Wykazanie w ewidencji JPK_VAT podatku VAT należnego od każdej udokumentowanej transakcji, tj. zarówno z raportów fiskalnych, jak i wystawionych faktur w ramach procedury samofakturowania.

Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

22 maja 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 22 maja 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy wykazania w ewidencji JPK_VAT podatku VAT należnego od każdej udokumentowanej transakcji, tj. zarówno z raportów fiskalnych, jak i wystawionych faktur w ramach procedury samofakturowania. Uzupełnił go Pan - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 4 lipca 2024 r. (wpływ 4 lipca 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

S.C., dalej Podatnik lub Wnioskodawca, jest rezydentem podatkowym Polski podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości osiągniętych dochodów zgodnie z art. 3 ust. 1 oraz ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.).

Podatnik od 2 maja 2023 r. prowadzi działalność gospodarczą opodatkowaną według skali podatkowej (zasady ogólne). Od ww. dnia jest również zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. Przedmiotem prowadzonej działalności gospodarczej jest działalność taksówek osobowych. Podatnik nie wybrał opodatkowania usług taksówek osobowych w formie ryczałtu zgodnie z art. 114 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361).

Wnioskodawca zawarł dwie umowy o współpracę z:

1.A. Sp. z o.o.

2.B. S.A.

Ogólne warunki o współpracy z A. określają zasady świadczenia usług pośrednictwa, w ramach których podatnik zobowiązany jest świadczyć usługi przewozu. Prawnie wiążąca umowa przewozu, której przedmiotem jest usługa przewozowa świadczona przez przewoźnika na rzecz pasażera jest zawierana pomiędzy przewoźnikiem a pasażerem za pomocą oprogramowania C. udostępnianym przez spółkę A. Platforma C. oraz usługi pośrednictwa działają poprzez łączenie pasażerów poszukujących usług przewozowych z przewoźnikami. Usługi przewozowe obejmują krajowy transport drogowy w zakresie przewozu osób w rozumieniu art. 5b ust. 1 pkt 3 Ustawy o Transporcie Drogowym wykonywany przy użyciu taksówki w rozumieniu art. 2 pkt 43 ustawy Prawo o Ruchu Drogowym. Platforma C. umożliwia pasażerom (lub klientom biznesowym w przypadku założenia konta biznesowego) bezgotówkowe rozliczanie się za zamówienie zrealizowane przez przewoźnika.

Przewoźnik wyraża zgodę i upoważnia C. i jego partnerów zewnętrznych (1) do wystawienia faktury / faktury VAT na kwotę należną za przejazd opłacony przy użyciu usługi Płać przez Aplikację, wskazującej kwotę podatku VAT (jeśli dotyczy) oraz (2) do dostarczenia takiej faktury / faktury VAT w formie elektronicznej na adres e-mail podany przez pasażera, w każdym przypadku w imieniu przewoźnika (tzw. samofakturowanie).

W wyniku rozliczenia świadczonych usług taksówki osobowej na rzecz A. wystawia rozliczenie zrealizowanych transakcji w okresach tygodniowych zawierające zrealizowany za pośrednictwem platformy C. obrót (wartość kursów), informację o wysokości prowizji za pośrednictwo, wysokości transakcji gotówkowych oraz kwocie do zapłaty. Prowizja za pośrednictwo pomiędzy klientem a przewoźnikiem dokumentuje faktura zakupowa wystawiona przez A. W ramach samofakturowania wystawiona zostaje również faktura za przejazdy bezgotówkowe klientów biznesowych C. na rzecz A. Faktura ta obejmuje część obrotu zrealizowanego na rzecz klientów pozyskanych za pośrednictwem platformy C. Faktura ta wystawiana jest pomimo wcześniejszego udokumentowania przejazdu taksówką osobową paragonem fiskalnym, który nie zawiera NIP nabywcy.

