Wyrok WSA w Łodzi z dnia 25 listopada 2020 r., sygn. II SAB/Łd 82/20

Dostęp do informacji publicznej

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Sławomir Wojciechowski (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Robert Adamczewski Asesor WSA Anna Dębowska po rozpoznaniu w dniu 25 listopada 2020 r. w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. Z. na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Przewodniczącego Zespołu Interdyscyplinarnego w Gminie O. do spraw przeciwdziałania przemocy w rodzinie w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej oddala skargę. a.bł.

Uzasadnienie

Pismem z 14 września 2020 r. M.Z. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi skargę na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Przewodniczącego Zespołu Interdyscyplinarnego w Gminie O. do spraw przeciwdziałania przemocy w rodzinie w sprawie o sygn. [...] w przedmiocie wniosku z 4 sierpnia 2020 r., złożonego 6 sierpnia 2020 r., o uzupełnienie decyzji wydanej w sprawie [...] wnosząc o: pkt 1 - na podstawie art. 149 § 1 pkt 3 p.p.s.a. stwierdzenie, że organ dopuścił się przewlekłego prowadzenia postępowania w przedmiocie wniosku z 4 sierpnia 2020 r. złożonego 6 sierpnia 2020 r. o uzupełnienie decyzji wydanej w sprawie [...]; pkt 2 - na podstawie art. 149 § 1a p.p.s.a. o stwierdzenie, że przewlekłe prowadzenie postępowania przez organ miało miejsce z rażącym naruszeniem prawa; pkt 3 - na podstawie art. 200 p.p.s.a. o zasądzenie na rzecz skarżącego zwrotu kosztów postępowania, pkt 4 - na podstawie art. 149 § 2 w zw. z art. 154 § 6 p.p.s.a. o przyznanie od organu na rzecz skarżącego sumy pieniężnej w kwocie 21.473,35 zł; pkt 5 - na podstawie art. 149 § 2 w zw. z art. 154 § 6 p.p.s.a. o wymierzenie organowi grzywny w wysokości 42.946,70 zł.

W uzasadnieniu skargi jej autor wyjaśnił, że 22 lipca 2020 r. skarżący, powołując się na przepisy ustawy o dostępie do informacji publicznej, złożył do Zespołu Interdyscyplinarnego w Gminie O. ds. przeciwdziałania przemocy w rodzinie, wniosek o udostępnienie dokumentacji jaka znajduje się w aktach sprawy [...]. W odpowiedzi, 4 sierpnia 2020 r. skarżący otrzymał decyzję z [...] r. oznaczoną sygnaturą [...]. W dniu 6 sierpnia 2020 r. skarżący złożył do organu wniosek z 4 sierpnia 2020 r. o uzupełnienie decyzji z [...] r. wydanej w sprawie o sygn. [...]. Dnia 20 sierpnia skarżący otrzymał pismo z 14 sierpnia 2020 r. będące wyjaśnieniem do pism złożonych 6 sierpnia 2020 r. oznaczone sygnaturą [...]. Do dnia 14 września 2020 r. skarżący nie otrzymał wglądu w akta sprawy jak i możliwości wykonania fotokopii. W dalszej części skargi jej autor przywołał regulacje art. 104 § 1 k.p.a., art. 123 § 1 k.p.a., art. 124 § 1 k.p.a., art. 109-113 k.p.a., art. 126 k.p.a., art. 111 § 1 k.p.a. Pismo z [...] r. nie zawiera oznaczenia rodzaju pisma. Jest to pismo oznaczone odmienną sygnaturą niż sprawa, w której skarżący złożył 22 lipca 2020 r. wniosek o udostępnienie dokumentacji. Wnioskować zatem należy, że nie jest to postanowienie wydane w toku postępowania, a decyzja wydana w wyniku wszczęcia odrębnej sprawy. Otrzymana decyzja nie spełnia wymogów wynikających z art. 107 § 1 k.p.a., w związku z tym 6 sierpnia 2020 r. skarżący złożył wniosek o jej uzupełnienie. Dnia 20 sierpnia 2020 r. skarżący otrzymał pismo z 14 sierpnia 2020 r. oznaczone sygnaturą [...], nie posiadające oznaczenia rodzaju pisma, w którym organ składa wyjaśnienia na pisma, które wpłynęły do GOPS 6 sierpnia 2020 r. Pismo to w żaden sposób nie odnosi się do wniosku o uzupełnienie decyzji i jako takie nie może zostać uznane choćby ze względu na treść za postanowienie, którym organ postanawia uzupełnić bądź odmówić uzupełnienia decyzji z [...] r. Podejmowane przez organ działania nie mają żadnego znaczenia dla rozstrzygnięcia wniosku o udostępnienie dokumentacji czy wniosku o uzupełnienie wydanej decyzji a jedynie przedłużają w nieuzasadniony niczym sposób prowadzenie postępowania, jednocześnie uniemożliwiają twierdzenie, że organ pozostaje w bezczynności. Zarzuty są o tyle zasadne, że organ utwierdzony jest w błędnym przekonaniu, że może załatwiać sprawy bez wydania decyzji ponieważ nie podlega przepisom k.p.a. oraz, że k.p.a. nie znajduje zastosowania w procedurze "Niebieska Karta" naruszając tym samym art. 6 k.p.a. Sposób prowadzenia postępowania rażąco narusza prawo strony do rozpoznania sprawy w rozsądnym terminie tj. art. 6 § 1 Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności.