Brak możliwości rozliczenia się jako osoba samotnie wychowująca dziecko.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

6 czerwca 2024 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Uzupełniła go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 24 lipca 2024 r. oraz pismem z 23 sierpnia 2024 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wyrokiem z …2018 r., sygn. akt …, Sąd Okręgowy w … Wydział …orzekł rozwiązanie Pana małżeństwa. W wyroku tym, Sąd orzekł:

a)wykonywanie władzy rodzicielskiej nad małoletnią córką powierzył obojgu rodzicom, z ustaleniem miejsca zamieszkania dziecka przy ojcu tj. Panu, jak w porozumieniu wychowawczym zawartym przez strony (załączonym do akt),

b)ustalił kontakty matki dziecka z małoletnią córką w ten sposób, że będą się odbywały:

-w dwa weekendy każdego miesiąca od godz. 16.00 w piątek do godz. 18.00 w niedzielę, przy czym matka dziecka każdorazowo będzie odbierała i odwoziła córkę do jej miejsca zamieszkania,

-w wakacje przez okres łącznie czterech tygodni, przy czym termin kontaktów strony ustalają najpóźniej do końca lutego każdego roku, w którym będą przypadały wakacje,

-w ferie zimowe przez okres jednego tygodnia, przy czym termin kontaktów strony ustalają najpóźniej do końca grudnia roku poprzedzającego rok, w którym będą przypadały ferie,

-w okresie Świat Wielkanocnych i Bożego Narodzenia naprzemiennie,

c)zobowiązując obie strony do ponoszenia kosztów utrzymania i wychowania małoletniej córki zasądził od matki dziecka na jej rzecz alimenty w kwocie 400,00 zł miesięcznie, płatne do rąk ojca tj. Pana do 10 każdego miesiąca z góry wraz z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia płatności którejkolwiek raty.

Zgodnie z porozumieniem zawartym w „Rodzicielskim planie wychowawczym”, rodzice małoletniego dziecka w kwestii sposobu wykonywania władzy rodzicielskiej po rozwodzie postanowili:

1)miejscem zamieszkania małoletniej będzie miejsce zamieszkania ojca tj. Pana, sprawującego bezpośrednia pieczę nad córką,

2)kontakty matki z dzieckiem będą odbywały się w sposób ustalony w sprawie o rozwód,

3)ojciec małoletniej tj. Pan, umożliwi jej matce dodatkowo swobodny kontakt z dzieckiem za pośrednictwem: telefonu, Internetu, drogą listową,

4)bieżące decyzje w sprawach dziecka podejmowane będą przez rodzica sprawującego w danym czasie bieżącą opiekę nad małoletnią,

5)dziecko stron będzie uczęszczało do szkół wybranych w wyniku konsultacji matki z ojcem dziecka (tj. Pana), z uwzględnieniem rozsądnych oczekiwań dziecka,

6)każde z rodziców będzie miało prawo do kontaktu ze szkołą i uczestniczenia w zebraniach szkolnych,

7)dziecko będzie uczęszczało na zajęcia pozalekcyjne, których wyboru dokona ojciec małoletniej po konsultacji z matką dziecka, z uwzględnieniem oczekiwań dziecka,

8)oboje rodzice będą mieli dostęp do dokumentacji dotyczącej edukacji, opieki medycznej oraz innej, związanej z ważnymi aspektami życia dziecka,

9)każde z rodziców zobowiązuje się do niezwłocznego informowania drugiego rodzica o istotnych okolicznościach dotyczących ważnych aspektów życia dziecka,

10)każde z rodziców zobowiązuje się nie podważać autorytetu i dobrego imienia drugiego rodzica,

11)rodzice zobowiązują się do rozwiązywania problemów wynikających z wyżej zawartych ustaleń, na drodze dyskusji, z poszanowaniem równości praw obu stron.

W 2023 r. na rachunek bankowy otrzymywał Pan:

-świadczenie wychowawcze w pełnej kwocie tj. 500,00 zł (obecnie otrzymuje Pan pełną kwotę w wysokości 800,00 zł),

-jednorazowe świadczenie wypłacane z programu „Dobry start” w kwocie 300,00 zł, które przysługuje rodzinie raz w roku na dziecko rozpoczynające rok szkolny,

-co miesiąc alimenty na małoletnie dziecko w kwocie 400,00 zł.

W zakresie świadczenia wychowawczego 500+ (obecnie 800+) oraz świadczenia „Dobry start”, składał  Pan wnioski za pośrednictwem bankowości elektronicznej i w takiej samej formie otrzymywał decyzje przyznające te świadczenia na jego rzecz w pełnej wysokości.

W dniu 20 lutego 2024 r., za pośrednictwem środków komunikacji elektronicznej (e-PIT), złożył Pan zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) PIT-37, wybierając sposób rozliczenia podatku, jako osoba samotnie wychowująca dzieci, wykazując nadwyżkę podatku dochodowego od osób fizycznych podlegającą zwrotowi.

Organ podatkowy skontaktował się z Panem telefonicznie, z prośbą o przesłanie dokumentów potwierdzających Pana prawo do takiego sposobu rozliczenia podatku, które to dokumenty (opisane powyżej) Pan przedłożył.

Następnie w dniu 21 marca 2024 r., również telefonicznie, organ podatkowy poinformował Pana, że nie przysługuje Panu sposób rozliczenia podatku, jak dla osoby samotnie wychowującej dziecko, wzywając jednocześnie Pana do złożenia korekty zeznania. Korektę zeznania za rok 2023 złożył Pan tego samego dnia.

Nie prowadzi Pan działalności gospodarczej, źródłem Pan utrzymania i Pana małoletniej córki (oprócz alimentów i ww. świadczeń) jest wynagrodzenie otrzymywane ze stosunku służbowego.