W ramach zawartej umowy o współpracę z B. w zakresie udzielania dostępu do systemu wspierania świadczenia usług przewozu osób, umożliwiającego bezpośredni kontakt z pasażerami wraz z dodatkowymi usługami. B. upoważniony jest na podstawie art. 106d ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług do wystawiania faktur dokumentujących wynagrodzenie Podatnika (samofakturowanie). Zgodnie z postanowieniami umownymi Podatnik zobowiązuje się do świadczenia usług przewozu pasażerów klientów indywidualnych kontaktujących się z nim za pośrednictwem systemu oraz usług przewozów bezgotówkowych dla klientów biznesowych oraz innych jeżeli zostaną wybrane. Podatnik wybrał model rozliczeniowy procentowy – prowizja oklejeni - zgodnie z którym rabat udzielony B. za wykonane usługi taksówki osobowej wynosi 22%. Równocześnie prowizja za pośrednictwo pomiędzy klientem a przewoźnikiem dokumentuje faktura zakupowa wystawiona przez B.

W miesięcznym rozliczeniu usług wskazana jest kwota brutto dokumentująca obrót zrealizowany za pośrednictwem współpracy z B., a także kwota do wypłaty. Wynagrodzenie wystawione na fakturze w ramach tzw. samofakturowania wynosi kwotę netto wyliczoną od zrealizowanego obrotu, które zostaje pomniejszone o wykazany rabat w wysokości 22%. Faktura ta wystawiana jest pomimo wcześniejszego udokumentowania przejazdu taksówką osobową paragonem fiskalnym, który nie zawiera NIP nabywcy.

W obu zawartych umowach o współpracę Podatnik dokumentuje transakcje paragonem fiskalnym, bowiem tylko i wyłącznie wówczas możliwe jest działanie taksometru (kasa rejestrująca połączona jest z taksometrem). Na Podatniku ciąży obowiązek podania wysokości zrealizowanej wartości usługi przewozu osobowego taksówką pośrednikom od których pozyskuje zlecenia.

W zakresie świadczonych usług płatność za pośrednictwem aplikacji dokonywana jest przy kursach biznesowych w B. jak i w C. Gotówkę i płatności kartą Podatnik przyjmuje tylko w przypadku przejazdów prywatnych (wobec osób fizycznych), gdzie pasażer dostaję paragon fiskalny za przejazd.

W konsekwencji Podatnik posiada w zakresie transakcji zrealizowanych w danym okresie rozliczeniowym zaewidencjonowany obrót na kasie rejestrującej w zakresie każdego przejazdu taksówką osobową oraz częściowo udokumentowany obrót na rzecz podmiotów, z którymi współpracuje udokumentowany fakturami sprzedaży wystawionymi przez odbiorców w ramach samofakturowania, pomimo iż transakcje te zostały już wcześniej zaewidencjonowane na kasie rejestrującej.

Księgowość zewnętrzna podatnika dla celów rozliczenia podatku należnego ujmuje zarówno raport fiskalny miesięczny, jak i wystawione faktury. W rezultacie Podatnik od część transakcji wykazuje VAT należny w podwójnej wysokości (raz z raportu fiskalnego, dwa z wystawionych faktur sprzedaży). Wskazać należy, iż Podatnik posiada paragony, w zakresie których wystawione zostały faktury sprzedaży, zarówno na rzecz A., jak i na rzecz B. przed udzieleniem rabatu. Równocześnie podatnik pragnie zauważyć, że brak ww. paragonów fiskalnych nie stanowi przeszkody w jednokrotnym wykazaniu transakcji, bowiem jak wskazano powyżej nie jest możliwe określenie wartości wykonanego zlecenia (kursu) taksówką osobową bez równoczesnego zaewidencjonowania tej transakcji na kasie rejestrującej.

Doprecyzowanie i uzupełnienie stanu faktycznego

W odniesieniu do umowy zawartej z A. sprzedawcą na fakturze jest (…) S.C., nabywcą jest A. Faktura z adnotacją „samofakturowanie” wystawiana jest przez A. Faktura obejmuje wyłącznie kursy biznesowe (na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą) zrealizowane na zlecenie A.

