Postanowienie SN z dnia 2 października 2024 r., sygn. III KO 17/24

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Antoni Bojańczyk

w sprawie W. P. i in.,

oskarżonych z art. 228 k.k. i in.,

po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w dniu 2 października 2024 r.,

wniosku Sądu Rejonowego w Kołobrzegu

zawartego w postanowieniu z dnia 8 lutego 2024 r., sygn. II K 3/24,

o przekazanie sprawy do rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu,

na podstawie art. 37 k.p.k.

p o s t a n o w i ł

wniosku nie uwzględnić.

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 8 lutego 2024 r. Sąd Rejonowy w Kołobrzegu wystąpił w trybie art. 37 k.p.k. do Sądu Najwyższego z wnioskiem o przekazanie przedmiotowej sprawy do merytorycznego rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu z uwagi na dobro wymiaru sprawiedliwości. W uzasadnieniu wniosku wskazano, że Sąd Rejonowy w Kołobrzegu nie dysponuje salą rozpraw spełniającą standard do prowadzenia postępowania z wykorzystaniem materiałów niejawnych zaś część aktu oskarżenia została sporządzona w ramach części niejawnej zabezpieczonych materiałów (k. 3678v. akt), które są objęte klauzulą „poufne”. Przeprowadzenie dowodów objętych klauzulą „poufne” będzie zatem możliwe jedynie w sądzie technicznie przygotowanym do rozpoznania takich spraw. W przeciwnym razie sąd miejscowo właściwy musiałby część postępowania przeprowadzić w sądzie, który dysponuje salą rozpraw spełniającą standard do prowadzenia postępowania z wykorzystaniem materiałów niejawnych, co powoduje konieczność przewożenia akt niejawnych z udziałem funkcjonariuszy Policji przy stosowaniu ściśle określonych procedur i w znacznym stopniu zwiększy koszty postępowania. Ponadto przy każdym opuszczeniu materiałów niejawnych z kancelarii tajnej obecny musi być jej pracownik, co spowoduje konieczność oddelegowania go na czas trwania rozprawy do innego sądu. Również konieczność wyznaczania dodatkowych rozpraw w innym sądzie spowoduje wydłużenie postępowania, zwłaszcza, że materiał dowodowy w ramach części niejawnej jest obszerny i nie będzie możliwe jego przeprowadzenie na jednym terminie rozprawy. Powyższe okoliczności - zdaniem sądu wnioskującego - mogą spowodować nieuzasadnioną zwłokę w rozpoznaniu sprawy. Sąd ten zwrócił też uwagę na dodatkową okoliczność, a mianowicie, iż dwóch oskarżonych w sprawie to przedstawiciele władz lokalnych - Wójt Gminy K. (W. P.) oraz Starosta K. (T. T.), osoby pełniące obecnie funkcje w organach samorządowych zaś stawiane im zarzuty budzą szerokie zainteresowanie wśród mieszkańców miasta; sprawa jest nagłośniona medialnie. Ponadto, zarówno Gmina, jak i Starostwo K. - jako organ samorządu lokalnego - współpracuje z sądem w zakresie ustawowych obowiązków łączących te organy, co mogłyby wzbudzić (nawet mylne) przekonanie o braku warunków do rozpoznania przedmiotowej sprawy w sposób w pełni obiektywny przez sąd miejscowo właściwy.