Wyrok NSA z dnia 4 kwietnia 2024 r., sygn. III FSK 1443/23

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jacek Brolik, Sędzia NSA Bogusław Dauter (sprawozdawca), Sędzia WSA (del.) Anna Juszczyk-Wiśniewska, Protokolant Ewa Gmurczyk, po rozpoznaniu w dniu 4 kwietnia 2024 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skarg kasacyjnych S. C. i Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Rzeszowie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 6 października 2022 r., sygn. akt I SA/Rz 449/22 w sprawie ze skargi S. C. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Rzeszowie z dnia 7 czerwca 2022 r., nr 1801-IOD.4121.1.2022 w przedmiocie odpowiedzialności podatkowej osób trzecich 1) oddala skargi kasacyjne, 2) zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Rzeszowie na rzecz S. C. kwotę 360 (słownie: trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 6 października 2022 r., I SA/Rz 449/22, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w sprawie ze skargi S. C. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Rzeszowie z 7 czerwca 2022 r. w przedmiocie odpowiedzialności podatkowej osób trzecich, uchylił zaskarżoną decyzję oraz zasądził zwrot kosztów postępowania.

Skargi kasacyjne od powyższego orzeczenia wniósł zarówno organ, jak i skarżący.

Organ w skardze kasacyjnej zarzucił zaskarżonemu wyrokowi na podstawie art. 174 pkt 2 p.p.s.a., naruszenie przepisów prawa procesowego w sposób mający istotny wpływ na wynik sprawy, tj. art. 1 § 1 i § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 2167 ze zm., dalej: "p.u.s.a.") w związku z przepisami art. 3 § 1, art. 133 § 1, art. 145 § 1 pkt 1 lit. a, art. 135 p.p.s.a. poprzez dokonanie błędnej kontroli legalności zaskarżonej decyzji i niezasadne uchylenie decyzji organu drugiej instancji, skutkiem błędnej wykładni wskazanych przepisów prawa materialnego, a to: art. 116 § 1 pkt 1 lit. a i b o.p. w związku z art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe (Dz. U. z 2016 r., poz. 2171, dalej: "p.u.") poprzez bezzasadne uznanie, że organ nieprawidłowo przeanalizował przesłanki z art. 116 § 1 pkt 1 lit. a o.p., podczas gdy analiza ta była prawidłowa i winna prowadzić do wydania decyzji o odpowiedzialności skarżącego za zobowiązania spółki.