Uzupełnienie wniosku

W odpowiedzi na wezwanie doprecyzował Pan opis okoliczności sprawy poprzez udzielenie odpowiedzi na zadane przez Organ pytania:

1)Którego roku podatkowego (lat podatkowych) w zakresie stanu faktycznego dotyczy przedmiotowy wniosek?

Odpowiedź: Wniosek dotyczy roku 2023 oraz lat następnych

2)Wskazać datę uprawomocnienia się wyroku sądu o rozwiązaniu małżeństwa przez rozwód;

Odpowiedź: Wyrok o rozwiązaniu Pana małżeństwa przez rozwód uprawomocnił się w dniu 20 grudnia 2018 r.

3)Kiedy – prosimy podać datę – urodziła się Pana małoletnia córka?

Odpowiedź: Małoletnia córka urodziła się w dniu …  2007 r.

4)Czy w okresie podatkowym będącym przedmiotem zapytania w stosunku do Pana, bądź w stosunku do Pana córki, miały zastosowanie przepisy:

·art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych lub ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, z wyjątkiem art. 6 ust. 1a tej ustawy w zakresie osiągniętych w roku podatkowym przychodów, poniesionych kosztów uzyskania przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do zwiększania lub pomniejszenia podstawy opodatkowania albo przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do dokonywania innych doliczeń lub odliczeń oraz

·czy podlegał Pan lub Pana dziecko opodatkowaniu na zasadach wynikających z ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych?

Odpowiedź: W 2023 r. (jak i nadal) w stosunku do Pana i Pana małoletniej córki nie mają zastosowania przepisy:

-art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

-ustawy z dnia 24.08.2006 r. o podatku tonażowym, ani ustawy z dnia 06.07.2026 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

5)Czy została orzeczona przez sąd opieka naprzemienna, w związku z czym każdemu z rodziców (tj. Panu i Pana byłej żonie) zostało ustalone świadczenie wychowawcze zgodnie z art. 5 ust. 2a ustawy z dnia 11 lutego 2016 r. o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci (Dz. U. z 2023 r. poz. 810 i 1565).

Odpowiedź: Sąd w przedmiotowym wyroku nie orzekł o opiece naprzemiennej, a ustalił sposób utrzymywania kontaktów matki z małoletnią córką w zakresie szczegółowo podanym w opisie stanu faktycznego. Należy podkreślić, że przepisy Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego nie posługują się określeniem „opieka naprzemienna”, określenie to pojawia się w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych i w ustawie o pomocy państwa w wychowaniu dzieci.

Świadczenie wychowawcze, o którym mowa w art. 5 ust. 2a ustawy z dnia 11 lutego 2016 r. o pomocy państwa w wychowaniu dzieci, w całości zostało ustalone Pana w drodze decyzji administracyjnej.

6)Czy w roku (latach), którego (których) dotyczy wniosek, to wyłącznie Pan samotnie (tj. bez udziału matki) i faktycznie wykonywał władzę rodzicielską w stosunku do małoletniej córki (uczestniczył w jej wychowaniu, sprawował nad nią pieczę/opiekę, ponosił koszty jej utrzymania, troszczyła się/troszczy się o rozwój fizyczny i duchowy, zabezpieczał potrzeby bytowe, zdrowotne i edukacyjne, ponosił wydatki związane z wypoczynkiem, pomagał edukacji szkolnej itp.);

Odpowiedź: W roku 2023 (i nadal) faktycznie wykonywał Pan (i wykonuje) władzę rodzicielską w stosunku do małoletniej córki poprzez m.in.: zabezpieczanie opieki lekarskiej, w tym leczenia szpitalnego, ponoszenie kosztów codziennego utrzymania, kosztów związanych z wypoczynkiem córki (np. wspólne wyjazdy na wakacje), troszczenie się o jej rozwój fizyczny i emocjonalny, ponoszenie wydatków na sprzęt wykorzystywany przez córkę do nauki w szkole (np. zakup lpad, Iphone Aplle), dowóz córki do szkoły z miejsca zamieszkania w ..., opłacanie indywidualnych zajęć rehabilitacyjnych, ponoszenie kosztów związanych z uprawianiem przez córkę sportu (strzelectwo sportowe), udział w wywiadówkach szkolnych itp.

Samodzielnie dokonywał Pan (i dokonuje nadal) czynności związanych z wychowaniem i utrzymaniem dziecka, jednocześnie samodzielnie ponosi przez cały rok podatkowy koszty wychowania i utrzymania dziecka.

7)Proszę wyjaśnić, czy w okresie którego dotyczy wniosek, matka dziecka (Pana była żona):

a)interesowała się córką, jej zdrowiem, samopoczuciem itd.?

b)uczestniczyła w podejmowaniu decyzji dotyczących córki, np. związanych ze zdrowiem, szczepieniami, szkołą, dodatkowymi zajęciami, zainteresowaniami itd.?

c)łożyła na utrzymanie córki, tzn. czy przekazywała pieniądze lub też czy kupował ubrania, zabawki lub też finansowała inne niezbędne wydatki, np. prywatne wizyty lekarskie, szczepienia, leki czy też inne wydatki, np. wyjazdy, wycieczki?

d)spędzała wspólnie z córką święta, wakacje, ferie, bądź też inne wolne od nauki/pracy dni?

Odpowiedź: Była żona była informowana przez Pana oraz przez córkę o stanie zdrowia i o wdrożonym leczeniu, chodzi z córką do ginekologa i dermatologa.

Córka sama wybrała szkołę, jak i zajęcia dodatkowe i wybór przez nią dokonany został zaakceptowany przez oboje rodziców.

