Niepodleganie opodatkowaniu podatkiem VAT sprzedaży Nieruchomości 2 i Nieruchomości 3.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług – jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

6 czerwca 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 6 czerwca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT sprzedaży Nieruchomości 2 i Nieruchomości 3 (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 1). Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 30 lipca 2024 r. (wpływ 30 lipca 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, zamieszkałą przy ulicy a, Z, PESEL: (...). Wnioskodawca ma nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm., dalej zwana ustawą o PIT).

Wnioskodawca osiąga swoje dochody przede wszystkim z tytułu umowy o pracę, umowy zlecenie oraz wynajmu prywatnego.

Pierwszy lokal mieszkalny Wnioskodawca kupił 24 stycznia 2019 r. (dalej jako Nieruchomość 1). Lokal ten znajduje się przy ul. b w P. Wnioskodawca posiadał tam zameldowanie czasowe w okresie od (…) r. do (…) r. Jednocześnie, mieszkanie to zostało kupione z przeznaczeniem na wynajem. I tak, od września 2020 r. jest najmowane przez 6 osób, z którymi wynajmujący zawiera umowy najmu na okres około roku z przeznaczeniem na cele mieszkaniowe (dla studentów). Wnioskodawca nadal pozostaje właścicielem nieruchomości, z dalszym zamiarem jego wynajmu, bez wykorzystywania go na własne cele mieszkaniowe.

Kolejny lokal mieszkalny Wnioskodawca nabył 2 października 2021 r. (dalej jako Nieruchomość 2). Lokal ten znajduje się przy ul. c w J. Wnioskodawca kupił go od kolegi, który był w naglącej potrzebie posiadania określonej sumy pieniędzy, którą częściowo zaspokoiła sprzedaż tej nieruchomości. Wnioskodawca w celu sfinansowania jej zakupu zaciągnął kredyt gotówkowy. Lokal był w złym stanie technicznym, wyposażony był w zniszczone meble oraz towarzyszył mu ciężki do pozbycia się nieprzyjemny zapach. Wnioskodawca w związku ze zbliżającym się terminem porodu swojej małżonki zdecydował się zbyć tę nieruchomość 6 listopada 2021 r. (żona była (…) miesiącu ciąży). Wnioskodawca nie zdecydował się na remont z uwagi na potrzebę szybkiej zmiany miejsca zamieszkania. W tym samym czasie zamieszkiwał on z małżonką w najmowanym lokalu mieszkalnym.

Trzecią nieruchomością, którą nabył Wnioskodawca 23 września 2022 r., był budynek mieszkalny w miejscowości M (dalej jako Nieruchomość 3). Jej stan techniczny był bardzo zły, uniemożliwiający zamieszkanie. Wnioskodawca wraz z małżonką pierwotnie chcieli wyremontować tenże budynek w sposób umożliwiający zamieszkanie wraz z potomstwem, jednak pod koniec maja 2023 r. dowiedzieli się o wypowiedzeniu umowy najmu dotychczas zamieszkiwanego przez nich lokalu mieszkalnego (wynajmujący przeznaczył je na sprzedaż). W związku z tym, że małżonka Wnioskodawcy była wtedy w (…) miesiącu ciąży, a budynek ten nie był wyremontowany i nie było możliwości by się tam wprowadzić z potomstwem, małżonka kupiła budynek mieszkalny od jej dziadka, do którego wprowadzili się w połowie czerwca 2023 r. Do tej pory małżeństwo w nim zamieszkuje, a w tej sytuacji nieruchomość położona w M przestała być potrzebna. W związku z tym Wnioskodawca wystawił ją na sprzedaż 14 lipca 2023 r., a do jej sprzedaży doszło 15 marca 2024 r. Wnioskodawca z uwagi na brak czasu skorzystał z usługi pośrednika przy sprzedaży.

Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy sprzedaż nieruchomości położonej w J (Nieruchomość 2) oraz M (Nieruchomość 3) wypełnia definicję działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o PIT oraz ustawy o VAT (ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t .j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361) oraz czy Wnioskodawca przy zbyciu nieruchomości położonej w J (Nieruchomość 2) miał prawo do skorzystania z tzw. ulgi mieszkaniowej. W związku z tym, wnosi on o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej.

Doprecyzowanie i uzupełnienie opisu stanu faktycznego

1.Wnioskodawca kupił Nieruchomość 2, aby w niej zamieszkać. By zrealizować ten cel posprzątał mieszkanie oraz zlecił test instalacji gazowej, by móc podłączyć mieszkanie do sieci gazowej. Dowiadywał się również jak usunąć nieprzyjemny zapach z mieszkania.

