Wyrok NSA z dnia 8 maja 2024 r., sygn. III FSK 902/22

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jacek Pruszyński, Sędzia NSA Bogusław Dauter, Sędzia WSA (del.) Anna Juszczyk-Wiśniewska (sprawozdawca), po rozpoznaniu w dniu 8 maja 2024 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej A. sp. z o.o. z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 stycznia 2022 r. sygn. akt III SA/Wa 706/21 w sprawie ze skargi A. sp. z o.o. z siedzibą w W. na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z dnia 7 stycznia 2021 r. nr 1401-IEE2.711.1.227.2020.2.KS w przedmiocie egzekucji świadczeń pieniężnych oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w sprawie sygn. akt III SA/Wa 706/21 wyrokiem z dnia 20 stycznia 2022 r. oddalił skargę A. sp. z o.o. z siedzibą w W. (dalej Spółka, Strona, Skarżąca) na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie (dalej DIAS, organ II instancji) wydane w przedmiocie zarzutów w postępowaniu egzekucyjnym.

Na podstawie art. 33 § 1 pkt 1 i pkt 7 u.p.e.a. Spółka wniosła zarzuty do postępowania egzekucyjnego prowadzonego na podstawie tytułu wykonawczego z 2 marca 2020 r. W uzasadnieniu Spółka wskazała, iż zobowiązanie określone w decyzji wygasło przez przedawnienie, gdyż w decyzji określono podatek dochodowy za rok 2011, którego przedawnienie nastąpiło w 2017 roku. Dodatkowo podatnik nie otrzymał wezwania do zapłaty zaległości (upomnienia), co według prezesa Spółki w pełni wyczerpuje zarzut opisany w treści art. 33 § 1 pkt 7 u.p.e.a.

Postanowieniem z 13 lipca 2020 r. organ egzekucyjny uznał zgłoszone zarzuty za nieuzasadnione. Postanowienie to zostało utrzymane postanowieniem DIAS z dnia 7 stycznia 2021 r.

Sąd oddalając skargę wskazał, że zobowiązanie nie uległo przedawnieniu bowiem w sprawie doszło do zawieszenia biegu terminu przedawnienia na podstawie art. 70 § 6 pkt 1 o.p. Sąd również wskazał, że niezasadny jest zarzut dotyczący braku doręczenia skarżącej upomnienia, bowiem organy nie miały obowiązku jego doręczenia.