Równocześnie za zrealizowane przejazdy z polecenia A. na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej (konsumentów) Podatnik otrzymuje wyłącznie zapłatę w kwocie zrealizowanej wartości kursu taksówką, gdy zapłata dokonywana jest aplikacją.

Podatnik zarówno w odniesieniu do osób fizycznych, jak i przejazdów na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą wystawia paragon fiskalny.

W zakresie kursów realizowanych za pośrednictwem aplikacji C. będącej własnością A. Podatnik otrzymuje zestawienie obejmujące informacje: ilość kursów, zrealizowany obrót, pobrane prowizje, kwota do wypłaty.

Z tytułu pobranych prowizji za korzystanie z aplikacji C. otrzymuje Pan fakturę zakupu.

W ramach samofakturowania dokumentowane są wyłącznie przejazdy, gdzie finalny nabywca usługi (pasażer) jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą. Opis na fakturze brzmi: przejazdy bezgotówkowe klientów biznesowych C.

Tylko obrót dotyczący klientów A., którzy są podmiotami prowadzącymi działalność gospodarczą objęty jest wystawioną fakturą na rzecz A. Transakcje dotyczące osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej zlecone przez A. nie podlegają uwzględnieniu w wystawionych przez Podatnika fakturach VAT w ramach samofakturowania (dokumentowane są wyłącznie paragonem fiskalnym).

W ramach samofakturowania dokumentowany jest wyłącznie obrót na rzecz pasażerów finalnych prowadzących działalność gospodarczą, przy czym odbiorcą i zleceniodawcą usługi jest A. W poszczególnych okresach rozliczeniowych obrót ten różni się zależnie od zapotrzebowania.

W odniesieniu do umowy zawartej z B. Podatnik wskazuje, że sprzedawcą na fakturze jest (…) S.C., nabywcą jest B. Faktura z adnotacją „samofakturowanie” wystawiana jest przez B. Faktura obejmuje wyłącznie kursy biznesowe (na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą) zrealizowane na zlecenie B. Na podstawie zestawienia za dany okres ustalana jest kwota obrotu zrealizowanego na rzecz kontrahenta w ramach przejazdów B2B, kwota ta pomniejszona o podatek VAT w wysokości 8% stanowi podstawę wyliczenia wynagrodzenia przysługującemu podatnikowi, które korygowane jest o udzielany rabat w wysokości 22%.

W praktyce, gdy Podatnik zrealizował przejazdy zlecone przez B. na rzecz ostatecznych odbiorców zdefiniowanych jako B2B w kwocie x zł, w tym 8% podatek VAT, dokonywane jest ustalenie podstawy wystawienia faktury jako ustalenie wynagrodzenia netto od kwoty x, a następnie pomniejszenie uzyskanej kwoty o 22% rabat, co daje kwotę przysługującego wynagrodzenia netto. Kwota ta powiększona o 8% podatek VAT stanowi wartość faktury wystawionej przez Podatnika na rzecz B.

Równocześnie za zrealizowane przejazdy z polecenia B. na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej (konsumentów) Podatnik otrzymuje wyłącznie zapłatę w kwocie zrealizowanej wartości kursu taksówką, gdy zapłata dokonywana jest aplikacją pomniejszoną o fakturę zakupową wystawioną przez B.

Podatnik zarówno w odniesieniu do osób fizycznych, jak i przejazdów na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą wystawia paragon fiskalny.

Na fakturach wystawionych przez B. w ramach samofakturowania opis brzmi: usługa taksówek osobowych.

Pytanie

Czy w przypadku wystawienia faktur sprzedaży w ramach samofakturowania usług przewozu osobowego taksówką do transakcji udokumentowanych pierwotnie na kasie rejestrującej powinien Pan wykazywać podatek należny od każdej udokumentowanej transakcji, tj. zarówno z raportów fiskalnych, jak i wystawionych faktur w ramach procedury samofakturowania?

