Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłaty wash-out.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

17 maja 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 10 maja 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłaty wash-out.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwania – pismem z 12 lipca 2024 r. (wpływ 12 lipca 2024 r.) oraz pismem z 26 lipca 2024 r. (wpływ 30 lipca 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego (przedstawiony ostatecznie w uzupełnieniu do wniosku z 26 lipca 2024 r.)

X Sp. z o.o. z siedzibą w (...) (dalej: Spółka) jest spółką podlegającą obowiązkowi podatkowemu w Polsce w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy CIT. Działalność gospodarcza spółki obejmuje handel towarami rolno-spożywczymi. Produktami sprzedawanymi przez Spółkę są w głównej mierze zboża, rośliny oleiste oraz rośliny wysokobiałkowe. Produkty są nabywane przez spółkę przeważnie od zagranicznych dostawców, a następnie są odpłatnie zbywane na rzecz kontrahentów.

W ramach prowadzonej działalności handlowej Spółka zawarta umowę sprzedaży słonecznika numer (...) na rzecz B. S.P.A. z siedzibą we Włoszech (...), NIP: (...) (dalej: Kontrahent). Na podstawie powyższej umowy, Spółka zobowiązała się do sprzedaży na rzecz Kontrahenta 2000 ton słonecznika po cenie 352 euro za tonę, w uzgodnionym terminie dostawy. W celu realizacji kontraktu z Kontrahentem, Spółka zawarła umowę zakupu 2000 ton słonecznika od zagranicznego dostawcy C., NIP: (...), z siedzibą na Ukrainie (...) [dalej: Dostawca).

Spółka oraz Dostawca zawarli umowę na dostawę słonecznika z realizacją do 15 grudnia 2023 roku. Dostawa odbywała się partiami na podstawie specyfikacji. Cena kupna towaru przez Spółkę była ustalana przed wysyłką każdej kolejnej partii, na podstawie specyfikacji. Przewidywana przez Spółkę cena zakupu wynosiła około 241 euro za tonę. Dostawca dostarczył Spółce część towaru w ilości 483 ton słonecznika, zgodnie z podpisanymi specyfikacjami, w cenie około 241 euro za tonę. Towar ten został następnie sprzedany na rzecz Kontrahenta po umówionej cenie.

Po realizacji dostawy tej partii towaru do Kontrahenta, nastąpił wzrost kosztów usług logistycznych z około 87 euro za tonę do około 110 euro za tonę, z powodu trwających protestów na granicy polsko-ukraińskiej.

Jednocześnie Dostawca, powołując się na gwałtowny wzrost ceny słonecznika na rynku, zwiększył cenę sprzedaży do 292 euro za tonę. Oferowana przez Dostawcę cena zakupu oraz zwiększone koszty logistyczne przewyższały ustaloną cenę sprzedaży. Uniemożliwiło to Spółce wywiązanie się z pozostałej części dostawy na rzecz Kontrahenta w pierwotnie umówionej wysokości.

W tych okolicznościach, Spółka zdecydowała o rozliczeniu pozostałego tonażu słonecznika, poprzez zawarcie z Kontrahentem umowy znanej w obrocie gospodarczym jako kontrakt wash-out (inaczej: kontrakt odwrotny).

Dokonywanie rozliczeń w ramach kontraktów wash-out (lub kontraktów odwrotnych) jest powszechną praktyką w branżach, w których umowy handlowe na dostawę towarów zawierane są z kilkumiesięcznym wyprzedzeniem (dotyczy to także branży w której działa Spółka, czyli handlu towarami rolno-spożywczymi). W praktyce mają bowiem miejsce przypadki, gdy na skutek niemożliwych do przewidzenia na moment zawarcia umowy dostawy towarów okoliczności, realizacja takiej umowy (czyli dostawy towaru) staje się niemożliwa lub nieopłacalna pod kątem ekonomicznym (np. ze względu na zmianę cen rynkowych towarów, ich niedostępność spowodowaną ograniczeniem podaży lub czynnikami pogodowymi, takimi jak susza, powodzie, itp).

Ideą kontraktu wash-out jest rezygnacja z fizycznej dostawy towaru na rzecz rozliczenia różnicy w cenie pomiędzy wartością towaru ustaloną na dzień zawarcia umowy a ceną rynkową obowiązującą w dniu dokonania rozliczenia, po której kontrahent jest w stanie nabyć towar od podmiotu trzeciego. W efekcie, dostawca towaru jest zwolniony z obowiązku dostawy towaru, w zamian za zapłatę na rzecz odbiorcy towaru różnicy w jego cenie.

