Wyrok NSA z dnia 27 marca 2024 r., sygn. I OSK 2525/20

Dnia 27 marca 2024 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Marek Stojanowski Sędziowie: sędzia NSA Zygmunt Zgierski sędzia del. WSA Joanna Skiba (spr.) Protokolant: asystent sędziego Anna Tomaszek po rozpoznaniu w dniu 27 marca 2024 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej P. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 16 lipca 2020 r. sygn. akt III SA/Gd 283/20 w sprawie ze skargi P.K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku z dnia 9 grudnia 2019 r. nr SKO Gd/4973/19 w przedmiocie zwrotu prawa jazdy oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku wyrokiem z dnia 16 lipca 2020 r. sygn. akt III SA/Gd 283/20, oddalił skargę P. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku z dnia 9 grudnia 2019 r. nr SKO Gd/4973/19 w przedmiocie zwrotu prawa jazdy.

Sąd I instancji stwierdził, że możliwość zwrotu skarżącemu prawa jazdy należy oceniać poprzez przesłanki przewidziane przepisami ustawy o kierujących pojazdami. Podstawą zwrotu skarżącemu prawa jazdy nie mogło być natomiast zarządzenie sędziego sądu karnego. Zdaniem Sądu I instancji, zatrzymania prawa jazdy na podstawie tytułu prawnego uniemożliwia prowadzenie pojazdów, a zatem - gdy okres ten trwa dłużej - istnieje konieczność przypomnienia kierowcy zasad ruchu drogowego. Ratio legis przepisów art. 102 ust.2 oraz art. 49 ust.1 pkt 3 lit. b ustawy związane jest z koniecznością posiadania aktualnych kwalifikacji do kierowania pojazdami, a zatrzymanie prawa jazdy na okres ponad rok uzasadnia konieczność poddania się kontrolnemu sprawdzeniu kwalifikacji i to z wynikiem pozytywnym.

Sąd podkreślił, że ustawodawca zadbał, by konieczność poddania się kontrolnemu sprawdzeniu kwalifikacji – mimo zatrzymania prawa jazdy na okres ponad roku – nie dotyczyła osób, które przez sąd karny zostały uniewinnione, bądź wobec których postępowanie zostało bezwarunkowo umorzone. Zgodnie bowiem z art. 49 ust. 3 ustawy, przepisów ust. 1 pkt 3 lit. b nie stosuje się do osób, wobec których zapadł wyrok uniewinniający albo postępowanie zostało bezwarunkowo umorzone. Tymczasem wobec skarżącego, w stosunku do którego ustalono, że popełnił przestępstwo, prowadząc samochód osobowy w stanie nietrzeźwości, sąd karny postępowanie umorzył warunkowo, a nie bezwarunkowo. Tym samym, zdaniem Sądu I instancji, nie zaistniały przesłanki z art. 49 ust. 3 ustawy, uprawniające organy administracji do nie stosowania art. 49 ust. 1 pkt 3 lit. b ustawy.