Była żona płaciła (i płaci nadal) alimenty w kwocie 400 zł miesięcznie na rzecz małoletniej córki zasądzone przez Sąd w przedmiotowym wyroku. Z uwagi na inflację, była żona w ramach alimentacji (nie wnosił Pan do Sądu o podwyższenie alimentów), dodatkowo opłacała kwotę 50 zł na kartę miejską (obecnie młodzież w ... po spełnieniu przesłanek korzysta za darmo ze środków transportu publicznego), kwotę 60 zł za godzinę na zajęcia z gry na gitarze (w zależności od czasu wolnego córki), opłacała lekcje języka angielskiego. Córka informowała Pana, że matka daje jej kieszonkowe w różnych kwotach.

W 2023 r. matka nie organizowała wspólnych ferii ani wakacji, za to córka spędzała z matką czasami weekendy. Natomiast w święta, z reguły na jeden dzień zawoził Pan córkę do dziadków (rodziców matki) gdzie spotykała się z matką.

W 2024 r. córka w czasie wakacji przebywała niekiedy w weekendy z matką. Należy podkreślić, że córka ukończyła 17 lat i sama zaczyna podejmować decyzje w sprawie kontaktów z matką.

W uzupełnieniu wniosku z 23 sierpnia 2024 r. wskazał Pan, że wniosek dotyczy wyłącznie 2023 r.

Pytanie

Czy w rozumieniu art. 6 ust. 4c, ust. 4d i ust. 4f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z art. 5 ust. 2a w zw. z art. 4 ust. 1, ust. 2 pkt. 1 ustawy o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci, przysługuje Panu prawo do sposobu rozliczenia, jako osoby samotnie wychowującej dziecko?

Pana stanowisko w sprawie

Pana zdaniem, przysługuje Panu prawo do zastosowania sposobu rozliczenia podatku przewidzianego dla osób samotnie wychowujących dzieci, zgodnie z którym podatek jest określany w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy dochodów osoby samotnie wychowującej dzieci.

W myśl art. 6 ust. 4c ustawy pdof, od dochodów jednego rodzica lub opiekuna prawnego, podlegającego obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, będącego panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem, osobą, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów, lub osobą, której małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności, jeżeli ten rodzic lub opiekun w roku podatkowym samotnie wychowuje dzieci:

1)małoletnie,

2)pełnoletnie, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,

3)pełnoletnie do ukończenia 25. roku życia, uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe, obowiązujących w Rzeczypospolitej Polskiej oraz w innym państwie

- podatek może być określony zgodnie z ust. 4d na wniosek wyrażony w rocznym zeznaniu podatkowym.

Stosownie do treści art 6 ust. 4d ustawy pdof, w przypadku, o którym mowa w ust. 4c, podatek jest określany w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy dochodów osoby samotnie wychowującej dzieci, z uwzględnieniem art. 7, przy czym do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany na zasadach określonych w niniejszej ustawie.

W myśl art. 6 ust. 4f ustawy pdof, sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 4d, nie ma zastosowania do osoby, która wychowuje wspólnie z drugim rodzicem albo opiekunem prawnym co najmniej jedno dziecko, w tym również gdy dziecko jest pod opieką naprzemienną, w związku z którą obydwojgu rodzicom zostało ustalone świadczenie wychowawcze zgodnie z art. 5 ust. 2a ustawy z dnia 11 lutego 2016 r. o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci (Dz. U. z 2022 r. poz. 1577 i 2140).

Dodatkowo art. 6 ust. 8 ustawy pdof stanowi, że sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4d, nie ma zastosowania, w przypadku gdy chociażby jeden z małżonków, osoba samotnie wychowująca dziecko lub jej dziecko:

1)stosuje przepisy:

a)art. 30c lub

b)ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, z wyjątkiem art. 6 ust. 1a tej ustawy

- w zakresie osiągniętych w roku podatkowym przychodów, poniesionych kosztów uzyskania przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do zwiększania lub pomniejszenia podstawy opodatkowania albo przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do dokonywania innych doliczeń lub odliczeń;

2)podlega opodatkowaniu na zasadach wynikających z ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Z powołanych przepisów wynika, że prawo do skorzystania z preferencyjnych zasad obliczania podatku dochodowego dla osób samotnie wychowujących dzieci (dziecko) zależy od spełnienia łącznie następujących warunków:

a)posiadania przez rodzica statusu osoby samotnie wychowującej dzieci (dziecko),

b)wychowywania przez rodzica samotnie w roku podatkowym dzieci (dziecka),

c)świadczenie wychowawcze zostało ustalone wyłącznie jednemu z rodziców w przypadku sprawowania nad dziećmi (dzieckiem) opieki naprzemiennej,

d)nieuzyskiwania przez rodzica i dzieci (dziecko) przychodów (dochodów), do których zastosowanie mają przepisy art. 30c ustawy pdof lub ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym z wyjątkiem najmu prywatnego - w zakresie osiągniętych w roku podatkowym przychodów, poniesionych kosztów uzyskania przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do zwiększania lub pomniejszenia podstawy opodatkowania albo przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do dokonywania innych doliczeń lub odliczeń,

e)niepodlegania przez rodzica i dzieci (dziecko) opodatkowaniu na zasadach wynikających z ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

