Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 15 października 2024 r. KUBERA, trgovanje s hrano in pijačo, d.o.o. przeciwko Republika Slovenija., sygn. C-144/23

Artykuł 267 akapit trzeci TFUE należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie temu, by sąd krajowy, którego orzeczenia nie podlegają zaskarżeniu według prawa wewnętrznego, postanawiał w ramach postępowania w sprawie rozpatrywania wniosku o przyjęcie skargi rewizyjnej do rozpoznania, którego rozstrzygnięcie zależy od znaczenia kwestii prawnej podniesionej przez jedną ze stron sporu dla zapewnienia pewności prawa, jednolitego stosowania prawa lub jego rozwoju, o oddaleniu takiego wniosku o przyjęcie skargi rewizyjnej do rozpoznania bez dokonania oceny, czy byłby on zobowiązany zwrócić się do Trybunału z pytaniem prejudycjalnym dotyczącym kwestii wykładni lub ważności przepisu prawa Unii podniesionej na poparcie tego wniosku.Artykuł 267 TFUE w związku z art. 47 akapit drugi Karty praw podstawowych Unii Europejskiej należy interpretować w ten sposób, że sąd krajowy, którego orzeczenia nie podlegają zaskarżeniu według prawa wewnętrznego, powinien w orzeczeniu oddalającym wniosek o przyjęcie skargi rewizyjnej do rozpoznania zawierającej wniosek o zwrócenie się do Trybunału w trybie prejudycjalnym z pytaniem dotyczącym wykładni lub ważności przepisu prawa Unii, przedstawić powody, dla których nie zwrócił się do Trybunału z wnioskiem o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym, czyli że pytanie to nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia sporu, albo że dany przepis prawa Unii był już przedmiotem wykładni Trybunału, albo że prawidłowa wykładnia prawa Unii jest na tyle oczywista, że nie pozostawia miejsca na jakiekolwiek racjonalne wątpliwości.