Postanowienie SN z dnia 7 października 2021 r., sygn. II PSK 147/21

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Romualda Spyt

w sprawie z powództwa K.M.
‎przeciwko A. Spółce z o.o. w W.
‎o ustalenie istnienia stosunku pracy i inne,
‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 7 października 2021 r.,
‎skargi kasacyjnej powoda od wyroku Sądu Okręgowego w W.
‎z dnia 11 grudnia 2019 r., sygn. akt IV Pa (…),

1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania i odstępuje od obciążenia powoda kosztami postępowania kasacyjnego,

2. zasądza od Skarbu Państwa - Sądu Okręgowego w W. na rzecz radcy prawnego P.P. kwotę 120 (sto dwadzieścia) zł, powiększoną o stawkę podatku od towarów i usług, tytułem zwrotu kosztów pomocy prawnej w postępowaniu kasacyjnym.

UZASADNIENIE

Powód K.M. wniósł skargę kasacyjną od wyroku Sądu Okręgowego w W. z dnia 11 grudnia 2019 r. Wyrokiem tym Sąd Okręgowy odrzucił apelację powoda w zakresie roszczeń przekazanych przez Sąd Rejonowy do rozpoznania i rozstrzygnięcia Wydziałowi Cywilnemu Sądu Rejonowego w W. oraz oddalił apelację w części dotyczącej żądania ustalenia istnienia stosunku pracy między powodem a A. Sp. z o.o. w W..

Skarga została oparta na podstawie naruszenia prawa materialnego, tj. art. 22 k.p., przez przyjęcie, że łączący powoda K.M. z pozwaną A. Sp. z o.o. w W. stosunek prawny nie wykazał cech stosunku pracy oraz naruszenia przepisów postępowania: (-) art. 233 § 1 k.p.c. w związku z art. 391 k.p.c., przez przyjęcie w zaskarżonym orzeczeniu oczywiście błędnej oceny dowodów, a w szczególności bezkrytyczne podzielenie oceny dokonanej przez Sąd pierwszej instancji; (-) art. 382 k.p.c. w związku z art. 233 § 1 k.p.c. i 227 k.p.c., przez przyjęcie przez Sąd Okręgowy stanu faktycznego ustalonego przez Sąd Rejonowy z pominięciem własnych ustaleń w tym zakresie w sytuacji, gdy Sąd Rejonowy w sposób wybiórczy odniósł się do zebranego w sprawie materiału dowodowego, co skutkowało uznaniem przez Sąd Okręgowy braku znamion stosunku pracy w zakresie łączącego strony stosunku prawnego oraz przyjęciem istnienia umowy cywilnoprawnej (umowy o dzieło); (-) art. 476 § 1 k.p.c., przez uznanie, że rozpoznawana sprawa nie należy do spraw z zakresu pracy w sytuacji, gdy powód wykazał istnienie podstaw do uznania, że łączyła go z pozwaną umowa o pracę, a nie umowa o dzieło.