Wyrok NSA z dnia 9 kwietnia 2024 r., sygn. III FSK 3151/21

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jan Rudowski, Sędzia NSA Jolanta Sokołowska, Sędzia WSA (del.) Agnieszka Olesińska (sprawozdawca), Protokolant Marta Koźlik, , po rozpoznaniu w dniu 9 kwietnia 2024 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej J. G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 9 września 2020 r. sygn. akt I SA/Gl 1677/19 w sprawie ze skargi J. G. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach z dnia 8 października 2019 r. nr 2401-IEW2.4123.18.2019 2401-IEZ.4123.3.2019.10 2401-19-115896 w przedmiocie odpowiedzialności podatkowej osób trzecich 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości, 2) uchyla zaskarżoną decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach w części utrzymującej w mocy decyzję organu pierwszej instancji, 3) zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach na rzecz J. G. kwotę 1570 (słownie: jeden tysiąc pięćset siedemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

|III FSK 3151/21 | |

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 9 września 2020 r., sygn. akt I SA/Gl 1677/19 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oddalił skargę J. G. (dalej jako: skarżący) na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach z dnia 8 października 2019 r. w przedmiocie odpowiedzialności osoby trzeciej za zaległości w zakresie podatku od towarów i usług za wybrane miesiące 2013 r. wraz z odsetkami i kosztami egzekucyjnymi.

Sąd pierwszej instancji w uzasadnieniu po przytoczeniu treści przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, dalej jako: O.p.) mających zastosowanie w niniejszej sprawie tj. odpowiedzialności podatkowej osób trzecich, wyjaśnił, że zaskarżona decyzja dotyczyła zaległości podatkowych, które powstały w 2013 r., wobec czego wydanie oraz wyekspediowanie decyzji przez organ l instancji przed końcem 2018 r. oznaczało zachowanie terminu określonego w art. 118 § 1 O.p. Dodał, że organ wykazał, że zobowiązania spółki, za które odpowiedzialność orzeczono wobec skarżącego nie uległy przedawnieniu. Zgodnie z art. 70 § 1 O.p. termin ich przedawnienia upływałby z dniem 31 grudnia 2018 r., nastąpiło jednak przerwanie biegu tego terminu z dniem ogłoszenia upadłości Spółki tj. 30 lipca 2015 r. i od dnia 1 marca 2018 r. tj. następnego dnia po uprawomocnieniu się postanowienia o zakończeniu postępowania upadłościowego pięcioletni termin przedawnienia ww. zaległości biegnie na nowo (art. 70 § 3 O.p.). Sąd ten uznał, że wykazano, iż do dnia wydania i doręczenia zaskarżonej decyzji, zobowiązania podatnika, których dotyczy decyzja nie wygasły zgodnie z art. 59 § 1 pkt 9 O.p., a postępowanie prowadzone w sprawie nie stało się bezprzedmiotowe zgodnie z art. 208 § 1 O.p.