W niniejszej sprawie znaczenie ma ustalenie zakresu pojęciowego wyrażenia „osoba samotnie wychowująca dziecko”, którego to wyrażenia nie definiuje ustawa pdof. Jak wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w wyroku z 10 sierpnia 2023 r., sygn. akt I SA/Kr 570/23, należałoby przyjąć, „że proces wychowywania dziecka realizowany jest przez każdego z rodziców „samotnie”. Jeżeli przez część czasu w roku dziecko zamieszkuje u jednego z rodziców, w stosunku do których sąd orzekł rozwód, to rodzic ten w tym czasie samodzielnie, tj. bez wsparcia drugiego rodzica wychowuje dziecko, natomiast przez pozostały czas dziecko wychowuje drugi z rodziców. Każdy z rodziców działa bez wsparcia drugiej osoby i samodzielnie dokonuje czynności związanych z wychowaniem i utrzymaniem dziecka, jednocześnie samodzielnie ponosząc przez część roku podatkowego koszty utrzymania dziecka. Zatem każdy z rodziców sprawujących opiekę i wychowujących dziecko w tak ustalonym systemie jest osobą samotnie wychowującą dziecko. O wspólnym wychowaniu dziecka nie świadczy fakt powierzenia władzy rodzicielskiej wspólnie obojgu małżonkom. Pojęcia te nie są tożsame, a pojęcie samotnego wychowania dziecka winno być rozpatrywane głównie w kontekście samodzielnego pokrywania przez podatnika kosztów związanych z wychowaniem i utrzymaniem dziecka.

Zastosowana przez ustawodawcę preferencja ma bowiem kontekst finansowy. (...) Sąd dodatkowo zauważa, że ustawodawca nie wprowadził żadnych ograniczeń czasowych uzasadniających skorzystanie z tej preferencji, co daje prawo do korzystania z niej zarówno osobom wychowującym dziecko samotnie przez znaczny okres czasu w roku podatkowym jak i osobom, które samotnie wychowują dziecko przez krótki okres roku podatkowego ani też nie powiązał zakresu prawa do skorzystania z preferencyjnego sposobu opodatkowania z czasem samotnego wychowania dziecka w roku podatkowym przez zastosowanie przy obliczaniu podatku korekty dostosowującej prawo do preferencji do faktycznego czasu samotnego wychowywania dziecka w roku podatkowym (przykładowo współczynnika procentowego). (...) Zgodnie z art. 6 ust. 4f u.p.d.o.f. preferencyjne opodatkowanie nie przysługuje samotnym rodzicom, którzy wychowują co najmniej jedno dziecko wspólnie, rozumiane także jako „naprzemienne” wykonywanie opieki nad dzieckiem w związku z którą obydwojgu rodzicom zostało ustalone świadczenie wychowawcze. Należy zauważyć, że taka redakcja przepisu nie modyfikuje rozumienia pojęcia „samotnego wychowywania dzieci”, lecz wyklucza jedynie wspólne opodatkowanie w określonym ustawą przypadku.”

Podobnie Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z  7 lutego 2023 r., sygn. akt II FSK 1766/20 stwierdził, że: „Pojęcie samotnego wychowania dziecka, wiąże się przede wszystkim z samodzielnym pokrywaniem przez podatnika kosztów związanych w wychowaniem i utrzymaniem dziecka i osobistym, bezpośrednim dbaniem o jego rozwój fizyczny i emocjonalny. W rozpoznawanej sprawie, rodzice nie wychowują i nie opiekują się dziećmi „wspólnie” (tj. jednocześnie w tym samym czasie i miejscu), ale każde z nich odrębnie, w wyznaczonym i uzgodnionym czasie, bez udziału drugiego z rodziców. Obydwoje opiekują się dziećmi i zaspokajają ich życiowe potrzeby, tworząc im dom, warunki rozwoju w miejscu swojego zamieszkania. Zatem wychowywanie dzieci, realizowane jest przez każdego z rodziców „samotnie”, bez udziału drugiego z rodziców w określonym przedziale czasowym w obrębie każdego roku kalendarzowego, będącego z mocy art. 11 Ordynacji podatkowej także rokiem podatkowym. O wspólnym (będącym antonimem samotnego), wychowaniu dzieci, nie świadczy fakt powierzenia władzy rodzicielskiej wspólnie obojgu małżonkom.”

Dodatkowo należy zauważyć, że w przypadku sprawowania pieczy (opieki) nad małoletnim dzieckiem przez oboje rodziców naprzemiennie, co ma miejsce w niniejszej sprawie, spełniony został warunek udzielenia świadczenia wyłącznie jednemu z rodziców, w tym przypadku Wnioskodawcy. Jak bowiem wskazano powyżej, z treść art. 6 ust. 4f ustawy pdof jednoznacznie wynika, że w przypadku gdy dziecko jest pod opieką naprzemienną, sposób opodatkowania, jak osoby samotnie wychowującej dzieci (dziecko), nie ma zastosowania wyłącznie wtedy, gdy obojgu rodzicom zostało ustalone świadczenie wychowawcze zgodnie z art. 5 ust. 2a ww. ustawy o pomocy państwa w wychowaniu dzieci. A contrario, jeśli takie świadczenie wychowawcze zostało przyznane wyłącznie jednemu rodzicowi, to nawet w przypadku gdy dziecko znajduje się pod opieka naprzemienną, rodzic, któremu przyznano to świadczenie ma prawo zastosować sposób opodatkowania jako osoba samotnie wychowująca dzieci (dziecko).

