Opodatkowanie dochodów osiąganych w Hiszpanii

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

W dniu 10 czerwca 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 10 czerwca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 7 sierpnia 2024 r. (wpływ 9 sierpnia 2024 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca do 31.05.2023 r. był rezydentem Hiszpanii i prowadził na terytorium Hiszpanii działalność gospodarczą związaną ze sprzedażą elementów dekoracji wnętrz, z doradztwem w zakresie optymalizacji zakupów, ustalaniem i wdrażaniem strategii sprzedażowych i polityki cenowej, w zakresie negocjacji handlowych z dostawcami i klientami oraz poprawy efektywności kosztów. Wnioskodawca ma dokumenty poświadczające certyfikat rezydencji podatkowej w Hiszpanii.

Od 01.06.2023 r. zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Polski i rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej w Polsce w zakresie pośrednictwa turystycznego, zarządzania i doradztwa wspomagającego prowadzenie działalności gospodarczej. Działalność gospodarcza opodatkowana jest w Polsce ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych. Podatnik skorzystał z ulgi na powrót w złożonym zeznaniu podatkowym PIT-28 za 2023 r. W 2023 r. zgodnie z brzmieniem art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych posiada w Polsce ośrodek interesów życiowych oraz przebywał dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. Działalność gospodarcza prowadzona w Polsce nie jest zagraniczną filią ani oddziałem działalności gospodarczej wykonywanej w Hiszpanii. Poza dochodami z działalności gospodarczej opodatkowanej ryczałtem Wnioskodawca osiągnął dochody z tytułu działalności wykonywanej osobiście opodatkowanej w zeznaniu rocznym PIT-37.

Pytanie

Czy dochody osiągnięte z tytułu działalności gospodarczej wykonywanej w Hiszpanii przed powrotem do Polski w okresie posiadania rezydencji podatkowej w Hiszpanii podlegają opodatkowaniu w Polsce?

Pana stanowisko w sprawie

W Pana ocenie dochody z tytułu działalności gospodarczej osiągnięte w Hiszpanii przed powrotem do kraju w okresie, kiedy podatnik był rezydentem Hiszpanii, nie podlegają opodatkowaniu w Polsce.

Zgodnie z art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Osoby fizyczne mające miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Na podstawie art. 4a przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Zgodnie z art. 7 ust. 1 umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Hiszpanii o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, podpisanej w Madrycie dnia 15.11.1979 r., zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład.

Wnioskodawca nie prowadzi w Polsce stałej placówki działalności wykonywanej w Hiszpanii. Działalność wykonywana w Polsce nie jest filią ani biurem działalności gospodarczej wykonywanej wcześniej w Hiszpanii. Po powrocie do Polski Wnioskodawca zaprzestał wykonywanie działalności gospodarczej w Hiszpanii i rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej w Polsce. W 2023 r. miał dwie rezydencje podatkowe: do 31.05.2023 rezydencję w Hiszpanii i od 01.06.2023 r. rezydencję podatkową w Polsce. W opisanym stanie faktycznym dochody osiągnięte w Hiszpanii z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej powinny być opodatkowane tylko i wyłącznie w Hiszpanii bez konieczności doliczania tych dochodów do dochodów z innych źródeł osiągniętych w Polsce. Przychód z działalności gospodarczej wykonywanej na terenie Polski powinien być opodatkowany zgodnie z wybraną formą opodatkowania ryczałtem w zeznaniu rocznym PIT-28.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Na podstawie art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Jak wynika z art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zgodnie z art. 3 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zwracam uwagę, że definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast, jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przepis ten wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynika to z użycia w powołanym przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ww. ustawy analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium Polski centrum interesów życiowych.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że do 31 maja 2023 r. był Pan rezydentem Hiszpanii i prowadził Pan na terytorium Hiszpanii działalność gospodarczą. Posiada Pan dokumenty poświadczające certyfikat rezydencji podatkowej w Hiszpanii. Od 1 czerwca 2023 r. zmienił Pan miejsce zamieszkania na terytorium Polski i rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej w Polsce w innym zakresie niż działalność gospodarcza w Hiszpanii, a przychody z tej działalności opodatkowuje Pan ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych. W 2023 r. posiadał Pan w Polsce ośrodek interesów życiowych oraz przebywał dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. Zaznaczył Pan, że działalność prowadzona przez Pana w Polsce nie jest zagraniczną filią ani oddziałem działalności gospodarczej wykonywanej w Hiszpanii.

W związku z tym powziął Pan wątpliwość, czy dochody osiągnięte z działalności gospodarczej wykonywanej w Hiszpanii przed powrotem do Polski w okresie posiadania rezydencji podatkowej w Hiszpanii podlegają opodatkowaniu w Polsce.

Zgodnie z art. 7 Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Hiszpanii o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, podpisanej w Madrycie 15 listopada 1979 r. (Dz. U. z 1982 r. Nr 17 poz. 127), zmodyfikowanej przez Konwencję wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, podpisaną dnia 7 czerwca 2017 r. (Dz. U. z 2018 r. poz. 1369):

Jak stanowi art. 5 ust. 1 Konwencji polsko-hiszpańskiej:

Z ust. 2 tego przepisu wynika, że:

W świetle ust. 3 art. 5 ww. Konwencji:

Tak więc, zgodnie z art. 5 Konwencji, pojęcie „zakład” oznacza „stałą placówkę, przez którą przedsiębiorstwo prowadzi całkowicie lub częściowo swoją działalność”. Definicja ta zawiera następujące warunki:

‒ istnieje placówka działalności gospodarczej, tj. pomieszczeń, a w pewnych okolicznościach maszyn i urządzeń (miejsce gdzie działalność jest prowadzona)

‒placówka musi mieć charakter stały, tzn. musi być utworzona w określonym miejscu z pewnym stopniem trwałości;

‒prowadzenie działalności przedsiębiorstwa za pośrednictwem tej stałej placówki, oznacza to, że osoby, które w taki lub inny sposób są zależne od przedsiębiorstwa, prowadzą działalność przedsiębiorstwa w państwie, w którym stała placówka jest położona.

Zatem, okolicznością faktyczną istotną dla określenia miejsca opodatkowania określonych przychodów (dochodów) jest istnienie zakładu podatnika w państwie źródła.

Mając na uwadze przytoczone przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania stwierdzam, że uzyskane przez Pana przychody jako rezydenta Hiszpanii z tytułu prowadzonej w Hiszpanii do 31 maja 2023 r. działalności gospodarczej podlegały opodatkowaniu w Hiszpanii.

Podsumowanie: dochody osiągnięte w tytułu działalności gospodarczej wykonywanej w Hiszpanii przed powrotem do Polski, kiedy to był Pan rezydentem Hiszpanii, nie podlegają opodatkowaniu w Polsce.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).