Tym samym, zawarcie kontraktu odwrotnego niweluje negatywne skutki zmienności sytuacji rynkowej. Poprzez zapłatę jedynie różnicy w cenie towaru, dostawca ogranicza ryzyko poniesienia straty z tytułu nagłej zmiany ceny towarów (tj. gdy np. rzeczywista cena nabycia towaru jest znacząco wyższa niż cena, po której dostawca zobowiązał się do jego sprzedaży) lub z powodu braku dostępności towaru (np. z powodu nieudanych zbiorów).

W praktyce branżowej, powodem zawarcia kontraktu wash-out może być także fakt, że dostawca znalazł w międzyczasie (tzn. po zawarciu pierwotnego kontraktu na dostawę towaru) innego nabywcę, który gotowy jest zapłacić za towar cenę wyższą niż ta uzgodniona z pierwotnym nabywcą. W takiej sytuacji, motywem do zawarcia kontraktu wash-out i zapłaty stosownej opłaty jest więc nie tyle ograniczenie straty i/lub utrzymanie relacji z kontrahentem, ale maksymalizacja dochodu, który można osiągnąć że sprzedaży danego towaru.

Spółka oraz Kontrahent (dalej łącznie jako: Strony) uzgodnili rezygnację z fizycznej dostawy pozostałych 1500 ton słonecznika i postanowiły, że rozliczeniu będzie podlegać jedynie różnica w cenie, tj. różnica między ceną wynikającą z kontraktu pierwotnego (czyli 352 euro za tonę słonecznika) a ceną słonecznika po której Kontrahent był w stanie nabyć brakujący tonaż od podmiotu trzeciego (która w tym przypadku wynosiła 390 euro za tonę słonecznika).

Z tytułu powyższego rozliczenia, Kontrahent obciążył Spółkę opłatą wash-out w wysokości 57 000 euro (ok. 245 100 zł), stanowiącą iloczyn różnicy w cenie tony słonecznika 38 euro. Opłata ta została rozłożona na trzy raty oraz udokumentowana trzema „Nota di Addebito” (po polsku: nota obciążeniowa) każda w wysokości 19 000 euro (ok. 81 700 zł), które były wystawiane w styczniu, lutym oraz marcu ze wskazaniem w tytule „Wash out for undelivered goods” (po polsku: wash-out za niedostarczone towary), wystawione przez Kontrahenta. Zapłata została pokryta z własnych zasobów majątkowych X. sp. z o.o. poprzez zapłatę z konta bankowego według not obciążeniowych.

Pytanie (sformułowane ostatecznie w uzupełnieniu do wniosku z 26 lipca 2024 r.)

Czy w przedstawionym stanie faktycznym Spółka jest uprawniona do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłaty wash-out poniesionej na rzecz Kontrahenta?

Państwa stanowisko (przedstawione ostatecznie w uzupełnieniu do wniosku z 26 lipca 2024 r.)

Zdaniem Spółki, w przedstawionym stanie faktycznym, Spółka jest uprawniona do zaliczenia opłaty wash-out poniesionej na rzecz Kontrahenta do kosztów uzyskanie przychodów.

Szczegółowe uzasadnienie stanowiska Spółki

Koszty uzyskania przychodów zostały zdefiniowane w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: ustawa CIT), jako koszty ponoszone w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowanie lub zabezpieczenia źródła przychodów, z wyłączeniem wydatków wskazanych w art. 16 ust. 1 ustawy CIT.

Zgodnie z powyższą definicją do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć wydatki, które łącznie spełniają poniższe warunki:

1)wydatek został poniesiony w celu osiągnięcia, zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodów lub może mieć wpływ na wysokość osiąganych przychodów,

2)wydatek został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rachunku wydatek został poniesiony w sposób definitywny i bezzwrotny z zasobów majątkowych podatnika,

3)wydatek nie znajduje się w zamkniętym katalogu wydatków zawartym w art. 16 ust. 1 ustawy CIT, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów,

4)wydatek został właściwie udokumentowany.