Pana stanowisko w sprawie

Z przepisów ustawy o VAT wynika obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących przez podatników dokonujących sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

Ustawa o VAT określa sytuacje, w których podatnik jest obowiązany wystawić fakturę do sprzedaży udokumentowanej wystawionym wcześniej paragonem.

Zgodnie z art. 106b ust. 5 ustawy o VAT w przypadku sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej potwierdzonej paragonem fiskalnym fakturę na rzecz podatnika podatku lub podatku od wartości dodanej wystawia się wyłącznie, jeżeli paragon potwierdzający dokonanie tej sprzedaży zawiera numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej.

W myśl natomiast art. 106b ust. 6 ustawy o VAT, w przypadku stwierdzenia, że podatnik wystawił fakturę z naruszeniem art. 106b ust. 5, organ podatkowy ustali temu podatnikowi dodatkowe zobowiązanie podatkowe w wysokości odpowiadającej 100% kwoty podatku wykazanego na tej fakturze. Sankcja w tej wysokości jest również nałożona na nabywcę (czynnego podatnika VAT), który ujmie taką fakturę w ewidencji (art. 109a ustawy). Dodatkowe zobowiązanie podatkowe nie jest jednak ustalane w stosunku do osób fizycznych, które za ten sam czyn poniosą odpowiedzialność za wykroczenie skarbowe albo za przestępstwo skarbowe.

Dodać należy, że obowiązek wystawiania faktur wyłącznie do paragonów zawierających NIP nabywcy (podatnika VAT), jak i sankcje za naruszenie tego obowiązku, nie mają zastosowania do podatników świadczących usługi taksówek osobowych, z wyłączeniem wynajmu samochodów osobowych z kierowcą (PKWiU 49.32.11.0). Stanowi o tym art. 106b ust. 7 ustawy o VAT.

Zatem, jak wynika z powyższego, zaewidencjonowanie w kasie fiskalnej sprzedaży usługi czy towaru potwierdzonej paragonem fiskalnym bez NIP nabywcy wyklucza możliwość późniejszego wystawienia faktury (zawierającej jego NIP) do takiego paragonu, o ile faktura nie dokumentuje usług taksówek osobowych.

Z tego też względu - zdaniem Podatnika - prawidłowe jest stanowisko Podatnika, że w zakresie w jakim obrót w zakresie świadczenia usług taksówki udokumentowany został podwójnie (pierwotnie paragonem fiskalnym, a następnie fakturą na rzecz odbiorcy b2b) powinien zostać wyłącznie jednokrotnie. W przeciwnym wypadku skutkowałby zawyżeniem podatku należnego i miałby charakter sankcyjny, który wykluczony jest w przypadku usług taksówek osobowych, zgodnie z art. 106b ust. 7 VAT.

Równocześnie należy zauważyć, że w odniesieniu do art. 106h ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT do egzemplarza faktury pozostającego u podatnika dołącza się paragon dokumentujący tę sprzedaż. Powyższy tryb postępowania nie ma jedynie zastosowania w sytuacji, gdy sprzedaż jest dokumentowana fakturą wystawioną przy zastosowaniu kasy rejestrującej, a wartość sprzedaży i kwota podatku należnego zostały zarejestrowane w raporcie fiskalnym dobowym kasy.

Podatnik posiada paragony w zakresie, których wystawione zostały faktury sprzedaży, zarówno na rzecz A., jak i na rzecz B. przed udzieleniem rabatu. Równocześnie Podatnik pragnie zauważyć, że brak ww. paragonów fiskalnych nie stanowi przeszkody w jednokrotnym wykazaniu transakcji, bowiem jak wskazano powyżej nie jest możliwe określenie wartości wykonanego zlecenia (kursu) taksówką osobową bez równoczesnego zaewidencjonowania tej transakcji na kasie rejestrującej. Dowodzenie wykazania transakcji na podstawie innych dokumentów aniżeli paragon fiskalny, nie stoi w sprzeczności z obowiązującymi w tym zakresie przepisami prawa podatkowego. W tym przypadku, ciężar dowodu znajduje się po stronie sprzedawcy, który w prowadzonej przez siebie dokumentacji powinien posiadać dowody potwierdzające stan rzeczywisty i w sposób niebudzący wątpliwości wykazać to, że zakupiona usługa została właśnie u niego.

