Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 10 września 2024 r., sygn. II SA/Ol 689/24

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Beata Jezielska po rozpoznaniu w dniu 10 września 2024 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze sprzeciwu D. W. na decyzję Wojewody Warmińsko-Mazurskiego z dnia 25 lipca 2024 r. nr (...) w przedmiocie zatwierdzenia projektu architektoniczno-budowlanego oraz projektu zagospodarowania terenu i udzielenia pozwolenia na budowę oddala sprzeciw. WSA/wyr.1 – sentencja wyroku

Uzasadnienie

Decyzją z 25 lipca 2024 r. Wojewoda Warmińsko-Mazurski, na podstawie art. 138 § 2 k.p.a., uchylił decyzję Starosty O. z 13 maja 2024 r. w sprawie zatwierdzenia projektu architektoniczno-budowlanego oraz projektu zagospodarowania terenu i udzielenia D. W. (dalej jako: inwestor lub strona skarżąca) pozwolenia na budowę trzech budynków wielorodzinnych w zabudowie szeregowej przy ul. (...) na dz. nr (...),(...),(...),(...), obr. (...), m. O. i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ pierwszej instancji.

W uzasadnieniu podano, że organ pierwszej instancji prawidłowo wskazał, na czym polega kontrola projektu budowlanego przed wydaniem decyzji o pozwoleniu na budowę, ale nie w pełnym zakresie dokonał oceny zebranego materiału dowodowego, uznając, że projekt zagospodarowania terenu oraz projekt architektoniczno-budowlany jest zgodny z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego osiedli P. i O. w O., zatwierdzonego uchwałą Rady Miejskiej w O. Nr (...) z dnia 19 kwietnia 2000 r. (Dz. Urz. Woj. Warm.-Maz. z 2000 r. (...), dalej jako: Plan miejscowy) w zakresie spełnienia wskaźnika wielkości projektowanej zabudowy oraz że projekt zagospodarowania terenu jest zgodny z § 40 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U z 2022 r. poz. 1225 ze zm., dalej jako: rozporządzenie z 2002 r.). Wskazano, że planowane przedsięwzięcie znajduje się w obrębie jednostki urbanistycznej oznaczonej w § 2 Planu miejscowego symbolem "MU10" - teren zabudowy mieszkaniowo-usługowej. Dla tego terenu szczegółowe zasady zainwestowania i kształtowania zabudowy parametry i wskaźniki przedstawiono w § 3 ust. 1 określając, że "Dla obiektów budowlanych możliwy jest remont, rozbudowa, nadbudowa przebudowa i modernizacja w rozumieniu właściwych przepisów prawa budowlanego. Zezwala się na uzupełnienia zabudowy. Przedmiotowe uzupełnienia zabudowy powinny być realizowane w skali (gabarytach) sąsiedniej zabudowy istniejącej". W § 3 ust. 3 Planu miejscowego określono, że przez zabudowę istniejąca rozumie się obiekty budowlane w rozumieniu właściwych przepisów Prawa budowlanego, oddane do użytkowania do dnia niniejszej zmiany planu. Zatem Plan miejscowy dla nowej zabudowy mieszkaniowo-usługowej ustala parametry wysokości i wskaźnika powierzchni zabudowy jak dla zabudowy sąsiedniej, oddanej do użytkowania przez rokiem 2000. Wskazano, że w celu określenia parametrów zabudowy inwestor przedstawił analizę 17 działek z istniejącą zabudową, zlokalizowanych na terenach oznaczonych w planie symbolem MU7, MU8, MU 11, MU13, MU35. Z ustaleń inwestora wynika, że na przedmiotowym terenie przeważa zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna, zaś budynki mieszkalne posiadają od jednej do trzech kondygnacji nadziemnych. Większość budynków posiada dachy strome dwu lub wielospadowe o kącie nachylenia od 20° do 45°. Wskaźnik zabudowy waha się od 0,7 do 0,35. Dla tak ustalonych parametrów zaprojektowano trzy budynki mieszkaniowe wielorodzinne w zabudowie szeregowej o trzech kondygnacjach nadziemnych i wskaźniku zabudowy 0,25. W ocenie organu odwoławczego analiza 17 wybranych przez inwestora działek została dokonana niezgodnie z wytycznymi wskazanymi w Planie miejscowym. Do analizy tej inwestor przyjął bowiem tylko 4 nieruchomości, które zgodnie z załącznikiem graficznym do Planu miejscowego były w dniu jego uchwalenia zabudowane i były zlokalizowane w najbliższym sąsiedztwie do terenów planowanej inwestycji (działki o nr (...) obr. (...) oraz o nr (...),(...),(...) obr. (...)). Pozostałe 9 nieruchomości są zlokalizowane w kolejnych rządach działek od 4 rzędu do 19 rzędu, gdzie nie sposób uznać, że sąsiadują z terenem inwestycji. Z kolei z załącznika graficznego do Planu miejscowego wynika, że nieruchomości zabudowane w dniu uchwalenia Planu, sąsiadujące z terenem inwestycji, to dz. o nr (...),(...) obr. (...), dz. nr (...) obr. (...), które nie zostały uwzględnione przez inwestora w jego analizie. Jak wynika zaś z ewidencji gruntów dla powyższych nieruchomości można wyznaczyć wskaźnik powierzchni istniejącej zabudowy, który waha się od 0,10 do 0,23 (stosunek powierzchnia zabudowy do powierzchni działki) oraz istniejąca na tych działkach zabudowa jest zabudową dwukondygnacyjną. Zatem zdaniem organu odwoławczego zaprojektowane przez inwestora budynki mieszkalne wielorodzinne przekraczają ustalony wskaźnik powierzchni zabudowy oraz wysokość zabudowy. Z projektu zagospodarowania terenu wynika bowiem, że wskaźnik powierzchni projektowanej zabudowy mieszkalnej wielorodzinnej wynosi 0,25, zaś dopuszczalny jest 0,23. Ponadto projektowane budynki są 3 kondygnacyjne, zaś dopuszczalne są 2 kondygnacje. Organ odwoławczy podniósł również, że z projektu zagospodarowania ternu nie wynika, aby zaprojektowany plac zabaw z miejscem rekreacyjnym o długości 4 m i szerokości 4 m zaspokajał potrzeby przyszłych mieszkańców 33 lokali mieszkalnych, zgodnie z przepisem § 40 rozporządzenia z 2002 r. Wskazano, że wykazane niezgodności zamierzenia inwestycyjnego z przepisami prawa zobowiązują organ administracji architektoniczno-budowlanej do przeprowadzenia procedury naprawczej, określonej w art. 35 ust. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2024 r. poz. 725 ze zm., dalej jako: P.b.), co wykracza poza zakres uzupełniającego postępowania wyjaśniającego przed organem odwoławczym. Usunięcie wad przedmiotowego projektu wymaga de facto przedłożenia nowego projektu zagospodarowania terenu, a zatem przeprowadzenie postępowania wyjaśniającego w takim zakresie przez organ II instancji prowadziłoby do naruszenia zasady dwuinstancyjności. Podniesiono, że organ I instancji powinien ponownie szczegółowo sprawdzić wniosek o pozwolenie na budowę wraz z załącznikami, zgodnie z art. 35 ust. 1 P.b.