Wyrok NSA z dnia 20 grudnia 2023 r., sygn. III FSK 982/23

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Anna Dalkowska, Sędzia NSA Jacek Pruszyński, Sędzia WSA (del) Mirella Łent (sprawozdawca), po rozpoznaniu w dniu 20 grudnia 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej T. M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 29 marca 2023 r. sygn. akt I SA/Łd 69/23 w sprawie ze skargi T. M. na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi z dnia 16 listopada 2022 r. nr 1001-IEE-2.711.166.2022.3.KJR w przedmiocie zabezpieczeń zobowiązań podatkowych 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od T. M. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi kwotę 360 (słownie: trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 29 marca 2023 r. sygn. I SA/Łd 69/23 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę T. M. (dalej jako: skarżący) na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi z dnia 16 listopada 2022 r. w przedmiocie oddalenia skarg na czynności zabezpieczające organu egzekucyjnego.

W uzasadnieniu wyroku, sąd pierwszej instancji wskazał, że kluczową i najistotniejszą sporną kwestią w niniejszej sprawie, była ocena zasadności stanowiska organu egzekucyjnego w kwestii uznania za nieuzasadnioną skargę na czynność zabezpieczającą tj. zajęcie zabezpieczające wierzytelności z rachunków bankowych skarżącego. Zdaniem skarżącego, zaskarżona czynność zabezpieczająca była niezgodna z prawem albowiem: po pierwsze w zarządzeniach zabezpieczenia, na podstawie, których dokonano zaskarżonej czynności egzekucyjnej brak było numeru PESEL zobowiązanego, po drugie jest to zbyt uciążliwy środka egzekucyjnego, a po trzecie dokonano zabezpieczenia pomimo braku podstaw wskazanych w art. 154 § 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2022 r. poz. 479, t.j. ze zm.) - dalej "u.p.e.a.". WSA w Łodzi podkreślił, że skarga, o której stanowi art. 54 § 1 u.p.e.a., nie może być traktowana przez zobowiązanego jako jeden z wielu środków prawnych (środków zaskarżenia, wniosków), w których będzie przedstawiał te same argumenty i te same żądania, a organ każdorazowo będzie je rozpatrywał co do istoty. W sprawie zainicjowanej skargą na czynności egzekucyjne zobowiązany nie może skutecznie kwestionować zastosowania środka egzekucyjnego z powodu - w jego przekonaniu - niezgodnego z prawem prowadzenia egzekucji, nieistnienia obowiązku podlegającego egzekucji. Są to bowiem zagadnienia podlegające rozpatrzeniu i rozstrzygnięciu w innych trybach przewidzianych w u.p.e.a., jak zarzuty w sprawie prowadzenia egzekucji. Nadto podkreślił, że nie dopatrzył się uchybień formalnych w zaskarżonej czynności organu egzekucyjnego, a sporządzone przez Naczelnika Urzędu Skarbowego L. zawiadomienia z 8 lipca 2022 r. o numerach: [...], [...] i [...] spełniły wymogi, które są określone dla tego rodzaju dokumentów w przepisach prawa. Nadto sąd pierwszej instancji dodał, że zarzut nadmiernej uciążliwości środka może być podniesiony w skardze na czynność zabezpieczającą, jednakże dla jego uwzględnienia wymagane jest nie tylko wykazanie uciążliwości zastosowanego środka zabezpieczającego, ale ponadto wykazanie możności zastosowania innych środków zabezpieczenia, które (w co najmniej takim samym stopniu pozwoliłyby) na osiągnięcie celu zabezpieczenia. Skarżący podnosząc taki zarzut winien zatem wskazać jednocześnie jakąkolwiek realną alternatywę dla zastosowanego środka egzekucyjnego. Uwzględnienie takiego zarzutu nie było możliwe w sytuacji, gdy zobowiązany nie wskazał na możliwość zastosowania innego środka egzekucyjne. Wyrok ten w całości dostępny jest w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych (http://orzeczenia.nsa.gov.pl, dalej w skrócie CBOSA).