Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 28 sierpnia 2024 r., sygn. II SA/Gd 471/24

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Krzysztof Kaszubowski Sędziowie: Sędzia WSA Jolanta Górska Asesor WSA Jakub Chojnacki (spr.) po rozpoznaniu w dniu 28 sierpnia 2024 r. w Gdańsku w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku z dnia 7 marca 2024 r., sygn. akt SKO Gd/5909/23 w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego 1. uchyla zaskarżoną decyzję, 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku na rzecz skarżącego A. B. kwotę 480 zł (czterysta osiemdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Pan A. B. (dalej: Skarżący) wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku (dalej: SKO, Kolegium) z 7 marca 2024 r., w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego.

Zaskarżoną decyzję wydano w następującym stanie faktycznym i prawnym:

Prezydent Miasta Gdyni decyzją z 29 września 2023 r. odmówił Skarżącemu przyznania świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością sprawowania stałej opieki nad żoną.

W uzasadnieniu decyzji Prezydent stwierdził m.in., że A. B. posiada orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności przyznane na stałe przez Powiatowy Zespół ds. Orzekania o Niepełnosprawności w Gdyni. Ustalony stopień niepełnosprawności datuje się od 8 lutego 2013 r., a niepełnosprawność istnieje od 35 r. życia. Jednocześnie zgodnie z orzeczeniem lekarza orzecznika ZUS, w dniu 13 stycznia 2013 r. została ona uznana za osobę trwale całkowicie niezdolną do pracy na czas nieokreślony w związku ze stanem narządu wzroku. A.B. nie jest nigdzie zatrudniony, nie jest zarejestrowany jako osoba bezrobotna, natomiast zgodnie z wypisem z treści orzeczenia lekarza orzecznika ZUS z 15 kwietnia 1989 r. został uznany trwale za częściowo niezdolnego do pracy i z tego powodu pobiera rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy przyznaną na stałe. Jego ostatnie zatrudnienie ustało 31 sierpnia 2020 r. A. B. sprawuje opiekę nad żoną, która wymaga pomocy we wszystkich czynnościach dnia codziennego z powodu słabego wzroku i problemów z chodzeniem. Zgodnie z oświadczeniem Skarżącego, jego żona ma ograniczenie pola widzenia, widzi w zakresie 7 procent, choruje na cukrzycę, jaskrę, neuropatię, zwyrodnienie kolan oraz kręgosłupa. Nie jest osoba leżącą, ale wymaga pomocy w poruszaniu, przemieszczaniu do toalety, wyjściu poza miejsce zamieszkania. Wymaga podania posiłku, przygotowania i podania leków. Opiekę nad żoną Pan B. sprawuje od wielu lat, nie jest w stanie wskazać konkretnej daty, wraz z postępem choroby adekwatnie rośnie jego zaangażowanie w opiekę.