Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 10 lipca 2024 r., sygn. I SA/Ol 164/24

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Przemysław Krzykowski Sędziowie sędzia WSA Jolanta Strumiłło (sprawozdawca) sędzia WSA Anna Janowska Protokolant starszy referent Elżbieta Parda po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 lipca 2024 r. sprawy ze skargi L. L. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Olsztynie z dnia 15 marca 2024 r., nr 2801-IOD.4102.8.2022 w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2014 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

L. L. (dalej jako skarżący, odwołujący się, podatnik, strona) złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (dalej jako WSA) w Olsztynie skargę na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Olsztynie (dalej jako Dyrektor IAS, DIAS) z 15 marca 2024 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2014 r.

Rozpoznana niniejszym wyrokiem sprawa była już przedmiotem orzekania. WSA w Olsztynie wyrokiem z 3 listopada 2021 r., wydanym w sprawie o sygn. akt I SA/OI 619/21, uchylił skierowaną do podatnika decyzję Dyrektora IAS z 2 lipca 2021 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2014 r. Stan faktyczny sprawy jest zatem stronom znany i został już szczegółowo opisany przez WSA w Olsztynie w uzasadnieniu wskazanego wyroku. Niemniej wypada przypomnieć, że Naczelnik Urzędu Skarbowego w [...] (dalej jako Naczelnik US, NUS), po przeprowadzeniu kontroli podatkowej, decyzją z 5 sierpnia 2020 r. określił podatnikowi zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych w stawce 19% za 2014 r., w wysokości 1 174 845 zł. Organ stwierdził nieprawidłowości w zakresie kosztów uzyskania przychodów S. spółka jawna (dalej jako spółka S.), której wspólnikami był skarżący oraz M. L., jak też w zakresie przychodów i kosztów prowadzonej przez stronę działalności pod nazwą P. – L. L. (dalej jako P.).

Na skutek odwołania, Dyrektor IAS decyzją z 2 lipca 2021 r. uchylił w całości decyzję organu pierwszej instancji i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia przez ten organ, z przyczyn podanych w jej uzasadnieniu. WSA w Olsztynie rozpoznał skargę na tę decyzję i wyrokiem z 3 listopada 2021 r., I SA/OI 619/21, uchylił decyzję z 2 lipca 2021 r. Sąd stwierdził, że organ odwoławczy naruszył art. 210 § 1 pkt 6 i § 4 ustawy Ordynacja podatkowa (w skrócie: O.p.), gdyż nie wskazano okoliczności istotnych dla oceny, czy powołanie się na art. 70 § 6 pkt 1 O.p. miało, czy też nie, instrumentalny charakter. Ponadto DIAS odniósł się do niekwestionowanych przez organ pierwszej instancji kwalifikacji podatkowoprawnych transakcji spółki z innymi kontrahentami i zawarł w uzasadnieniu wskazówki mające charakter merytoryczny, co nie mieści się w granicach art. 233 § 2 O.p. oraz naruszył zakaz reformationis in peius. Sąd stwierdził, że rozpatrując ponownie sprawę, organ odwoławczy dokona oceny w kwestii biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego w kontekście uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego z 24 maja 2021 r., sygn. akt I FPS 1/21 oraz uwzględni treść art. 233 § 2 O.p. i dokona oceny materiału dowodowego w kontekście wskazywanych w nim przesłanek, pamiętając przy tym, że decyzja kasacyjna ma charakter procesowy i nie jest możliwe wypowiadanie się w niej co do kwestii merytorycznych. W przypadku ustalenia istnienia braków materiału dowodowego wypowie się także, czy jest możliwe ich uzupełnienie w zakresie wskazanym w art. 229 O.p., czy też nie.