Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 8 października 2024 r., sygn. I SA/Gd 631/24

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Sławomir Kozik, Sędziowie Sędzia WSA Marek Kraus, Sędzia NSA Alicja Stępień (spr.), Protokolant Specjalista Dorota Pellowska, , po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 8 października 2024 r. sprawy ze skargi A. C. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku z dnia 2 września 2019 r., nr 2201-IOV-4.4103.282-284.2018/10/03 w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od marca do maja 2013 r. 1. uchyla zaskarżoną decyzję 2. zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku na rzecz strony skarżącej kwotę 6.917 zł (sześć tysięcy dziewięćset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 4 marca 2020 r., sygn. akt I SA/Gd 2031/19 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oddalił skargę A.C. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku z dnia 2 września 2019 r., w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od marca do maja 2013 r..

Sąd ten w uzasadnieniu wskazał, że decyzją z dnia 20 września 2018 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w Chojnicach określił skarżącej kwoty nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy za marzec 2013 r. w wysokości 186 zł, za kwiecień 2013 r. w wysokości 383 zł, za maj 2013 r. w wysokości 1.017 zł, oraz wysokość podatku, o którym mowa w art. 108 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., nr 177, poz. 1054 ze zm., dalej: ustawa o VAT) za ww. miesiące w kwotach odpowiednio 5.680,08 zł, 45.633,84 zł, 10.896,48 zł.

Jak wynika z uzasadnienia ww. decyzji Naczelnik Urzędu Skarbowego, kontrolując rozliczenie podatniczki w podatku od towarów i usług za wskazane okresy rozliczeniowe stwierdził nieprawidłowości po stronie podatku naliczonego oraz podatku należnego. Organ ustalił, że w okresie od marca do maja 2013 r. podatniczka brała udział w stworzonym łańcuchu podmiotów dokonujących rzekomych dostaw cukru w obrocie krajowym. W ocenie organu pierwszej instancji, wszystkie faktury wystawione przez S. Spółka jawna T.B., S.B. (dalej: S.) na rzecz podatniczki nie odzwierciedlają rzeczywistych transakcji. Podatniczka w rzeczywistości nie dysponowała towarem rzekomo nabytym od ww. spółki. Powołując art. 86 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 lit. a) oraz art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a) ustawy o VAT. Naczelnik Urzędu Skarbowego stwierdził zawyżenie podatku naliczonego: w marcu 2013 r. o kwotę 5.603 zł, w kwietniu 2013 r. o kwotę 44.823 zł, w maju 2013 r. o kwotę 10.819 zł. Skoro podatniczka w rzeczywistości nie dysponowała towarem rzekomo nabytym od S., to nie mogła dostarczyć tego towaru do G. Sp. jawna (dalej: G.) oraz K. Sp. z o.o. i nie mogła przenieść na rzecz ww. odbiorców prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, które to ustalenie stało się podstawą do zastosowania w sprawie art. 108 ustawy o VAT.