Wyrok SN z dnia 15 grudnia 2021 r., sygn. I CSKP 182/21

Sygn. akt I CSKP 182/21

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Mariusz Łodko (przewodniczący)
‎SSN Marcin Łochowski (sprawozdawca)
‎SSN Tomasz Szanciło

w sprawie z powództwa M. M.
‎przeciwko "P. Sp. z o.o. w Ł.
‎o zapłatę,
‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
‎w dniu 15 grudnia 2021 r.,
‎skargi kasacyjnej strony pozwanej

od wyroku Sądu Okręgowego w R.
‎z dnia 24 stycznia 2019 r., sygn. akt V Ca […],

uchyla zaskarżony wyrok w punktach pierwszym i trzecim i przekazuje sprawę w tej części Sądowi Okręgowemu w R. do ponownego rozpoznania i rozstrzygnięcia o kosztach postępowania kasacyjnego.

UZASADNIENIE

Wyrokiem z 8 czerwca 2017 r. Sąd Okręgowy w R. uchylił zaskarżony apelacją powoda wyrok Sądu Rejonowego w R. z 8 grudnia 2016 r., oddalający powództwo M. M. o zasądzenie od P. sp. z o.o. w P. kwoty 54 263,08 zł, i przekazał sprawę Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania. Na skutek zażalenia strony pozwanej Sąd Najwyższy postanowieniem z 13 października 2017 r., I CZ 90/17, uchylił wyrok Sądu Okręgowego, wskazując, iż nic nie stało na przeszkodzie, aby w postępowaniu apelacyjnym zostały przeprowadzone wszelkie istotne dowody, w tym dowód z opinii biegłego, a także aby zostały poczynione konieczne ustalenia faktyczne. Po rozpoznaniu sprawy, wyrokiem z 24 stycznia 2019 r. Sąd Okręgowy zmienił zaskarżony wyrok Sądu Rejonowego w ten sposób, że zasądził od pozwanej spółki P. na rzecz powoda kwotę 54 263,08 zł wraz z ustawowymi odsetkami od 25 maja 2016 r. do dnia zapłaty, odrzucił apelację powoda w pozostałej części oraz orzekł o kosztach postępowania.

Sąd Okręgowy oparł swoje rozstrzygnięcie na następujących ustaleniach faktycznych i rozważaniach prawnych:

W dniu 10 lipca 2011 r. między T. sp. z o.o. sp.k. w S. a P. została zawarta umowa sprzedaży i dostawy kruszywa naturalnego na budowę autostrady […]. Zgodnie z jej warunkami rozliczenie odebranego materiału miało nastąpić na podstawie potwierdzonych przez kupującego dokumentów WZ wystawionych przez sprzedawcę. Wynagrodzenie miało być płatne w terminie 30 dni od daty wystawienia prawidłowo wystawionej faktury. Za dzień zapłaty faktury była uznawana data wykonania przelewu z rachunku bankowego kupującego (§ 6 umowy). Pismem z 11 czerwca 2014 r. spółka T. skierowała do P. ostateczne przedsądowe wezwanie do zapłaty kwoty 1 199 212,35 zł należnej z tytułu odsetek w wysokości ustawowej, wynikających z nieterminowej zapłaty kwot, których wysokość, daty wymagalności i daty zapłaty zostały szczegółowo określone w nocie odsetkowej nr (…) z 19 maja 2014 r. W odpowiedzi pozwana spółka podała, że w stosunku do spółki T. posiada roszczenie z tytułu kar umownych za opóźnienia w dostawie kruszyw oraz z tytułu tego, że dostawy nie obejmowały całej ilości zamawianego kruszywa. Jednocześnie P. skierowała do T. wezwanie do zapłaty kary umownej w wysokości 1 746 415,50 zł, w terminie 7 dni od otrzymania wezwania. W dniu 20 marca 2015 r. pomiędzy T. (cedentem) a S. R., J. F. i M. M. (cesjonariuszami) została zawarta umowa przelewu wierzytelności. Na jej podstawie cedent przelał na rzecz cesjonariusza przysługujące mu wierzytelności w postaci odsetek z tytułu nieterminowego regulowania zobowiązań przez P. w łącznej wysokości wyliczonej na dzień podpisania umowy cesji na 1 200 000 zł, a wynikające z opóźnień w zapłacie faktur VAT, wymienionych szczegółowo z załączniku nr 1 do umowy (§ 1 umowy cesji). Cesjonariusze oświadczyli, że nabywają wierzytelności na zasadach solidarności (§ 6 umowy cesji). Pismem z 20 maja 2016 r. S. R., J. F., i M. M. skierowali do pozwanej spółki wezwanie do zapłaty kwoty 111 613,30 zł w terminie 3 dni. W uzasadnieniu wskazali, iż na mocy umowy cesji wierzytelności z 20 marca 2015 r. spółka T. przelała na ich rzecz wierzytelność wynikającą z nieterminowego uregulowania faktur o nr (…), (…), (…), (…), (…), (…), (…), (…), (…), (...), (…) i (…).