Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 19 września 2024 r. Autorità per le Garanzie nelle Comunicazioni i in. przeciwko Telecom Italia SpA i in., sygn. C-273/23

Artykuł 5 dyrektywy 97/33/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 czerwca 1997 r. w sprawie wzajemnych połączeń w telekomunikacji ze względu na zapewnienie usług powszechnych oraz interoperacyjności poprzez zastosowanie zasady otwartej sieci (ONP) (Dz.U. 1997, L 199, s. 32) oraz art. 13 dyrektywy 2002/22/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie usługi powszechnej i związanych z sieciami i usługami łączności elektronicznej praw użytkowników (dyrektywy o usłudze powszechnej),należy interpretować w ten sposób, że:do państw członkowskich należy, przy poszanowaniu zasad obiektywności, przejrzystości, niedyskryminacji i proporcjonalności, a także potrzeby minimalizacji zakłóceń na rynku, przy jednoczesnym zapewnieniu ochrony interesu publicznego, określenie kryteriów umożliwiających krajowym organom regulacyjnym dokonanie oceny badając konkretną sytuację każdego zainteresowanego przedsiębiorstwa – czy obciążenie wynikające z kosztu netto obowiązku świadczenia usługi powszechnej można uznać za nadmierne, a tym samym za niesprawiedliwe lub nieuzasadnione dla operatora, na którym spoczywają takie obowiązki;w ramach tej oceny właściwy krajowy organ regulacyjny powinien zbadać wszystkie cechy swoiste danego operatora, biorąc pod uwagę jego sytuację w porównaniu z sytuacją jego konkurentów na danym rynku;stopień w jakim usługi telefonii stacjonarnej i usługi telefonii ruchomej mogą się wzajemnie zastępować może stanowić istotny element tej oceny, podobnie jak całość presji konkurencyjnej, której podlega dostawca usługi powszechnej;nie stoją one na przeszkodzie przepisom krajowym, które nie uzależniają udziału dostawców usług telefonii ruchomej w mechanizmie wspólnego ponoszenia kosztu netto obowiązku świadczenia usługi powszechnej przez dostawców sieci i usług łączności elektronicznej od istnienia pewnego stopnia w jakim usługi telefonii stacjonarnej i usługi telefonii ruchomej mogą się wzajemnie zastępować, pod warunkiem przestrzegania w tych przepisach w szczególności z zasad przejrzystości, niedyskryminacji, proporcjonalności, obiektywności i ograniczania wpływu obciążenia finansowego ponoszonego przez użytkowników końcowych.