Wykładni przepisu art. 5 ust. 2a ww. ustawy o pomocy państwa w wychowaniu dzieci, dokonał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z  17 listopada 2023 r., sygn. akt I OSK 2340/21 stwierdzając, że: „Zgodnie z art. 4 ust. 2 pkt. 1 u.p.p.w.d. w brzmieniu obowiązującym w dacie wydania zaskarżonej decyzji, świadczenie wychowawcze przysługuje matce albo ojcu, jeżeli dziecko wspólnie zamieszkuje i pozostaje na utrzymaniu matki albo ojca, z zastrzeżeniem art. 5 ust. 2a tej ustawy. Z kolei art. 5 ust. 2a u.p.p.w.d. stanowi, że w przypadku gdy dziecko, zgodnie z orzeczeniem sądu, jest pod opieką naprzemienną obydwojga rodziców rozwiedzionych, żyjących w separacji lub żyjących w rozłączeniu sprawowaną w porównywalnych i powtarzających się okresach, kwotę świadczenia wychowawczego ustala się każdemu z rodziców w wysokości połowy kwoty przysługującego za dany miesiąc świadczenia wychowawczego. Z przepisu art. 4 ust. 2 pkt. 1 u.p.p.w.d. jednoznacznie wynika, że aby matka czy ojciec dziecka uzyskali prawo do świadczenia wychowawczego, to dziecko, którego wniosek dotyczy, musi z danym rodzicem zamieszkiwać oraz pozostawać na jego utrzymaniu. Analizowany przepis formułuje zatem dwa warunki przyznania świadczenia, to jest warunek wspólnego zamieszkiwania oraz warunek pozostawania przez dziecko na utrzymaniu matki albo ojca. Oba te warunki muszą zostać spełnione jednocześnie. Nie wystarczy bowiem jedynie wspólne zamieszkiwanie dziecka z matką albo ojcem albo tylko pozostawanie dziecka na utrzymaniu matki albo ojca.

Ustawa o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci nie definiuje pojęcia „zamieszkiwania” ani „wspólnego zamieszkiwania”. Określając treść pojęcia „wspólne zamieszkiwanie”, zawartego w art. 4 ust. 2 pkt. 1 u.p.p.w.d., należy zwrócić uwagę na to, że przepis ten mówi zarówno o wspólnym zamieszkiwaniu, jak i o pozostawaniu dziecka na utrzymaniu matki albo ojca. Mając na uwadze założenie o racjonalności ustawodawcy należy przyjąć, że pojęcie wspólnego zamieszkiwania nie może obejmować swoim zakresem sytuacji mieszczących się w ramach pojęcia „pozostawanie na utrzymaniu”. Skoro celem świadczenia wychowawczego jest częściowe pokrycie wydatków związanych z wychowywaniem dziecka, w tym z opieką nad nim i zaspokojeniem jego potrzeb życiowych (art. 4 ust. 1 u.p.w.d.), to należy przyjąć, że warunkiem koniecznym możności uczestniczenia w wychowywaniu dziecka i zaspokajaniu jego potrzeb jest zamieszkiwanie dziecka razem z rodzicem. Nie można bowiem wychowywać dziecka nie mieszkając z nim i nie mając z nim bezpośredniego kontaktu w sytuacjach dnia codziennego. Oznacza to konieczność przyjęcia, że w art. 4 ust. 2 pkt. 1 u.p.p.w.d. niewątpliwie chodzi o zamieszkiwanie w sensie faktycznym. Analiza przepisów dotyczących zagadnienia miejsca zamieszkania dziecka wskazuje na konieczność przyjęcia, że miejsce zamieszkania dziecka musi być w określonych sytuacjach rozumiane w sensie prawnym. Należy w tym miejscu przywołać art. 26 kodeksu cywilnego normujący zagadnienie miejsca zamieszkania dziecka. Zgodnie z tym przepisem miejscem zamieszkania dziecka pozostającego pod władzą rodzicielską jest miejsce zamieszkania rodziców albo tego z rodziców, któremu wyłącznie przysługuje władza rodzicielska lub któremu zostało powierzone wykonywanie władzy rodzicielskiej (§ 1). Jeżeli władza rodzicielska przysługuje na równi obojgu rodzicom mającym osobne miejsce zamieszkania, miejsce zamieszkania dziecka jest u tego z rodziców, u którego dziecko stale przebywa. Jeżeli dziecko nie przebywa stale u żadnego z rodziców, jego miejsce zamieszkania określa sąd opiekuńczy (§ 2). Należy również zauważyć, że sąd w wyroku orzekającym rozwód rozstrzyga o władzy rodzicielskiej nad wspólnym małoletnim dzieckiem obojga małżonków i kontaktach rodziców z dzieckiem oraz orzeka, w jakiej wysokości każdy z małżonków jest obowiązany do ponoszenia kosztów utrzymania i wychowania dziecka. Wiąże się z tym wskazanie przez sąd miejsca zamieszkania dziecka. Jeżeli sąd wskaże miejsce zamieszkania dziecka przy jednym z rodziców, to zasadniczy ciężar kosztów utrzymania i wychowania dziecka spoczywa wówczas na tym rodzicu, co nie wyklucza zarówno nałożenia przez sąd na drugiego rodzica obowiązku zapłaty alimentów na dziecko, jak i możności dobrowolnego udziału drugiego rodzica w kosztach utrzymania dziecka. Względy celowościowe przemawiają wówczas za przyznaniem świadczenia wychowawczego temu rodzicowi, którego miejsce zamieszkania jest równocześnie miejscem zamieszkania dziecka.”

Z powołanego powyżej wyroku NSA jednoznacznie wynika, że w przypadku sprawowania opieki naprzemiennie, przyznanie świadczenia wychowawczego ma miejsce na rzecz tego rodzica, którego miejsce zamieszkania jest równocześnie miejscem zamieszkania dziecka.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, miejscem zamieszkania małoletniej jest miejsce zamieszkania ojca tj. Pana, który sprawuje nad nią bezpośrednią pieczę. Z tego też powodu, wyłącznie na rzecz Pana zostało ustalone świadczenie wychowawcze, o którym mowa w art. 5 ust. 2a ustawy o pomocy państwa w wychowaniu dzieci.

Zatem warunek, o którym mowa w art. 6 ust. 4f ustawy pdof, wykluczający prawo do sposobu rozliczenia jako osoby samotnie wychowującej dzieci (dziecko), w niniejszej sprawie nie został spełniony.

