Planowana sprzedaż wydzielonych działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

8 maja 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 7 maja 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy opodatkowania podatkiem od towarów i usług planowanej sprzedaży wydzielonych działek.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 11 lipca 2024 r. (wpływ 12 lipca 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca (dalej: „Parafia”) posiada osobowość prawną zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 29, poz. 154 z późn. zm.).

Parafia nie jest podatnikiem podatku VAT (nie jest zarejestrowana ani też faktycznie nie dokonuje czynności opodatkowanych).

Parafia jest właścicielem jednej działki gruntu, którą uzyskała w drodze darowizny od innej Parafii w roku 2014. Nieruchomość ta nie była wykorzystywana do czynności opodatkowanych podatkiem VAT (podatek ten nie był też odliczany od wydatków na grunty). Działka ta nie została nabyta celem odsprzedaży. Parafia nie odnosiła również żadnych korzyści z posiadania gruntów, ponosząc jedynie ciężary związane z ich utrzymaniem. Parafia nigdy też nie poniosła żadnych wydatków na uzbrojenie terenów.

Grunty te początkowo stanowiły nieruchomość rolną. W roku 2015 Parafia zwróciła się z wnioskiem o sporządzenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, który przewidywałby objęcie części gruntu strefą przeznaczoną na realizację kultu religijnego (usługi) oraz zabudowę jednorodzinną. W stosunku do tych gruntów wniosek został uwzględniony w roku 2016. Warto dodać, że bez tego wniosku wykorzystanie gruntu na cele religijne nie byłoby możliwe z uwagi na rolną klasyfikację nieruchomości.

Aktualnie na obszarze gruntu zaklasyfikowanym jako tereny usługowe budowany jest budynek kościoła. Plebania budowana jest nad zakrystią kościoła w ramach tej samej bryły. Po prostu adaptowany jest strop nad zakrystią. Na chwilę składania wniosku budowla ta nie jest ukończona z uwagi na brak środków.

Jak wspomniano powyżej, część gruntu według planu miejscowego objęta jest funkcją zabudowy mieszkaniowej.

Parafia planuje wydzielić z tej części gruntu 6 działek pod zabudowę jednorodzinną wolnostojącą oraz 1 działkę pod zabudowę jednorodzinną szeregową lub wolnostojącą, by następnie sprzedać te działki w celu uzyskania środków na ukończenie budowy kościoła. Uzyskane kwoty nie będą przeznaczone na nabycie innych gruntów.

Sprzedaż przedmiotowych działek jest podyktowana statutowymi celami działalności Parafii – umożliwieniem wiernym praktykowania kultu religijnego. Sprzedaż stanowić będzie surogację w majątku Parafii, polegającą na zamianie trwałego składnika majątku na składnik płynny (środki pieniężne) oraz ponownie na składnik trwały, który ma za zadanie lepiej służyć wypełnianiu celów statutowych.

Działki zostaną sprzedane zaraz po przeprowadzeniu podziału, bez dokonywania na nich jakichkolwiek czynności prawnych, faktycznych czy inwestycyjnych. Działki zostaną sprzedane w takim stanie w jakim znajdują się obecnie (grunt niezabudowany). Oferowana będzie cena ustalona w drodze operatu szacunkowego, sporządzonego w marcu 2024 r.

Nabywcy działek będą we własnym zakresie realizować wszelkie czynności związane z procesem inwestycyjnym, rozpoczynając od uzyskania stosownych pozwoleń, projektów oraz zaangażowaniem wykonawców.

Doprecyzowanie i uzupełnienie opisu zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca nigdy nie wykorzystywał działek gruntu, których dotyczy wniosek do działalności rolniczej. W konsekwencji żadnych zbiorów płodów rolnych nie dokonywano, ani tym bardziej nie realizowano sprzedaży takich rzeczy.

Działki były wykorzystywane wyłącznie w sposób opisany we wniosku - dla uniknięcia wątpliwości, działki nigdy nie były przedmiotem dzierżawy lub najmu. Wnioskodawca w pewnym zakresie realizował jedynie projekt budowlany, na który zabrakło mu środków. Inne działania aniżeli budowa nie były podejmowane.

Wnioskodawca, zgodnie z opisem zawartym we wniosku, nigdy nie przedsiębrał działań marketingowych w odniesieniu do sprzedaży działek.