Wnioskodawca kupił Nieruchomość 3, aby w niej zamieszkać. By zrealizować ten cel posprzątał mieszkanie, podłączył prąd oraz usunął pleśń ze ścian. Palił regularnie w piecu zimą, aby nie dopuścić do powrotu pleśni. Poprawił bądź wymienił uszkodzone dachówki, przez które wcześniej przeciekał dach. Ponad klatką schodową wyrównał ściany płytami kartonowo-gipsowymi.

2.W Nieruchomości 2 – Wnioskodawca nie przeprowadzał prac remontowych.

W Nieruchomości 3 – Wnioskodawca przeprowadził prace remontowe opisane w odpowiedzi na pytanie nr 1.

3.W przypadku obu nieruchomości Wnioskodawca nie poniósł nakładów w celu ich ulepszenia i przygotowania do sprzedaży.

4.W odpowiedzi na pytanie „Czy podjął Pan jakiekolwiek działania marketingowe w celu sprzedaży Nieruchomości 2 i Nieruchomości 3 (np. korzystał z biura nieruchomości, przygotowywał oferty sprzedaży)? Jeśli tak – prosimy wskazać jakie (udzielić informacji odrębnie dla każdej nieruchomości)”, Wnioskodawca wskazał, że:

Nieruchomość 2 – wystawił na platformie (...), bez pośrednika;

Nieruchomość 3 – wystawił na platformie (...). Po urodzeniu dziecka, z racji braku czasu, Wnioskodawca skorzystał z usług pośrednika nieruchomości. Po paru miesiącach osobiście Wnioskodawca dodał ogłoszenie na serwisie (...), wskutek czego udało się sprzedać tę nieruchomość. Pośrednik nie przyczynił się, więc do faktu zbycia nieruchomości.

5.W odpowiedzi na pytanie „Czy przed sprzedażą zostało udzielone przez Pana jakiekolwiek pełnomocnictwo dotyczące sprzedaży Nieruchomości 2 i Nieruchomości 3, jeżeli tak to komu oraz do czego takie ewentualne pełnomocnictwo/pełnomocnictwa będą uprawniały (jakie konkretnie czynności przed sprzedażą zostały na podstawie tych pełnomocnictw dokonane)?” Wnioskodawca wskazał, że:

Nieruchomość 2 – brak pełnomocnictwa.

Nieruchomość 3 – w umowie pośrednictwa sprzedaży widnieje zapis „Zamawiający upoważnia Wykonawcę w zakresie objętym tą umową do wglądu oraz pobierania odpowiednich wypisów, odpisów i zaświadczeń z ewidencji gruntów i budynków, planach miejscowych, uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego oraz warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.”. Ponownego podkreślenia wymaga tutaj jednak fakt braku przyczynienia się pośrednika do ostatecznego zawarcia transakcji oraz fakt skorzystania z jego usług w celu innym niż zmaksymalizowanie zysku ze sprzedaży.

6.Nieruchomość 2 – kupiec zgłosił się po zobaczeniu ogłoszenia na platformie (...). Nieruchomość 3 – kupiec zgłosił się po zobaczeniu ogłoszenia na serwisie (...).

7.W odpowiedzi na pytani: „W jaki sposób Nieruchomość 2 i Nieruchomość 3 były wykorzystywane od momentu ich nabycia do dnia sprzedaży?” Wnioskodawca wskazał, że:

Nieruchomość 2 – regularne przebywanie (praktycznie codziennie), spożywanie posiłków, praca (zdalna), spotkania z rodziną i przyjaciółmi.

Nieruchomość 3 – regularne przebywanie (praktycznie codziennie) spożywanie posiłków, praca (zdalna), spotkania z rodziną i przyjaciółmi (w tym ogniska, grille), w okresie zimowym dbanie o zapewnienie ciepła (palenie w piecu).

8.W Nieruchomości 2 Wnioskodawca realizował własne cele mieszkaniowe, od kiedy ją kupił do czasu podpisania umowy przedwstępnej sprzedaży. Przez realizowanie celów mieszkaniowych Wnioskodawca rozumie regularne przebywanie (praktycznie codziennie), spożywanie posiłków, pracę (praca zdalna), spotkania z rodziną i przyjaciółmi.

W Nieruchomości 3 Wnioskodawca realizował własne cele mieszkaniowe, od momentu kupna do momentu przeprowadzenia się do domu swojej żony. Przez realizowanie celów mieszkaniowych Wnioskodawca rozumie regularne przebywanie (praktycznie codziennie), spożywanie posiłków, pracę (praca zdalna), spotkania z rodziną i przyjaciółmi (w tym ogniska, grille), w okresie zimowym dbanie o zapewnienie ciepła (palenie w piecu).

9.Obie wskazane w pytaniu nieruchomości stanowią wyłącznie majątek odrębny Wnioskodawcy.