Powyższe oznacza, że za 2023 r. przysługuje Panu prawo do określenia podatku w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy dochodów osoby samotnie wychowującej dzieci.

W uzupełnieniu wniosku doprecyzował Pan, że w przypadku Pana nie zachodzi opieka naprzemienna, co wynika zarówno z sentencji przedmiotowego wyroku, jak i opisu stanu faktycznego. Sąd określił zasady kontaktów małoletniej córki z matką oraz ustalił miejsce zamieszkania dziecka przy ojcu.

W literaturze wskazuje się, że opieka naprzemienna polega na tym, że dziecko spędza równą ilość czasu z obojgiem rodziców, tzn. może obejmować przebywanie z jednym rodzicem przez pewien okres, a następnie przeniesienie się do drugiego rodzica. W Pana przypadku taki sposób opieki nie został ustalony, ani realizowany. Małoletnia córka, zgodnie z orzeczeniem Sądu, mieszka i przebywa u Pana, utrzymując z matką kontakty.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Stosownie do art. 6 ust. 4c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r., poz. 2647 ze zm.):

Stosownie do art. 6 ust. 4d ww. ustawy:

Art. 6 ust. 4f ww. ustawy stanowi:

W myśl art. 6 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Z powyższego wynika, że ustawodawca uzależnił prawo do skorzystania z preferencyjnych zasad obliczania podatku dochodowego dla osób samotnie wychowujących dzieci od spełnienia łącznie następujących warunków:

• posiadania statusu osoby samotnie wychowującej dzieci (dziecko);
• wychowywania samotnie w roku podatkowym dzieci (dziecka);
• nieuzyskiwania przez rodzica i dzieci (dziecko) przychodów/dochodów, do których zastosowanie mają przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych;

Przepis art. 6 ust. 4c w związku z art. 6 ust. 4f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie może być odczytywany w ten sposób, że każda osoba mająca dzieci i znajdująca się w stanie wolnym lub w separacji jest osobą samotnie wychowującą dziecko.

Z istoty pojęcia „osoby samotnie wychowującej dziecko” wynika, że jest to osoba, która w określonej sytuacji, w określonym czasie zupełnie sama (bez udziału drugiej osoby) zajmuje się wychowywaniem dziecka, stale troszczy się o jego byt materialny i rozwój emocjonalny.

Przepis art. 6 ust. 4c ww. ustawy wymienia enumeratywnie osoby, którym przysługuje status osób samotnie wychowujących dzieci, odwołując się zarówno do statusu cywilnoprawnego osoby wychowującej dzieci (panna, kawaler, wdowa, wdowiec, rozwódka, rozwodnik lub osoba będąca w separacji), jak również do tego, że osoba ta musi faktycznie wychowywać dzieci samotnie, tj. bez wsparcia drugiego z rodziców. Jest to więc taka osoba, która stale troszczy się o byt materialny i rozwój emocjonalny dziecka, bez udziału (wsparcia) drugiej osoby.

Ustawodawca w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawarł definicji pojęcia „wychowywać”, należy odwołać się zatem do jego definicji słownikowych.

„Wychowywać” w słownikowym rozumieniu oznacza: zapewniając byt doprowadzić do osiągnięcia pełnego rozwoju psychicznego i fizycznego. Wychowywanie polega na stałym troszczeniu się o byt materialny dziecka oraz o jego rozwój emocjonalny. Wychowanie dziecka można określić jako kształtowanie osobowości dziecka poprzez kształtowanie jego samodzielności, obowiązkowości, rozwijanie predyspozycji intelektualnych i umiejętności praktycznych, kształtowanie światopoglądu, systemu wartości oraz postaw emocjonalnych.

W orzecznictwie i doktrynie wskazuje się, że wychowanie dziecka można określić jako kształtowanie osobowości dziecka poprzez kształtowanie jego samodzielności, obowiązkowości, rozwijanie predyspozycji intelektualnych i umiejętności praktycznych, kształtowanie światopoglądu oraz systemu wartości oraz postaw emocjonalnych (por. wyrok NSA z dnia 31 maja 2011 r., sygn. akt II FSK 30/10). Warunek „samotnego wychowywania dzieci” wynika wprost z art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ustawodawca nie dookreślił jednak, jak należy definiować pojęcie „samotnego wychowywania”.

Zgodnie z internetowym Słownikiem Języka Polskiego PWN, „samotny” to: (1) „żyjący sam, bez rodziny, przyjaciół”, (2) „znajdujący się w określonej sytuacji, w określonym czasie zupełnie sam”, (3) „spędzany, odbywany w pojedynkę, bez towarzystwa”, (4) „znajdujący się na odludziu”. Z kolei, „wychować — wychowywać” to: (1) „zapewnić dziecku opiekę i doprowadzić je do samodzielności”, (2) „przygotować kogoś do pracy w jakiejś dziedzinie”.

Samotne wychowywanie oznacza wychowywanie dziecka (dzieci) bez faktycznego udziału drugiego rodzica.

Natomiast, zaangażowanie w proces wychowawczy dziecka każdego z rodziców oznacza, że w roku podatkowym dziecko wychowywane jest wspólnie przez oboje rodziców, a nie samotnie przez któregokolwiek z nich. Przy wychowywaniu dziecka należy wziąć pod uwagę całokształt działań i czynności wykonywanych przez każdego z rodziców, w tym także tych o charakterze niewymiernym jak kształtowanie osobowości, światopoglądu, systemu wartości, postaw emocjonalnych.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w wyroku z 17 grudnia 2013 r., sygn. akt I SA/Bd 893/13 wskazał, że:

Na uwagę zasługuje również uzasadnienie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 22 października 2019 r. w sprawie sygn. akt I SA/Łd 475/19, z którego wynika, że:

Zatem, w sytuacji, gdy każdy z rodziców aktywnie uczestniczy w wychowywaniu dziecka – co przejawia się między innymi dzieleniem się wszelkimi obowiązkami związanymi z procesem wychowawczym dziecka, niezależnie od tego u kogo i pod czyją w danym momencie roku podatkowego opieką dziecko przebywa – nie można mówić o samotnym wychowywaniu dziecka przez któregokolwiek z rodziców.