Ustawodawca w art. 109 ust. 3d ustawy o VAT wskazał, że dla celów prowadzonej ewidencji, faktury dotyczące sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej (oznaczone kodem FP) są ujmowane w okresie, w którym zostały wystawione i nie zwiększają wartości sprzedaży oraz podatku należnego za ten okres (ponieważ sprzedaż została zarejestrowana w kasie rejestrującej i ujęta w dokumencie zbiorczym oznaczonym RO, w okresie rozliczeniowym, w którym co do zasady, powstał obowiązek podatkowy).

W rezultacie Podatnik stoi na stanowisku, że w opisanym przez Niego stanie faktycznym powinien dokonać wykazania podatku należnego wyłącznie na podstawie raportu z kasy rejestrującej. Faktury sprzedaży wystawione do transakcji zaewidencjonowanej uprzednio na kasie rejestrującej nie powodują zwiększenia obrotu u podatnika. Podatnik może udowodnić brak pierwotnie wystawionych paragonów do wystawionych faktur sprzedaży poprzez wykazanie nabycia usługi u Podatnika.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Stosowanie do art. 8 ust. 1 ustawy:

Zarówno dostawa towarów, jak i świadczenie usług, mieszczą się w definicji sprzedaży, określonej w art. 2 pkt 22 ustawy, zgodnie z którym:

Obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z zapisu art. 111 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym:

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

W myśl art. 111 ust. 1b ustawy:

Szczegółowe zasady dotyczące stosowania kas rejestrujących zostały określone w art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy. Zgodnie z tym przepisem:

Stosownie do art. 111 ust. 3a pkt 8 ustawy:

Treść art. 111 ust. 3d ustawy wskazuje, że:

Sposób prowadzenia przez podatników ewidencji oraz warunki używania kas rejestrujących określono w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 29 kwietnia 2019 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2021 r. poz. 1625 ze zm.), zwanego dalej „rozporządzeniem”.

Zgodnie z § 2 pkt 16 rozporządzenia:

W myśl § 2 pkt 27 rozporządzenia:

Stosownie do § 6 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia:

Zgodnie z § 6 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia:

Należy zaznaczyć, że kasa rejestrująca jest szczególnego rodzaju ewidencją podatkową. Ma ona charakter ewidencji sprzedaży, gdyż zarejestrowaniu w niej podlegają transakcje opodatkowane wykonane przez podatnika.

Wymóg stosowania przez określone grupy podatników kas rejestrujących został wprowadzony przede wszystkim ze względu na potrzebę zapewnienia kontroli nad rzetelnością deklarowanych podstaw opodatkowania. Obowiązek ewidencjonowania na kasie rejestrującej dotyczy bowiem tych transakcji, w przypadku których nie ma bezwzględnego obowiązku wystawiania faktur je dokumentujących (faktury wystawiane są wyłącznie na żądanie nabywców - osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej). Jednocześnie przepisy ustawy nie zabraniają ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kas rejestrujących na rzecz ww. podmiotów. W takim przypadku należy pamiętać, że ustawodawca do takiej sprzedaży przewidział określone warunki ewidencyjne.

Tym samym, obowiązek ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy rejestrującej nie wystąpi w przypadku sprzedaży na rzecz innych niż osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej oraz rolnicy ryczałtowi podmiotów, tj. firm, przedsiębiorstw, organizacji, osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą, bowiem sprzedaż na rzecz podmiotów prowadzących działalność należy udokumentować fakturą.