Wnioskodawca nigdy dotąd nie dokonywał sprzedaży nieruchomości. W tym wypadku byłaby to zatem pierwsza sytuacja, w której do zbycia gruntów miałoby dojść.

Wnioskująca Parafia nie posiada innych aniżeli wymienione we wniosku nieruchomości przeznaczonych na sprzedaż.

Jak wspomniano we wniosku, sytuacja dotycząca sprzedaży gruntów ma charakter incydentalny i nie jest sama w sobie realizacją celów statutowych parafii.

Sprzedaż ma jedynie umożliwić ukończenie realizowanej inwestycji, która to właśnie ukierunkowana jest na wypełnienie celów statutowych Parafii jako osoby prawnej polegających na umożliwieniu wiernym praktykowania kultu religijnego.

Pytanie

Czy sprzedaż przez Wnioskodawcę wyodrębnionych działek gruntu będzie podlegała opodatkowaniu VAT?

Państwa stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawcy sprzedaż działek nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje natomiast wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Parafia jest podmiotem prawa, który ze swej natury nie posiada charakteru gospodarczego. Celem jej istnienia, z samej jej prawnej i faktycznej istoty, jest bowiem nieodpłatne sprawowanie kultu religijnego i duszpasterstwa. Choćby z tego względu trudno zakładać, że jest ona przedsiębiorcą według definicji przewidzianej w ustawie o VAT.

Założenie, że sprzedaż działek stanowi czynność opodatkowaną stałoby w sprzeczności z treścią art. 2 ust. 1 lit. a Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zgodnie z którym opodatkowaniu VAT podlega odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze. Parafia nie działa w charakterze podatnika dokonując odpłatnego zbycia poszczególnych działek gruntu sprzedając nieruchomość gruntową, której nabycie i użytkowanie nigdy nie miało żadnego związku z prowadzoną przez Parafię działalnością i która nigdy nie była wykorzystana do jakiejkolwiek czynności podlegającej VAT i na której Parafia nie przeprowadziła jakiegokolwiek procesu inwestycyjnego, mogącego zostać uznanym za rozpoczęcie działalności gospodarczej. Parafia nie prowadzi też żadnych działań marketingowych, mających na celu doprowadzenie do sprzedaży przedmiotowych działek, poza planowaną realizacją zwykłych form ogłoszenia. Przedmiotowe grunty nie będą sprzedawane w celu pozyskania z tego tytułu środków na zakup innych nieruchomości. Celem sprzedaży nie jest także zwiększenie środków finansowych, jakie posiada obecnie Parafia, ale sfinansowanie budowy kościoła i plebanii zaadaptowanej ze stropu nad zakrystią (nowych budynków: kościoła, plebanii oraz wiaty). Parafia nie sprzedawałaby przedmiotowych działek, gdyby nie konieczność ukończenia budowy kościoła i plebanii. W konsekwencji, właściwe jest wykluczenie podmiotów z grona podatników podatku VAT w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku własnego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. W tym kontekście, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto dokonuje jednorazowych, okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej.

W kwestii opodatkowania dostawy towarów (np. gruntów, nieruchomości) istotne jest bowiem, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, co skutkowałoby koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, tj. za podatnika podatku od towarów i usług, czy tez sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek była sprzedażą majątku własnego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą był przedmiotem orzeczenia TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10 z dnia 15 września 2011 r. W ww. sprawie Trybunał Sprawiedliwości UE orzekł, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zdaniem Parafii, dla oceny zagadnienia nie ma zatem znaczenia to, że w 2015 r. wystąpiła ona o objęcie gruntów miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, ani też że zleciła sporządzenie operatu w celu ustalenia możliwej do uzyskania ceny.

Istotnym jest natomiast to, że gdyby nie brak środków na ukończenie budowy kościoła wraz z zapleczem, sprzedaż działek nie byłaby brana pod uwagę, jak też fakt, że ze swojej natury jest podmiotem ukierunkowaniem na zaspokajanie duchowych potrzeb społeczeństwa.

