Rozliczenie zakupu sieci światłowodowej jako środka trwałego.

Interpretacja indywidualna

 – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

3 czerwca 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 3 czerwca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy rozliczenia zakupu sieci światłowodowej. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 18 lipca 2024 r. (wpływ 19 lipca 2024 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Prowadzi Pan działalność gospodarczą pod nazwą A wpisaną do Centralnej Ewidencji Działalności Gospodarczej, NIP (...), REGON (...) w zakresie działalności podstawowej zakwalifikowanej jako: 61.10.Z Działalność w zakresie telekomunikacji przewodowej, opodatkowanej na zasadach ogólnych( PKPiR) podatek liniowy.

Pana Firma zawarła w lutym 2024 r. umowę kupna sieci światłowodowej zlokalizowanej na terenie gmin X oraz Y o długości (...) km, na podbudowie energetycznej (...). Za przedmiot umowy strony ustaliły cenę w wysokości (...) zł netto + obowiązujący podatek VAT. Dodatkowo Strony postanowiły, że wykonanie Umowy będzie następowało sukcesywnie w okresie 24 miesięcy, określając zakres przejęcia prawa własności sieci na Pana na 3 części [po 1/3 części co 8 miesięcy – dopisek organu] po 8 miesięcy każda, tj. po wpłacie 8 rat, staje się właścicielem sieci w obszarze określonym w umowie, po 16 ratach staje się właścicielem sieci w obszarze określonym w umowie, a z chwilą zapłaty ostatniej 24 raty staje się Pan właścicielem prawa własności do pozostałej części sieci zgodnie z załącznikiem do umowy.

Strony określiły, że zaplata ceny sprzedaży nastąpi w okresie 24 miesięcy, tj. od (...) lutego 2024 r. do (...) lutego 2026 r. Począwszy od (...) marca 2024 r. do umowy dołączono harmonogram spłaty stanowiący jej Załącznik.

W okresie umowy (spłaty) będzie przysługiwało Panu prawo do korzystania i pobierania pożytków z przedmiotu umowy i prowadzenia działalności gospodarczej. Zgodnie z harmonogramem spłaty otrzymuje Pan od Sprzedawcy sieci raz w miesiącu fakturę VAT na sprzedaż infrastruktury światłowodowej (sieci) wg umowy, z oznaczeniem numeru spłaty raty.

Według Pana zakupiona sieć nie spełnia kryteriów środka trwałego, zapisanego w art. 22a, ust. 1, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj.:

a.przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok,

b.stanowią własność lub współwłasność podatnika,

c.zostały nabyte lub wytworzone we własnym zakresie,

d.są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia ich do używania,

e.są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub leasingu.

Wobec powyższego otrzymaną od sprzedawcy fakturę rozpoznaje Pan jako koszt podatkowy i zarachowuje jako pozostały wydatek w kolumnie „13” PKPiR.

Uzupełnienie wniosku

Na pytanie: Kiedy przekazano Panu prawo do korzystania z przedmiotu umowy?

Odpowiedział Pan:

Prawo do korzystania z przedmiotu umowy i pobierania pożytków nastąpiło protokołem zdawczo-odbiorczym w ciągu 5 dni od podpisania umowy, tj. dnia (...) lutego 2024 r.

Na pytanie: Czy przekazanie Panu tego prawa dotyczyło jednorazowo całej sieci, czy przekazania dokonano etapami? Jeśli etapami – prosiliśmy, żeby Pan podał poszczególne daty przekazania etapów.

Odpowiedział Pan:

Przekazanie prawa do korzystania z przedmiotu umowy dotyczyło jednorazowo całej sieci i odbyło się protokołem zdawczo-odbiorczym w dniu (...) lutego 2024 r.

Na pytanie: Czy w dniu wydania Panu sieci światłowodowej do korzystania, była ona kompletna i zdatna do użytku?

Odpowiedział Pan:

W dniu wydania do korzystania sieci światłowodowej była ona kompletna i zdatna do użytku.

Na pytanie: W jaki sposób wykorzystuje Pan przedmiot umowy w prowadzonej działalności?

Odpowiedział Pan:

Przedmiotowa sieć światłowodowa wykorzystywana jest do świadczenia usług na rzecz podmiotu, który wnioskuje o dostęp telekomunikacyjny oraz na potrzeby świadczenia usług dostępu do internetu i telewizji.

Na pytanie: Czy zamierza Pan wykorzystywać sieci światłowodową w swojej działalności dłużej niż rok od dnia wydania jej Panu do korzystania?

