Postanowienie SN z dnia 17 grudnia 2021 r., sygn. IV KK 625/21

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Andrzej Siuchniński

na posiedzeniu w trybie art. 535 § 3 k.p.k.

po rozpoznaniu w Izbie Karnej, w dniu 17 grudnia 2021 r.,

sprawy M. B.

wnioskującej o zadośćuczynienie i odszkodowanie

z powodu kasacji wniesionej przez pełnomocnika

od wyroku Sądu Apelacyjnego w […] z dnia 10 czerwca 2021 r., sygn. akt II AKa […], zmieniającego wyrok Sądu Okręgowego w R. z dnia 17 września 2020r., sygn. akt II Ko […],

p o s t a n o w i ł

1. oddalić kasację jako oczywiście bezzasadną,

2. obciążyć M. B. kosztami postępowania kasacyjnego.

UZASADNIENIE

Wnioskodawczyni M. B. wniosła o zasądzenie na jej rzecz kwot 5 260189,43 zł tytułem zadośćuczynienia za krzywdy oraz 208.176,46 zł tytułem odszkodowania za szkodę, doznanych na skutek pozbawienia wolności jej ojca J. G. w okresie od dnia 24 października 1949 r. do dnia 29 lipca 1952 r. w związku z jego działalnością na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego.

Sąd Okręgowy w R., wyrokiem z dnia 17 września 2020 r., sygn. akt II Ko (..), zasądził na rzecz wnioskodawczyni kwotę 80.000 zł tytułem odszkodowania oraz 220.000 zł tytułem zadośćuczynienia, a dalej idące żądanie oddalił.

Pełnomocnik wnioskodawczyni wniósł apelację od powyższego wyroku, zarzucając:

1. obrazę przepisów prawa materialnego, tj. art. 8 ust.1 ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (dalej: ustawa lutowa), poprzez błędne przyjęcie, że odszkodowanie w wysokości stanowiącej sumę wynagrodzenia z tytułu wykonywania przymusowej pracy przez J.G. podczas pozbawienia wolności, nie znajduje uzasadnienia we wskazanym przepisie;