Postanowienie NSA z dnia 27 marca 2024 r., sygn. I OZ 138/24

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Maciej Dybowski po rozpoznaniu w dniu 27 marca 2024 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia B.K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 20 grudnia 2023 r., sygn. akt II SA/Wr 883/22 o odmowie przywrócenia B.K. terminu do złożenia zażalenia na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 3 października 2023 r., sygn. akt II SA/Wr 883/22 o odrzuceniu skargi B.K. na decyzję Wojewody Dolnośląskiego z dnia 12 października 2022 r. nr NRŚ-OR.7534.27.2019.MSz w przedmiocie odmowy ustalenia i wypłaty odszkodowania za nieruchomość wydzieloną w wyniku podziału nieruchomości dokonanego na wniosek właścicieli postanawia uchylić zaskarżone postanowienie i przywrócić B.K. termin do wniesienia zażalenia na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 3 października 2023 r., sygn. akt II SA/Wr 883/22

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu postanowieniem z dnia 20 grudnia 2023 r. sygn. akt II SA/Wr 883/22 (dalej postanowienie z 20 grudnia 2023 r.) odmówił B.K. (dalej skarżący) przywrócenia terminu do złożenia zażalenia na postanowienie z dnia 3 października 2023 r. sygn. akt II SA/Wr 883/22 (dalej postanowienie z 3 października 2023 r.) odrzucające skargę skarżącego na decyzję Wojewody Dolnośląskiego z 12 października 2022 r. nr NRŚ-OR.7534. 27. 2019.MSz w przedmiocie odmowy ustalenia i wypłaty odszkodowania za nieruchomość wydzieloną w wyniku podziału nieruchomości dokonanego na wniosek właścicieli. Skargę odrzucono z powodu niewykonania przez skarżącego wezwania do wykonania prawomocnego zarządzenia z 24 kwietnia 2023 r. II SA/Wr 883/22 do uzupełnienia wpisu od skargi o kwotę 1800 zł.

Sąd I instancji wskazał, że we wniosku z 6 listopada 2023 r. (wniesionym osobiście dnia 7 listopada 2023 r.) o przywrócenie terminu do złożenia zażalenia na postanowienie z 3 października 2023 r. skarżący nie uprawdopodobnił braku winy w niedochowaniu terminu do usunięcia braków formalnych skargi. Skarżący podkreślił niemożność odbioru w terminie przesyłki sądowej zawierającej wezwanie do wykonania prawomocnego zarządzenia do uzupełnienia wpisu od skargi, ponieważ mieszka sam, a w okresie od 1 do 31 października 2023 r. przebywał w Centrum Rehabilitacji i Odnowy Biologicznej "GRYF" w Kołobrzegu (dalej Centrum Rehabilitacji), do którego skierowany został na leczenie ambulatoryjne. Do Wrocławia skarżący wrócił 1 listopada 2023 r. a 3 listopada 2023 r. udał się do placówki pocztowej celem odbioru awizowanych podczas jego nieobecności przesyłek i uzyskał informację o upływie terminu do odebrania przesyłki sądowej. Zdaniem Sądu I instancji ponieważ skarżący z leczenia powrócił 1 listopada 2023 r. należy przyjąć, że to tego dnia mógł udać się na pocztę celem informacji o niepodjętych przesyłkach. Przesyłka zawierająca postanowienie o odrzuceniu skargi została awizowana 11 października 2023 r. a więc fikcja jej doręczenia przypadała na 25 października 2023 r. a siedmiodniowy termin do wniesienia zażalenia upływał 1 listopada 2023 r. W konsekwencji w dniu powrotu skarżącego z leczenia ambulatoryjnego termin na złożenie środka zaskarżenia na wspomniane postanowienie odrzucające skargę był jeszcze otwarty. Skarżący mógł więc, mając świadomość toczącego się postępowania administracyjnego i należycie dbając o swoje interesy, niezwłocznie udać się do siedziby operatora pocztowego celem uzyskania informacji o ewentualnych przesyłkach, których z powodu nieobecności nie mógł odebrać. Uzyskując tę informację mógłby dochować terminu do wniesienia tego zażalenia. W ocenie Sądu I instancji w przedstawionych okolicznościach sprawy wina w uchybieniu terminu spoczywa wyłącznie na skarżącym. Z nadesłanego przez skarżącego wydruku z Przeglądarki Skierowań na Leczenie Uzdrowiskowe, skierowanie wydano 6 grudnia 2021 r. Skarżący od prawie dwu lat znał termin w jakim leczenie odbędzie się i miał świadomość tego, że w okresie miesiąca będzie przebywać poza miejscem zamieszkania. Wiedząc o tym i zdając sobie sprawę z toczącego się postępowania sądowoadministracyjnego, skarżący mógł podjąć odpowiednie kroki celem zabezpieczenia swych interesów, np. przez posłużenie się osobą trzecią i upoważnienie jej do odbioru przesyłek z placówki pocztowej. Skarżący mógł również przed swoim wyjazdem poinformować Sąd o planowanych terminach swej nieobecności. Leczenie ambulatoryjne, które odbywał nie było okolicznością nagłą, pozbawiającą skarżącego całkowicie możliwości działania lub uprzedniego zabezpieczenia swych interesów, o które winien należycie zadbać mając świadomość ich wagi. W ocenie Sądu I instancji lekka postać niedbalstwa w trosce o swoje sprawy stoi na przeszkodzie do przywrócenia terminu do złożenia zażalenia (k. 43, 66-68, 72-74, 94-99, 114-118 akt sądowych).