Odpowiedział Pan:

Zakupioną sieć światłowodową zamierzam wykorzystywać w prowadzonej działalności dłużej niż rok.

Na pytanie: Czy z chwilą zapłaty przez Pana ostatniej raty, sieć światłowodowa będzie kompletna i zdatna do użytku?

Odpowiedział Pan:

Z chwilą zapłaty ostatniej raty sieć światłowodowa będzie kompletna i zdatna do użytku.

Na pytanie: Jak długo, po spłacie ostatniej raty, zamierza Pan wykorzystywać w swojej działalności sieć światłowodową?

Odpowiedział Pan:

Zakupioną sieć światłowodową zamierzam wykorzystywać w prowadzonej działalności przez co najmniej 15-20 lat.

Na pytanie: Jaki związek mają ponoszone przez Pana opłaty z osiąganymi przez Pana przychodami lub z ich zachowaniem albo zabezpieczeniem?

Odpowiedział Pan:

Rozszerzyłem działalność na nowych klientów i nowy teren, którzy generują dodatkowe przychody z prowadzonej przeze mnie działalności, oraz zaoferowałem możliwość korzystania z szybkiej sieci internetu.

Na pytanie: Dlaczego przejęcia prawa własności sieci na Pana podzielono na 3 części po 8 miesięcy każda? Czy np. każda 1/3 cześć tej sieci stanowi samodzielną sieć, niezależną od pozostałej części? Czy całość stanowi jeden obiekt inwentarzowy?

Odpowiedział Pan:

W celu zabezpieczenia interesów kupującego, każda 1/3 część tej sieci światłowodowej stanowi samodzielną sieć niezależną od pozostałej, całość też może stanowić jeden obiekt inwentarzowy.

Na pytanie: Czy dla uzyskania prawa własności do sieci światłowodowej, oprócz dokonywania ww. comiesięcznych opłat, był Pan zobowiązany do innych świadczeń na rzecz Sprzedającego?

Odpowiedział Pan:

Oprócz comiesięcznych opłat nie jestem zobowiązany do innych świadczeń na rzecz Sprzedającego, ale jestem zobowiązany do bieżącej konserwacji sieci światłowodowej, usuwania awarii, przeprowadzania remontów sieci.

Pytania

1.Czy podatnik postępuje prawidłowo ujmując raty spłat wynikających z Harmonogramu Spłat bezpośrednio w kosztach podatkowych na podstawie otrzymanej od Sprzedawcy Faktury VAT

2.Czy podatnik powinien zakupioną infrastrukturę światłowodową (sieć) ująć w wykazie Środków Trwałych proporcjonalnie do spłaconej części sieci i rozpocząć amortyzację po spłacie 8 raty, 16 raty i 24 raty?

3.Czy podatnik powinien zakupioną infrastrukturę światłowodową (sieć) ująć w wykazie Środków Trwałych i rozpocząć amortyzację od całej wartości sieci po spłacie ostatniej 24 raty?

Pana stanowisko

Pana zdaniem, ze względu na fakt, że zakupiona sieć nie spełnia ustawowej definicji środka trwałego zgodnie z art. 22a ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to każda faktura potwierdzająca spłatę raty stanowi koszt podatkowy, który bezpośrednio może Pan zarachować w koszty podatkowe w kolumnie „13” PKPiR jako pozostałe wydatki.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które Pan przedstawił we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą zostać spełnione następujące warunki, tzn. dany wydatek:

·został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność Podatnika przez osoby inne niż Podatnik),

·jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została Podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

·pozostaje w związku z prowadzoną przez Podatnika działalnością gospodarczą,

·poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

·został właściwie udokumentowany,

·nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 wskazanej ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Kosztami uzyskania przychodów prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z tą działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów wskazanej ustawy nie podlegają wyłączeniu z tych kosztów. Przy czym związek przyczynowy między poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Co do zasady, wydatki na nabycie i wytworzenie środków trwałych oraz na nabycie wartości niematerialnych i prawnych nie są kosztem uzyskania przychodów, chyba że dochodzi do odpłatnego zbycia tych środków i wartości. Wydatki te mogą natomiast być odniesione w koszty podatkowe przez odpisy amortyzacyjne dokonywane zgodnie z przepisami podatkowymi.

