Postanowienie SN z dnia 7 października 2021 r., sygn. II PSK 176/21

Sąd Najwyższy w składzie:

Prezes SN Piotr Prusinowski

w sprawie z powództwa W.B.
‎przeciwko T. Sp. z o.o. w W.
‎o przywrócenie do pracy,
‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 7 października 2021 r.,
‎skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego w W.
‎z dnia 2 lipca 2020 r., sygn. akt VII Pa (…),

I. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,

II. zasądza od pozwanej na rzecz powoda 240 zł (dwieście czterdzieści) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 2 lipca 2020 r. Sąd Okręgowy w W. zmienił zaskarżony apelacją powoda wyrok Sądu Rejonowego w W. z dnia 21 grudnia 2018 r. w ten sposób, że przywrócił powoda W.B. do pracy na poprzednich warunkach pracy i płacy w pozwanym T. Sp. z o.o. w W..

Sąd Okręgowy zważył, że istniały obiektywne podstawy do uwzględnienia dochodzonego przez powoda roszczenia i orzeczenia o przywróceniu go do pracy. Mimo zlikwidowania dotychczasowego stanowiska powoda w postaci Dyrektora Oddziału T., realia organizacyjne Obszaru S. po zmianach z marca 2018 r. nie wykluczały bowiem możliwości powierzenia powodowi warunków zatrudnienia co najmniej zbliżonych do poprzednich, w ramach stanowiska Dyrektora Zarządzającego lub jego zastępcy. Zdaniem Sądu Okręgowego nie stały temu na przeszkodzie okoliczności związane z funkcjonowaniem Obszaru S. aktualne na dzień wyrokowania. Co prawda system zarządzania na szczeblu dyrektorskim Obszaru uległ pewnej zmianie, bowiem jedno ze stanowisk Zastępcy Dyrektora zostało ostatecznie zlikwidowane, jednakże zmiana ta nie skutkuje pozbawieniem możliwości przywrócenia powoda do pracy. W ocenie Sądu Okręgowego pozwany nie wskazał również żadnych dodatkowych okoliczności, które pojawiły się po wydaniu zaskarżonego orzeczenia Sądu Rejonowego i które miałyby przemawiać za brakiem możliwości przywrócenia powoda do pracy. Na celowość i możliwość przywrócenia powoda do pracy nie miał również wpływu fakt aktualnego sprawowania stanowiska Dyrektora Zarządzającego przez D.N., a stanowiska Zastępcy Dyrektora przez J.L.. W orzecznictwie wskazuje się bowiem, że co do zasady zatrudnienie nowego pracownika w miejsce zwolnionego z pracy nie jest wystarczające do uznania, że przywrócenie do pracy jest niemożliwe lub niecelowe. Pracodawca pozwany przez zwolnionego pracownika przed sądem pracy powinien bowiem się liczyć z tym, że może zapaść wyrok przywracający do pracy. Dlatego zatrudniając nowego pracownika powinien to brać pod uwagę i odpowiednio ukształtować nową umowę o pracę. Gdyby przyjąć inaczej, to pracodawca zawsze mógłby uczynić przywrócenie do pracy niecelowym przez własne działanie. Byłoby to sprzeczne z istotą orzekania o roszczeniach pracownika w przypadku nieuzasadnionego czy bezprawnego wypowiedzenia umowy o pracę. W kontekście oceny zasadności (możliwości, celowości) przywrócenia powoda do pracy zdaniem Sądu Okręgowego nie sposób było również pominąć oceny postępowania pracodawcy, który dopuścił się uchybień w zakresie realizacji obowiązku konsultacji związkowej czy też podjęcia działań w celu zapewnienia powodowi kontynuacji zatrudnienia na innym stanowisku w rozumieniu art. 1 i 10 ustawy o szczególnych zasadach rozwiązywania stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników.