodu braku zainteresowania kupujących.

Sprzedaż prowadzi Pani samodzielnie na własne potrzeby a nie na czyjeś zlecenie. Sprzedający na (…) z zasady zgodnie z Regulaminem nie ponosi odpowiedzialności wobec osób trzecich za sprzedane rzeczy. Ponieważ jest to sprzedaż Pani rzeczy w celu zaspokojenia Pani potrzeb więc nie ponosi Pani żadnego ryzyka gospodarczego związanego z Pani działalnością.

W ciągu siedmiu miesięcy 2024 r. (styczeń - lipiec) zrealizowała Pani 293 transakcje sprzedaży na ogólną kwotę (…) zł. Od tej kwoty musiała Pani zapłacić dla (…) prowizję za obsługę transakcji w wysokości (…) %. Sprzedaż była okazjonalna, nieregularna. W najlepszym miesiącu zrealizowała Pani 77 transakcji sprzedaży na kwotę (…) zł a w najgorszym zrealizowała Pani 13 transakcji na kwotę (...) zł. Średnia cena transakcji wynosiła ok. (…) zł, a ceny transakcji wahały się od (…) do (…) zł.

Nie wykorzystywała Pani przedmiotów sprzedawanych dla celów prowadzenia działalności gospodarczej. Nie prowadzi i nie prowadziła Pani żadnej działalności gospodarczej związanej z wykorzystaniem sprzedawanych przedmiotów.

Przedmioty sprzedawane wykorzystywała Pani wyłącznie dla swoich celów osobistych, dla spełnienia Pani i Pani męża pasji kolekcjonerskiej, która trwała ponad 50 lat.

Pytanie

Czy wyprzedaż przez Panią zbieranej przez lata kolekcji będzie stanowiła czynność podlegającą podatkowi dochodowemu od osób fizycznych?

Pani stanowisko w sprawie

W Pani ocenie, obecnie wprowadzane przepisy nie negują zasady i interpretacji stosowanej do chwili obecnej a wynikającej z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dotychczas wszystkie znane Pani poważne interpretacje prawne prezentowały pogląd, że sprzedaż przedmiotów zakupionych ponad pół roku wcześniej nie podlega obowiązkowi zapłacenia podatku dochodowego od osób fizycznych. W szczególności dotyczyło to sytuacji takich jak Pani przedstawiona powyżej tzn. dotycząca różnego rodzaju kolekcji zbieranych przez ponad 50 lat bez zamiaru dalszej odsprzedaży zarobkowej.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

Z kolei, jak stanowi art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy:

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Użyte w ww. przepisie pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej opiera się na trzech przesłankach:

·zarobkowym celu działalności,

·wykonywaniu działalności w sposób zorganizowany i ciągły,

·prowadzeniu działalności we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek.

Działalność jest wtedy zarobkowa, gdy jest zdolna do potencjalnego generowania zysku, a jej przeznaczeniem jest zapewnienie określonego dochodu. Działalność musi być tak prowadzona i ukierunkowana, aby była w stanie zyski faktycznie osiągnąć. Jednakże, brak zysku z podjętych działań noszących znamiona działalności gospodarczej nie oznacza, że działalność taka nie była faktycznie prowadzona. Prowadzenie działalności gospodarczej zawsze wiąże się z ryzykiem nieosiągnięcia dochodów. Zarobkowego charakteru nie mają działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymagają również, aby czynności wykonywane były w sposób zorganizowany i ciągły, przy czym możliwe jest osiąganie dochodów z tego rodzaju działalności bez spełnienia niektórych formalnych elementów organizacji (np. rejestracji urzędowej), gdyż prowadzenie działalności gospodarczej jest kategorią obiektywną, niezależnie od tego, jak działalność tę ocenia sam prowadzący ją podmiot i jak ją nazywa oraz, czy dopełnia ciążących na nim obowiązków z działalnością tą związanych. Za takim rozumieniem pojęcia „zorganizowany” przemawia również definicja słownikowa. Zgodnie z Nowym Słownikiem Poprawnej Polszczyzny Wydawnictwo Naukowe PWN pod redakcją Andrzeja Markowskiego Warszawa 2000, organizować to „przygotowywać, zakładać jakieś przedsięwzięcie”, bądź w znaczeniu drugim „nadawać czemuś reguły, wprowadzać porządek” (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 7 maja 2008 r., sygn. akt I SA/Op 18/08).

Co do kryterium ciągłości w wykonywaniu działalności gospodarczej, to jego wprowadzenie przez ustawodawcę miało na celu wyeliminowanie z pojęcia działalności gospodarczej przedsięwzięć o charakterze incydentalnym i sporadycznym. Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Nie wyklucza on jednak możliwości prowadzenia działalności gospodarczej tylko sezonowo lub do czasu osiągnięcia postawionego przez dany podmiot celu i to bez względu na okres, w którym cel ten miałby być realizowany. Do zachowania ciągłości wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikał zamiar powtarzania określonego zespołu konkretnych działań w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku.

Jak wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z dnia 3 czerwca 2015 r., sygn. akt I SA/Po 919/14: „Dla przyjęcia, że działalność ma charakter ciągły, nie jest niezbędne, by powtarzane były konkretne czynności; możliwe, że dana czynność (np. sprzedaż) będzie dokonana jednorazowo, natomiast wraz z poprzedzającymi ją czynnościami przygotowawczymi będzie tworzyła ciąg działań, który uznać należy za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a ust. 6 u.p.d.f.”.

Natomiast, przez powtarzalność rozumie się cały szereg wielokrotnie powtarzanych czynności podejmowanych w konkretnym celu. Taki zespół wielokrotnie powtarzanych czynności (nie zaś czynności sporadyczne, oderwane od siebie, niepowiązane ze sobą) w dziedzinie wytwórczej, usługowej lub handlowej podejmowanych w celach zarobkowych i na własny rachunek, można uznać za prowadzenie działalności gospodarczej.

Ponadto należy wskazać, że w myśl art. 5b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1)odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;

2)są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;

3)wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

W związku z powyższym, istotne jest również dla aktywności zarobkowej podatnika – mieszczącej się w zakresie zdefiniowanym w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – nieistnienie przeszkód określonych w art. 5b ust. 1 ww. ustawy. Aby dana aktywność nie została uznana za działalność gospodarczą, konieczne jest łączne spełnienie tych przesłanek.

Wobec powyższego, w celu zakwalifikowania – na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – działań podjętych przez Panią do właściwego źródła przychodu należy ocenić zamiar, okoliczności i cel działań związanych z odpłatnym zbyciem niepotrzebnych składników majątku osobistego, o których mowa we wniosku (prywatnej kolekcji filatelistycznej, starych dokumentów, książek i gazet), bowiem sprzedaż, nawet wielokrotna, przedmiotów z majątku prywatnego osoby fizycznej, które nie są związane z działalnością gospodarczą oraz nie były nabyte w celu ich odsprzedaży, nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z opisu sprawy przedstawionego we wniosku wynika, że od ponad 50 lat, Pani wraz z mężem, z którym ma Pani ustawową małżeńską wspólność majątkową, kolekcjonuje różne rzeczy głównie wchodzących w zakres filatelistyki oraz stare dokumenty, książki, gazety. Powyższe rzeczy stanowiące wasze kolekcje były nabywane na giełdach, targach staroci, na aukcjach internetowych oraz zbierane jako rzeczy użytkowe, np. książki, gazety itp. Rzeczy z zakresu filatelistyki były, m.in. wystawiane przez Pani męża w formie eksponatów na kilkudziesięciu krajowych i międzynarodowych wystawach filatelistycznych. Powiększanie kolekcji w drodze zakupu zakończyliście ok. 10 lat temu. Ze względu na sposoby zakupów, jak również nie przewidując dalszej odsprzedaży elementów kolekcji nie posiadacie żadnych dowodów zakupów tych przedmiotów. Ze względu na wasz wiek (Pani ma obecnie 78 lat a Pani mąż 80 lat) ok. 5 lat temu postanowiliście zacząć sprzedawać zbędne rzeczy z waszych kolekcji głównie w celu podreperowania waszego budżetu domowego. Rzeczy te Pani sprzedaje na aukcjach internetowych głównie na (…). Rzeczy, które Pani sprzedaje pochodzą wyłącznie z waszych kolekcji i stanowią wyłącznie wasz majątek prywatny. Nie były one nabywane i posiadane z zamiarem ich dalszej odsprzedaży i nie było to powiązane z prowadzeniem jakiejkolwiek działalności gospodarczej. Sprzedaż każdej rzeczy nastąpiła po okresie pół roku od końca miesiąca, w którym ją Pani zakupiła. Od ponad dziesięciu lat nie zakupiła Pani żadnych nowych rzeczy do Pani kolekcji. Sprzedaż Pani rzeczy z kolekcji na aukcjach internetowych ((…)) wynikała przede wszystkim z chęci pozbycia się niepotrzebnych Pani rzeczy z Pani kolekcji. Nie była to działalność w celach zarobkowych, a wyłącznie w celu zaspokojenia własnych potrzeb. Rzeczy były wystawiane okazjonalnie na (…). Sprzedaż rzeczy nie odbywała się w sposób zorganizowany, tj. w ramach uporządkowanych, celowych czynności. Sprzedaż odbywała się okazjonalnie, w nieregularnych odstępach czasowych i zależała głównie od zainteresowania kupujących oferowanymi przez Panią rzeczami. Wiele wystawionych na (…) czeka na sprzedaż miesiącami a nawet latami. Wiele rzeczy nie została do dnia dzisiejszego sprzedana, mimo że jest wystawiona na (…) od trzech lat z powodu braku zainteresowania kupujących. Sprzedaż prowadzi Pani samodzielnie na własne potrzeby a nie na czyjeś zlecenie. Sprzedający na (…) z zasady zgodnie z Regulaminem nie ponosi odpowiedzialności wobec osób trzecich za sprzedane rzeczy. Ponieważ jest to sprzedaż Pani rzeczy w celu zaspokojenia Pani potrzeb więc nie ponosi Pani żadnego ryzyka gospodarczego związanego z Pani działalnością. W ciągu siedmiu miesięcy 2024 r. (styczeń - lipiec) zrealizowała Pani 293 transakcje sprzedaży na ogólną kwotę (…) zł. Od tej kwoty musiała Pani zapłacić dla (…) prowizję za obsługę transakcji w wysokości(…) %. Sprzedaż była okazjonalna, nieregularna. W najlepszym miesiącu zrealizowała Pani 77 transakcji sprzedaży na kwotę (…) zł a w najgorszym zrealizowała Pani 13 transakcji na kwotę (…) zł. Średnia cena transakcji wynosiła ok. (…) zł, a ceny transakcji wahały się od (…) do (…) zł. Nie wykorzystywała Pani przedmiotów sprzedawanych dla celów prowadzenia działalności gospodarczej. Nie prowadzi i nie prowadziła Pani żadnej działalności gospodarczej związanej z wykorzystaniem sprzedawanych przedmiotów. Przedmioty sprzedawane wykorzystywała Pani wyłącznie dla swoich celów osobistych, dla spełnienia Pani i Pani męża pasji kolekcjonerskiej, która trwała ponad 50 lat.

Z przedstawionych we wniosku okoliczności nie wynika, aby przychody ze sprzedaży ww. własnych, używanych składników majątku osobistego można było zakwalifikować jako uzyskiwane ze źródła pozarolnicza działalność gospodarcza, określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Pani zachowanie w stosunku do sprzedaży przedmiotowych rzeczy, które kupowała Pani w celach osobistych, wskazuje bowiem na czynności mieszczące się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem, tzn. mające na celu prawidłowe racjonalne gospodarowanie tym majątkiem. Nie są to działania o charakterze inwestycyjnym, ukierunkowane na osiągnięcie zysku, które są typowe dla podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą.

Tym samym, w wyniku sprzedaży wymienionych we wniosku własnych, używanych składników majątku (rzeczy, które Pani kupowała w celach osobistych, tj. prywatnej kolekcji filatelistycznej, starych dokumentów, książek i gazet), nie powstanie przychód, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zatem, skutki podatkowe sprzedaży opisanych we wniosku własnych, używanych składników majątku (prywatnej kolekcji filatelistycznej, starych dokumentów, książek i gazet), należy rozpatrywać w kontekście źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ww. ustawy.

W myśl art. 24 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że gdy sprzedaż rzeczy nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i jest dokonywana przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie, wówczas stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z kolei, przychód uzyskany ze sprzedaży rzeczy po terminie określonym w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ww. ustawy, nie generuje przychodu (dochodu) podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, gdyż sprzedaż rzeczy po upływie pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło ich nabycie, nie stanowi źródła przychodu.

Zatem stwierdzić należy, że skoro – jak Pani wskazała - wszystkie ww. rzeczy były kupowane w celach osobistych na własne potrzeby i w posiadaniu każdej z tych rzeczy była Pani powyżej pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym je nabyła, to ich sprzedaż nie stanowi źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym uzyskany z tego tytułu przychód w ogóle nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy przedstawionego przez Panią stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.) jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez Wnioskodawczynię.

Końcowo należy wskazać, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z treści art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa. W związku z tym, interpretacje te wywierają skutki prawne jedynie w stosunku do tego podmiotu, do którego są skierowane. Zatem, niniejsza interpretacja indywidualna dotyczy Pani jako osoby występującej z wnioskiem, natomiast nie wywołuje skutków prawnych dla innych osób (Pani męża).

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).