Orzeczenie
Postanowienie SN z dnia 25 września 2024 r., sygn. I CSK 4140/23
25 września 2024 r.
Sąd Najwyższy w Izbie Cywilnej w składzie:
SSN Agnieszka Góra-Błaszczykowska
na posiedzeniu niejawnym 25 września 2024 r. w Warszawie
w sprawie z powództwa K. spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W.
przeciwko P. spółce akcyjnej w L.
o zapłatę,
na skutek skargi kasacyjnej P. spółki akcyjnej w L.
od wyroku Sądu Okręgowego w Lublinie
z 19 maja 2023 r., IX Ga 665/22,
odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.
UZASADNIENIE
Wyrokiem z 19 maja 2023 r., IX Ga 665/22 Sąd Okręgowy w Lublinie oddalił apelację pozwanego oraz orzekł o kosztach postępowania apelacyjnego.
Pozwana wniosła skargę kasacyjną, zaskarżając ją w całości. Skarżąca w petitum wniosła o przyjęcie skargi do rozpoznania przez Sąd Najwyższy w oparciu o treść art. 398 § 1 pkt 2 k.p.c. w odniesieniu do podstawy wskazanej w punkcie 1 podpunkty 1 i 2 (naruszenie przepisów prawa materialnego) oraz art. 398 § 1 pkt 4 k.p.c. w odniesieniu do podstawy wskazanej w punkcie 2 (naruszenie przepisów postępowania). Skarżąca w uzasadnieniu wskazała, że między stronami toczy się kilkadziesiąt spraw sądowych. Nadto kolejnych kilkadziesiąt spraw sądowych toczy się z powództwa E. S.A. przeciwko pozwanej, która to spółka E. posiada 100% udziałów w spółce K. sp. z o.o., przy czym również tamte sprawy są zbliżone w stanie faktycznym i prawnym. Roszczenia E. S.A. wynikają z umów, których zapisy są identyczne, jak zapisy umów, będących podstawą roszczeń w niniejszej sprawie. Skarżąca podniosła, że sprawy te w zdecydowanej większości rozpoznawane są przez Sądy apelacji lubelskiej: Sąd Rejonowy Lublin Wschód z siedzibą w Świdniku, Sąd Okręgowy w Lublinie oraz Sąd Apelacyjny w Lublinie. Sądy te wydają sprzeczne ze sobą rozstrzygnięcia. W ocenie skarżącej źródłem rozbieżności jest ocena tego, czy złożone powódce w imieniu pozwanej oświadczenie o potrąceniu zostało złożone przez osobę umocowaną do reprezentowania pozwanej, ergo czy powódka powinna - stosownie do treści art. 104 w zw. z art. 103 § 2 k.c. - wyznaczyć dodatkowy termin na potwierdzenie tej czynności, po bezskutecznym upływie którego byłaby wolna. W ocenie skarżącej, świadczy to o wystąpieniu rozbieżności w orzecznictwie sądów w tej kwestii.