Wyrok WSA w Warszawie z dnia 18 kwietnia 2024 r., sygn. III SA/Wa 2295/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Marta Waksmundzka-Karasińska, Sędziowie sędzia WSA Maciej Kurasz, asesor WSA Agnieszka Sułkowska (sprawozdawca), Protokolant referent Maria Pawlik, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 kwietnia 2024 r. sprawy ze skargi M. K. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w W. z dnia [...] lipca 2021 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia ostatecznej decyzji w sprawie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z [...] września 2017 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego W. (dalej jako: "NUS", "organ pierwszej instancji") określił M.K. (dalej jako: "podatnik", "skarżący") wysokość zobowiązania podatkowego w kwocie 4.323,00 zł w podatku dochodowym z tytułu odpłatnego zbycia w 2011 r. nieruchomości i praw majątkowych nabytych lub wybudowanych po 31 grudnia 2008 r. opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30e ustawy z 26 lipca1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej jako: "ustawa o PIT").

W wyniku rozpatrzenia odwołania od powyższej decyzji, Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w W., decyzją z [...] grudnia 2017 r. utrzymał ją mocy.

Rozstrzygnięcie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w W. nie zostało zaskarżone do Wojewódzkiego Sadu Administracyjnego i stało się ostateczne.

W dniu 5 lutego 2021 r. podatnik złożył do NUS pismo, w którym uznał działania organu podatkowego za prowadzone na jego szkodę, poprzez zaniechanie podjęcia czynności urzędniczej, o którą prosił w swoich pismach i w odwołaniu złożonym do Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w W., nieuwzględnienie przysługujących odliczeń do ustalenia poprawnej podstawy opodatkowania oraz uznanie wniesionych w odwołaniu zarzutów za niezasadne.

Następnie, pismem z 22 lutego 2021 r. podatnik uzupełnił wniosek z 5 lutego 2021 r. wskazując, że dotyczy on wznowienia postępowania w sprawie zakończonej decyzją ostateczną, na podstawie art. 240 § 1 pkt 5 ordynacji podatkowej, gdyż w sprawie wyszły na jaw istotne dla sprawy nowe okoliczności faktyczne lub nowe dowody istniejące w dniu wydania decyzji nieznane organowi, który wydał decyzję. W przedmiotowym piśmie podatnik wskazał, że szczegóły sprawy zostały dokładnie opisane w piśmie z 5 lutego 2021 r. i - nie zgadzając się z decyzją NUS - załączył dokumenty, uznając je za istotne dla sprawy nowe okoliczności faktyczne i nowe dowody istniejące w dniu wydania decyzji nieznane organowi, który wydał decyzję. Do omawianego pisma dołączył kopię aktu notarialnego zakupu nieruchomości przy [...], wskazując że z § 4 umowy wynika jednoznacznie, że spełniony został warunek udzielenia kredytu [...] na ww. nieruchomość przy [...], w postaci wniesienia pełnego wkładu własnego w wysokości 155.000,00 zł. Zatem dokumentację kredytową z banku oraz kopię aktu notarialnego zakupu nieruchomości należy traktować jako istotne dla sprawy, nowe okoliczności faktyczne lub nowe dowody istniejące w dniu wydania decyzji nieznane organowi, który wydał decyzję.