Ustawowa definicja ma charakter ogólny, co w efekcie oznacza, że każdorazowo wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w calu dokonania jego kwalifikacji prawnej jako ewentualnego kosztu podatkowego. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa CIT wprost wyłącza bądź ogranicza możliwość rozpoznania danego wydatku jako kosztu uzyskania przychodów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu ze źródła przychodów, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła jego uzyskiwania.

Z oczywistych względów, w ustawie CIT nie ma szczegółowych przepisów regulujących kwestie zaliczenia to kosztów uzyskania przychodów opłat ponoszonych na rzecz innego podmiotu z tytułu zawieranie kontraktów typu wash-out (kontraktów odwrotnych). Ze względu na powyższe, możliwość zaliczenia przez Spółkę opłaty wash-out poniesionej na rzecz Kontrahenta w ramach dokonanego rozliczenia jako kosztu podatkowego należy rozpatrywać na gruncie ogólnych zasad, wynikających z art. 15 ust. 1 ustawy CIT.

Analizując przesłankę celowości poniesionego wydatku należy zweryfikować, czy nakłady poczynione przez podatnika w sposób racjonalny i gospodarczo uzasadniony przyczyniają się do zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów, poprzez m.in. jego zachowanie lub zabezpieczenie. W tym miejscu należy podkreślić, iż ustawa CIT nie zawiera rozumienia pojęcia zachowania ani zabezpieczenia źródła przychodów. Zgodnie z definicjami przedstawionymi w Słowniku Języka Polskiego PWN przez słowo:

• „zachować” należy rozumieć dochować coś w niezmienionym stanie mimo upływu czasu lub niesprzyjających okoliczności oraz pozostawać w posiadaniu czegoś;
• „zabezpieczyć” należy rozumieć zapewnić ochronę przed czymś niebezpiecznym lub szkodliwym, uczynić bezpiecznym oraz zapewnić utrzymanie czegoś w dotychczasowym stanie.

Uwzględniając powyższe określenie należy przyjąć, iż koszt jest poniesiony w celu zachowania źródła przychodów, gdy przychody z tego źródła dalej występują w nienaruszonym stanie, a samo źródło przychodów dalej istnieje. Z kolei, za koszty poniesione w celu zabezpieczenia źródła przychodów należy przyjmować te koszty, które przyczyniły się do ochrony funkcjonowania źródła przychodów w bezpieczny sposób.

Jednocześnie należy zauważyć, iż przesłanka celowości powinna być analizowana zarówno z obiektywnego punktu widzenia, jak i przy uwzględnieniu z perspektywy samego podatnika. Intencję podatnika, który z poniesieniem określonego wydatku łączy zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodu, można określić jako subiektywne kryterium kwalifikacji danego wydatku jako kosztu uzyskania przychodów na gruncie ustawy CIT. Natomiast, obiektywne kryterium należy wiązać z praktyką gospodarczą oraz uwarunkowaniami w danej branży, które niewątpliwie wpływają na decyzje podejmowane przez podatnika w celu rozwoju prowadzonej działalności gospodarczej.

W tym miejscu należy raz jeszcze przywołać przedstawiony w opisie stanu faktycznego, charakter kontraktu typu wash-out (kontraktu odwrotnego), jako rozwiązania (instrumentu) mającego na celu ochronę przed negatywnymi skutkami zmiennych warunków rynkowych, który jest często stosowany przez podmioty działające w branżach, gdzie umowy na dostawy towarów zawierane są z kilkumiesięcznym wyprzedzeniem, a na ostateczną cenę towaru wpływają uwarunkowania rynkowe, których nie sposób przewidzieć w momencie zawierania umowy. Branża, w której działa Spółka jest z pewnością jedną z tych branż. Transakcje sprzedaży płodów rolnych oraz produktów pochodnych zawierane są często na wiele miesięcy przed datą ich fizycznej dostawy, przy czym cenę oraz tonaż towaru ustała się właśnie na moment zawarcia umowy sprzedaży. Transakcja typu wash-out (które są powszechną praktyką w branży, w której działa Spółka) pozwalają uniknąć lub przynajmniej złagodzić negatywne konsekwencje niedających się przewidzieć zmiany cen płodów rolnych lub ograniczeń w ich dostępności, które mogą wystąpić pomiędzy datą zawarcia umowy sprzedaży towarów a datą faktycznej dostawy towarów.

