Postanowienie SN z dnia 23 lipca 2024 r., sygn. I PSK 27/24

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Jolanta Frańczak

w sprawie z powództwa R. T.
‎przeciwko Urzędowi Gminy K.
‎o zapłatę,
‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 23 lipca 2024 r.,
‎skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy
‎i Ubezpieczeń Społecznych w Łodzi
‎z dnia 6 listopada 2023 r., sygn. akt VIII Pa 52/23,

odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.

UZASADNIENIE

Sąd Okręgowy w Łodzi wyrokiem z dnia 6 listopada 2023 r. oddalił apelacje powódki R. T. oraz pozwanego Urzędu Gminy w K. od wyroku Sądu Rejonowego w Kutnie z dnia 24 marca 2023 r., którym zasądzono od pozwanego na rzecz powódki kwotę 25.000 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie naliczanymi od dnia 23 kwietnia 2021 r. do dnia zapłaty tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę w związku z rozstrojem zdrowia wywołanym mobbingiem i oddalono powództwo w pozostałym zakresie (pkt 1) oraz zniósł wzajemnie między stronami koszty postępowania za drugą instancję (pkt 2).

W wyrokach Sądów meriti przyjęto, że w sprawie zaistniały przesłanki mobbingu stosowanego wobec powódki przez jej przełożoną wójt J.J., natomiast pozwany nie zdołał uprawdopodobnić, aby na stan psychiczny powódki miały wpływ inne jej choroby. W związku z powyższym Sądy orzekające przyjęły na podstawie art. 94 § 3 k.p., że żądanie zasądzenia zadośćuczynienia za mobbing było zasadne, a kwota 25.000 zł z tego tytułu jest odpowiednia zarówno biorąc pod uwagę okoliczności sprawy, rozmiar krzywdy powódki, jak i jej miesięczne wynagrodzenie, ponieważ stanowi około trzykrotność tego wynagrodzenia. Sąd Okręgowy wskazał, że w czasie zatrudnienia od września 2019 r. do maja 2021 r. powódka bezpośrednio i dotkliwie odczuwała regularne i celowe poniżające traktowanie ze strony przełożonej, skutkiem czego doszło u powódki do dekompensacji stanu psychicznego i zaburzeń adaptacyjnych. Zatem to nie tylko rozstrój zdrowia wynikający z przedłożonych zaświadczeń lekarskich (w rozumieniu art. 444 i art. 445 k.c.) lecz również krzywda wynikła z naruszenia dóbr osobistych (wskazana w art. 448 k.c.) powinny być wyznacznikami wysokości zadośćuczynienia należnego powódce.