W myśl art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23. W przypadku spółek nieruchomościowych odpisy dotyczące środków trwałych zaliczonych do grupy 1 Klasyfikacji nie mogą być w roku podatkowym wyższe niż dokonywane zgodnie z przepisami o rachunkowości odpisy amortyzacyjne lub umorzeniowe z tytułu zużycia środków trwałych, obciążające w tym roku podatkowym wynik finansowy jednostki.

Stosownie natomiast do treści art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

a)budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

b)maszyny, urządzenia i środki transportu,

c)inne przedmioty

1.– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Z przytoczonych przepisów wynika zatem, że składnik majątkowy może być uznany za środek trwały w przypadku łącznego spełnienia następujących warunków:

·musi stanowić własność lub współwłasność podatnika,

·musi być kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania - ustawodawca nie określił bliżej tych warunków, jednakże należy stwierdzić, że warunki te spełnia składnik majątku, który jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne pozwalające na jego funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem, sprawny techniczne i zalegalizowany prawnie w formie ewentualnie wymaganych uprawnień, homologacji i pozwoleń na użytkowanie,

·jego przewidywany okres używania musi być dłuższy niż rok,

·musi być wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą lub oddany do używania innym podmiotom, na podstawie umów wymienionych w cyt. art. 22a ust. 1 ww. ustawy, tj. na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub leasingu.

Podkreślenia wymaga, że o tym co jest celowe i potrzebne, czyli racjonalnie uzasadnione w prowadzonej działalności decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa zatem obowiązek wykazania, że dany wydatek spełnia ustawowe kryteria uznania go za koszt uzyskania przychodu, tj. w szczególności obowiązek wykazania związku kosztów z działalnością gospodarczą, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii.

Wydatki na nabycie, wytworzenie i ulepszenie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych są zaliczane do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne.

Przepis art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy stanowi, że:

Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów:

1)wydatków na:

a)nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,

b)nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,

c)ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

–wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

W myśl art. 22d ust. 2 ww. ustawy:

Składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4.

Jak stanowi art. 22f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

Stosownie do art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Natomiast przepis art. 22h ust. 1 pkt 4 ustawy stanowi, że:

Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od ujawnionych środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nieobjętych dotychczas ewidencją, począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym te środki lub wartości zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Powyższe regulacje określają więc moment rozpoczęcia dokonywania odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych wprowadzonych do ewidencji oraz ujawnionych środków trwałych nie objętych dotychczas ewidencją.

Sposób ustalania wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, która stanowi podstawę dokonywania odpisów amortyzacyjnych, określa art. 22g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie odpłatnego nabycia - cenę ich nabycia a w razie wytworzenia we własnym zakresie – koszt wytworzenia.

W myśl art. 22g ust. 3 ww. ustawy:

Za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Z przepisów podatkowych wynika więc, że amortyzacja – co do zasady – dotyczy składników majątku stanowiących własność lub współwłasność podatnika, przeznaczonych do działalności gospodarczej. Przepisy art. 22a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych regulują zatem wyłącznie, które środki trwałe podlegają amortyzacji.

Z powyższych regulacji wynika, że w przypadku gdy środek trwały – na podstawie umowy – zostanie wydany nabywającemu, na którego do czasu zapłaty ceny zbywcy nie zostanie nadane prawo własności rzeczy, nie ma prawa naliczania odpisów amortyzacyjnych nawet wówczas, gdy dany składnik wykorzystuje w prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Jedną z koniecznych przesłanek dokonywania amortyzacji na podstawie ww. przepisu art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest to, by składniki te były własnością lub współwłasnością osoby dokonującej amortyzacji.

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, że zawarł Pan w (...) 2024 r. umowę kupna sieci światłowodowej za cenę (...) zł netto + obowiązujący podatek VAT. Dodatkowo Strony postanowiły, że wykonanie Umowy będzie następowało sukcesywnie w okresie 24 miesięcy, określając zakres przejęcia prawa własności sieci na Pana na 3 części, po 1/3 części co 8 miesięcy, tj. po wpłacie 8 rat staje się właścicielem 1/3 sieci, po 16 ratach staje się właścicielem kolejnej 1/3 części sieci, a z chwilą zapłaty ostatniej 24 raty staje się Pan właścicielem prawa własności do pozostałej części sieci, czyli dodatkowo pozostałej 1/3 sieci. Zaplata ceny sprzedaży nastąpi w okresie 24 miesięcy, tj. od (...) lutego 2024 r. do (...) lutego 2026 r.

