Wyrok WSA w Warszawie z dnia 12 stycznia 2022 r., sygn. IV SA/Wa 1394/21

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Grzegorz Rząsa (spr.) Sędziowie sędzia WSA Anita Wielopolska sędzia WSA Wojciech Rowiński po rozpoznaniu w dniu 12 stycznia 2022 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. K. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] lipca 2021 r., [...] w przedmiocie wymeldowania z pobytu stałego oddala skargę.

Uzasadnienie

I. Przedmiotem zaskarżenia w niniejszej sprawie decyzja Wojewody [...] (dalej "Wojewoda" lub "organ II instancji") z [...] lipca 2021 r., nr [...] utrzymująca w mocy decyzję Burmistrza Miasta [...] (dalej "Burmistrz" lub "organ I instancji") z [...] marca 2021 r., nr [...] orzekającą o wymeldowaniu M. K. (dalej "Skarżący") z pobytu stałego w budynku położonym przy Al. [...] w [...].

II. Zaskarżona decyzja została oparta na następujących ustaleniach faktycznych i ocenach prawnych.

II.1. W dniu 6 listopada 2020 r. do Burmistrza wpłynął wniosek H. D. (dalej "Wnioskodawca") o wymeldowanie Skarżącego z pobytu stałego w budynku położonym przy Al. [...] w [...], zlokalizowanym na działce ewidencyjnej nr [...]. Przesłuchani w charakterze świadka H. C. oraz J. D. potwierdzili, że rodzina Skarżącego zamieszkuje na nieruchomości składającej się z działki ewidencyjnej [...]. H. C. oświadczył, że ten stan rzeczy trwa od 1991 r., natomiast J. D. wskazała, że w dniu 2 sierpnia 2018 r., kiedy to stała się właścicielem zabudowanej nieruchomości składającej się z działki nr [...], Skarżący nie mieszkał w budynku znajdującym się na w/w działce. Na podstawie poczynionych ustaleń Burmistrz przyjął, że Skarżący opuścił miejsce pobytu stałego i nie dopełnił obowiązku wymeldowania się. W tym stanie rzeczy, organ I instancji decyzją z [...] marca 2021 r., nr [...] wymeldował Skarżącego z pobytu stałego w budynku położonym przy Al. [...] w [...].

II.2. Po rozpatrzeniu odwołania, Wojewoda decyzją z [...] lipca 2021 r., nr [...] utrzymał w mocy decyzję Burmistrza z [...] marca 2021 r., nr [...] uznając, że budynek położony przy Al. [...] w [...] nie stanowi miejsca pobytu stałego Skarżącego, w którym skoncentrowane byłyby jego sprawy rodzinne, osobiste i majątkowe. Powyższe potwierdzają wyjaśnienia składane przez Wnioskodawcę oraz zeznania przesłuchanych w sprawie świadków: H. C., H. C. oraz J. D.. W ocenie Wojewody również wyjaśnienia Skarżącego oraz jego pełnomocnika nie pozostawiają wątpliwości, że wymieniony nie mieszka w miejscu stałego zameldowania. Organ II instancji nadmienił, że choć organ ewidencyjny nie ma obowiązku ustalania, jakie jest nowe miejsce pobytu osoby, która opuściła miejsce swojego dotychczasowego pobytu, to Skarżący obecnie przebywa na sąsiedniej nieruchomości, położonej na działce oznaczonej nr [...] pod adresem: ul. [...] w [...]. Zdaniem organu odwoławczego ustalenia te są wystarczające do przyjęcia, że w niniejszej sprawie zaszły okoliczności dające podstawę do wymeldowania Skarżącego w oparciu o art. 35 ustawy z 24 września 2010 r. o ewidencji ludności 24 września 2010 r. (Dz.U. z 2021 r., poz. 510; dalej również: "u.e.l." lub "ustawa o ewidencji ludności"). W realiach rozpoznawanej sprawy nastąpiło dobrowolne i trwałe opuszczenie przez wymienionego miejsca stałego pobytu. Wojewoda odstąpił od przeprowadzenia oględzin budynku położonego przy ul. [...] w [...], uznając zebrany materiał za w pełni wystarczający do wydania decyzji. Wskazał bowiem, że w sytuacji, kiedy sam Skarżący nie kwestionuje, że nie zamieszkuje w budynku położonym przy Al. [...] w [...], stanowiącym własność Wnioskodawcy, a postępowanie wyjaśniające wykazało, że opuszczenie to było dobrowolne, zbędne jest przeprowadzanie dodatkowych dowodów w sprawie.