W podobnym tonie wypowiedział się Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 27 kwietnia 2021 r., sygn. akt I FSK 773/18 wskazując, że w takiej sytuacji należy przede wszystkim wziąć pod uwagę specyficzny charakter podmiotu, jakim jest wnioskodawca, tj. iż Parafia należy do osób prawnych, których zasadniczy cel nie jest celem gospodarczym.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.) – zwanej dalej „ustawą”:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

W świetle art. 2 pkt 6 i 22 ustawy:

Grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy:

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Według art. 9 pkt 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1 ze zm.):

Z opisu sprawy wynika, że są Państwo właścicielem jednej działki gruntu, którą otrzymali Państwo w 2014 roku w formie darowizny od innej parafii. Działka ta nigdy nie była wykorzystywana do czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Nie została ona nabyta celem jej odsprzedaży. Nie uzyskiwali Państwo żadnych korzyści w związku z posiadaniem działki, a jedynie ponosili Państwo ciężar związany z jej utrzymaniem. Nie ponosili Państwo również żadnych wydatków na uzbrojenie tego terenu.

W momencie nabycia grunty stanowiły nieruchomość rolną. W 2016 roku uwzględniono Państwa wniosek o sporządzenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i sklasyfikowanie części gruntu strefą przeznaczoną na realizację kultu religijnego (usługi) oraz zabudowę jednorodzinną. Było to niezbędne, aby mogli Państwo wykorzystywać grunt na cele religijne.

Na części działki – oznaczonej jako tereny usługowe – budowany jest budynek kościoła wraz z plebanią, która ma znajdować się nad zakrystią. W momencie składania przez Państwa wniosku budowa nie jest zakończona z powodu braku środków.

Planują Państwo, z części gruntu objętego funkcją zabudowy mieszkaniowej, wydzielić 6 działek pod zabudowę jednorodzinną wolnostojącą oraz 1 działkę pod zabudowę jednorodzinną szeregową lub wolnostojącą. Zaraz po dokonaniu podziału gruntu zamierzają Państwo sprzedać te niezabudowane działki, aby uzyskać środki na ukończenie budowy kościoła. Cena ustalona będzie na podstawie operatu szacunkowego, który został sporządzony w marcu 2024 roku.

Nie są Państwo czynnym podatnikiem podatku VAT. Działka nigdy nie była przez Państwa wykorzystywana do celów rolniczych ani nie była przedmiotem najmu ani dzierżawy. Nie podejmowali też Państwo żadnych działań marketingowych w celu sprzedaży działek.

Państwa wątpliwości dotyczą tego, czy sprzedaż wyodrębnionych działek będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Dla ustalenia czy podmiot dokonujący transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT istotne jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż nieruchomości stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia TSUE z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10). TSUE orzekł w tej sprawie, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama z siebie nie jest decydująca.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych.

Gdy czynność sprzedaży działek wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Należy zauważyć, że podatnik w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit pierwszy dyrektywy VAT działa w tym charakterze zasadniczo jedynie wówczas, gdy czyni to w ramach swej działalności gospodarczej (wyrok z dnia 13 czerwca 2018 r., Polfarmex, C‑421/17, EU:C:2018:432, pkt 37 i przytoczone tam orzecznictwo). To ostatnie kryterium jest spełnione, gdy podatnik przenosi własność nieruchomości wykorzystywanych do tej szeroko rozumianej działalności gospodarczej (zob. podobnie wyrok z dnia 13 czerwca 2018 r., Polfarmex, C‑421/17, EU:C:2018:432, pkt 42).

Natomiast podatnik dokonujący transakcji prywatnie nie działa w charakterze podatnika. W konsekwencji transakcja dokonana przez podatnika prywatnie nie podlega opodatkowaniu VAT (wyroki: z dnia 4 października 1995 r., Armbrecht, C‑291/92, EU:C:1995:304, pkt 17, 18; a także z dnia 8 marca 2001 r., Bakcsi, C‑415/98, EU:C:2001:136, pkt 24).

W orzecznictwie (wyrok NSA z 1 października 2013 r.; I FSK 1414/12) wyrażono również pogląd, że gdy strona dokonuje dostawy gruntu, przy pomocy którego prowadziła działalność gospodarczą taką jak wynajem lub dzierżawa budynków, czyni to nie w ramach zarządu majątkiem osobistym. Są to bowiem działania charakterystyczne dla przedsiębiorcy w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT. Innymi słowy: wcześniejsze prowadzenie działalności na działce, wykorzystywanie jej w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, ma wpływ na opodatkowanie późniejszej transakcji jej zbycia.

