Wyrok NSA z dnia 20 marca 2024 r., sygn. I OSK 169/21

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Elżbieta Kremer Sędziowie: NSA Zygmunt Zgierski (spr.) del. WSA Maria Grzymisławska-Cybulska Protokolant: starszy asystent sędziego Maciej Kozłowski po rozpoznaniu w dniu 20 marca 2024 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Kujawsko-Pomorskiego Wojewódzkiego Lekarza Weterynarii w Bydgoszczy od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 25 lutego 2020 r., sygn. akt II SA/Bd 1026/19 w sprawie ze skargi H.R. na decyzję Kujawsko-Pomorskiego Wojewódzkiego Lekarza Weterynarii w Bydgoszczy z dnia [...] września 2019 r. nr [...] w przedmiocie zakazu wprowadzania na rynek brojlerów kurzych oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy wyrokiem z 25 lutego 2020 r., po rozpoznaniu skargi H.R. na decyzję Kujawsko-Pomorskiego Wojewódzkiego Lekarza Weterynarii w Bydgoszczy z [...] września 2019 r. w przedmiocie zakazu wprowadzenia na rynek brojlerów kurzych, uchylił tę decyzję i zasądził od organu zwrot kosztów postępowania sądowego.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku złożył organ. Zaskarżył to rozstrzygnięcie w całości, wniósł o jego uchylenie i oddalenie skargi bądź przekazanie sprawy Sądowi pierwszej instancji celem ponownego rozpoznania oraz zasądzenie zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

Zaskarżonemu rozstrzygnięciu zarzucił naruszenie:

1) art. 145 § 1 pkt 1 lit. a i lit. c ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, dalej: ppsa, przez uwzględnienie skargi, w sytuacji, gdy zaskarżona decyzja była zgodna z prawem materialnym i procesowym, a strona przeciwna jedynie po raz kolejny podejmuje próbę polemiki z ustalonym stanem faktycznym, powracając do okoliczności, które były już wielokrotnie wyjaśniane;

2) art. 145 § 1 lit. c ppsa w zw. z art. 7, art. 75 § 1, art. 76, art. 77 § 1, art. 78 § 1 art. 80 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego, dalej: kpa, w zw. z art. 107 § 3, art. 8, art. 9 i art. 11 kpa przez jego zastosowanie i błędne przyjęcie, że doszło do naruszenia ww. przepisów procedury administracyjnej, mimo że brak jest podstaw, aby stwierdzić, że zebrany materiał dowodowy jest niekompletny, stan faktyczny został niewystarczająco wyjaśniony, a uzasadnienie decyzji zawierało luki uzasadniające jej uchylenie, oraz że naruszono m.in. zasadę przekonywania, bowiem Sąd całkowicie pominął okoliczność, że podjęcie wszelkich kroków niezbędnych do dokładnego wyjaśnienia oraz załatwienia sprawy wymaga w pierwszym rzędzie rozważenia, jakie fakty mają w sprawie znaczenie, a więc do naruszenia art. 145 § 1 pkt 1 lit. c ppsa skutkującego uchyleniem decyzji może dojść wyłącznie w przypadkach, w których gdyby nie naruszono przepisów proceduralnych, to najprawdopodobniej zapadłaby decyzja o innej treści, natomiast w przedmiotowej sprawie przesłanki wskazane przez Sąd, jako skutkujące uchyleniem decyzji organów obu instancji, nie uzasadniały eliminacji z obrotu prawnego tych rozstrzygnięć;