Obowiązek dokumentowania sprzedaży fakturami wynika, z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, zgodnie z którym:

Stosownie do art. 106b ust. 3 pkt 1 ustawy:

Zgodnie z art. 106d ust. 1 ustawy:

Elementy jakie powinna zawierać faktura wskazane są w art. 106e ust. 1 ustawy.

Należy jednakże wskazać, że zgodnie z art. 106e ust. 5 pkt 3 ustawy:

W myśl art. 106h ust. 1 ustawy:

Treść art. 106h ust. 1 ustawy wskazuje jednak, że:

Zgodnie z art. 106h ust. 3d ustawy:

W sytuacji, gdy dana sprzedaż zostanie udokumentowana fakturą wystawianą na żądanie nabywcy (osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej lub rolnika ryczałtowego), wówczas podatnik ma obowiązek zaewidencjonowania jej w kasie rejestrującej niezależnie od faktu wystawienia faktury. Do kopii faktury należy „podpiąć” paragon fiskalny.

W przypadku sprzedaży dokumentowanej fakturą emitowaną przy zastosowaniu kasy rejestrującej, jeśli wartość sprzedaży i kwota podatku są zarejestrowane w raporcie fiskalnym kasy, nabywca (osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej) uzyskuje tylko fakturę, zaś paragon (fiskalny) pozostaje u sprzedawcy.

W świetle przytoczonych powyżej przepisów należy zaznaczyć, że podatnik ma obowiązek ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej sprzedaż na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, bez względu na fakt, czy sprzedaż ta jest dokumentowana fakturą VAT wystawioną na żądanie nabywcy, czy też nie.

Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 99 ust. 7c ustawy:

Stosownie do treści art. 99 ust. 11b ustawy:

Treść art. 99 ust. 11c ustawy wskazuje, że:

Na podstawie art. 103 ust. 1 ustawy:

Natomiast w myśl art. 109 ust. 3 ustawy:

Stosownie do art. 109 ust. 3b ustawy:

W myśl art. 109 ust. 8a ustawy:

Zgodnie z art. 109 ust. 14 ustawy:

Podatnicy VAT czynni są zobowiązani przesyłać za każdy miesiąc do urzędu skarbowego, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, ewidencję prowadzoną na potrzeby podatku od towarów i usług, łącznie z deklaracją podatkową, w terminie do złożenia tej deklaracji.

Na mocy rozporządzenia Ministra Finansów, Inwestycji i Rozwoju z dnia 15 października 2019 r. w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2019 r., poz. 1998 ze zm.), został wprowadzony obowiązek wykazywania w ewidencji m.in. odpowiedniego symbolu oznaczającego określoną procedurę podatkową.

W myśl § 10 ust. 5 ww. rozporządzenia:

Sprzedaż zarejestrowana na kasie fiskalnej musi być uwzględniona w ewidencji VAT na podstawie dobowego lub miesięcznego raportu fiskalnego. Raport taki oznaczany jest w rejestrze sprzedaży jako dokument „RO”. Podkreślić należy, że ujmowanie raportu fiskalnego „RO” jest obligatoryjne bez względu na to, czy podatnik rejestruje sprzedaż na kasie rejestrującej działając w ramach obowiązku wynikającego z przepisów, czy też jest to efektem decyzji podatnika.

Symbolem „FP” powinny być oznaczone faktury dotyczące sprzedaży udokumentowanej paragonem fiskalnym, jak i faktury wystawiane przy zastosowaniu kasy rejestrującej, gdzie wartość sprzedaży i kwota podatku zostały ujęte w raporcie fiskalnym dobowym z kasy rejestrującej. Faktury z oznaczeniem „FP”objęte są zakresem art. 109 ust. 3d ustawy.