W kwestii opodatkowania planowanej sprzedaży działek istotne jest, czy wykorzystywali ją Państwo w jakikolwiek sposób w ramach działalności gospodarczej lub podejmowali aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkowałoby koniecznością uznania Państwa za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług.

Dostawa towarów (np. gruntów) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług. Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Zatem należy przeanalizować całokształt działań, jakie podjęli Państwo w odniesieniu do ww. działek przed ich sprzedażą i ustalić, czy w odniesieniu do tych czynności zostały spełnione przesłanki pozwalające na uznanie Państwa za podatnika podatku od towarów i usług.

Po pierwsze nie należy zauważyć, że nie są Państwo podatnikiem podatku VAT (nie są zarejestrowani ani też faktycznie nie dokonywali czynności opodatkowanych). Nie odnosili Państwo żadnych korzyści z posiadania gruntów, ponosząc jedynie ciężary związane z ich utrzymaniem. Również nigdy nie wykorzystywali Państwo działek gruntu, których dotyczy wniosek do działalności rolniczej. W konsekwencji żadnych zbiorów płodów rolnych nie dokonywano, ani tym bardziej nie realizowano sprzedaży takich rzeczy.

Tym samym planowana sprzedaż działek nie nastąpi w ramach już prowadzonej działalności gospodarczej.

Natomiast, aby okoliczności towarzyszące transakcji przesądziły o tym, że będziemy mieli do czynienia ze sprzedażą w ramach takiej działalności gospodarczej, zachowania brane pod uwagę muszą być rozpatrywane w kontekście wszystkich działań danego podmiotu i muszą się one składać na pewien ciąg zachowań. Fakt pojedynczych, czy niepowiązanych zachowań, nie przesądza o aktywności handlowca. Zarówno podział nieruchomości, pozwolenie na budowę, jak i ogłoszenia o sprzedaży mogą odnosić się do zarządu majątkiem prywatnym.

W związku z tym, że:

• działki, które planują Państwo sprzedać, nie zostały nabyte w celu ich odsprzedaży (otrzymali je Państwo w formie darowizny),
• nie ponosili Państwo żadnych wydatków na uatrakcyjnienie działek np. na ich uzbrojenie, wydzielenie dróg, ogrodzenie,
• nie uzyskiwali Państwo żadnych korzyści z posiadanych gruntów, tj. nie były one przedmiotem najmu, dzierżawy, z których uzyskiwaliby Państwo dochody,
• w celu sprzedaży nie podejmowali Państwo żadnych działań marketingowych wykraczających poza zwykłe formy ogłoszenia,

to nie można stwierdzić, że odniesieniu do planowanej przez Państwa sprzedaży wystąpi ciąg zdarzeń, które jednoznacznie będą przesądzały, że planowana sprzedaż wydzielonych działek będzie wypełniała przesłanki prowadzenia działalności gospodarczej.

Państwa działania nie noszą cech prowadzenia działalności gospodarczej wykonywanej w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Ponadto nigdy wcześniej nie dokonywali Państwo sprzedaży nieruchomości ani nie posiadają Państwo więcej nieruchomości na sprzedaż. Sprzedaż działek ma charakter incydentalny.

Planowany podział gruntu na działki i ich sprzedaż spowodowana jest wyłącznie chęcią uzyskania środków na ukończenie budowy kościoła, czyli podyktowana jest Państwa celami statutowymi, tj. umożliwieniem wiernym praktykowania kultu religijnego. Natomiast na aktywność „handlową” musi wskazywać ciąg okoliczności, a nie jedynie stwierdzenie wystąpienia pojedynczych z nich. W żaden sposób nie można porównać Państwa działań do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego typu obrotem.

Zatem, pomimo że grunt spełnia definicję towaru, o którym mowa w art. 2 pkt 6 ustawy, to nie można uznać, że przy dokonywaniu sprzedaży działek - objętych zakresem pytania - będą Państwo działali w charakterze handlowca, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Z opisu sprawy nie wynika że podjęli bądź podejmą Państwo taką aktywność, która przemawia za uznaniem czynności w niniejszej sprawie za czynności podlegające podatkowi od towarów i usług.

Planowana sprzedaż wydzielonych działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Państwa stanowisko należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Wskazuję, że jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego i to Państwo ponoszą ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym jego przedstawieniem. Zatem wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).