W kontekście powyższych uwag, Spółka wskazuje, że poprzez odstąpienie od fizycznej dostawy słonecznika oraz zapłatę jedynie uzgodnionej z Kontrahentem różnicy w cenie, Spółka działała w celu ograniczania negatywnych konsekwencji finansowych związanych z brakiem możliwości zrealizowania dostawy na rzecz Kontrahenta zakontraktowanego słonecznika. W przypadku, gdyby kontrakt wash-out nie został zawarty, Spółka byłaby zobowiązana do zakupu słonecznika od innego dostawcy po cenie (zgodnie z analizą dostępności i cen słonecznika na rynku, przeprowadzoną przez Spółkę) wyższej niż cena, która była punktem odniesienia do kalkulacji przez Kontrahenta wysokości opłaty wash-out. W konsekwencji zawarcia kontraktu wash-out oraz uregulowania opłaty wash-out Spółka była w stanie ograniczyć wysokość strat spowodowanych niemożnością zrealizowania całości transakcji w jej pierwotnym rozmiarze po uzgodnionej cenie.

Dodatkowo należy podkreślić, że kontrakty typu wash-out (jako częsty element praktyki biznesowej w handlu surowcami i towarami rolno-spożywczymi) są efektem dobrowolnych ustaleń pomiędzy kontrahentami. W związku z przyjętymi ustaleniami, poniesienie przez Spółkę wydatku w postaci opłaty wash-out umożliwiło kontynuowanie współpracy między Stronami. Jednocześnie, uregulowanie przez Spółkę opłaty wash-out na rzecz Kontrahenta pozwoli na utrzymanie przez Spółkę pozycji rzetelnego handlowca, co w handlu towarami masowymi (gdzie relacje pomiędzy kontrahentami oparte są w dużym stopniu na wzajemnym zaufaniu) jest szczególnie istotne aby móc przeprowadzać kolejne transakcje nie tylko z danym kontrahentem, ale również z pozostałymi podmiotami działającymi w branży.

Decyzja Spółki o realizacji kontraktu odwrotnego i uregulowaniu opłaty wash-out miała realizować cele na dwóch płaszczyznach. W perspektywie krótkoterminowej, decyzja ta zapobiegła zerwaniu umowy z Kontrahentem lub jej realizacji na jeszcze bardziej niekorzystnych dla Spółki warunkach, a długoterminowo pozwoliła na utrzymanie relacji handlowych z Kontrahentem, jak również solidnej pozycji Spółki wobec pozostałych podmiotów z branży jako rzetelnego dostawcy produktów rolno-spożywczych.

Podsumowując, zdaniem Spółki uiszczenie przez Spółkę opłaty wash-out na rzecz Kontrahenta było jak najbardziej uzasadnione z gospodarczego punktu widzenia, jako działanie mające doraźnie ograniczyć wysokość strat spowodowanych niemożnością dostawy całej ilości zakontraktowanego słonecznika, a na dłuższą metę, umożliwić zachowanie wizerunku Spółki jako rzetelnego uczestnika rynku handlu towarami rolno-spożywczymi. Tym samym, wydatek ten został poniesiony w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów i, jako taki, może być uznany przez Spółkę jako koszt uzyskania przychodu, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy CIT.

W opinii Spółki, przedstawione powyżej okoliczności stanowią samodzielny i wystarczający argument na poparcie konkluzji, że poniesiona oplata wash-out stanowi dla Spółki koszt podatkowy.

Końcowo Spółka wskazuje, iż opłata wash-out poniesiona na rzecz Kontrahenta spełnia również pozostałe cechy charakterystyczne dla kosztu uzyskania przychodu. Opłaty ponoszone w ramach kontraktu odwrotnego nie zostały wymienione w zamkniętym katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zawartym w art. 16 ust. 1 ustawy CIT. Ponadto, wydatek w postaci opłaty wash-out został również prawidłowo udokumentowany oraz nie został Spółce zwrócony w jakiejkolwiek formie.

W ocenie Spółki, poniesienie wydatku w postaci opłaty wash-out na rzecz Kontrahenta miało na celu zachowanie i zabezpieczenie źródła przychodów, co stanowi samodzielną podstawę uzasadniającą rozpoznanie tego wydatku jako kosztu dla celów podatkowych.

