Wyrok WSA w Lublinie z dnia 7 czerwca 2024 r., sygn. I SA/Lu 148/24

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Niezgoda (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Monika Kazubińska-Kręcisz Asesor sądowy Jakub Polanowski po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 7 czerwca 2024 r. sprawy ze skargi E. z siedzibą w P. na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia 18 grudnia 2023 r. nr 0601-IOD-2.4100.27.2023.7 w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie wniosku o wydanie opinii o stosowaniu preferencji - oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 18 grudnia 2023 r. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej, dalej: "Dyrektor Izby Administracji Skarbowej", "organ odwoławczy", po rozpatrzeniu zażalenia E. L. A., dalej: "wnioskodawca", "spółka", "skarżąca", na postanowienie Naczelnika L. Urzędu Skarbowego w L., dalej: "Naczelnik Urzędu Skarbowego", "organ pierwszej instancji", z dnia 24 marca 2023 r. umarzające sprawę z wniosku o wydanie opinii o stosowaniu preferencji w postaci zwolnienia z poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłaconych należności określonych w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm.), dalej: "ustawa o CIT", utrzymał w mocy postanowienie organu pierwszej instancji.

Z uzasadnienia zaskarżonego postanowienia oraz akt sprawy wynika, że wnioskiem z dnia 17 sierpnia 2022 r. spółka zwróciła się o wydanie opinii o stosowaniu preferencji w postaci zwolnienia z poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłaconych jej przez E. P. spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, dalej: "płatnik", należności, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, otrzymywanych za użytkowanie lub prawo do użytkowania środków transportu. Organ pierwszej instancji, wskazanym wyżej postanowieniem z dnia 24 marca 2023 r., na podstawie art. 208 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2023 r. poz. 2383), dalej: "O.p.", umorzył postępowanie. Wg organu pierwszej instancji, na dzień złożenia wniosku należności będące przedmiotem pytania zostały wyłączone ze stosowania art. 26 ust. 2e ustawy o CIT, a co za tym idzie, również wyłączono w stosunku do nich stosowanie art. 26b tej ustawy. Wynika to z treści § 2 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 31 grudnia 2018 r. w sprawie wyłączenia lub ograniczenia stosowania art. 26 ust. 2e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2022 r. poz. 2275), które to rozporządzenie zostało zastąpione rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2022 r. w sprawie wyłączenia obowiązku poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych (Dz.U. z 2022 r. poz. 2852), zawierającym taki sam przepis w § 2 ust. 1 pkt 6. Jak zaznaczył Naczelnik Urzędu Skarbowego, rozporządzenie z 28 grudnia 2022 r. mogło być stosowane na dzień wydania postanowienia, a poprzednie, na dzień złożenia wniosku. Jednocześnie organ pierwszej instancji pouczył również, że na wydane postanowienie przysługuje skarga do sądu administracyjnego.