Treść art. 109 ust. 3d ustawy wskazuje natomiast, że:

Z wniosku wynika, że - jako czynny podatnik podatku VAT - świadczy Pan usługi przewozu taksówką osobową. W ramach prowadzonej działalności zawarł Pan umowę współpracy z:

1)A

Umowa z ww. podmiotem obejmuje usługę przewozową świadczoną przez Pana na rzecz pasażera, zawieraną pomiędzy Panem a pasażerem za pomocą oprogramowania C udostępnianym przez A. Platforma C. umożliwia pasażerom lub klientom biznesowym w przypadku założenia konta biznesowego bezgotówkowe rozliczanie się za zamówienie zrealizowane przez przewoźnika.

W ramach umowy wyraża Pan zgodę i upoważnia C. i jego partnerów zewnętrznych do samofakturowania tj. do:

·wystawienia faktury na kwotę należną za przejazd opłacony przy użyciu usługi Płać przez Aplikację, wskazującej kwotę podatku VAT oraz

·dostarczenia takiej faktury w formie elektronicznej na adres e-mail podany przez pasażera, w każdym przypadku w imieniu przewoźnika.

W wyniku rozliczenia świadczonych przez Pana usług taksówki osobowej na rzecz A. zostaje wystawiona faktura z adnotacją „samofakturowanie”, wskazująca Pana jako sprzedawcę usług, a A. jako ich nabywcę. Faktura ta dotyczy obrotu wyłącznie kursów biznesowych tj. kursów dokonanych na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą wykonanych przez Pana na zlecenie A. Opis na fakturze brzmi: Przejazdy bezgotówkowe klientów biznesowych C.

Transakcje dotyczące osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej zlecone przez A. niepodlegają uwzględnieniu w wystawionych przez Pana fakturach w ramach samofakturowania. Takie przejazdy dokumentowane są wyłącznie paragonem fiskalnym. Za ich realizację otrzymuje Pan wyłącznie zapłatę w kwocie zrealizowanej wartości kursu taksówką, gdy zapłata dokonywana jest aplikacją.

Prowizję za pośrednictwo pomiędzy klientem a Panem dokumentuje faktura zakupowa wystawiona przez A.

Zarówno w odniesieniu do osób fizycznych, jak i przejazdów na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą wystawia Pan paragon fiskalny.

2)B.

Na podstawie art. 106d ust. 1 ustawy, B. upoważniona jest do wystawiania faktur dokumentujących Pana wnagrodzenie (samofakturowanie). Zgodnie z postanowieniami umowy zobowiązał się Pan do świadczenia usług na rzecz klientów indywidualnych kontaktujących się z Panem za pośrednictwem systemu oraz usług przewozów bezgotówkowych dla klientów bzinesowych oraz innych jeżeli zostaną wybrane.

W ramach samofakturowania B. wystawia fakturę, na której Pan wskazany jest sprzedawca usługi, a nabywcą jest B. Faktura ta obejmuje wyłącznie kursy biznesowe tj. kursy na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą zrealizowane na zlecenie B. Na podstawie zestawienia za dany okres ustalana jest kwota obrotu zrealizowanego na rzecz kontrahenta w ramach przejazdów B2B, kwota ta pomniejszona o podatek VAT w wysokości 8% stanowi podstawę wyliczenia wynagrodzenia przysługującemu podatnikowi, które korygowane jest o udzielany rabat w wysokości 22%.

Za zrealizowane przejazdy z polecenia B. na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej otrzymuje Pan zapłatę w kwocie zrealizowanej wartości kursu gotówką, gdy zapłata dokonywana jest aplikacją pomniejszona o fakturę zakupową wystawioną przez B.

Zarówno w odniesieniu do osób fizycznych, jak i przejazdów na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą wystawia Pan paragon fiskalny.

W obu ww. umowach dokumentuje Pan transakcję usług przewozu paragonem, bowiem tylko i wyłącznie wówczas możliwe jest działanie taksometru tzn. kasa rejestrująca połączona jest z taksometrem. Jest Pan zatem w posiadaniu paragonów w zakresie, których wystawione zostały faktury sprzedaży, zarówno na rzecz A., jak i na rzecz B. przed udzieleniem rabatu.

