Wyrok WSA w Kielcach z dnia 4 września 2024 r., sygn. II SAB/Ke 88/24

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sylwester Miziołek (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Krzysztof Armański, Sędzia WSA Agnieszka Banach, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 4 września 2024 r. sprawy ze skargi M. W. na bezczynność i przewlekłe prowadzenie postępowania przez Prezesa Sądu Rejonowego w Kielcach w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej oddala skargę.

Uzasadnienie

W dniu 14 lipca 2024 r. M. W. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach skargę na bezczynność i przewlekłe prowadzenie postępowania przez Prezesa Sądu Rejonowego w Kielcach w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej, żądanej – drogą elektroniczną – wnioskiem z 12 czerwca 2024 r. "o udostępnienie wszystkich protokołów rozpraw/posiedzeń odbytych w dniu dzisiejszym t.j. 7.06.2024r. pod kierunkiem SSR Marzanny Dudy", podkreślając że również wywiedzione 2 lipca 2024 r. ponaglenie nie przyniosło oczekiwanego rezultatu. W uzasadnieniu skarżący powołał się na art. 143 § 1 pkt 2 K.p.k., z którego wynika, że obligatoryjnie z czynności przesłuchania świadka sporządza się protokół, który powinien zawierać wszystkie elementy enumeratywnie określone w art. 148 K.p.k., a zatem jest to dokument, którego forma i treść jest szczegółowo określona przez przepisy. Ponadto, sposób przesłuchania świadka został szczegółowo określony w rozdziale 21 K.p.k. Zgodnie z art. 150 § 1 K.p.k., z wyjątkiem protokołu rozprawy lub posiedzenia, protokół podpisują osoby biorące udział w czynności, a przed podpisaniem należy go odczytać i uczynić o tym wzmiankę. Można zatem przyjąć, że protokół zeznań świadka w postępowaniu karnym odpowiada definicji dokumentu, o którym mowa w art. 6 ust. 2 u.d.i.p., ponieważ jest dokumentem urzędowym sporządzonym w przewidzianej dla tej czynności formie i zawiera oświadczenie funkcjonariusza publicznego – który podpisując protokół oświadcza, że czynność została faktycznie dokonana i jaki był jej przebieg. Z tego bowiem dokumentu wynika, jakie czynności zostały dokonane przez właściwy organ, jaki był ich przebieg i – co ma szczególne znaczenie dla społecznej kontroli organów władzy publicznej – jakie wnioski wyciągnął właściwy organ z takiej czynności procesowej i jak one się mają do dalszych działań tego organu. Są to zatem, zdaniem strony, informacje o sprawach publicznych, dotyczących funkcjonowania władzy publicznej, czyli sposobu prowadzenia przez nią postępowania – o czym świadczy powołane orzecznictwo. Skarżący podkreślił ponadto, że co do zasady, posiedzenia sądowe są jawne (art. 148 § 1 K.p.c.). Organ, prawidłowo realizując złożony wniosek, nie uchybiłby zatem jakiejkolwiek tajemnicy prawnie chronionej, gdyż uzyskanie tej informacji w formie postulowanej we wniosku byłoby tożsame w skutku z tym, jakby skarżący osobiście przybył do Sądu i obserwował przebieg rozpraw/posiedzeń prowadzonych przez ww. sędziego – tyle tylko, że postulowana forma ma tę zaletę, że zostałaby przekazana na trwałym nośniku danych i w każdej chwili skarżący mógłby do niej wracać.