10.Pomiędzy Wnioskodawcą, a małżonką nie istnieje ustrój małżeńskiej wspólności majątkowej.

11.Przy sprzedaży Nieruchomości 2 była zawarta umowa przedwstępna, której dodatkowym warunkiem było całkowite wysprzątanie piwnicy.

Przy sprzedaży Nieruchomości 3 była zawarta umowa przedwstępna. Nie zawierała ona jednak dodatkowych warunków do spełnienia w celu zawarcia umowy sprzedaży.

12.Żadna ze wskazanych w pytaniu nieruchomości nie była przedmiotem umowy najmu, dzierżawy, ani innej umowy o podobnym charakterze.

13.Wnioskodawca nie dokonywał w przeszłości sprzedaży innych nieruchomości niż wskazane we wniosku.

14.Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości przeznaczonych do sprzedaży.

15.Wnioskodawca nie zamierza nabywać innych nieruchomości w celu ich sprzedaży.

16.Nieruchomości nie były nabyte ani użytkowane w celach zarobkowych. Nie były wynajmowane, dzierżawione i nie były także przedmiotem umów o podobnym charakterze. Ich sprzedaż była podyktowana przesłankami czysto pragmatycznymi, w szczególności faktem zaprzestania użytkowania nieruchomości. Sprzedaż nie była dokonana z wyłącznym nastawieniem na osiągnięcie jak najwyższego dochodu będącego różnicą między ceną sprzedaży, a ceną zakupu wskazanych nieruchomości. Wnioskodawca nie dokonywał też czynności, które mogłyby temu faktowi zaprzeczyć. Jednocześnie Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym podatnikiem VAT-u. Wnioskodawca nie prowadził nigdy działalności rolniczej i nie jest rolnikiem ryczałtowym. Natomiast ustalenie czy sprzedaż opisanych we wniosku nieruchomości następuje w ramach wykonywania działalności zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług jest przedmiotem jednego z pytań zadanych przez Wnioskodawcę we wniosku.

17.Nieruchomości są w pełni częścią majątku osobistego Wnioskodawcy i nie posiada on wspólności majątkowej z małżonką, zatem małżonka nie wykorzystywała ich w ogóle.

18.Wnioskodawca szczegółowo udzielił odpowiedzi na wszystkie poprzednie pytania zadane przez Organ, w szczególności dotyczących okoliczności towarzyszących zakupowi i zbyciu opisanych we wniosku nieruchomości, a także sposobu, w jaki je wykorzystywał. Zwrócił się do Organu z pytaniem, które dotyczy właśnie ustalenia, czy dokonana przez Wnioskodawcę sprzedaż spełnia definicję działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie zarządza żadną nieruchomością, nie świadczy usług budowlanych, a nieruchomość wynajmuje prywatnie (z majątku prywatnego).

Pytanie

Czy sprzedaż przez Wnioskodawcę Nieruchomości 2 oraz Nieruchomości 3 opisanych w stanie faktycznym stanowi przedmiot działalności gospodarczej i wypełnia jej definicję zawartą w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, a w konsekwencji stanowi odpłatną dostawę towaru w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT? (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 1)

Pana stanowisko w sprawie

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

Należy mieć też na uwadze, że dla uznania danego majątku za prywatny istotny jest sposób jego wykorzystania i charakter działań podejmowanych w odniesieniu do niego w całym okresie posiadania przez dany podmiot. Aby majątek uznać za prywatny musi być on w całym okresie posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych. Potwierdził to Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej wyłącznie do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

W kontekście powyższego nie prowadzi samodzielnie działalności gospodarczej osoba, która jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku prywatnego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy), jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W przedstawionym stanie faktycznym, zarówno przy sprzedaży Nieruchomości 2, jak i Nieruchomości 3 głównym celem Wnioskodawcy nie było osiągnięcie korzyści majątkowej, która jednak powstała z dwóch różnych przyczyn. W przypadku Nieruchomości 2 wynikało to z korzystnej oferty, którą przedstawił Wnioskodawcy jego kolega, któremu zależało na niezwłocznym wpływie środków pieniężnych. Natomiast w przypadku sprzedaży Nieruchomości 3 wynikało to z upływu czasu oraz ogólnym wzroście cen nieruchomości. W obu przypadkach powodem sprzedaży były czynniki uwarunkowane prywatną sytuacją Wnioskodawcy, tj. ciąża małżonki czy też konieczność zapewnienia odpowiednich warunków mieszkaniowych rodzinie.

Zatem biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem Wnioskodawcy należy uznać, że w opisanym stanie przyszłym dojdzie do zwykłej sprzedaży rzeczy, co oznacza, że sprzedaż nie będzie podlegała pod VAT.