W okresie umowy (spłaty) będzie przysługiwało Panu prawo do korzystania i pobierania pożytków z przedmiotu umowy i prowadzenia działalności gospodarczej. Zgodnie z harmonogramem spłaty otrzymuje Pan od Sprzedawcy sieci raz w miesiącu fakturę VAT na sprzedaż infrastruktury światłowodowej z oznaczeniem numeru spłaty raty.

Prawo do korzystania z przedmiotu umowy i pobierania pożytków nastąpiło protokołem zdawczo-odbiorczym w ciągu 5 dni od podpisania umowy, tj. dnia (...) lutego 2024 r.

Jak wskazał Pan w opisie sprawy, przekazanie prawa do korzystania z przedmiotu umowy dotyczyło jednorazowo całej sieci i odbyło się protokołem zdawczo-odbiorczym w dniu (...) lutego 2024 r., w dniu wydania do korzystania sieci światłowodowej była ona kompletna i zdatna do użytku.

Zakupioną sieć światłowodową zamierza Pan wykorzystywać w prowadzonej działalności dłużej niż rok, co najmniej 15-20 lat. Z chwilą zapłaty ostatniej raty sieć światłowodowa będzie kompletna i zdatna do użytku.

Dzięki ponoszonym opłatom za sieć rozszerzył Pan działalność na nowych klientów i nowy teren, którzy generują dodatkowe przychody z prowadzonej przez Pana działalności.

Jak podał Pan w opisie sprawy, każda 1/3 część tej sieci światłowodowej stanowi samodzielną sieć niezależną od pozostałej, całość też może stanowić jeden obiekt inwentarzowy.

Zgodnie z art. 535 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks Cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061):

Przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę.

Umowa sprzedaży jest umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, tj. świadczenie jednej strony ma być odpowiednikiem świadczenia drugiej. Obowiązkiem sprzedawcy jest doprowadzenie do wystąpienia skutku rozporządzającego, czyli obowiązek przeniesienia na kupującego własności rzeczy. Dalszym obowiązkiem sprzedawcy jest wydanie rzeczy kupującemu celem zapewnienia mu możności faktycznego korzystania z nabytego przedmiotu. Obowiązkiem kupującego jest natomiast obowiązek zapłaty ceny kupna. Drugim podstawowym obowiązkiem kupującego jest obowiązek odbioru przedmiotu sprzedaży.

Stosownie do art. 155 § 1 i § 2 ww. Kodeksu:

Umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.

Jeżeli przedmiotem umowy zobowiązującej do przeniesienia własności są rzeczy oznaczone tylko co do gatunku, do przeniesienia własności potrzebne jest przeniesienie posiadania rzeczy. To samo dotyczy wypadku, gdy przedmiotem umowy zobowiązującej do przeniesienia własności są rzeczy przyszłe.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, iż własność lub współwłasność składnika majątkowego jest jednym z warunków, którego spełnienie pozwala na dokonanie odpisów amortyzacyjnych od tego środka trwałego.

Z przedstawionego przez Pana stanu faktycznego wynika, że zakupiona w trzech ratach sieć światłowodowa będzie Pana współwłasnością po spłacie ósmej raty w 1/3 części, po spłacie szesnastej raty w 2/3 części a po spłaci ostatniej trzeciej raty stanie się w całości Pana własnością.

Skoro nabyta sieć światłowodowa:

·będzie przez Pana wykorzystywana dłużej niż rok,

·jest i będzie ona kompletna i zdatna do użytku w dniu przyjęcia do używania,

·jest i będzie wykorzystywana przez Pana na potrzeby związane z prowadzoną przez Pana działalnością gospodarczą,

·stanie się Pan jej współwłaścicielem a po spłacie ostatniej raty właścicielem w terminach określonych w umowie

–spełnia ona warunki do zaliczenia jej, na podstawie ww. art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do środków trwałych w prowadzonej przez Pana działalności.

W związku z powyższym każdej faktury potwierdzająca spłatę raty nie może Pan bezpośrednio zaliczać do kosztów uzyskania przychodów w prowadzonej działalności, lecz będzie Pan uprawniony do uwzględniania wydatków na nabycie ww. sieci w kosztach prowadzonej działalności poprzez dokonywanie odpisów amortyzacyjnych, zgodnie z ww. art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w terminach nabycia poszczególnych części sieci.

Wobec powyższego Pana stanowisko uznaję za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Przy wydawaniu tej interpretacji dokonałem wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego nie przeprowadzam postępowania dowodowego, lecz opieram się jedynie na stanie faktycznym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA) albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).