Należy podkreślić, że samodzielna opieka nad dziećmi nie jest równoznaczna z samotną opieką. Fakt, że każdy z rodziców zajmuje się dziećmi w ustalonym czasie, czyli samodzielne i w tym czasie drugi rodzic nie uczestniczy w ich wychowaniu, nie oznacza że mamy do czynienia z samotnym wychowaniem dziecka.

Wskazać także należy, że w rodzinach pełnych również rodzice nie wychowują dzieci równocześnie. Nie zawsze bowiem opiekują się dzieckiem w tym samym miejscu i czasie. Podczas sprawowania opieki przez rodziców pozostających w związku małżeńskim (podobnie jak rodziców stanu wolnego) może zachodzić taka sytuacja, że w pewnym momencie dnia (a w szczególnych sytuacjach nawet w określonych dniach) dzieckiem zajmuje się tylko matka, innym razem tylko ojciec, jednakże w takiej sytuacji nie ma mowy o samotnym wychowywaniu dziecka przez któregokolwiek z rodziców.

Przyjęcie odmiennej wykładni stałoby w sprzeczności z uzasadnieniem wprowadzenia tej ulgi, z którego jednoznacznie wynika, że ustawodawca kierował ją tylko do osób, które samotnie troszczą się o codzienne zaspokojenie potrzeb dzieci, posiadając ściśle określony status cywilny.

Prawo do omawianej preferencji podatkowej będzie przysługiwało jedynie temu z rodziców, czy opiekunów prawnych, który będąc osobą stanu wolnego (za wyjątkiem ściśle w ustawie określonym) faktycznie w roku podatkowym samotnie dziecko wychowuje, czyli sprawuje nad nim samodzielnie ciągłą opiekę, bez jakiegokolwiek udziału drugiego rodzica w procesie wychowawczym.

Jednocześnie przepisy powyższej ustawy nie uzależniają prawa podatnika do preferencyjnego opodatkowania jego dochodów od tego, czy przez cały rok był osobą samotnie wychowującą dziecko. Wystarczające jest zatem, aby taki stan zaistniał w ciągu roku, a nie trwał przez cały rok.

W tym miejscu należy jednoznacznie podkreślić, że wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe są odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania, wynikającej z art. 84 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. 1997 Nr 78 poz. 483 ze zm.), stanowiącego, że:

Oznacza to, że wszelkie odstępstwa od tej zasady, muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle z jego literą. Co więcej, zgodnie z konstrukcją i systematyką ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe stanowią wyjątek od generalnej zasady powszechności opodatkowania wyrażonej w art. 9 ust. 1 ww. ustawy. Stąd też, korzystanie z każdej preferencji podatkowej, wymaga spełnienia warunków określonych w przepisach je konstytuujących. Tak więc, przepisy regulujące prawo do preferencyjnego rozliczenia powinny być interpretowane ściśle, niedopuszczalna jest ich interpretacja rozszerzająca.

Korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym przewidzianej w art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzależnione jest od spełnienia wszystkich przesłanek wymaganych do jej zastosowania.

Niezbędną przesłanką w przedmiotowej sprawie jest, jak już wcześniej zaznaczono, aby osoba, która chce skorzystać z preferencyjnego opodatkowania dochodów w trakcie roku podatkowego - faktycznie samotnie, tj. bez wsparcia drugiego z rodziców wychowywała dzieci.

Użycie określenia „osoba samotnie wychowująca dzieci” oznacza zatem, że intencją ustawodawcy było przyznanie prawa do rozliczenia dochodów jako osoba samotnie wychowująca dzieci jednemu z rodziców lub opiekunów prawnych, który faktycznie samotnie wychowuje dzieci.