Analogiczne stanowisko przedstawił Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w indywidualnej interpretacji podatkowej z 16 marca 2023 r. o sygn. 0114-KDIP1-3.4012.93.2023.1.JG Organ wskazał, że osoby fizyczne, które dokonują sprzedaży, przekazania bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, wykluczone są z grona podatników VAT. Dłużnik jest osobą fizyczną, która nabyła nieruchomość na cele prywatne jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej. Nie jest podatnikiem podatku VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku – jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Zatem należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy:

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1 zE zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE”:

Należy więc przyjąć, że na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości zarówno gruntowych jak i zabudowanych dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jednak nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Według przepisu art. 15 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy:

Mając na względzie powyższe stwierdzić należy, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania bądź darowizny towarów stanowiących część majątku prywatnego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

Natomiast wykorzystywanie składników majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania i które polega na czerpaniu dochodów ze składnika majątku, wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej. Każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

Zatem wykorzystywanie majątku należącego do danej osoby stanowi działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ustawy.

Pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy. Zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku prywatnego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być, np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

W rozpatrywanej sprawie należy również odwołać się do orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10), z którego wynika, że dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Z ww. orzeczenia wynika również, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z opisu sprawy wynika, że jest Pan właścicielem m.in. lokalu mieszkalnego (Nieruchomość 2) i budynku mieszkalnego (Nieruchomość 3). Nieruchomość 2 i Nieruchomość 3, aby kupił Pan w nich zamieszkać. W tym celu podjął Pan określone działania. Posprzątał Pan mieszkanie, zlecił test instalacji gazowej, dowiadywał się jak usunąć nieprzyjemnych zapach z lokalu. Natomiast, aby zamieszkać w Nieruchomości 3 posprzątał Pan mieszkanie, podłączył prąd oraz usunął pleśń ze ścian. Palił Pan regularnie w piecu, aby nie dopuścić do powrotu pleśni. Wymienił Pan również uszkodzone dachówki, wyrównał ściany płytami kartonowo-gipsowymi. W Nieruchomości 2 i Nieruchomości 3 realizował Pan własne cele mieszkaniowe. Z uwagi na okoliczności, że Pana małżonka był w zaawansowanej ciąży zdecydował się Pan w roku 2021 zbyć Nieruchomość 2, a w roku 2023 Nieruchomość 3. Z uwagi na brak czasu skorzystał Pan z usługi pośrednika przy sprzedaży Nieruchomości 3, lecz po paru miesiącach osobiście dodał Pan ogłoszenie, wskutek czego udało się sprzedać tę nieruchomość. Pośrednik nie przyczynił się, więc do faktu zbycia nieruchomości. Również Nieruchomość 2 nie została zbyta przy pomocy pośrednika. Nie poniósł Pan nakładów na Nieruchomość 2 i Nieruchomość 3 w celu ich ulepszenia i przygotowania do sprzedaży. Wskazał Pan, że Nieruchomość 2 i Nieruchomość 3 nie były nabyte, ani użytkowane w celach zarobkowych. Nie były wynajmowane, dzierżawione i nie były także przedmiotem umów o podobnym charakterze. Nie dokonywał Pan w przeszłości sprzedaży innych nieruchomości, niż wskazane we wniosku. Nie posiada Pan innych nieruchomości przeznaczonych do sprzedaży, a także nie zamierza Pan nabywać innych nieruchomości w celu ich sprzedaży.

Pana wątpliwości dotyczą ustalenia, czy sprzedaż Nieruchomości 2 i Nieruchomości 3 będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 1).

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów dostawa towarów (w tym nieruchomości) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Jak wskazano wyżej – odwołując się do treści przepisów ustawy – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku prywatnego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

W sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać Pana w związku ze sprzedażą Nieruchomości 2 i Nieruchomości 3 za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. Będzie więc Pan dokonywał sprzedaży Nieruchomości 2 i Nieruchomości 3 w ramach majątku prywatnego, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której nie mają zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym, sprzedaż Nieruchomości 2 i Nieruchomości 3 nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż z tego tytułu nie jest Pan uznany za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy prowadzącego działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Dostawa Nieruchomości 2 i Nieruchomości 3 – nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy.

Podsumowując, stwierdzam, że dokonując sprzedaży Nieruchomości 2 i Nieruchomości 3, nie działa Pan w charakterze podatnika podatku, w związku z powyższym czynność ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Tym samym, Pana stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku jako nr 1 należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym. Pan ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym jego przedstawieniem. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie stanu faktycznego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

W myśl art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa:

W interpretacji udzielono odpowiedzi w zakresie zadanych pytań i przedstawionego stanowiska. Inne kwestie nieobjęte pytaniami nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone.

Wniosek w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych podlega odrębnemu rozpatrzeniu.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).