Postanowienie SN z dnia 10 grudnia 2021 r., sygn. III KK 383/21

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Marek Motuk

w sprawie H. B.
‎skazanego z art. 197 § 3 pkt 2 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k.
‎po rozpoznaniu w Izbie Karnej w dniu 10 grudnia 2021 r.,

na posiedzeniu w trybie art. 535 § 1 i 3 k.p.k.
‎kasacji wniesionej przez jego obrońcę
‎od wyroku Sądu Apelacyjnego w […]
‎z dnia 28 stycznia 2021 r., sygn. akt II AKa […],
‎utrzymującego w mocy wyrok Sądu Okręgowego w Z.
‎z dnia 29 września 2020 r., sygn. akt II K […],

p o s t a n o w i ł

oddalić kasację jako oczywiście bezzasadną oraz obciążyć skazanego kosztami postępowania kasacyjnego.

UZASADNIENIE

Sąd Okręgowy w Z. wyrokiem z dnia 29 września 2020 r. uznał H. B. za winnego tego, że w okresie od czerwca 2015 r. do końca sierpnia 2015 r., dat dziennych bliżej nieustalonych, w miejscowości W., powiatu (…), woj. (…), w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, używając przemocy w postaci przytrzymywania za ręce, pięciokrotnie doprowadził małoletnią poniżej lat 15 E. S., urodzoną […] r., do poddania się innej czynności seksualnej polegającej na dotykaniu intymnych części ciała pokrzywdzonej oraz do obcowania płciowego polegającego na wkładaniu palców do jej pochwy, tj. czynu wyczerpującego dyspozycję art. 197 § 3 pkt 2 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 197 § 3 pkt 2 k.k. skazał go na karę 4 (czterech) lat pozbawienia wolności. Na podstawie art. 41a § 2 k.k. w zw. z art. 39 pkt 2b k.k. w zw. z art. 43 § 1 k.k. orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu kontaktowania się z pokrzywdzoną E. S. oraz zakazu zbliżania się do niej na odległość mniejszą niż 100 (sto) metrów - na okres 8 (ośmiu) lat. Nadto zasądził od oskarżonego H. B. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 400 (czterysta) zł tytułem opłaty oraz kwotę 6573,13 zł (sześć tysięcy pięćset siedemdziesiąt trzy złote trzynaście groszy) tytułem zwrotu wydatków postępowania.

Powyższy wyrok zaskarżyli prokurator oraz obrońca oskarżonego.

Prokurator skarżąc wyrok w części dotyczącej orzeczenia o karze na niekorzyść oskarżonego oraz powołując się na art. 427 § 1 i 2 k.p.k. oraz art. 438 pkt 4 k.p.k. zarzucił mu rażącą niewspółmierność kary polegającą na orzeczeniu wobec oskarżonego za czyn mu przypisany kary 4 lat pozbawienia wolności, w sytuacji gdy prawidłowa ocena stopnia społecznej szkodliwości czynu, sposób jego popełnienia, cele zapobiegawcze i wychowawcze kary, które ma ona osiągnąć w stosunku do oskarżonego oraz potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, przemawiają za orzeczeniem kary surowszej. Na podstawie art. 437 § 1 i 2 k.p.k. skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez orzeczenie za czyn przypisany oskarżonemu kary 8 lat pozbawienia wolności.