Z opisu sprawy wynika, że Sąd …orzekł rozwiązanie Pana małżeństwa. W wyroku tym Sąd orzekł: wykonywanie władzy rodzicielskiej nad małoletnią córką powierzył obojgu rodzicom, z ustaleniem miejsca zamieszkania dziecka przy ojcu tj. Panu, jak w porozumieniu wychowawczym zawartym przez strony (załączonym do akt), ustalił kontakty matki dziecka z małoletnią córką w ten sposób, że będą się odbywały: w dwa weekendy każdego miesiąca od godz. 16.00 w piątek do godz. 18.00 w niedzielę, przy czym matka dziecka każdorazowo będzie odbierała i odwoziła córkę do jej miejsca zamieszkania, w wakacje przez okres łącznie czterech tygodni, przy czym termin kontaktów strony ustalają najpóźniej do końca lutego każdego roku, w którym będą przypadały wakacje, w ferie zimowe przez okres jednego tygodnia, przy czym termin kontaktów strony ustalają najpóźniej do końca grudnia roku poprzedzającego rok, w którym będą przypadały ferie, w okresie Świat Wielkanocnych i Bożego Narodzenia naprzemiennie, zobowiązując obie strony do ponoszenia kosztów utrzymania i wychowania małoletniej córki zasądził od matki dziecka na jej rzecz alimenty w kwocie 400,00 zł miesięcznie. Zgodnie z porozumieniem zawartym w „Rodzicielskim planie wychowawczym”, rodzice małoletniego dziecka w kwestii sposobu wykonywania władzy rodzicielskiej po rozwodzie postanowili, że miejscem zamieszkania małoletniej będzie miejsce zamieszkania ojca tj. Pana, sprawującego bezpośrednia pieczę nad córką. Kontakty matki z dzieckiem będą odbywały się w sposób ustalony w sprawie o rozwód, ojciec małoletniej tj. Pan, umożliwi jej matce dodatkowo swobodny kontakt z dzieckiem za pośrednictwem: telefonu, Internetu, drogą listową. Bieżące decyzje w sprawach dziecka podejmowane będą przez rodzica sprawującego w danym czasie bieżącą opiekę nad małoletnią, dziecko stron będzie uczęszczało do szkół wybranych w wyniku konsultacji matki z ojcem dziecka (tj. Pana), z uwzględnieniem rozsądnych oczekiwań dziecka. Każde z rodziców będzie miało prawo do kontaktu ze szkołą i uczestniczenia w zebraniach szkolnych. Dziecko będzie uczęszczało na zajęcia pozalekcyjne, których wyboru dokona ojciec małoletniej po konsultacji z matką dziecka, z uwzględnieniem oczekiwań dziecka. Oboje rodzice będą mieli dostęp do dokumentacji dotyczącej edukacji, opieki medycznej oraz innej, związanej z ważnymi aspektami życia dziecka. Każde z rodziców zobowiązuje się do niezwłocznego informowania drugiego rodzica o istotnych okolicznościach dotyczących ważnych aspektów życia dziecka. Każde z rodziców zobowiązuje się nie podważać autorytetu i dobrego imienia drugiego rodzica. Rodzice zobowiązują się do rozwiązywania problemów wynikających z wyżej zawartych ustaleń, na drodze dyskusji, z poszanowaniem równości praw obu stron. Sąd w przedmiotowym wyroku nie orzekł o opiece naprzemiennej. W roku 2023 (i nadal) faktycznie wykonywał Pan (i wykonuje) władzę rodzicielską w stosunku do małoletniej córki poprzez m.in.: zabezpieczanie opieki lekarskiej, w tym leczenia szpitalnego, ponoszenie kosztów codziennego utrzymania, kosztów związanych z wypoczynkiem córki (np. wspólne wyjazdy na wakacje), troszczenie się o jej rozwój fizyczny i emocjonalny, ponoszenie wydatków na sprzęt wykorzystywany przez córkę do nauki w szkole (np. zakup lpad, Iphone Aplle), dowóz córki do szkoły z miejsca zamieszkania w Jonkowie, opłacanie indywidualnych zajęć rehabilitacyjnych, ponoszenie kosztów związanych z uprawianiem przez córkę sportu (strzelectwo sportowe), udział w wywiadówkach szkolnych itp. Samodzielnie dokonywał Pan (i dokonuje nadal) czynności związanych z wychowaniem i utrzymaniem dziecka, jednocześnie samodzielnie ponosi przez cały rok podatkowy koszty wychowania i utrzymania dziecka. Była żona była informowana przez Pana oraz przez córkę o stanie zdrowia i o wdrożonym leczeniu, chodzi z córką do ginekologa i dermatologa. Córka sama wybrała szkołę, jak i zajęcia dodatkowe i wybór przez nią dokonany został zaakceptowany przez oboje rodziców. Z uwagi na inflację, była żona w ramach alimentacji (nie wnosił Pan do Sądu o podwyższenie alimentów), dodatkowo opłacała kwotę 50 zł na kartę miejską (obecnie młodzież w Olsztynie po spełnieniu przesłanek korzysta za darmo ze środków transportu publicznego), kwotę 60 zł za godzinę na zajęcia z gry na gitarze (w zależności od czasu wolnego córki), opłacała lekcje języka angielskiego. Córka informowała Pana, że matka daje jej kieszonkowe w różnych kwotach. W 2023 r. matka nie organizowała wspólnych ferii ani wakacji, za to córka spędzała z matką czasami weekendy. Natomiast w święta, z reguły na jeden dzień zawoził Pan córkę do dziadków (rodziców matki) gdzie spotykała się z matką.

Zatem, z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że zarówno Pan, jako ojciec, jak i matka dziecka, współuczestniczycie w wychowaniu dziecka, pomimo że nie zamieszkujecie ze sobą. Wychowywanie dziecka zostało w sposób szczegółowy opisany w wyroku Sądu, w porumienieniu zawartym w „Rodzicielskim planie wychowawczym”.

Nie sposób bowiem uznać, że w przedstawionym przez Pana stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym, w tak zorganizowanym trybie wykonywania władzy rodzicielskiej (na podstawie zawartego porozumienia wychowawczego), zachodzą dwa odrębne procesy wychowania, tj. osobny samotny proces przeprowadza matka, gdy opiekuje się dzieckiem, a zupełnie inny proces wychowywania zachodzi podczas, gdy dziecko przebywa z Panem. Wychowania dziecka nie da się „podzielić”, bowiem jest to ciągły i długotrwały rozwój, na który w tym przypadku składa się wspólna praca obojga rodziców.

Mając na uwadze powyższe, nie spełnia Pan warunków określonych w art. 6 ust. 4c w związku z art. 6 ust. 4f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zatem nie może Pan zostać uznany za osobę samotnie wychowującą dziecko. W konsekwencji, nie przysługuje Panu prawo do skorzystania z preferencyjnego rozliczenia, o którym mowa w tym przepisie jako osobie samotnie wychowującej dziecko za rok 2023.

Zatem Pana stanowisko jest nieprawidłowe.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Pana i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Organ podkreśla, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.) jest sam przepis prawa. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w ..., ul. …, ….

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).