W przypadku realizacji przejazdów prywatnych - poza ww. umowami - za którą płatność otrzymuje Pan gotówką lub dokonywana jest ona kartą, pasażer dostaje od Pana paragon za wykonany przejazd.

W konsekwencji, w danym okresie rozliczeniowym zaewidencjonowana przez Pana sprzedaż na kasie rejestrującej zawiera każdy przejazd taksówką, w tym również te do których A. oraz B. wystawiły faktury w ramach samofakturowania.

Pana wątpliwości dotyczą kwestii, czy w przypadku wystawienia faktur sprzedaży w ramach samofakturowania usług przewozu osobowego taksówką do transakcji udokumentowanych pierwotnie na kasie rejestrującej powinien Pan wykazywać podatek należny od każdej udokumentowanej transakcji, tj. zarówno z raportów fiskalnych, jak i wystawionych faktur w ramach procedury samofakturowania.

Stosownie do art. 106h ust. 1 ustawy w przypadku gdy faktura dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, do egzemplarza faktury pozostającego u podatnika dołącza się paragon dokumentujący tę sprzedaż. Przepis art. 106h ust. 1 ustawy, nie dotyczy sprzedaży dokumentowanej fakturą emitowaną przy zastosowaniu kasy rejestrującej, w przypadkach gdy wartość sprzedaży i kwota podatku są zarejestrowane w raporcie fiskalnym dobowym kasy (ust. 2 tego art.).

W omawianej sprawie należy także zwrócić uwagę na treść art. 106b ust. 5 ustawy, zgodnie z którym:

Ponadto, w myśl art. 106b ust. 7 ustawy:

W omawianej sprawie świadczy Pan usługi taksówek, co w odniesieniu do powyższych przepisów oznacza, że nie ma przeszkód aby sprzedaż zaewidencjonowana przy zastosowaniu kasy rejestrującej potwierdzonej wystawionym przez Pana paragonem fiskalnym została również udokumentowana fakturą, nawet gdy nie będzie zawierała numeru identyfikacji podatkowej nabywcy.

Tym samym, sprzedaż zarejestrowana przez Pana na kasie fiskalnej musi być uwzględniona w deklaracji JPK_VAT na podstawie miesięcznego raportu fiskalnego. Raport taki oznaczony powinien zostać w rejestrze sprzedaży jako dokument „RO”. Natomiast, jak już wyżej wskazano, oznaczeniu „FP” podlegają faktury dotyczące sprzedaży udokumentowanej paragonem fiskalnym, jak i faktury wystawiane przy zastosowaniu kasy rejestrującej. Zatem w sytuacji, zaewidencjonowania przez Pana sprzedaży zarówno na kasie rejestrującej jak i wystawienia do tej sprzedaży faktury – w ramach samofakturowania - faktura taka w deklaracji JPK_VAT powinna zostać opatrzona symbolem „FP”. Tym samym, faktury wystawiane na rzecz klientów biznesowych, które odnoszą się do sprzedaży zaewidencjonowanej na kasie rejestrującej w deklaracji JPK_VAT powinny zostać oznaczone symbolem „FP”.

Zaznaczyć należy, że w dodanym art. 109 ust. 3d ustawy dookreślono, że dla celów prowadzonej ewidencji, faktury dotyczące sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej są ujmowane w okresie, w którym zostały wystawione i nie będą zwiększać wartości sprzedaży i podatku należnego za ten okres (ponieważ sprzedaż została zaewidencjonowana przy użyciu kasy rejestrującej i ujęta w raporcie fiskalnym miesięcznym, w okresie rozliczeniowym w którym co do zasady powstał obowiązek podatkowy).

Pana stanowisko uznaję zatem za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Pan ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zakres przedmiotowy wniosku wyznacza przedstawione przez Pana pytanie. Wskazuję tym samym, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Pana wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem, tj. prawidłowość dokumentowania dokonywanej przez Pana sprzedaży, nie może być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Podkreślam, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).