Biorąc pod uwagę powyższe, Spółka stoi na stanowisku, iż w niniejszych okolicznościach zostały spełnione wszystkie warunki pozwalające na kwalifikację opłaty wash-out poniesionej na rzecz Kontrahenta do kosztów uzyskania przychodów.

Stanowisko organów podatkowych

Spółka podkreśla, iż organy podatkowe nie kwestionują możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów ponoszonych przez podatników opłat wash-out, stanowiących różnicę pomiędzy ceną towaru uzgodnioną przez strony w umowie a ceną, po której możliwe byłoby jego nabycie od podmiotu trzeciego w dniu dokonania rozliczenia. W wydawanych interpretacjach podkreślany jest wpływ transakcji typu wash-out na zminimalizowanie negatywnych konsekwencji finasowych związanych z pozbawieniem źródła przychodów podatnika (brak realizacji dostawy) oraz podtrzymanie współpracy gospodarczej pomiędzy stronami kontraktu wash-out.

Z przedstawionych poniżej interpretacji wynika, iż wystarczającym argumentem przemawiającym za zaliczeniem opłaty wash-out do kosztów uzyskania przychodów pozostaje ograniczenie wysokości straty, jaką podatnik mógłby ponieść przy realizacji transakcji na niekorzystnych warunkach.

Tytułem przykładu, można wskazać na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: DKIS] z dnia 7 lutego 2020 r. sygn. 0115-KDIT3.4011.501. 2019.1.PS, gdzie zaakceptowana została możliwość zaliczenia opłat wash-out do kosztów uzyskania przychodów - „Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane powyżaj przepisy, należy stwierdzić, że realizacja transakcji wash-out następuje na skutek wypracowanych pomiędzy stronami porozumień o współpracy. W związku z poczynionymi uzgodnieniami ponoszone koszty (różnice między ceną wynikającą z pierwotnego kontraktu a ceną wynikającą z kontraktu odwrotnego), warunkują de facto dalszą współpracę pomiędzy podmiotami na korzystnych zasadach. Wnioskodawca realizując transakcję typu wash-out i dopłacając uzgodnioną z Kontrahentem różnicą w cenie towaru, działać będzie w celu uniknięcia negatywnych konsekwencji finansowych związanych z pozbawieniem źródła przychodów w przyszłości. W wyniku realizacji transakcji wash-out możliwe będzie realizowanie kolejnych transakcji oraz ograniczenie ponoszonych wydatków. Transakcja wash-out będzie zapewniać stabilne warunki gospodarcze, zapobiegać zerwaniu kontraktu lub realizacji transakcji na mniej korzystnych dla stron warunkach. Poprzez zapłatę różnicy cen pomiędzy kontraktem pierwotnym a odwotnym Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zapłaty ewentualnej kary z powodu niedotrzymania kontraktu, a ponadto nie będzie musiał poszukiwać nowego Kontrahenta dla realizacji swojej działalności gospodarczej. Innymi słowy opisane we wniosku wydatki noszą znamiona wydatków poniesionych w celu zachowania bądź zabezpieczenia źródła przychodów, przy czym podkreślić należy, iż w konkretnej sytuacji ciężar udowodnienia tego faktu będzie spoczywał na podatniku”.

Z kolei, z interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej (dalej: Dyrektor IS) w Bydgoszczy z dnia 16 marca 2012 r., sygn. ITPB3/423-656b/11/AM wynika, że opłaty

wash-out, jako koszty pośrednie, również stanowią koszt uzyskania przychodu. W powyższej interpretacji Dyrektor IS stwierdził mianowicie, iż „(...) w przypadku operacji wash-out, tj. rozliczenie kontraktu pierwotnego z kontraktem (lub kontraktami) przeciwstawnym, skutkującej powstaniem straty dla Wnioskodawcy, powstały koszt uzyskania przychodów z tego tytułu, Spółka powinna rozpoznać w dacie jego poniesienia, na podstawie art. 15 ust. 4e ustawy, tj. w dniu, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury VAT/noty księgowej - w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2007 r.”.

Biorąc pod uwagę powyższe, Spółka stoi na stanowisku, iż jest ona uprawniona do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatku w postaci opłaty wash-out poniesionej na rzecz Kontrahenta. 

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach w odzwierciedleniu do konkretnych stanów faktycznych/zdarzeń przyszłych i nie mają charakteru wiążącej wykładni prawa podatkowego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego oraz zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm. dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.